Αναδημοσίευση από το άρθρο του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ στο tvxs.gr
Ο Στέφανος Κασσελάκης είχε δηλώσει επανειλημμένα ότι δεν θα άλλαζε το όνομα του ΣΥΡΙΖΑ.
Η χθεσινή πρόταση του για μετονομασία του κόμματος σε «Συνασπισμό Σύγχρονης Αριστεράς» μπορεί να είναι κίνηση αντιπερισπασμού, για να απομακρυνθεί η συζήτηση από την παταγώδη άρνηση Π. Πολάκη. Ισως αντανακλά έλλειψη στρατηγικής. Το βέβαιο είναι ότι ο ίδιος θυμίζει όλο και πιο πολύ τον μελλοθάνατο Σον Πεν, στο εξαιρετικό Dead Man Walking (Νεκρός Ανθρωπος Περπατά).
Ο Στέφανος Κασσελάκης είχε βεβαιώσει πέρυσι τον Νοέμβριο(17/11) ότι: «Το όνομα του κόμματος θα παραμείνει ΣΥΡΙΖΑ γιατί είμαστε περήφανοι για το κόμμα μας και την ιστορία του».
Τον Μάρτιο (1-3) του 2024 δήλωνε «υπερήφανος, για το όνομα ΣΥΡΙΖΑ, πιστεύω ότι πρέπει να μείνει», θέση που επαναλάμβανε και στις 23 Μαϊου: «όχι, δεν θα το αλλάξουμε».
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο κ. Κασσελάκης αλλάζει απόψεις και άλλωστε από τις δηλώσεις αυτές έχουν μεσολαβήσει πολλά γεγονότα. Το κυριότερο, ο ίδιος έχει βρεθεί σε πολύ πιο δύσκολη θέση. Γιατί απέναντι του βρίσκονται τρεις αντίπαλοι που, αντίθετα με τον ίδιο, έχουν συγκεκριμμένη στρατηγική και επιδιώξεις.
Ο κ. Πολάκης είναι η πιο εμφανής περίπτωση. Παρά τη θυσία της κυρίας Λινού, τις παρασκηνιακές παρακλήσεις για συνεννόηση και την επιστροφή του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα (με τη μορφή του τετελεσμένου για να μην προλάβει να αντιδράσει) ο βουλευτής Χανίων έριξε στον πρόεδρο του μία μεγαλοπρεπή πόρτα, επιμένοντας ότι θα θέσει θέμα ηγεσίας στην Κεντρική Επιτροπή του Σαββατοκύριακου.
Είναι προφανές ότι ο κ. Πολάκης μετράει τις δυνάμεις του. Για την υποψηφιότητα για την προεδρία, αν περάσει η πρόταση μομφής κατα Κασσελάκη και μετά για το αν θα προχωρήσει στη δημιουργία δικού του σχηματισμού.
Για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ η ζημιά είναι διπλή: πρώτα γιατί χάνει οριστικά τη στήριξη του ανθρώπου που τον προώθησε όσο κανείς άλλος πέρυσι, όταν διεκδικούσε την προεδρία. Και δεύτερο, επειδή διεκδικούν και οι δύο περίπου τον ίδιο χώρο, και στο κόμμα και στους ψηφοφόρους.
Η στρατηγική του Νίκου Παππά είναι λιγότερο εμφανής, αλλά πολύ συγκροτημένη. Σε μία παραλλαγή των 10 Μικρών Νέγρων, ο πρώην υπουργός «καθαρίζει» τον ένα μετά τον άλλο αντιπάλους και ανταγωνιστικούς πόλους εξουσίας.
Τον Φεβρουάριο τον Α. Τσίπρα, ενημερώνοντας τον Κασσελάκη για τις μυστικές συσκέψεις για την ανατροπή του στο Συνέδριο, στις οποίες συμμετείχε και ο ίδιος και αφήνοντας τον Τσίπρα να εκτεθεί με την παρέμβαση του 2 ώρες πριν την έναρξη των εργασιών. Από τότε, η επιρροή του πρώην προέδρου στο κόμμα και τους μηχανισμούς έχει συρρικνωθεί, ενώ του κ. Παππά έχει αυξηθεί κατακόρυφα.
Τελευταία πολιτική δολοφονία, η εκπαραθύρωση Φάμελου από την προεδρία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και η ανάληψη της θέσης από τον ίδιο. Στο, όποιο υπάρχει ακόμη, κομματικό ακροατήριο η κίνηση Παππά δεν άρεσε, αλλά εδώ πρόκειται για παιχνίδι εξουσίας. Ο Παππάς κερδίζει θέσεις βάζοντας πλάτη στον αρχηγό που χάνει συνεχώς έδαφος, μέχρι να έρθει η σειρά του.
