Απαιτείται διάλυση του πελατειακού κράτους, απόλυτη αξιοκρατία με κατάργηση πρακτικών όπως αυτής του «θεσμού» των μετακλητών, καθώς και σεβασμός στη δικαιοσύνη
Υπάρχουν ορισμένες καθημερινές εκφράσεις που έμμεσα υποδηλώνουν την ενοχή αυτών που τις χρησιμοποιούν σχετικές με την σημερινή κατάντια της χώρας.
Λένε με περίσσια υποκρισία, «Αυτό είναι παρελθόν, τι ασχολείσαι τώρα» ή «δεν πρέπει να κοιτάμε πίσω, ότι έγινε–έγινε» ή «η αναμόχλευση του παρελθόντος δεν βοηθά σε τίποτα» ή «πρέπει να δούμε από εδώ και στο εξής τι θα κάνουμε» και αλλά τέτοια ανάλογου περιεχομένου.
Είναι οι ίδιοι που προτιμούν να πληρώνουν περισσότερους φόρους πάρα να ξεβολευτούν από την θέση που ο κομματικός τους μηχανισμός τοποθέτησε.
Είναι οι ίδιοι που επέλεγαν βουλευτές και κυβερνήσεις με μοναδικό κίνητρο την ισχυροποίηση της προσωπικής τους θέσης μέσω του εναγκαλισμό με τον δημόσιο τομέα.
Εάν όμως απενοχοποιείται το παρελθόν, τότε οι πρακτικές του δεν θα εξαλειφτούν ποτέ και θα είμαστε αναγκασμένοι να πληρώνουμε κατά τακτά χρονικά διαστήματα τον λογαριασμό τους.
Εάν δεν στιγματίσουμε την πρακτική του δανεισμού για καταναλωτικούς σκοπούς ως την πρακτική που μας οδήγησε στα σημερινά δημοσιονομικά αδιέξοδα, τότε δυστυχώς αλλά δεν έχουμε καταλάβει τίποτα για τα αίτια του σημερινού μας δράματος.
«Λάφυρο» της εκάστοτε κυβέρνησης το Δημόσιο
Μετά από τρία μνημόνια και συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά 26% περίπου από τα προ της κρίσεως επίπεδα συνεχίζεται να θεωρείται ο δημόσιους τομέας ως λάφυρο της κυβερνητικής πλειοψηφίας.
Είναι αδιανόητο να περικόπτονται συντάξεις των 400 ευρώ και την ίδια ώρα να υπάρχουν μισθοί 20.000 ευρώ τον μήνα όπως στην περίπτωση του ΑΔΜΗΕ μόνο και μόνο για να ικανοποιούνται τα κομματικά στελέχη του κυβερνώντος κόμματος.
Εάν δεν βλέπουμε κατάματα την πραγματικότητα τότε θα είμαστε αναγκασμένοι να λειτουργούμε ως κύμβαλα αλαλάζοντα κατασκηνώνοντας σε πλατείες, παριστάνοντας τους αγανακτισμένους πολίτες, παίζοντας το παιχνίδι εφιαλτικών κομμάτων τύπου ΣΥΡΙΖΑ.
Το πόσο φανατικά, ακραία και παράλογα λειτούργησε το πλαίσιο που έκανε τον ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση διαφαίνεται από το γεγονός ότι οι αγανακτισμένοι διερρήγνυαν τα ιμάτια τους όταν το ΑΕΠ καταγράφονταν στα 237,5 δις ευρώ (2009) ενώ σήμερα έχει συρρικνωθεί στα 174,9 δις ευρώ (2016) και όταν ο κοινωνικός πλούτος, οι ιδιωτικές καταθέσεις, καταγράφονταν στα 237,78 δις ευρώ (Δεκέμβριος 2009) ενώ σήμερα έχουν συρρικνωθεί στα 119 δις ευρώ (Ιανουάριος 2017).
Με αυτές τις συνθήκες όμως δεν υπάρχει μέλλον, πόσο μάλλον εάν συνεχιστεί το φαινόμενο οι προσλήψεις να καλύπτονται με την αλαζονική φράση, τα ίδια έκαναν και οι προηγούμενοι.
Παράκαμψη δικαστικών αποφάσεων
Είναι απαράδεκτο για την Δημοκρατία μας αποφάσεις της δικαιοσύνης να παρακάμπτονται, όπως με τους συμβασιούχους της εταιρείας Κτιριακές Υποδομές ΑΕ, οι οποίοι μονιμοποιήθηκαν στα πλαίσια της κυβερνητικής αυθαιρεσίας και του ατιμώρητου που η εξουσία προσδίδει στις παράνομες πράξεις.
Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι μόνο δημοσιονομικό, απλά ο δημόσιος τομέας είναι ο καθρέπτης της εκτελεστικής εξουσίας και ο ταμίας που στέλνει τον λογαριασμό όλων των αυθαιρεσιών στους φορολογούμενους πολίτες.
