Η διαμόρφωση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από την κοινή γνώμη, καθώς επίσης από τον εκάστοτε υπουργό εξωτερικών ή τον πρωθυπουργό και όχι από τα υπεύθυνα συλλογικά όργανα
Την εβδομάδα που πέρασε το θέμα που κυριάρχησε στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ) ήταν η εκτίμηση που διατυπώθηκε από «πηγές» του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, πως είναι πιθανό να υπάρξει επεισόδιο με τη μορφή στρατιωτικής δραστηριότητας των τουρκικών δυνάμεων τον προσεχή Ιούνιο στα χωρικά ύδατα της Κύπρου, λόγω της έναρξης εξόρυξης φυσικού αερίου από την Γαλλική Total.
Το γεγονός αυτό προκάλεσε την έντονη αντίδραση της κυπριακής κυβέρνησης και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Νίκος Χριστοδουλίδης, διέψευσε την πληροφορία, δηλώνοντας ότι η Λευκωσία βρίσκεται σε συνεχή επαφή με την ελληνική κυβέρνηση και ότι δεν υπάρχει τέτοια πληροφόρηση, ούτε επιβεβαιώνονται αυτοί οι ισχυρισμοί.
Οι «περίφημοι κύκλοι» του Υπουργείου Άμυνας, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, αφορούν σ’ έναν βουλευτή του συγκυβερνώντος κόμματος, η ενέργεια του οποίου προφανώς εντάσσεται στη λογική εσωτερικής στόχευσης για μικροπολιτική εκμετάλλευση.
Το πρώτο ερώτημα που προκύπτει είναι πώς είναι δυνατόν ένας «υπηρεσιακός παράγοντας» να κάνει τέτοιες δηλώσεις, προσδιορίζοντας τον ακριβή χρόνο δημιουργίας ενός θερμού επεισοδίου με την Τουρκία, με τόση προχειρότητα και να δημιουργείται μείζον θέμα εθνικής ασφάλειας;
Αλλά ακόμα και αν οι πληροφορίες ήταν αληθείς, είναι δυνατόν αυτές να αποκαλύπτονται προκαλώντας ανασφάλεια στο εσωτερικό της χώρας και ενημέρωση της Άγκυρας για γνώση από την πλευρά μας περί ενδεχομένων εναργειών της;
Οι δηλώσεις αυτές που διακρίνονται από συνωμοσιολογία και βερμπαλισμό υπονομεύουν τα εθνικά συμφέροντα και εξυπηρετούν τις επιδιώξεις της Τουρκίας, η οποία την παρούσα περίοδο επιδιώκει κλιμάκωση της έντασης.
Το συγκεκριμένο γεγονός είναι ένα από αυτά που καταδεικνύουν τον τρόπο λειτουργίας και φιλοσοφίας διαφόρων «υπηρεσιακών παραγόντων» της χώρας μας.
Υπεύθυνη εξωτερική πολιτική σημαίνει υιοθέτηση από τους αρμόδιους φορείς ενός τρόπου σκέψης, που θα βασίζεται στην ανάλυση κόστους – οφέλους των ζωτικών εθνικών συμφερόντων και στρατηγικών επιδιώξεων.
Θα πρέπει να γίνει αντιληπτό από όλους όσους διατυπώνουν δημόσιο λόγο ότι κύριος φορέας άσκησης εξωτερικής πολιτικής είναι το ΥΠΕΞ, το οποίο εισηγείται κατευθύνσεις και εφαρμόζει τις αποφάσεις της κυβερνητικής πολιτικής.
Ενίσχυση ελληνοτουρκικών αντιπαραθέσεων μέσω των μέσων ενημέρωσης
Έχει καταδειχθεί στο παρελθόν ότι σημαντικό ρόλο στην κλιμάκωση μιας ελληνοτουρκικής κρίσης (π.χ. Ίμια 1996), μπορούν να διαδραματίσουν εξωθεσμικοί παράγοντες και ΜΜΕ, που επιχειρούν να αναλάβουν ρόλο θεματοφύλακα των ελληνικών συμφερόντων.