Άτυπος επικεφαλής των 87, ο τρίτος παράγοντας που ξέρει τι θέλει να κάνει με τον κ. Κασσελάκη είναι ο Αλέξης Τσίπρας. Έχει σκυλομετανοιώσει που δεν παρενέβη πέρυσι τέτοιο καιρό για να δηλώσει ότι ο Κασσελάκης δεν ήταν ο ευνοημένος του και ότι η αδίστακτη Αχτσιόγλου δεν του έστελνε εκβιαστικά sms, ηττήθηκε στο Συνέδριο με την κακοσχεδιασμένη παρέμβαση του -γιατί δεν φταίει μόνο ο Ιούδας Παππάς.
Αλλά ιδιαίτερα μετά τα μαύρα ταμεία και τις συνεχείς σπόντες εναντίον του από την Κουμουνδούρου, δεν θέλει παρά το κεφάλι του Κασσελάκη, ενώ θεωρεί τον ΣΥΡΙΖΑ τελειωμένη υπόθεση. Και «μετά βλέπουμε».
Απέναντι σε τρεις αποφασισμένους παίκτες και σε ένα περιβάλλον που θυμίζει τις τελευταίες μέρες της Πομπηίας, όπου σχεδόν όλοι είναι σχεδόν εναντίον όλων, ο Στέφανος Κασσελάκης δεν έχει ούτε πολλούς συμμάχους ούτε πολλές επιλογές. Είτε, αν φτάσει μέχρι το Συνέδριο, να προχωρήσει σε ένα προσωποπαγές κόμμα, που θα έχει ελάχιστη σχέση αλλά και επιρροή με αυτό που παρέλαβε. ‘Η θα αναγκαστεί να παραδεχθεί ότι δεν φτάνει να είναι κανείς ακούραστος και να έχει καλό Τic Toc, για να είναι πρόεδρος.
Στο φιλμ του 1995 ο Σον Πεν είναι μελλοθάνατος, αλλά στα αμερικανικά η έκφραση Dead Man Walking χρησιμοποιείται και για κάποιον που βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση ή θα χάσει τη δουλειά του.
Στην Ελλάδα, η ταινία κυκλοφόρησε με τίτλο «Θα ζήσω».
www.worldenergynews.gr
Η χθεσινή πρόταση του για μετονομασία του κόμματος σε «Συνασπισμό Σύγχρονης Αριστεράς» μπορεί να είναι κίνηση αντιπερισπασμού, για να απομακρυνθεί η συζήτηση από την παταγώδη άρνηση Π. Πολάκη. Ισως αντανακλά έλλειψη στρατηγικής. Το βέβαιο είναι ότι ο ίδιος θυμίζει όλο και πιο πολύ τον μελλοθάνατο Σον Πεν, στο εξαιρετικό Dead Man Walking (Νεκρός Ανθρωπος Περπατά).
Ο Στέφανος Κασσελάκης είχε βεβαιώσει πέρυσι τον Νοέμβριο(17/11) ότι: «Το όνομα του κόμματος θα παραμείνει ΣΥΡΙΖΑ γιατί είμαστε περήφανοι για το κόμμα μας και την ιστορία του».
Τον Μάρτιο (1-3) του 2024 δήλωνε «υπερήφανος, για το όνομα ΣΥΡΙΖΑ, πιστεύω ότι πρέπει να μείνει», θέση που επαναλάμβανε και στις 23 Μαϊου: «όχι, δεν θα το αλλάξουμε».
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο κ. Κασσελάκης αλλάζει απόψεις και άλλωστε από τις δηλώσεις αυτές έχουν μεσολαβήσει πολλά γεγονότα. Το κυριότερο, ο ίδιος έχει βρεθεί σε πολύ πιο δύσκολη θέση. Γιατί απέναντι του βρίσκονται τρεις αντίπαλοι που, αντίθετα με τον ίδιο, έχουν συγκεκριμμένη στρατηγική και επιδιώξεις.
Ο κ. Πολάκης είναι η πιο εμφανής περίπτωση. Παρά τη θυσία της κυρίας Λινού, τις παρασκηνιακές παρακλήσεις για συνεννόηση και την επιστροφή του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα (με τη μορφή του τετελεσμένου για να μην προλάβει να αντιδράσει) ο βουλευτής Χανίων έριξε στον πρόεδρο του μία μεγαλοπρεπή πόρτα, επιμένοντας ότι θα θέσει θέμα ηγεσίας στην Κεντρική Επιτροπή του Σαββατοκύριακου.
