Αρκετός λόγος έχει γίνει στο παρελθόν για το ενδεχόμενο κούρεμα των καταθέσεων ενώ κατά διαστήματα διάφοροι ιδιοτελώς κινούμενοι ανακυκλώνουν το ίδιο θέμα παραγνωρίζοντας ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο μόνο καταστροφικά αποτελέσματα θα έχει, ενώ η ανακύκλωση του σε καμία περίπτωση δεν βοηθά στην σταθεροποίηση του εγχώριου τραπεζικού συστήματος .
Η διάρθρωση των ελληνικών καταθέσεων είναι τέτοιας μορφής που η εγγύηση τους έως τις 100.000 € έχει θεωρητική-τυπική αξία.
Για να υπήρχε οποιαδήποτε δημοσιονομικό όφελος από ένα ενδεχόμενο κούρεμα τους θα έπρεπε να αφορά το σύνολο τους και μάλιστα από το πρώτο ευρώ .
Η Ελλάδα δεν είναι Κύπρος όπου υπήρχαν μεγαλοκαταθέσεις κυρίως προερχόμενες από την Ρωσία .
Στην Ελλάδα όπως βλέπουμε από τον παρατιθέμενο πίνακα υπάρχουν καταθέσεις μικρών ποσών που αφορούν την συντριπτική πλειοψηφία των καταθετών .
Συγκεκριμένα το 81,5% των φυσικών προσώπων έχουν καταθέσεις μέχρι 2.000 € , ενώ μέχρι τις 10.000 € το ποσοστό ανεβαίνει στο 92,8%.
Καταθέσεις άνω των 100.000 € αφορούν μόνο το 0,45% των φυσικών προσώπων .
Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Άρα για να κλείσει οριστικά η συζήτηση, ενδεχόμενο κουρέματος καταθέσεων δεν υπάρχει, όχι διότι ορισμένοι δεν θα το σκεφτούν αλλά διότι η διάρθρωση τους είναι τέτοια που δεν το επιτρέπει .
Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά ορισμένοι γι'αυτό και το τελευταίο διάστημα έχουν ανασύρει από τις πρακτικές του παρελθόντος την περίπτωση του 1926.
Τότε η εισήγηση της Εθνικής Τράπεζας (η οποία είχε το εκδοτικό δικαίωμα δεδομένου ότι η Τράπεζα της Ελλάδος δημιουργήθηκε το επόμενο έτος ) προς τον δικτάτορα Πάγκαλο ήταν να σταματήσει η πολιτική του κοψίματος χρήματος για την κάλυψη των χρεών και αντί αυτής να υπάρξει υποκατάσταση του 25% των τραπεζογραμμάτιων με ομολογίες 20 ετών και των εντόκων γραμμάτιων με ομολογίες 10 ετών.
Σήμερα μετά την Βαρουφάκια περίοδο και την επιβολή των capital controls ο στόχος είναι η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης και η επιστροφή των καταθέσεων στις Τράπεζες .
Η αβεβαιότητα που δημιουργείται από τους κυβερνητικούς χειρισμούς με αποκορύφωμα τον στρουθοκαμηλισμό σχετικά με την δεύτερη αξιολόγηση του τρίτου προγράμματος έχει οδηγήσει σε νέες εκροές καταθέσεων .
Τον Ιανουάριο του 2017 οι συνολικές καταθέσεις νοικοκυριών και επιχειρήσεων καταγράφονταν στα 120 δις € δηλαδή στα χαμηλότερα επίπεδα των τελευταίων 13 ετών ενώ τα έντοκα γραμμάτια του ελληνικού δημοσίου που κατέχουν περίπου στο σύνολο τους τα εγχώρια πιστωτικά ιδρύματα έφταναν τα 14.950 εκατ. € .
Εάν υπάρξει επανάληψη του 1926 μπορεί το δημοσιονομικό κενό να καλυφθεί όμως οι συνέπειες για την πραγματική οικονομία και το εγχώριο πιστωτικό σύστημα θα είναι καταστροφικές .