Μέσα από ενέργειες ή δημοσιεύματα ενισχύεται η αντιπαράθεση μεταξύ των δύο κρατών, με επιλεκτική εστίαση μεγέθυνσης δηλώσεων ή ενεργειών που προβάλλονται ως εχθρικές – απειλητικές, χωρίς καμία ορθολογική παρουσίαση, προκειμένου να δημιουργήσουν εντυπωσιασμό και να κερδίσουν αναγνωσιμότητα.
Δυστυχώς η διαμόρφωση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από την κοινή γνώμη, καθώς επίσης από τον εκάστοτε υπουργό εξωτερικών ή τον πρωθυπουργό και όχι από τα υπεύθυνα συλλογικά όργανα, των οποίων ο ρόλος είναι ιδιαίτερα περιορισμένος.
Για τους λόγους αυτούς και μπροστά στην κλιμακούμενη τουρκική προκλητικότητα είναι επιτακτική η ανάγκη δημιουργίας ενός θεσμικού πλαισίου στρατηγικού σχεδιασμού εξωτερικής πολιτικής με τη σύσταση ενός οργάνου όπως το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας.
Στις αρμοδιότητες αυτού πρέπει να καθορισθούν η συλλογή πληροφοριών, η έγκαιρη προειδοποίηση, η αξιολόγηση καταστάσεων, η υποβολή εισηγήσεων, η ενημέρωση της πολιτικής ηγεσίας, ο συντονισμός των κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων και λοιπών φορέων που εμπλέκονται στη διαχείριση κρίσεων, κ.λπ.
Ο εντοπισμός καταστάσεων που δύνανται να επηρεάσουν την εθνική ασφάλεια και η διαχείριση της επικοινωνιακής πολιτικής με διοχέτευση των πληροφοριών που είναι αποδεσμεύσιμες στα ΜΜΕ, θα πρέπει να αποτελεί αποκλειστική αρμοδιότητα του συγκεκριμένου οργάνου και να μην επιτρέπεται στον οποιονδήποτε «υπηρεσιακό παράγοντα» να αναφέρεται επί θεμάτων εξωτερικής πολιτικής και εθνικής άμυνας, με λογική που εντάσσεται σε επίπεδο «καφενειακών» συζητήσεων και επικοινωνιακών show.
www.worldenergynews.gr
Το γεγονός αυτό προκάλεσε την έντονη αντίδραση της κυπριακής κυβέρνησης και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Νίκος Χριστοδουλίδης, διέψευσε την πληροφορία, δηλώνοντας ότι η Λευκωσία βρίσκεται σε συνεχή επαφή με την ελληνική κυβέρνηση και ότι δεν υπάρχει τέτοια πληροφόρηση, ούτε επιβεβαιώνονται αυτοί οι ισχυρισμοί.
Οι «περίφημοι κύκλοι» του Υπουργείου Άμυνας, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, αφορούν σ’ έναν βουλευτή του συγκυβερνώντος κόμματος, η ενέργεια του οποίου προφανώς εντάσσεται στη λογική εσωτερικής στόχευσης για μικροπολιτική εκμετάλλευση.
Το πρώτο ερώτημα που προκύπτει είναι πώς είναι δυνατόν ένας «υπηρεσιακός παράγοντας» να κάνει τέτοιες δηλώσεις, προσδιορίζοντας τον ακριβή χρόνο δημιουργίας ενός θερμού επεισοδίου με την Τουρκία, με τόση προχειρότητα και να δημιουργείται μείζον θέμα εθνικής ασφάλειας;
Αλλά ακόμα και αν οι πληροφορίες ήταν αληθείς, είναι δυνατόν αυτές να αποκαλύπτονται προκαλώντας ανασφάλεια στο εσωτερικό της χώρας και ενημέρωση της Άγκυρας για γνώση από την πλευρά μας περί ενδεχομένων εναργειών της;
Οι δηλώσεις αυτές που διακρίνονται από συνωμοσιολογία και βερμπαλισμό υπονομεύουν τα εθνικά συμφέροντα και εξυπηρετούν τις επιδιώξεις της Τουρκίας, η οποία την παρούσα περίοδο επιδιώκει κλιμάκωση της έντασης.
