Οι εκπομπές Διοξειδίου του άνθρακος δεν αποτελούν προτεραιότητα της πολιτικής πλέον
Λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, ο Λευκός Οίκος εξέδωσε τη νέα στρατηγική εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ. Αυτή είναι ολιστική, επαγγελματικά στοιχειοθετημένη και σε μεγάλο βαθμό ισορροπημένη, από την άποψη της ανάληψης ενός ρόλου για τις ΗΠΑ, σχετικά χαμηλότερης έντασης στον κόσμο, συγκριτικά με το παρελθόν.
Σηματοδοτεί μια διαρκή διάθεση παραγωγικής συνεργασίας με συμμάχους, εταίρους και φίλους για την αντιμετώπιση των παγκόσμιων προκλήσεων. Ο στρατηγός McMaster, ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας που είχε και την κύρια ευθύνη σύνταξης του κειμένου, είχε άλλωστε δηλώσει πως «’Πρώτα η Αμερική’ (America first) δεν σημαίνει απαραίτητα ‘μόνη της η Αμερική’ (America alone)». Το έγγραφο αντανακλά αυτή την προσέγγιση και εάν υλοποιηθεί προσεκτικά σε όλους τους άξονες της, θα προωθήσει ουσιαστικά την ασφάλεια των ΗΠΑ.
Το έγγραφο περιγράφει τέσσερις βασικούς "πυλώνες" για την ασφάλειά των ΗΠΑ. Ο πρώτος είναι η "Προστασία για τον αμερικανικό λαό, την πατρίδα και τον αμερικανικό τρόπο ζωής", κάτι με το οποίο κανείς δεν διαφωνεί επί της αρχής. Η ενότητα αυτή περιλαμβάνει κάποια πολιτική ρητορική όσον αφορά την Ισλαμική τρομοκρατία, τα όπλα μαζικής καταστροφής, την περιφρούρηση των συνόρων και του Αμερικανικού εδάφους. Σημειώνεται ότι η καταπολέμηση των απειλών πρέπει να εστιασθεί στην πηγή τους. Ένας δεύτερος πυλώνας είναι η "Προώθηση της αμερικανικής ευημερίας". Αυτή η ενότητα επικεντρώνεται στα οικονομικά εργαλεία που διαθέτουν οι ΗΠΑ, στους τομείς της έρευνας, της τεχνολογίας και της καινοτομίας. Αυτή η ενότητα αντιμετωπίζει με κριτική διάθεση τις προηγούμενες εμπορικές συμφωνίες που είχαν συνάψει οι ΗΠΑ και επισημαίνει την ανάγκη για "δεσπόζουσα θέση στον ενεργειακό τομέα" που θα μας απασχολήσει σε αυτό το σημείωμα.
Ο τρίτος πυλώνας είναι η "διατήρηση της ειρήνης μέσω της δύναμης" και περιλαμβάνει την εντολή για μια ισχυρή, ικανή και παγκόσμιας εμβέλειας στρατιωτική υποδομή Ενόπλων Δυνάμεων. Περιλαμβάνει προτεραιότητες για το πυρηνικό οπλοστάσιο, το διάστημα, τον κυβερνοχώρο, τις υπηρεσίες πληροφοριών και την αμυντική βιομηχανία.
Ο τέταρτος και τελευταίος πυλώνας είναι η "προώθηση της Αμερικανικής επιρροής" και επικεντρώνεται στον τρόπο με τον οποίο η οικονομική διπλωματία, η ανταγωνιστική ανάπτυξη και η στρατηγική επικοινωνία μπορούν να συμβάλουν στη δημιουργία ασφάλειας. Πρόκειται για την πτυχή χαμηλής ισχύος (soft power), η οποία είναι εξίσου σημαντική με τις υπόλοιπες.
Το κείμενο δεν ασχολείται καθόλου με προβληματισμούς σε σχέση με την κλιματική αλλαγή, πρώην παγκόσμια υπερθέρμανση, καθώς η διοίκηση του Προέδρου Trump δείχνει ότι δεν έχει πεισθεί επαρκώς για την επιστημονική τεκμηρίωση του ζητήματος και εκτιμάται ότι στο μέλλον δεν θα αλλάξει σημαντικά την οπτική της στο ζήτημα αυτό. Οι εκπομπές Διοξειδίου του άνθρακος δεν αποτελούν προτεραιότητα της πολιτικής πλέον.