Η μεσαία τάξη θα καταστραφεί πλήρως , η ζήτηση θα καταρρεύσει , η φτωχοποίηση ενός μεγάλου τμήματος του πληθυσμού θα οδηγήσει σε κοινωνικές συγκρούσεις και η ύφεση θα εκτροχιάσει πλήρως την πραγματική οικονομία .
Το πιστωτικό σύστημα θα πληρώσει το τίμημα της αφερεγγυότητας του δημοσίου , τα κεφάλαια του θα αποδεκατιστούν δεδομένου της εκτόξευσης των μη εξυπηρετούμενων δανείων ενώ η εμπιστοσύνη ως ακρογωνιαίος λίθος κάθε πιστωτικού συστήματος θα έχει χαθεί για πάντα .
Στην ουσία ομιλούμε για πλήρη κοινωνικό και οικονομικό κραχ .
Το 2017 φυσικά δεν είναι 1926 , ενώ το πολιτικό σύστημα στηρίζεται στο Κοινοβούλιο και στο Σύνταγμα .
Την ώρα που η πραγματική οικονομία και το εγχώριο πιστωτικό σύστημα κάνουν βήματα εξόδου από την μεγαλύτερη κρίση που έχει γνωρίσει η σύγχρονη Ελλάδα ούτε ως σκέψη δεν μπορούν να υπάρχουν πρακτικές του παρελθόντος .
Εύκολες λύσεις μπορεί να υπάρχουν όμως μετά από οκτώ χρόνια ύφεσης και τεράστιων θυσιών σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να υλοποιηθούν .
Συνήθως οι εύκολες λύσεις όπως έδειξε και η πρόσφατη οικονομική μας ιστορία έχουν καταστρεπτικά αποτελέσματα .
Ας σκεφτούμε πως θα ήταν το εγχώριο πιστωτικό σύστημα χωρίς το PSI για να κατανοήσουμε την καταστροφική επίπτωση της δημοσιονομικής κατάρρευσης σε υγιείς επιχειρηματικές μονάδες .
Ας σκεφτούμε πως θα ήταν η πραγματική οικονομία εάν δεν είχαν μεσολαβήσει οι δεκαετίες της παράλογης ευφορίας και του άκρατου καταναλωτισμού .
www.worldenergynews.gr
Η διάρθρωση των ελληνικών καταθέσεων είναι τέτοιας μορφής που η εγγύηση τους έως τις 100.000 € έχει θεωρητική-τυπική αξία.
Για να υπήρχε οποιαδήποτε δημοσιονομικό όφελος από ένα ενδεχόμενο κούρεμα τους θα έπρεπε να αφορά το σύνολο τους και μάλιστα από το πρώτο ευρώ .
Η Ελλάδα δεν είναι Κύπρος όπου υπήρχαν μεγαλοκαταθέσεις κυρίως προερχόμενες από την Ρωσία .
Στην Ελλάδα όπως βλέπουμε από τον παρατιθέμενο πίνακα υπάρχουν καταθέσεις μικρών ποσών που αφορούν την συντριπτική πλειοψηφία των καταθετών .
Συγκεκριμένα το 81,5% των φυσικών προσώπων έχουν καταθέσεις μέχρι 2.000 € , ενώ μέχρι τις 10.000 € το ποσοστό ανεβαίνει στο 92,8%.
Καταθέσεις άνω των 100.000 € αφορούν μόνο το 0,45% των φυσικών προσώπων .
Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Άρα για να κλείσει οριστικά η συζήτηση, ενδεχόμενο κουρέματος καταθέσεων δεν υπάρχει, όχι διότι ορισμένοι δεν θα το σκεφτούν αλλά διότι η διάρθρωση τους είναι τέτοια που δεν το επιτρέπει .
Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά ορισμένοι γι'αυτό και το τελευταίο διάστημα έχουν ανασύρει από τις πρακτικές του παρελθόντος την περίπτωση του 1926.
