Η ηλιακή και η αιολική ενέργεια είναι οι φθηνότερες πηγές ενέργειας στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου, ωστόσο, υπάρχει ένα χάσμα στις τρέχουσες επενδύσεις στην καθαρή ενέργεια σε σύγκριση με αυτό που απαιτείται για την επίτευξη των κλιματικών στόχων, αναφέρει σε άρθρο του στο Bloomberg Green ο Akshat Rathi.
Αυτή η διαφορά οφείλεται κυρίως στην έλλειψη επενδύσεων στις αναπτυσσόμενες χώρες.
Το 2020, περισσότερο από το ήμισυ του παγκόσμιου πληθυσμού, κυρίως στις αναδυόμενες οικονομίες, πήρε λιγότερο από το 15% των παγκόσμιων επενδύσεων σε καθαρή ενέργεια, σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας.
Μια εξήγηση για αυτό είναι απλώς το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών χωρών.
Το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου κεφαλαίου βρίσκεται σε προηγμένες οικονομίες, ενώ το μεγαλύτερο μέρος της ανάγκης για επενδύσεις καθαρής ενέργειας βρίσκεται στις αναδυόμενες αγορές.
Η μείωση αυτού του χάσματος είναι μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για τη χρηματοδότηση έργων υπέρ του κλίματος.
Σε αντίθεση με την κατασκευή θαλάσσιων τειχών ή πιο ανθεκτικών στη θερμότητα πόλεων, τα έργα καθαρής ενέργειας μπορούν να αποφέρουν άμεσο κέρδος και επομένως θα πρέπει να είναι ελκυστικά για ιδιώτες επενδυτές, ωστόσο, αυτοί οι επενδυτές συνεχίζουν να αποφεύγουν τις αναδυόμενες αγορές, επειδή τείνουν να μην παράγουν τόσα κέρδη λόγω κόστος λειτουργίας σε αυτές τις αγορές.
Ένας επενδυτής πρέπει να έχει περίπου 7% σε αποδόσεις σε ένα ηλιακό έργο στη Γερμανία για να έχει κέρδος, ενώ ένα παρόμοιο έργο πρέπει να αποφέρει 17% στην Ινδία για να είναι εξίσου κερδοφόρο για τον ίδιο επενδυτή, σύμφωνα με μια ομάδα εμπειρογνωμόνων στον τομέα της χρηματοδότησης του κλίματος που υποστηρίζεται από τα Ηνωμένα Έθνη.
Η τεράστια διαφορά οφείλεται σε αυτό που οι οικονομολόγοι αποκαλούν «μακροοικονομικοί κίνδυνοι», οι οποίοι περιλαμβάνουν πολιτικούς και χρηματοοικονομικούς κινδύνους.
Οι επενδυτές πληρώνουν πρόσθετες αμοιβές για τη διαχείριση αυτών των κινδύνων και αυτό είναι που τρώει τα κέρδη.
Γι' αυτό, παρόλο που οι αναπτυσσόμενες χώρες θα πρέπει να είναι ελκυστικές για επενδύσεις καθαρής ενέργειας επειδή έχουν χαμηλότερο κόστος εργασίας, φθηνή γη και άφθονο ήλιο και άνεμο, αυτά τα έργα δεν είναι τόσο αξιόπιστα όσο εκείνα στις ανεπτυγμένες χώρες.
«Υπάρχει πραγματικός κίνδυνος που μπορείτε να υπολογίσετε αρκετά εύκολα», δήλωσε ο Frank Schroeder, ανώτερος σύμβουλος πολιτικής για τα παγκόσμια οικονομικά και οικονομικά στην περιβαλλοντική δεξαμενή σκέψης E3G, «αλλά υπάρχουν επίσης αντιληπτοί κίνδυνοι, λόγω αβεβαιότητας ή συμπεριφοράς αγέλης, που είναι πιο δύσκολο να αντιμετωπιστούν».
Τρόπος υπέρβασης εμποδίων
Υπάρχει τρόπος να ξεπεραστούν μερικοί από αυτούς τους αντιληπτούς κινδύνους, υποστηρίζει ο Avinash Persaud, ένας οικονομολόγος που είναι ο ειδικός οικονομικός απεσταλμένος για τα Μπαρμπάντος.
Σε μια λευκή βίβλο που είδε το Bloomberg Green, ο Persaud δείχνει πώς τα διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα θα μπορούσαν να μειώσουν το κόστος διαχείρισης των συναλλαγματικών κινδύνων και να κάνουν πολλά περισσότερα έργα καθαρής ενέργειας ελκυστικά για τους παγκόσμιους επενδυτές.