Είναι προφανές ότι ο κ. Πολάκης μετράει τις δυνάμεις του. Για την υποψηφιότητα για την προεδρία, αν περάσει η πρόταση μομφής κατα Κασσελάκη και μετά για το αν θα προχωρήσει στη δημιουργία δικού του σχηματισμού.
Για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ η ζημιά είναι διπλή: πρώτα γιατί χάνει οριστικά τη στήριξη του ανθρώπου που τον προώθησε όσο κανείς άλλος πέρυσι, όταν διεκδικούσε την προεδρία. Και δεύτερο, επειδή διεκδικούν και οι δύο περίπου τον ίδιο χώρο, και στο κόμμα και στους ψηφοφόρους.
Η στρατηγική του Νίκου Παππά είναι λιγότερο εμφανής, αλλά πολύ συγκροτημένη. Σε μία παραλλαγή των 10 Μικρών Νέγρων, ο πρώην υπουργός «καθαρίζει» τον ένα μετά τον άλλο αντιπάλους και ανταγωνιστικούς πόλους εξουσίας.
Τον Φεβρουάριο τον Α. Τσίπρα, ενημερώνοντας τον Κασσελάκη για τις μυστικές συσκέψεις για την ανατροπή του στο Συνέδριο, στις οποίες συμμετείχε και ο ίδιος και αφήνοντας τον Τσίπρα να εκτεθεί με την παρέμβαση του 2 ώρες πριν την έναρξη των εργασιών. Από τότε, η επιρροή του πρώην προέδρου στο κόμμα και τους μηχανισμούς έχει συρρικνωθεί, ενώ του κ. Παππά έχει αυξηθεί κατακόρυφα.
Τελευταία πολιτική δολοφονία, η εκπαραθύρωση Φάμελου από την προεδρία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και η ανάληψη της θέσης από τον ίδιο. Στο, όποιο υπάρχει ακόμη, κομματικό ακροατήριο η κίνηση Παππά δεν άρεσε, αλλά εδώ πρόκειται για παιχνίδι εξουσίας. Ο Παππάς κερδίζει θέσεις βάζοντας πλάτη στον αρχηγό που χάνει συνεχώς έδαφος, μέχρι να έρθει η σειρά του.
Άτυπος επικεφαλής των 87, ο τρίτος παράγοντας που ξέρει τι θέλει να κάνει με τον κ. Κασσελάκη είναι ο Αλέξης Τσίπρας. Έχει σκυλομετανοιώσει που δεν παρενέβη πέρυσι τέτοιο καιρό για να δηλώσει ότι ο Κασσελάκης δεν ήταν ο ευνοημένος του και ότι η αδίστακτη Αχτσιόγλου δεν του έστελνε εκβιαστικά sms, ηττήθηκε στο Συνέδριο με την κακοσχεδιασμένη παρέμβαση του -γιατί δεν φταίει μόνο ο Ιούδας Παππάς.
Αλλά ιδιαίτερα μετά τα μαύρα ταμεία και τις συνεχείς σπόντες εναντίον του από την Κουμουνδούρου, δεν θέλει παρά το κεφάλι του Κασσελάκη, ενώ θεωρεί τον ΣΥΡΙΖΑ τελειωμένη υπόθεση. Και «μετά βλέπουμε».
Απέναντι σε τρεις αποφασισμένους παίκτες και σε ένα περιβάλλον που θυμίζει τις τελευταίες μέρες της Πομπηίας, όπου σχεδόν όλοι είναι σχεδόν εναντίον όλων, ο Στέφανος Κασσελάκης δεν έχει ούτε πολλούς συμμάχους ούτε πολλές επιλογές. Είτε, αν φτάσει μέχρι το Συνέδριο, να προχωρήσει σε ένα προσωποπαγές κόμμα, που θα έχει ελάχιστη σχέση αλλά και επιρροή με αυτό που παρέλαβε. ‘Η θα αναγκαστεί να παραδεχθεί ότι δεν φτάνει να είναι κανείς ακούραστος και να έχει καλό Τic Toc, για να είναι πρόεδρος.
Στο φιλμ του 1995 ο Σον Πεν είναι μελλοθάνατος, αλλά στα αμερικανικά η έκφραση Dead Man Walking χρησιμοποιείται και για κάποιον που βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση ή θα χάσει τη δουλειά του.
Στην Ελλάδα, η ταινία κυκλοφόρησε με τίτλο «Θα ζήσω».
www.worldenergynews.gr
