Η μονοσήμαντη πριμοδότηση των ΑΠΕ δεν εξασφαλίζει από μόνη της αποτελεσματικούς όρους για την πράσινη μετάβαση - Άρθρο του Π.Μπουσμπουρέλη
Πολλοί είναι οι μύθοι που καταρρέουν στον ενεργειακό ορίζοντα το τελευταίο διάστημα, μετά από το ξέσπασμα της κρίσης και την μεγάλη άνοδο των τιμών του φυσικού αερίου.
Ο κ. Ε.Μυτιληναίος είπε πολλά για την έλλειψη σχεδίου στην ενεργειακή μετάβαση, την έλλειψη υποδομών και αποθήκευσης στρατηγικών ποσοτήτων φυσικού αερίου σε ευρωπαϊκό επίπεδο και αναμενόμενες νέες κρίσεις. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν και άλλοι κορυφαίοι παράγοντες της αγοράς που διαβλέπουν ένα υπερβάλλον κόστος να έρχεται.
Δεν άργησε να δώσει το στίγμα του ο πρόεδρος Putin σε μια συζήτηση με τους κορυφαίους μάνατζερς των πετρελαϊκών Pouyanne, Looney και άλλους, προσδιορίζοντας τι ακριβώς θέλει, για να τροφοδοτήσει απρόσκοπτα την Ευρώπη και αποδίδοντάς της ευθύνες για έλλειψη αποθεμάτων και απρόβλεπτες αντιδράσεις. Και στην συνέχεια ο αναμενόμενος νέος Καγκελλάριος Sholtz επανέφερε την προτεραιότητα της ενεργειακής ατζέντας του στις ΑΠΕ, συμπεριλαμβάνοντας και τα υπεράκτια,για να ενισχύσει προφανώς την προοπτική συνεργασίας του με τους Πράσινους.
Μεγάλες εκκρεμότητες
Στην χώρα μας, όπου βλέπουμε το κυβερνητικό επιτελείο να ανασυγκροτεί διαρκώς τις στρατηγικές του και να αυξάνει τον προϋπολογισμό της κρίσης, έχουμε σε εκκρεμότητα τη νέα μελέτη επάρκειας για την στρατηγική εφεδρεία, που θα κρίνει την τύχη των λιγνιτικών, οι οποίες θα παραμείνουν σε ετοιμότητα και ένα καθημερινό μείγμα, όπου φυσικό αέριο και λιγνίτες έχουν το 70% ανεβάζοντας σε 400g/kwh τις εκπομπές CO2.
Διερωτάται λοιπόν κανείς, αν είχε πουληθεί η ΔΕΠΑ Εμπορίας ποιός θα διαχειριζόταν την κλιμακούμενη κρίση, προσφέροντας εκπτώσεις για τους καταναλωτές και οδηγώντας μια ολόκληρη αγορά σε εκπτώσεις. Με τα δίκτυα του φυσικού αερίου να έχουν μεταβιβασθεί λόγω των πολιτικών - υπολλείμματα του μνημονίου, διερωτάται κανείς για την χρησιμοτητά τους. Εκτός, αν είναι απλά ο εξαναγκασμός των πιστωτών, που μας αφαιρεί στρατηγικά εργαλεία πολιτικής.
Η εξέλιξη της ΔΕΗ ήταν μια ευχάριστη έκπληξη, καθώς φαινομενικά αποτελεί μια ιδιωτικοποίηση, αλλά το Δημόσιο κράτησε τον έλεγχο, ορίζοντας την δίοικηση, ενώ παράλληλα την ισχυροποιεί κεφαλαιακά, ικανοποιώντας και την μνημονιακή υποχρέωση της μείωσης του κρατικού ποσοστού στο 34%.
Η αντίστοιχη κατεύθυνση θα πρέπει να αφορά και την ΔΕΠΑ, ο ρόλος της οποίας είναι κομβικός για την τροφοδοσία του εθνικού ενεργειακού συστήμτος, όπου οι ιδιωτικοποιήσεις πρέπει να σταματήσουν να είναι αυτοσκοπός.