Επίσης, η στρατηγική για τη Ρωσία και την Κίνα είναι πολύ διαφοροποιημένη από το παρελθόν. Η Ρωσία δεν αντιμετωπίζεται πλέον ως εχθρός (enemy) αλλά περισσότερο ως πρόκληση (challenger) μαζί με την Κίνα. Ονομάζει τις δύο χώρες ως "ρεβιζιονιστικές δυνάμεις", αναφέροντας κυρίως το πυραυλικό πεδίο ως πιθανή εστία απειλής. Η Ρωσία είναι μια μικρή μεν οικονομία, αλλά μια τεράστια πυρηνική στρατιωτική δύναμη. Είναι ένα έθνος σε παρακμή σε πολλά διαφορετικά πεδία, αλλά εξακολουθεί να έχει την ικανότητα και την τάση να δημιουργεί προβλήματα, σχεδόν σε οποιοδήποτε περιβάλλον. Ο ηγέτης της Ρωσίας περιφρονεί τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ και θα κάνει προφανώς οτιδήποτε για να υπονομεύσει τη διατλαντική συμμαχία. Η Κίνα, από την άλλη πλευρά, είναι μια τεράστια οικονομία που πιθανώς να ξεπεράσει σύντομα τις Η.Π.Α. Η Κίνα συνεχίζει να επεκτείνει τη στρατιωτική της ικανότητα και επιρροή και μπορεί να αναλάβει αργότερα τον ρόλο που σήμερα εξυπηρετεί η Αμερική, ως οργανωτική δύναμη για τον γεωπολιτικό κόσμο. Οι ΗΠΑ πρέπει να αντιμετωπίσουν τη Ρωσία σε τακτικό και καθημερινό επίπεδο. Την Κίνα όμως πρέπει να αντιμετωπίσουν σε ανώτερο στρατηγικό επίπεδο. Τα διακυβεύματα δεν θα μπορούσαν να είναι υψηλότερα.
Τρίτον, το κείμενο της στρατηγικής αναφέρεται στην ασφάλεια στον κυβερνοχώρο σε αρκετά σημεία, και δίνει αρκετή έμφαση στο πόσο βαθιά είναι η αλληλοσύνδεση ολόκληρης της οικονομίας των ΗΠΑ στον κυβερνοχώρο, χωρίς όμως να αναφέρει ειδικότερα πόσο επικίνδυνα ευάλωτη είναι η Αμερική όσον αφορά το ηλεκτρικό της δίκτυο, τις εκλογικές διαδικασίες και άλλα σημαντικά στοιχεία των εθνικών ζωτικών και κρίσιμων υποδομών.
Τέλος, το διεθνές εμπόριο ως εργαλείο γεωπολιτικής επιρροής δεν λαμβάνει ιδιαίτερη προσοχή, τουλάχιστον αυτήν που είχε παλαιότερα. Δεδομένου ότι οι απόψεις της Διοίκησης Trump για το εμπόριο είναι κυρίως προστατευτικές, αυτό δεν αποτελεί έκπληξη. Οι προτεραιότητες αυτής της διοίκησης έχουν δοθεί περισσότερο στην κατεύθυνση διμερών εμπορικών συμφωνιών και λιγότερο σε διεθνείς πολυμερείς συνθήκες.
Λίγες μέρες μετά την ανακοίνωση της νέας Στρατηγικής Εθνικής Ασφαλείας ο Πρόεδρος Trump δήλωσε ότι θα επιτρέψει την εγκατάσταση και λειτουργία πλωτών εξεδρών γεώτρησης σε σχεδόν όλο το μήκος των παρακτίων χωρικών υδάτων των ΗΠΑ δίνοντας σχετικές άδειες σε εταιρείες στην περιοχή της Καλιφόρνια αλλά και δίνοντας την δυνατότητα σχετικής εκμετάλλευσης για περισσότερα από ένα δις εκταρίων στην περιοχή της Αρκτικής. Σταθερά προσανατολισμένη η νέα διοίκηση στην κατάργηση περιβαλλοντικού τύπου περιορισμών που κατά βάση είχε θέσει η προηγούμενη διοίκησή Ομπάμα, συνεχίζει να προωθεί την παραγωγή ενέργειας με κάθε τρόπο. Παρά τις αντιρρήσεις οικολογικών ομάδων και μέρους πολιτικών παραγόντων των παρακτίων πολιτειών, οι πετρελαϊκές εταιρείες χαιρέτησαν με ενθουσιασμό την νέα προοπτική η οποία διανοίγεται.