Πλέον απαιτούνται τομές και όχι επιφανειακές δράσεις στα πλαίσια των πιέσεων που δεχόμαστε από τους δανειστές μας.
Απαιτείται κάθετη διάλυση του πελατειακού κράτους, απόλυτη αξιοκρατία με κατάργηση πρακτικών που μας γελοιοποιούν, όπως του θεσμού των μετακλητών, σεβασμός της δικαιοσύνης και απόδοση της μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα, στήριξη της παιδείας με κατάργηση των προκλητικών διαστροφών του ΣΥΡΙΖΑ, και επανασχεδιασμός των προνομίων των συνδικαλιστών οι οποίοι είχαν φτάσει τις δεκαετίες του 80 και του 90 να συνδιοικούν.
Το περιθωριακό συνονθύλευμα που διοικεί σήμερα την χώρα ακυρώνει τις αιματηρές προσπάθειες ενός ολόκληρου λαού με την ανικανότητα και τον αμοραλισμό που το διακρίνει.
Ο εφιαλτικός παραλογισμός που ξεκίνησε με την Βαρουφάκεια περίοδο και συνεχίζεται με τον συγκαλυμμένη ευγένεια του Τσακαλότου καταστρέφει την χώρα και φτωχοποιεί τους πολίτες της.
Η άνοδος του κοινωνικού περιθωρίου στην διακυβέρνηση της χώρας πρέπει να προβληματίσει τους έλληνες ψηφοφόρους δεδομένου ότι οι κίβδηλες ελπίδες που πουλούν ορισμένοι ποντάροντας στην εύκολη υιοθέτηση τους μέσω οργής, αγανάκτησης και αβεβαιότητας ποτέ δεν έχουν κάλο αποτέλεσμα.
Το αντίθετο μάλιστα, δίνουν την δυνατότητα στο περιθώριο να ευτελίσει τα πάντα, το πολίτευμα, την παιδεία, την υγεία, την ασφάλεια, τον πολιτισμό.
Χωρίς ορθολογική επιλογή των κυβερνώντων η χώρα δεν μπορεί να κάνει ένα νέο ξεκίνημα όσο και εάν δημοσιονομικά φαίνεται ότι κάνει βήματα προόδου.
Λέω φαίνεται διότι όσο το δημόσιο δεν αποπληρώνει τις υποχρεώσεις προς φυσικά και νομικά πρόσωπα τα πρωτογενή πλεονάσματα μόνο ως κακόγουστο αστείο ακούγονται.
www.worldenergynews.gr
Λένε με περίσσια υποκρισία, «Αυτό είναι παρελθόν, τι ασχολείσαι τώρα» ή «δεν πρέπει να κοιτάμε πίσω, ότι έγινε–έγινε» ή «η αναμόχλευση του παρελθόντος δεν βοηθά σε τίποτα» ή «πρέπει να δούμε από εδώ και στο εξής τι θα κάνουμε» και αλλά τέτοια ανάλογου περιεχομένου.
Είναι οι ίδιοι που προτιμούν να πληρώνουν περισσότερους φόρους πάρα να ξεβολευτούν από την θέση που ο κομματικός τους μηχανισμός τοποθέτησε.
Είναι οι ίδιοι που επέλεγαν βουλευτές και κυβερνήσεις με μοναδικό κίνητρο την ισχυροποίηση της προσωπικής τους θέσης μέσω του εναγκαλισμό με τον δημόσιο τομέα.
Εάν όμως απενοχοποιείται το παρελθόν, τότε οι πρακτικές του δεν θα εξαλειφτούν ποτέ και θα είμαστε αναγκασμένοι να πληρώνουμε κατά τακτά χρονικά διαστήματα τον λογαριασμό τους.
Εάν δεν στιγματίσουμε την πρακτική του δανεισμού για καταναλωτικούς σκοπούς ως την πρακτική που μας οδήγησε στα σημερινά δημοσιονομικά αδιέξοδα, τότε δυστυχώς αλλά δεν έχουμε καταλάβει τίποτα για τα αίτια του σημερινού μας δράματος.
«Λάφυρο» της εκάστοτε κυβέρνησης το Δημόσιο
Μετά από τρία μνημόνια και συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά 26% περίπου από τα προ της κρίσεως επίπεδα συνεχίζεται να θεωρείται ο δημόσιους τομέας ως λάφυρο της κυβερνητικής πλειοψηφίας.
Είναι αδιανόητο να περικόπτονται συντάξεις των 400 ευρώ και την ίδια ώρα να υπάρχουν μισθοί 20.000 ευρώ τον μήνα όπως στην περίπτωση του ΑΔΜΗΕ μόνο και μόνο για να ικανοποιούνται τα κομματικά στελέχη του κυβερνώντος κόμματος.