Για να καταλάβουμε πώς, ας πάρουμε το παράδειγμα ενός ηλιακού αγροκτήματος στη Νότια Αφρική που ένας Αμερικανός επενδυτής ενδιαφέρεται να χρηματοδοτήσει.
Ο επενδυτής θα πρέπει να παράγει σταθερή απόδοση σε δολάρια ΗΠΑ, παρόλο που τα έσοδα που παράγονται από το αγρόκτημα θα είναι σε ραντ Νότιας Αφρικής.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, ο επενδυτής συνήθως πληρώνει σε μια χρηματοπιστωτική εταιρεία μια προμήθεια αντιστάθμισης κινδύνου για να διατηρήσει μια συγκεκριμένη συναλλαγματική ισοτιμία δολαρίου-rand, αμοιβή που μπορεί να είναι έως και 8% επί των ετήσιων εσόδων του ηλιακού πάρκου, το οποίο τρώει τα κέρδη του επενδυτή.
Εγγύηση συναλλάγματος από ΔΝΤ
Ο Persaud υποστηρίζει ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα πρέπει να δημιουργήσει μια μερική εγγύηση συναλλάγματος.
Επειδή το ΔΝΤ μπορεί να λειτουργήσει σε περισσότερα από 100 νομίσματα, θα είναι σε θέση να συγκεντρώσει τους κινδύνους πολύ καλύτερα από ό,τι μπορούν να κάνουν οι ιδιώτες επενδυτές σήμερα.
Αυτό, με τη σειρά του, θα μειώσει τις αποτελεσματικές προμήθειες αντιστάθμισης κινδύνου που πληρώνουν οι ιδιώτες επενδυτές.
Αν έγινε σωστά, ισχυρίζεται η Persaud, τα τέλη θα μπορούσαν να μειωθούν στο μισό.
«Αυτή τη στιγμή, η τιμή του συναλλαγματικού κινδύνου είναι σημαντικά μεγαλύτερη από τον πραγματικό κίνδυνο», δήλωσε ο Persaud.
Γι' αυτό πιστεύει ότι το ΔΝΤ θα πρέπει να είναι σε θέση να μειώσει την «υπερπληρωμή» για την αντιστάθμιση νομισμάτων για ιδιώτες επενδυτές χωρίς να χάσει χρήματα.
Σε μια Σύνοδος Κορυφής στο Παρίσι την επόμενη εβδομάδα, με την υποστήριξη του Γάλλου Προέδρου Emmanuel Macron, η πρωθυπουργός των Μπαρμπάντος, Mia Motley, θα παρουσιάσει πολλές προτάσεις για τη μεταρρύθμιση του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος και δεκάδες αρχηγοί κρατών θα προσέλθουν για να υποστηρίξουν.
Η Σύνοδος στο Παρίσι
Μία από αυτές τις προτάσεις θα είναι η δημιουργία εγγυήσεων συναλλάγματος αξίας 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε πολυμερείς αναπτυξιακές τράπεζες και το ΔΝΤ που θα μπορούσαν να ξεκλειδώσουν ετήσιες επενδύσεις αξίας 1,5 τρισεκατομμυρίων δολαρίων σε πράσινα έργα.
Αλλά η αντιστάθμιση του συναλλαγματικού κινδύνου από μόνη της δεν θα πάει αρκετά μακριά, προειδοποιεί η Sony Kapoor, καθηγήτρια κλίματος, γεωοικονομίας και οικονομικών στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο.
Απαιτείται περισσότερη δουλειά για να διασφαλιστεί ότι υπάρχουν τρόποι μείωσης των επιτοκίων και ενθάρρυνσης του δανεισμού σε τοπικά νομίσματα.
Δεδομένης της πολυπλοκότητας του καθορισμού των παγκόσμιων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, αξίζει σίγουρα να εργαστούμε για τις εγγυήσεις συναλλαγματικών ισοτιμιών.
«Οι κίνδυνοι του τοπικού νομίσματος είναι ένα από εκείνα τα ζητήματα που είναι δύσκολο να συσπειρωθούν οι άνθρωποι», δήλωσε η Karren Mathiasen, διευθύντρια έργου στο Κέντρο Παγκόσμιας Ανάπτυξης και η οποία στο παρελθόν υπηρέτησε ως εκτελεστικός διευθυντής των ΗΠΑ στην Παγκόσμια Τράπεζα.
«Αλλά η αντιμετώπισή της είναι μία από αυτές τις λύσεις που αξίζει να κλιμακωθεί».
www.worldenergynews.gr