Tα επόμενα οκτώ χρόνια καθώς τίθεται τέρμα στην αντιπαράθεση όσον αφορά την ενέργεια των υδρογονανθράκων, εκτιμάται ότι θα δημιουργηθούν 900.000 θέσεις εργασίας, θα προστεθούν 1,9 τρισεκατομμύρια δολάρια στην οικονομία και θα μειωθούν οι τιμές ηλεκτρικής ενέργειας και οι λογαριασμοί ενέργειας των νοικοκυριών, με αμελητέες επιπτώσεις στο κλίμα και στη θάλασσα. Η πλήρης αξιοποίηση του fracking (η εξόρυξη σχιστολιθικού αερίου με τη μέθοδο Υδραυλικής Διάρρηξης) και των τεράστιων αποθεμάτων υδρογονανθράκων της Αμερικής έως το 2035, θα αυξήσει το ΑΕΠ κατά 3,7 τρισεκατομμύρια δολάρια - που ισοδυναμεί με την προσθήκη δύο και ενός τετάρτου οικονομιών μεγέθους Τέξας- και θα καταστήσει μια μέση τετραμελή οικογένεια πλουσιότερη κατά $ 40.000, με αύξηση θερμοκρασίας λιγότερο από τρία χιλιοστά του βαθμού Κελσίου και αύξηση της στάθμης της θάλασσας λιγότερο από 1% της ίντσας. Οι ενεργειακές πολιτικές του Trump εμφανίζονται συμβατές με την προφανή κοινή λογική.
Η προσέγγιση αυτή δημιουργεί την ευκαιρία στις ΗΠΑ να αποτελέσουν έναν εναλλακτικό πόλο βασισμένο στον ενεργειακό ρεαλισμό και να προσελκύσουν χώρες που αναγνωρίζουν ότι η φθηνή ενέργεια υδρογονανθράκων θα παραμείνει ουσιαστική για την ανάπτυξη και την ανάπτυξη των οικονομιών τους στο άμεσο μέλλον. Οι Η.Π.Α. είναι μοναδικά ικανές να το κάνουν αυτό: Είναι η μόνη χώρα που αποχωρεί από τη Συμφωνία του Παρισιού. Παράλληλα, τα τεράστια αποθέματα άνθρακα, φυσικού αερίου και πετρελαίου την καθιστούν υπερδύναμη υδρογονανθράκων, με την τεχνολογική και επιχειρηματική τεχνογνωσία που δεν μπορεί να ξεπεράσει καμία άλλη χώρα.
www.worldenergynews.gr
Σηματοδοτεί μια διαρκή διάθεση παραγωγικής συνεργασίας με συμμάχους, εταίρους και φίλους για την αντιμετώπιση των παγκόσμιων προκλήσεων. Ο στρατηγός McMaster, ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας που είχε και την κύρια ευθύνη σύνταξης του κειμένου, είχε άλλωστε δηλώσει πως «’Πρώτα η Αμερική’ (America first) δεν σημαίνει απαραίτητα ‘μόνη της η Αμερική’ (America alone)». Το έγγραφο αντανακλά αυτή την προσέγγιση και εάν υλοποιηθεί προσεκτικά σε όλους τους άξονες της, θα προωθήσει ουσιαστικά την ασφάλεια των ΗΠΑ.
Το έγγραφο περιγράφει τέσσερις βασικούς "πυλώνες" για την ασφάλειά των ΗΠΑ. Ο πρώτος είναι η "Προστασία για τον αμερικανικό λαό, την πατρίδα και τον αμερικανικό τρόπο ζωής", κάτι με το οποίο κανείς δεν διαφωνεί επί της αρχής. Η ενότητα αυτή περιλαμβάνει κάποια πολιτική ρητορική όσον αφορά την Ισλαμική τρομοκρατία, τα όπλα μαζικής καταστροφής, την περιφρούρηση των συνόρων και του Αμερικανικού εδάφους. Σημειώνεται ότι η καταπολέμηση των απειλών πρέπει να εστιασθεί στην πηγή τους. Ένας δεύτερος πυλώνας είναι η "Προώθηση της αμερικανικής ευημερίας". Αυτή η ενότητα επικεντρώνεται στα οικονομικά εργαλεία που διαθέτουν οι ΗΠΑ, στους τομείς της έρευνας, της τεχνολογίας και της καινοτομίας. Αυτή η ενότητα αντιμετωπίζει με κριτική διάθεση τις προηγούμενες εμπορικές συμφωνίες που είχαν συνάψει οι ΗΠΑ και επισημαίνει την ανάγκη για "δεσπόζουσα θέση στον ενεργειακό τομέα" που θα μας απασχολήσει σε αυτό το σημείωμα.
