Όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος, οπότε και τα μνημόνια δεν ήταν δυνατόν να ξεφύγουν από τον συγκεκριμένο κανόνα.
Δυστυχώς για τους εμπνευστές τους τα αποτελέσματα του πρώτου και του δευτέρου μνημονίου αποδεικνύουν ότι απέτυχαν παταγωδώς γι’ αυτό χρειάστηκε και τρίτο ενώ η προοπτική τέταρτου τεκμηριώνει την αποτυχία τους.
Οι αστοχίες εξάλλου έχουν αναγνωριστεί έμπρακτα εκ του γεγονότος ότι υπήρξε αναθεώρηση τόσο της διάρκειας του προγράμματος της δημοσιονομικής προσαρμογής , όσο και του κόστους δανεισμού, του ύψους χρηματοδότησης αλλά και της περιόδου αποπληρωμής.
Η αποδοχή του ΔΝΤ ότι οι επιπτώσεις των μέτρων είναι πολλαπλάσιες από τις συνήθεις, δεδομένου ότι η εμπειρία προγραμμάτων εξυγίανσης μιας οικονομίας ήθελε ο δημοσιονομικός πολλαπλασιαστής να φθάνει το 0,5, δηλαδή για κάθε ευρώ μέτρων η επίπτωση στο ΑΕΠ να είναι 50 λεπτά, αποδεικνύει ότι δεν ελήφθησαν υπόψη οι ιδιαιτερότητες της ελληνικής περίπτωσης.
Πλέον είναι γνωστό ότι ο δημοσιονομικός πολλαπλασιαστής για την μνημονιακή Ελλάδα φθάνει το 1,7, δηλαδή για κάθε ευρώ μέτρων η επίπτωση στο ΑΕΠ είναι 1 ευρώ και εβδομήντα λεπτά.
Διεθνή ινστιτούτα, όπως το Bruegel, αναφέρουν σε εκθέσεις τους ότι το πρόγραμμα προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας είναι το χειρότερο και φυσικά το πιο αποτυχημένο από αυτά που έχει εφαρμόσει ιστορικά το ΔΝΤ ανά την υφήλιο.
Βέβαια, ο συνδυασμός ορισμένων γεγονότων οδηγεί σε σκέψεις συνομοσιολογικού χαρακτήρα.
Οι αναφορές που γίνονται για την σκοπιμότητα διόγκωσης του ελλείμματος του 2009, καθώς και η απουσία διαπραγμάτευσης για το είδος και το μέγεθος του προγράμματος που θα συνοδεύει τις δανειακές συμβάσεις, μπορεί να είναι απλές συμπτώσεις ή τμήμα σχεδιασμού για την δημιουργία υπόβαθρου σοκ-επέμβασης στο δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας με αποδέκτες όλες τις χώρες (κυρίως του νότου) που δημοσιονομικά απέχουν από τα δεδομένα της γερμανικής πειθαρχίας.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η μεθοδολογία του δημοσιονομικού πολλαπλασιαστή και η υιοθέτηση της πρακτικής εφαρμογής του μέσω της εσωτερικής υποτίμησης δεν μπορούν να μεταβληθούν, όταν οι συνέπειες είναι τέτοιας μορφής που αλλοιώνουν τα χαρακτηριστικά μιας κοινωνίας.
Η αποδοχή από το ΔΝΤ ότι η συνταγή για την επαναφορά της ελληνικής οικονομίας στα πλαίσια που όριζαν τα Δημοσιονομικά Σύμφωνα της Ένωσης είναι λάθος εκ των πραγμάτων τοποθετεί τις εξελίξεις της επόμενης ημέρας σε μια νέα βάση.
Δεν μπορούμε πλέον να ελπίζουμε χρησιμοποιώντας την ίδια συνταγή.
Ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας κος Draghi απεκάλυψε στην Ευρωβουλή ότι η αποτυχία των δυο πρώτων μνημονίων οφείλεται στο γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση κατά το 2010 είχε δώσει λανθασμένα στοιχεία, οπότε οι αποφάσεις που ελήφθησαν είχαν ως υπόβαθρο πληροφορίες που ήταν είτε ελλιπείς και εσφαλμένες είτε στην χειρότερη των περιπτώσεων παραπλανητικές.
Όποια εκδοχή και εάν λάβουμε υπόψη μας για το πώς φτάσαμε στην αποτυχία τα δεδομένα δεν αλλάζουν αφού οι συνέπειες καταστροφής ενός μεγάλου τμήματος της παραγωγικής βάσης, συρρίκνωσης του βιοτικού επιπέδου και διόγκωσης της ανεργίας σε επίπεδα γενοκτονίας δείχνουν από μόνες τους το μέγεθος τής επιπτώσεων.
Η πρωτοφανής σε διάρκεια και ένταση δημοσιονομική προσαρμογή πρέπει να λάβει τέλος.
Τα ψεύδη και οι παραπλανητικές πληροφορίες από την πλευρά της τότε κυβέρνησης δεν αποτελούν άλλοθι για την τρόικα η οποία όφειλε άμεσα από την στιγμή που αποκαλύφθηκε η πραγματικότητα να διαμορφώσει ανάλογα το πρόγραμμα.
Για το δράμα της ελληνικής κοινωνίας ευθύνονται και οι δανειστές μας γι’ αυτό και πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους που πρακτικά μετουσιώνονται στην διαγραφή ενός μέρος του χρέους.
Δεν μπορούν πλέον να λειτουργούν ως στρουθοκάμηλοι παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος δεν είναι βιώσιμο .
Οφείλουν να αποδεχτούν τα λάθη τους και όπως συνήθως συμβαίνει να τα πληρώσουν διαγράφοντας ένα τμήμα των δανείων που έχουν χορηγήσει για την αναχρηματοδότηση του ελληνικού χρέους.
www.worldenergynews.gr
Δυστυχώς για τους εμπνευστές τους τα αποτελέσματα του πρώτου και του δευτέρου μνημονίου αποδεικνύουν ότι απέτυχαν παταγωδώς γι’ αυτό χρειάστηκε και τρίτο ενώ η προοπτική τέταρτου τεκμηριώνει την αποτυχία τους.
Οι αστοχίες εξάλλου έχουν αναγνωριστεί έμπρακτα εκ του γεγονότος ότι υπήρξε αναθεώρηση τόσο της διάρκειας του προγράμματος της δημοσιονομικής προσαρμογής , όσο και του κόστους δανεισμού, του ύψους χρηματοδότησης αλλά και της περιόδου αποπληρωμής.
Η αποδοχή του ΔΝΤ ότι οι επιπτώσεις των μέτρων είναι πολλαπλάσιες από τις συνήθεις, δεδομένου ότι η εμπειρία προγραμμάτων εξυγίανσης μιας οικονομίας ήθελε ο δημοσιονομικός πολλαπλασιαστής να φθάνει το 0,5, δηλαδή για κάθε ευρώ μέτρων η επίπτωση στο ΑΕΠ να είναι 50 λεπτά, αποδεικνύει ότι δεν ελήφθησαν υπόψη οι ιδιαιτερότητες της ελληνικής περίπτωσης.
Πλέον είναι γνωστό ότι ο δημοσιονομικός πολλαπλασιαστής για την μνημονιακή Ελλάδα φθάνει το 1,7, δηλαδή για κάθε ευρώ μέτρων η επίπτωση στο ΑΕΠ είναι 1 ευρώ και εβδομήντα λεπτά.
Διεθνή ινστιτούτα, όπως το Bruegel, αναφέρουν σε εκθέσεις τους ότι το πρόγραμμα προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας είναι το χειρότερο και φυσικά το πιο αποτυχημένο από αυτά που έχει εφαρμόσει ιστορικά το ΔΝΤ ανά την υφήλιο.
