Πρόκειται για μια υπόθεση που ξεκινάει από το 2015, όταν θεσπίστηκε νομοθετικά προσωρινό τέλος διανομής αερίου το οποίο μάλιστα ήταν εξαιρετικά υψηλό
Πρόκειται για μια υπόθεση που ξεκινάει από το 2015, όταν θεσπίστηκε νομοθετικά προσωρινό τέλος διανομής αερίου το οποίο μάλιστα ήταν εξαιρετικά υψηλό σε σχέση με ότι ίσχυε προηγουμένως, προκαλώντας την έντονη αντίδραση της Ένωσης Βιομηχανικών Καταναλωτών Ενέργειας, η οποία προσέφυγε για το θέμα πέραν της ΡΑΕ και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Το θέμα έφθασε στο Διοικητικό Εφετείο Αθηνών στο οποίο προσέφυγαν οι διαχειριστές των δικτύων φυσικού αερίου αρνούμενοι να εφαρμόσουν τις σχετικές αποφάσεις της ΡΑΕ. Ωστόσο και το δικαστήριο απέρριψε τις προσφυγές κάνοντας επί της ουσίας αποδεκτές κατ ΄αρχήν τις αποφάσεις της ΡΑΕ και κατ΄ επέκταση το αίτημα της ΕΒΙΚΕΝ και των μελών της όπως η Βιοχαλκο, η υαλουργία Γιούλα η χαλυβουργία Μάνεσης και άλλες.
Σύμφωνα με τις αποφάσεις της ΡΑΕ η ΔΕΔΑ θα πρέπει να επιστρέψει στις επιχειρήσεις συνολικά 4 εκατ ευρώ, η ΕΔΑ Θεσσαλονίκης -Θεσσαλίας 3,2 εκατ ευρώ και η ΕΔΑ Αττικής 1,4 εκατ ευρώ.
Πρέπει να σημειωθεί ότι Διαχειριστές έχουν το δικαίωμα να ασκήσουν αίτηση αναίρεσης, οπότε η υπόθεση θα συζητηθεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας, όμως και οι επιχειρήσεις από την πλευρά τους είναι αποφασισμένες να ασκήσουν ένδικα μέσα προκειμένου να τους καταλογιστούν οι τόκοι για τα οφειλόμενα ποσά από τον Οκτώβριο του 2020, όταν εκδόθηκαν οι σχετικές αποφάσεις της ΡΑΕ
Αύξηση τιμών
Το προσωρινό τέλος διανομής φυσικού αερίου, ύψους 4 ευρώ/MWh, είχε θεσπιστεί με το Ν. 4336/2015 και εφαρμόστηκε οριζόντια σε όλες τις κατηγορίες χρηστών του δικτύου διανομής φυσικού αερίου από τις 14.08.2015 έως τις 30.11.2016. Η επιβολή επέφερε μία αύξηση 500% στο τέλος διανομής φυσικού αερίου, επιβαρύνοντας σημαντικά, τους βιομηχανικούς χρήστες που είχαν μεγάλες καταναλώσεις αερίου.
Το νομικό ζήτημα που ανέκυψε αφορούσε στη συμβατότητα της εν λόγω διάταξης με την Ευρωπαϊκή Οδηγία 2009/73.
Η ΕΒΙΚΕΝ υπέβαλε καταγγελία στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για μη ορθή εφαρμογή της Οδηγίας 2009/73 από την Ελλάδα, με δύο κεντρικά επιχειρήματα, ότι :
• το προσωρινό τέλος διανομής είχε θεσπιστεί με νομοθετική ρύθμιση, ενώ αποτελεί αποκλειστική αρμοδιότητα της ΡΑΕ, σύμφωνα με την Οδηγία 2009/73.
• το προσωρινό τέλος διανομής ήταν οριζόντιο και δεν λάμβανε υπόψη το προφίλ κατανάλωσης των χρηστών, επομένως δεν πληρούσε τις απαιτήσεις της μη διακριτικής και αναλογικής τιμολόγησης, που θέτει η Οδηγία 2009/73.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αποδεχόμενη, όπως φάνηκε εκ των πραγμάτων, την καταγγελία της ΕΒΙΚΕΝ, διατύπωσε εγγράφως τις απόψεις της προς τη ΡΑΕ, η οποία στη συνέχεια ενέκρινε μία σειρά από αντισταθμιστικά μέτρα υπέρ των χρηστών που είχαν επιβαρυνθεί με το εν λόγω τέλος, προσδιορίζοντας μάλιστα και τα επιστρεπτέα ποσά.
Οι εταιρίες Διανομής όμως δεν επέστρεψαν τα ποσά, αμφισβητώντας επί της ουσίας τις αποφάσεις της Αρχής, οι οποίες με τις αποφάσεις του Διοικητικού Εφετείου της 20ης Ιουνίου, έχουν πλέον επικυρωθεί και δικαστικά.
www.worldenergynews.gr