Ο τρίτος πυλώνας είναι η "διατήρηση της ειρήνης μέσω της δύναμης" και περιλαμβάνει την εντολή για μια ισχυρή, ικανή και παγκόσμιας εμβέλειας στρατιωτική υποδομή Ενόπλων Δυνάμεων. Περιλαμβάνει προτεραιότητες για το πυρηνικό οπλοστάσιο, το διάστημα, τον κυβερνοχώρο, τις υπηρεσίες πληροφοριών και την αμυντική βιομηχανία.
Ο τέταρτος και τελευταίος πυλώνας είναι η "προώθηση της Αμερικανικής επιρροής" και επικεντρώνεται στον τρόπο με τον οποίο η οικονομική διπλωματία, η ανταγωνιστική ανάπτυξη και η στρατηγική επικοινωνία μπορούν να συμβάλουν στη δημιουργία ασφάλειας. Πρόκειται για την πτυχή χαμηλής ισχύος (soft power), η οποία είναι εξίσου σημαντική με τις υπόλοιπες.
Το κείμενο δεν ασχολείται καθόλου με προβληματισμούς σε σχέση με την κλιματική αλλαγή, πρώην παγκόσμια υπερθέρμανση, καθώς η διοίκηση του Προέδρου Trump δείχνει ότι δεν έχει πεισθεί επαρκώς για την επιστημονική τεκμηρίωση του ζητήματος και εκτιμάται ότι στο μέλλον δεν θα αλλάξει σημαντικά την οπτική της στο ζήτημα αυτό. Οι εκπομπές Διοξειδίου του άνθρακος δεν αποτελούν προτεραιότητα της πολιτικής πλέον.
Επίσης, η στρατηγική για τη Ρωσία και την Κίνα είναι πολύ διαφοροποιημένη από το παρελθόν. Η Ρωσία δεν αντιμετωπίζεται πλέον ως εχθρός (enemy) αλλά περισσότερο ως πρόκληση (challenger) μαζί με την Κίνα. Ονομάζει τις δύο χώρες ως "ρεβιζιονιστικές δυνάμεις", αναφέροντας κυρίως το πυραυλικό πεδίο ως πιθανή εστία απειλής. Η Ρωσία είναι μια μικρή μεν οικονομία, αλλά μια τεράστια πυρηνική στρατιωτική δύναμη. Είναι ένα έθνος σε παρακμή σε πολλά διαφορετικά πεδία, αλλά εξακολουθεί να έχει την ικανότητα και την τάση να δημιουργεί προβλήματα, σχεδόν σε οποιοδήποτε περιβάλλον. Ο ηγέτης της Ρωσίας περιφρονεί τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ και θα κάνει προφανώς οτιδήποτε για να υπονομεύσει τη διατλαντική συμμαχία. Η Κίνα, από την άλλη πλευρά, είναι μια τεράστια οικονομία που πιθανώς να ξεπεράσει σύντομα τις Η.Π.Α. Η Κίνα συνεχίζει να επεκτείνει τη στρατιωτική της ικανότητα και επιρροή και μπορεί να αναλάβει αργότερα τον ρόλο που σήμερα εξυπηρετεί η Αμερική, ως οργανωτική δύναμη για τον γεωπολιτικό κόσμο. Οι ΗΠΑ πρέπει να αντιμετωπίσουν τη Ρωσία σε τακτικό και καθημερινό επίπεδο. Την Κίνα όμως πρέπει να αντιμετωπίσουν σε ανώτερο στρατηγικό επίπεδο. Τα διακυβεύματα δεν θα μπορούσαν να είναι υψηλότερα.
Τρίτον, το κείμενο της στρατηγικής αναφέρεται στην ασφάλεια στον κυβερνοχώρο σε αρκετά σημεία, και δίνει αρκετή έμφαση στο πόσο βαθιά είναι η αλληλοσύνδεση ολόκληρης της οικονομίας των ΗΠΑ στον κυβερνοχώρο, χωρίς όμως να αναφέρει ειδικότερα πόσο επικίνδυνα ευάλωτη είναι η Αμερική όσον αφορά το ηλεκτρικό της δίκτυο, τις εκλογικές διαδικασίες και άλλα σημαντικά στοιχεία των εθνικών ζωτικών και κρίσιμων υποδομών.