Βέβαια, ο συνδυασμός ορισμένων γεγονότων οδηγεί σε σκέψεις συνομοσιολογικού χαρακτήρα.
Οι αναφορές που γίνονται για την σκοπιμότητα διόγκωσης του ελλείμματος του 2009, καθώς και η απουσία διαπραγμάτευσης για το είδος και το μέγεθος του προγράμματος που θα συνοδεύει τις δανειακές συμβάσεις, μπορεί να είναι απλές συμπτώσεις ή τμήμα σχεδιασμού για την δημιουργία υπόβαθρου σοκ-επέμβασης στο δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας με αποδέκτες όλες τις χώρες (κυρίως του νότου) που δημοσιονομικά απέχουν από τα δεδομένα της γερμανικής πειθαρχίας.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η μεθοδολογία του δημοσιονομικού πολλαπλασιαστή και η υιοθέτηση της πρακτικής εφαρμογής του μέσω της εσωτερικής υποτίμησης δεν μπορούν να μεταβληθούν, όταν οι συνέπειες είναι τέτοιας μορφής που αλλοιώνουν τα χαρακτηριστικά μιας κοινωνίας.
Η αποδοχή από το ΔΝΤ ότι η συνταγή για την επαναφορά της ελληνικής οικονομίας στα πλαίσια που όριζαν τα Δημοσιονομικά Σύμφωνα της Ένωσης είναι λάθος εκ των πραγμάτων τοποθετεί τις εξελίξεις της επόμενης ημέρας σε μια νέα βάση.
Δεν μπορούμε πλέον να ελπίζουμε χρησιμοποιώντας την ίδια συνταγή.
Ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας κος Draghi απεκάλυψε στην Ευρωβουλή ότι η αποτυχία των δυο πρώτων μνημονίων οφείλεται στο γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση κατά το 2010 είχε δώσει λανθασμένα στοιχεία, οπότε οι αποφάσεις που ελήφθησαν είχαν ως υπόβαθρο πληροφορίες που ήταν είτε ελλιπείς και εσφαλμένες είτε στην χειρότερη των περιπτώσεων παραπλανητικές.
Όποια εκδοχή και εάν λάβουμε υπόψη μας για το πώς φτάσαμε στην αποτυχία τα δεδομένα δεν αλλάζουν αφού οι συνέπειες καταστροφής ενός μεγάλου τμήματος της παραγωγικής βάσης, συρρίκνωσης του βιοτικού επιπέδου και διόγκωσης της ανεργίας σε επίπεδα γενοκτονίας δείχνουν από μόνες τους το μέγεθος τής επιπτώσεων.
Η πρωτοφανής σε διάρκεια και ένταση δημοσιονομική προσαρμογή πρέπει να λάβει τέλος.
Τα ψεύδη και οι παραπλανητικές πληροφορίες από την πλευρά της τότε κυβέρνησης δεν αποτελούν άλλοθι για την τρόικα η οποία όφειλε άμεσα από την στιγμή που αποκαλύφθηκε η πραγματικότητα να διαμορφώσει ανάλογα το πρόγραμμα.
Για το δράμα της ελληνικής κοινωνίας ευθύνονται και οι δανειστές μας γι’ αυτό και πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους που πρακτικά μετουσιώνονται στην διαγραφή ενός μέρος του χρέους.
Δεν μπορούν πλέον να λειτουργούν ως στρουθοκάμηλοι παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος δεν είναι βιώσιμο .
Οφείλουν να αποδεχτούν τα λάθη τους και όπως συνήθως συμβαίνει να τα πληρώσουν διαγράφοντας ένα τμήμα των δανείων που έχουν χορηγήσει για την αναχρηματοδότηση του ελληνικού χρέους.
www.worldenergynews.gr