Τότε η εισήγηση της Εθνικής Τράπεζας (η οποία είχε το εκδοτικό δικαίωμα δεδομένου ότι η Τράπεζα της Ελλάδος δημιουργήθηκε το επόμενο έτος ) προς τον δικτάτορα Πάγκαλο ήταν να σταματήσει η πολιτική του κοψίματος χρήματος για την κάλυψη των χρεών και αντί αυτής να υπάρξει υποκατάσταση του 25% των τραπεζογραμμάτιων με ομολογίες 20 ετών και των εντόκων γραμμάτιων με ομολογίες 10 ετών.
Σήμερα μετά την Βαρουφάκια περίοδο και την επιβολή των capital controls ο στόχος είναι η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης και η επιστροφή των καταθέσεων στις Τράπεζες .
Η αβεβαιότητα που δημιουργείται από τους κυβερνητικούς χειρισμούς με αποκορύφωμα τον στρουθοκαμηλισμό σχετικά με την δεύτερη αξιολόγηση του τρίτου προγράμματος έχει οδηγήσει σε νέες εκροές καταθέσεων .
Τον Ιανουάριο του 2017 οι συνολικές καταθέσεις νοικοκυριών και επιχειρήσεων καταγράφονταν στα 120 δις € δηλαδή στα χαμηλότερα επίπεδα των τελευταίων 13 ετών ενώ τα έντοκα γραμμάτια του ελληνικού δημοσίου που κατέχουν περίπου στο σύνολο τους τα εγχώρια πιστωτικά ιδρύματα έφταναν τα 14.950 εκατ. € .
Εάν υπάρξει επανάληψη του 1926 μπορεί το δημοσιονομικό κενό να καλυφθεί όμως οι συνέπειες για την πραγματική οικονομία και το εγχώριο πιστωτικό σύστημα θα είναι καταστροφικές .
Η μεσαία τάξη θα καταστραφεί πλήρως , η ζήτηση θα καταρρεύσει , η φτωχοποίηση ενός μεγάλου τμήματος του πληθυσμού θα οδηγήσει σε κοινωνικές συγκρούσεις και η ύφεση θα εκτροχιάσει πλήρως την πραγματική οικονομία .
Το πιστωτικό σύστημα θα πληρώσει το τίμημα της αφερεγγυότητας του δημοσίου , τα κεφάλαια του θα αποδεκατιστούν δεδομένου της εκτόξευσης των μη εξυπηρετούμενων δανείων ενώ η εμπιστοσύνη ως ακρογωνιαίος λίθος κάθε πιστωτικού συστήματος θα έχει χαθεί για πάντα .
Στην ουσία ομιλούμε για πλήρη κοινωνικό και οικονομικό κραχ .
Το 2017 φυσικά δεν είναι 1926 , ενώ το πολιτικό σύστημα στηρίζεται στο Κοινοβούλιο και στο Σύνταγμα .
Την ώρα που η πραγματική οικονομία και το εγχώριο πιστωτικό σύστημα κάνουν βήματα εξόδου από την μεγαλύτερη κρίση που έχει γνωρίσει η σύγχρονη Ελλάδα ούτε ως σκέψη δεν μπορούν να υπάρχουν πρακτικές του παρελθόντος .
Εύκολες λύσεις μπορεί να υπάρχουν όμως μετά από οκτώ χρόνια ύφεσης και τεράστιων θυσιών σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να υλοποιηθούν .
Συνήθως οι εύκολες λύσεις όπως έδειξε και η πρόσφατη οικονομική μας ιστορία έχουν καταστρεπτικά αποτελέσματα .
Ας σκεφτούμε πως θα ήταν το εγχώριο πιστωτικό σύστημα χωρίς το PSI για να κατανοήσουμε την καταστροφική επίπτωση της δημοσιονομικής κατάρρευσης σε υγιείς επιχειρηματικές μονάδες .
Ας σκεφτούμε πως θα ήταν η πραγματική οικονομία εάν δεν είχαν μεσολαβήσει οι δεκαετίες της παράλογης ευφορίας και του άκρατου καταναλωτισμού .
www.worldenergynews.gr