Το συγκεκριμένο γεγονός είναι ένα από αυτά που καταδεικνύουν τον τρόπο λειτουργίας και φιλοσοφίας διαφόρων «υπηρεσιακών παραγόντων» της χώρας μας.
Υπεύθυνη εξωτερική πολιτική σημαίνει υιοθέτηση από τους αρμόδιους φορείς ενός τρόπου σκέψης, που θα βασίζεται στην ανάλυση κόστους – οφέλους των ζωτικών εθνικών συμφερόντων και στρατηγικών επιδιώξεων.
Θα πρέπει να γίνει αντιληπτό από όλους όσους διατυπώνουν δημόσιο λόγο ότι κύριος φορέας άσκησης εξωτερικής πολιτικής είναι το ΥΠΕΞ, το οποίο εισηγείται κατευθύνσεις και εφαρμόζει τις αποφάσεις της κυβερνητικής πολιτικής.
Ενίσχυση ελληνοτουρκικών αντιπαραθέσεων μέσω των μέσων ενημέρωσης
Έχει καταδειχθεί στο παρελθόν ότι σημαντικό ρόλο στην κλιμάκωση μιας ελληνοτουρκικής κρίσης (π.χ. Ίμια 1996), μπορούν να διαδραματίσουν εξωθεσμικοί παράγοντες και ΜΜΕ, που επιχειρούν να αναλάβουν ρόλο θεματοφύλακα των ελληνικών συμφερόντων.
Μέσα από ενέργειες ή δημοσιεύματα ενισχύεται η αντιπαράθεση μεταξύ των δύο κρατών, με επιλεκτική εστίαση μεγέθυνσης δηλώσεων ή ενεργειών που προβάλλονται ως εχθρικές – απειλητικές, χωρίς καμία ορθολογική παρουσίαση, προκειμένου να δημιουργήσουν εντυπωσιασμό και να κερδίσουν αναγνωσιμότητα.
Δυστυχώς η διαμόρφωση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από την κοινή γνώμη, καθώς επίσης από τον εκάστοτε υπουργό εξωτερικών ή τον πρωθυπουργό και όχι από τα υπεύθυνα συλλογικά όργανα, των οποίων ο ρόλος είναι ιδιαίτερα περιορισμένος.
Για τους λόγους αυτούς και μπροστά στην κλιμακούμενη τουρκική προκλητικότητα είναι επιτακτική η ανάγκη δημιουργίας ενός θεσμικού πλαισίου στρατηγικού σχεδιασμού εξωτερικής πολιτικής με τη σύσταση ενός οργάνου όπως το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας.
Στις αρμοδιότητες αυτού πρέπει να καθορισθούν η συλλογή πληροφοριών, η έγκαιρη προειδοποίηση, η αξιολόγηση καταστάσεων, η υποβολή εισηγήσεων, η ενημέρωση της πολιτικής ηγεσίας, ο συντονισμός των κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων και λοιπών φορέων που εμπλέκονται στη διαχείριση κρίσεων, κ.λπ.
Ο εντοπισμός καταστάσεων που δύνανται να επηρεάσουν την εθνική ασφάλεια και η διαχείριση της επικοινωνιακής πολιτικής με διοχέτευση των πληροφοριών που είναι αποδεσμεύσιμες στα ΜΜΕ, θα πρέπει να αποτελεί αποκλειστική αρμοδιότητα του συγκεκριμένου οργάνου και να μην επιτρέπεται στον οποιονδήποτε «υπηρεσιακό παράγοντα» να αναφέρεται επί θεμάτων εξωτερικής πολιτικής και εθνικής άμυνας, με λογική που εντάσσεται σε επίπεδο «καφενειακών» συζητήσεων και επικοινωνιακών show.
www.worldenergynews.gr