Εάν δεν βλέπουμε κατάματα την πραγματικότητα τότε θα είμαστε αναγκασμένοι να λειτουργούμε ως κύμβαλα αλαλάζοντα κατασκηνώνοντας σε πλατείες, παριστάνοντας τους αγανακτισμένους πολίτες, παίζοντας το παιχνίδι εφιαλτικών κομμάτων τύπου ΣΥΡΙΖΑ.
Το πόσο φανατικά, ακραία και παράλογα λειτούργησε το πλαίσιο που έκανε τον ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση διαφαίνεται από το γεγονός ότι οι αγανακτισμένοι διερρήγνυαν τα ιμάτια τους όταν το ΑΕΠ καταγράφονταν στα 237,5 δις ευρώ (2009) ενώ σήμερα έχει συρρικνωθεί στα 174,9 δις ευρώ (2016) και όταν ο κοινωνικός πλούτος, οι ιδιωτικές καταθέσεις, καταγράφονταν στα 237,78 δις ευρώ (Δεκέμβριος 2009) ενώ σήμερα έχουν συρρικνωθεί στα 119 δις ευρώ (Ιανουάριος 2017).
Με αυτές τις συνθήκες όμως δεν υπάρχει μέλλον, πόσο μάλλον εάν συνεχιστεί το φαινόμενο οι προσλήψεις να καλύπτονται με την αλαζονική φράση, τα ίδια έκαναν και οι προηγούμενοι.
Παράκαμψη δικαστικών αποφάσεων
Είναι απαράδεκτο για την Δημοκρατία μας αποφάσεις της δικαιοσύνης να παρακάμπτονται, όπως με τους συμβασιούχους της εταιρείας Κτιριακές Υποδομές ΑΕ, οι οποίοι μονιμοποιήθηκαν στα πλαίσια της κυβερνητικής αυθαιρεσίας και του ατιμώρητου που η εξουσία προσδίδει στις παράνομες πράξεις.
Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι μόνο δημοσιονομικό, απλά ο δημόσιος τομέας είναι ο καθρέπτης της εκτελεστικής εξουσίας και ο ταμίας που στέλνει τον λογαριασμό όλων των αυθαιρεσιών στους φορολογούμενους πολίτες.
Πλέον απαιτούνται τομές και όχι επιφανειακές δράσεις στα πλαίσια των πιέσεων που δεχόμαστε από τους δανειστές μας.
Απαιτείται κάθετη διάλυση του πελατειακού κράτους, απόλυτη αξιοκρατία με κατάργηση πρακτικών που μας γελοιοποιούν, όπως του θεσμού των μετακλητών, σεβασμός της δικαιοσύνης και απόδοση της μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα, στήριξη της παιδείας με κατάργηση των προκλητικών διαστροφών του ΣΥΡΙΖΑ, και επανασχεδιασμός των προνομίων των συνδικαλιστών οι οποίοι είχαν φτάσει τις δεκαετίες του 80 και του 90 να συνδιοικούν.
Το περιθωριακό συνονθύλευμα που διοικεί σήμερα την χώρα ακυρώνει τις αιματηρές προσπάθειες ενός ολόκληρου λαού με την ανικανότητα και τον αμοραλισμό που το διακρίνει.
Ο εφιαλτικός παραλογισμός που ξεκίνησε με την Βαρουφάκεια περίοδο και συνεχίζεται με τον συγκαλυμμένη ευγένεια του Τσακαλότου καταστρέφει την χώρα και φτωχοποιεί τους πολίτες της.
Η άνοδος του κοινωνικού περιθωρίου στην διακυβέρνηση της χώρας πρέπει να προβληματίσει τους έλληνες ψηφοφόρους δεδομένου ότι οι κίβδηλες ελπίδες που πουλούν ορισμένοι ποντάροντας στην εύκολη υιοθέτηση τους μέσω οργής, αγανάκτησης και αβεβαιότητας ποτέ δεν έχουν κάλο αποτέλεσμα.
Το αντίθετο μάλιστα, δίνουν την δυνατότητα στο περιθώριο να ευτελίσει τα πάντα, το πολίτευμα, την παιδεία, την υγεία, την ασφάλεια, τον πολιτισμό.
Χωρίς ορθολογική επιλογή των κυβερνώντων η χώρα δεν μπορεί να κάνει ένα νέο ξεκίνημα όσο και εάν δημοσιονομικά φαίνεται ότι κάνει βήματα προόδου.
Λέω φαίνεται διότι όσο το δημόσιο δεν αποπληρώνει τις υποχρεώσεις προς φυσικά και νομικά πρόσωπα τα πρωτογενή πλεονάσματα μόνο ως κακόγουστο αστείο ακούγονται.
www.worldenergynews.gr