Ανάγκη αλλαγής κέντρου βάρους
Οι παρεμβάσεις αντίστοιχα που έγιναν για τον εξορθολογισμό της ενεργειακής μετάβασης από τους κορυφαίους παράγοντες της αγοράς ενέχουν σημαντικό ειδικό βάρος.
Είναι χαρακτηριστικό ότι, όταν ρωτήσαμε τον αρμοδιότερο για το Ταμείο Ανάκαμψης, αν οι επενδύσεις στον κλάδο του φυσικού αερίου θα έχουν τύχη, ο κ.Σκυλλακάκης απάντησε με ένα ξεκάθαρο όχι, καθώς η Κομισιόν δεν τις ευνοεί, έχοντάς τις εντάξει στα ορυκτά καύσιμα. Επεδύσεις που θα είναι πολλές για την Ελλάδα σε νέες μονάδες CCGT και δίκτυα.
Εξάλλου έχει γίνει ήδη μεγάλη κουβέντα για το FIT for 55 και το κόστος της βιομηχανίας. Τα μηνύματα είναι σαφή και οι κρίσεις δεν θα αντιμετωπίζονται κατ' εξακολούθηση με κρατικές επιδοτήσεις, όπως ήδη γίνεται με μεγάλες βιομηχανίες να αναγκάζονται να τεθούν εκτός λειτουργίας διεθνώς, εξαιτίας του αυξημένου ενεργειακού κόστους, επιτείνοντας το πρόβλημα των εφοδιαστικών αλυσίδων που ξεκίνησε επί COVID.
Η προοπτική κυριαρχίας των ΑΠΕ δεν θα αλλάξει, όμως η ίδια η IEA όπως γράφαμε σε προηγούμενο άρθρο, εκτιμά ότι ανοδικά θα κινηθεί η ζήτηση μέχρι το 2050 και για το φυσικό αέριο και για το πετρέλαιο. Πολλά θα πρέπει να αλλάξουν στην μετάβαση προς αυτήν την φάση, με κριτήρια τον ρεαλισμό και την προετοιμασία. Η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να πάρει τις δικές της πρωτοβουλίες και να βρει απαντήσεις σε ένα πιο σύνθετο πρόβλημα από την απολιγνιτοποίηση.
www.worldenergynews.gr
Ο κ. Ε.Μυτιληναίος είπε πολλά για την έλλειψη σχεδίου στην ενεργειακή μετάβαση, την έλλειψη υποδομών και αποθήκευσης στρατηγικών ποσοτήτων φυσικού αερίου σε ευρωπαϊκό επίπεδο και αναμενόμενες νέες κρίσεις. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν και άλλοι κορυφαίοι παράγοντες της αγοράς που διαβλέπουν ένα υπερβάλλον κόστος να έρχεται.
Δεν άργησε να δώσει το στίγμα του ο πρόεδρος Putin σε μια συζήτηση με τους κορυφαίους μάνατζερς των πετρελαϊκών Pouyanne, Looney και άλλους, προσδιορίζοντας τι ακριβώς θέλει, για να τροφοδοτήσει απρόσκοπτα την Ευρώπη και αποδίδοντάς της ευθύνες για έλλειψη αποθεμάτων και απρόβλεπτες αντιδράσεις. Και στην συνέχεια ο αναμενόμενος νέος Καγκελλάριος Sholtz επανέφερε την προτεραιότητα της ενεργειακής ατζέντας του στις ΑΠΕ, συμπεριλαμβάνοντας και τα υπεράκτια,για να ενισχύσει προφανώς την προοπτική συνεργασίας του με τους Πράσινους.
Μεγάλες εκκρεμότητες
Στην χώρα μας, όπου βλέπουμε το κυβερνητικό επιτελείο να ανασυγκροτεί διαρκώς τις στρατηγικές του και να αυξάνει τον προϋπολογισμό της κρίσης, έχουμε σε εκκρεμότητα τη νέα μελέτη επάρκειας για την στρατηγική εφεδρεία, που θα κρίνει την τύχη των λιγνιτικών, οι οποίες θα παραμείνουν σε ετοιμότητα και ένα καθημερινό μείγμα, όπου φυσικό αέριο και λιγνίτες έχουν το 70% ανεβάζοντας σε 400g/kwh τις εκπομπές CO2.