Τέλος, το διεθνές εμπόριο ως εργαλείο γεωπολιτικής επιρροής δεν λαμβάνει ιδιαίτερη προσοχή, τουλάχιστον αυτήν που είχε παλαιότερα. Δεδομένου ότι οι απόψεις της Διοίκησης Trump για το εμπόριο είναι κυρίως προστατευτικές, αυτό δεν αποτελεί έκπληξη. Οι προτεραιότητες αυτής της διοίκησης έχουν δοθεί περισσότερο στην κατεύθυνση διμερών εμπορικών συμφωνιών και λιγότερο σε διεθνείς πολυμερείς συνθήκες.
Λίγες μέρες μετά την ανακοίνωση της νέας Στρατηγικής Εθνικής Ασφαλείας ο Πρόεδρος Trump δήλωσε ότι θα επιτρέψει την εγκατάσταση και λειτουργία πλωτών εξεδρών γεώτρησης σε σχεδόν όλο το μήκος των παρακτίων χωρικών υδάτων των ΗΠΑ δίνοντας σχετικές άδειες σε εταιρείες στην περιοχή της Καλιφόρνια αλλά και δίνοντας την δυνατότητα σχετικής εκμετάλλευσης για περισσότερα από ένα δις εκταρίων στην περιοχή της Αρκτικής. Σταθερά προσανατολισμένη η νέα διοίκηση στην κατάργηση περιβαλλοντικού τύπου περιορισμών που κατά βάση είχε θέσει η προηγούμενη διοίκησή Ομπάμα, συνεχίζει να προωθεί την παραγωγή ενέργειας με κάθε τρόπο. Παρά τις αντιρρήσεις οικολογικών ομάδων και μέρους πολιτικών παραγόντων των παρακτίων πολιτειών, οι πετρελαϊκές εταιρείες χαιρέτησαν με ενθουσιασμό την νέα προοπτική η οποία διανοίγεται.
Tα επόμενα οκτώ χρόνια καθώς τίθεται τέρμα στην αντιπαράθεση όσον αφορά την ενέργεια των υδρογονανθράκων, εκτιμάται ότι θα δημιουργηθούν 900.000 θέσεις εργασίας, θα προστεθούν 1,9 τρισεκατομμύρια δολάρια στην οικονομία και θα μειωθούν οι τιμές ηλεκτρικής ενέργειας και οι λογαριασμοί ενέργειας των νοικοκυριών, με αμελητέες επιπτώσεις στο κλίμα και στη θάλασσα. Η πλήρης αξιοποίηση του fracking (η εξόρυξη σχιστολιθικού αερίου με τη μέθοδο Υδραυλικής Διάρρηξης) και των τεράστιων αποθεμάτων υδρογονανθράκων της Αμερικής έως το 2035, θα αυξήσει το ΑΕΠ κατά 3,7 τρισεκατομμύρια δολάρια - που ισοδυναμεί με την προσθήκη δύο και ενός τετάρτου οικονομιών μεγέθους Τέξας- και θα καταστήσει μια μέση τετραμελή οικογένεια πλουσιότερη κατά $ 40.000, με αύξηση θερμοκρασίας λιγότερο από τρία χιλιοστά του βαθμού Κελσίου και αύξηση της στάθμης της θάλασσας λιγότερο από 1% της ίντσας. Οι ενεργειακές πολιτικές του Trump εμφανίζονται συμβατές με την προφανή κοινή λογική.
Η προσέγγιση αυτή δημιουργεί την ευκαιρία στις ΗΠΑ να αποτελέσουν έναν εναλλακτικό πόλο βασισμένο στον ενεργειακό ρεαλισμό και να προσελκύσουν χώρες που αναγνωρίζουν ότι η φθηνή ενέργεια υδρογονανθράκων θα παραμείνει ουσιαστική για την ανάπτυξη και την ανάπτυξη των οικονομιών τους στο άμεσο μέλλον. Οι Η.Π.Α. είναι μοναδικά ικανές να το κάνουν αυτό: Είναι η μόνη χώρα που αποχωρεί από τη Συμφωνία του Παρισιού. Παράλληλα, τα τεράστια αποθέματα άνθρακα, φυσικού αερίου και πετρελαίου την καθιστούν υπερδύναμη υδρογονανθράκων, με την τεχνολογική και επιχειρηματική τεχνογνωσία που δεν μπορεί να ξεπεράσει καμία άλλη χώρα.
www.worldenergynews.gr