Διερωτάται λοιπόν κανείς, αν είχε πουληθεί η ΔΕΠΑ Εμπορίας ποιός θα διαχειριζόταν την κλιμακούμενη κρίση, προσφέροντας εκπτώσεις για τους καταναλωτές και οδηγώντας μια ολόκληρη αγορά σε εκπτώσεις. Με τα δίκτυα του φυσικού αερίου να έχουν μεταβιβασθεί λόγω των πολιτικών - υπολλείμματα του μνημονίου, διερωτάται κανείς για την χρησιμοτητά τους. Εκτός, αν είναι απλά ο εξαναγκασμός των πιστωτών, που μας αφαιρεί στρατηγικά εργαλεία πολιτικής.
Η εξέλιξη της ΔΕΗ ήταν μια ευχάριστη έκπληξη, καθώς φαινομενικά αποτελεί μια ιδιωτικοποίηση, αλλά το Δημόσιο κράτησε τον έλεγχο, ορίζοντας την δίοικηση, ενώ παράλληλα την ισχυροποιεί κεφαλαιακά, ικανοποιώντας και την μνημονιακή υποχρέωση της μείωσης του κρατικού ποσοστού στο 34%.
Η αντίστοιχη κατεύθυνση θα πρέπει να αφορά και την ΔΕΠΑ, ο ρόλος της οποίας είναι κομβικός για την τροφοδοσία του εθνικού ενεργειακού συστήμτος, όπου οι ιδιωτικοποιήσεις πρέπει να σταματήσουν να είναι αυτοσκοπός.
Ανάγκη αλλαγής κέντρου βάρους
Οι παρεμβάσεις αντίστοιχα που έγιναν για τον εξορθολογισμό της ενεργειακής μετάβασης από τους κορυφαίους παράγοντες της αγοράς ενέχουν σημαντικό ειδικό βάρος.
Είναι χαρακτηριστικό ότι, όταν ρωτήσαμε τον αρμοδιότερο για το Ταμείο Ανάκαμψης, αν οι επενδύσεις στον κλάδο του φυσικού αερίου θα έχουν τύχη, ο κ.Σκυλλακάκης απάντησε με ένα ξεκάθαρο όχι, καθώς η Κομισιόν δεν τις ευνοεί, έχοντάς τις εντάξει στα ορυκτά καύσιμα. Επεδύσεις που θα είναι πολλές για την Ελλάδα σε νέες μονάδες CCGT και δίκτυα.
Εξάλλου έχει γίνει ήδη μεγάλη κουβέντα για το FIT for 55 και το κόστος της βιομηχανίας. Τα μηνύματα είναι σαφή και οι κρίσεις δεν θα αντιμετωπίζονται κατ' εξακολούθηση με κρατικές επιδοτήσεις, όπως ήδη γίνεται με μεγάλες βιομηχανίες να αναγκάζονται να τεθούν εκτός λειτουργίας διεθνώς, εξαιτίας του αυξημένου ενεργειακού κόστους, επιτείνοντας το πρόβλημα των εφοδιαστικών αλυσίδων που ξεκίνησε επί COVID.
Η προοπτική κυριαρχίας των ΑΠΕ δεν θα αλλάξει, όμως η ίδια η IEA όπως γράφαμε σε προηγούμενο άρθρο, εκτιμά ότι ανοδικά θα κινηθεί η ζήτηση μέχρι το 2050 και για το φυσικό αέριο και για το πετρέλαιο. Πολλά θα πρέπει να αλλάξουν στην μετάβαση προς αυτήν την φάση, με κριτήρια τον ρεαλισμό και την προετοιμασία. Η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να πάρει τις δικές της πρωτοβουλίες και να βρει απαντήσεις σε ένα πιο σύνθετο πρόβλημα από την απολιγνιτοποίηση.
www.worldenergynews.gr
