Τι ορίζει η νομοθεσία για τα «ανανεώσιμα καύσιμα μη βιολογικής προέλευσης» και τους αμφιλεγόμενους κανόνες για την προσθετικότητα και τη χρονική συσχέτιση
Αυτό σημαίνει ότι οι δύο νομοθετικές πράξεις θα καταστούν νομικά δεσμευτικές μόλις δημοσιευτούν στην ημερήσια Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μία από τις πράξεις καθορίζει τη μεθοδολογία για τον υπολογισμό των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου από ανανεώσιμα και ανακυκλωμένα καύσιμα άνθρακα για να εξασφαλιστεί μείωση κατά 70% του ισοδύναμου CO2 μεταξύ του πλησιέστερου συγκρίσιμου καυσίμου.
Η άλλη, πιο αμφιλεγόμενη πράξη ορίζει τους κανόνες για το τι θεωρείται «ανανεώσιμο» υδρογόνο (ή ένα από τα παράγωγά του). Αυτά περιλαμβάνουν:
Προσθετικότητα: Οι προγραμματιστές θα πρέπει να εγκαταστήσουν νέα περιουσιακά στοιχεία ανανεώσιμων πηγών ενέργειας το πολύ τρία χρόνια πριν η συσκευή ηλεκτρόλυσης αρχίσει να παράγει υδρογόνο.
Χρονική συσχέτιση: Η παραγωγή υδρογόνου πρέπει να αντιστοιχίζεται με την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές σε μηνιαία βάση μέχρι τις αρχές του 2030, όταν θα πρέπει να αντιστοιχιστεί εντός της ίδιας περιόδου μιας ώρας.
Γεωγραφική συσχέτιση: Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας πρέπει να βρίσκονται στην ίδια ζώνη προσφοράς ηλεκτρικής ενέργειας με τον ηλεκτρολύτη.
Αυτοί οι κανόνες πρόκειται να ισχύουν εξίσου για το πράσινο υδρογόνο που εισάγεται στην ΕΕ, θέτοντας έτσι ένα είδος παγκόσμιου προτύπου για τις χώρες που ελπίζουν να εξάγουν ανανεώσιμες πηγές υδρογόνου στην Ευρώπη.
Όμως, ενώ αυτοί οι ορισμοί έχουν πλέον καθοριστεί, η συμμόρφωση με τις κατ' εξουσιοδότηση πράξεις θα εξαρτηθεί από συστήματα πιστοποίησης «τα οποία δεν είναι ακόμη γνωστά», λέει ο επικεφαλής πολιτικής της Hydrogen Europe, Daniel Fraile, στο Hydrogen Insight.
«Οι φορείς πιστοποίησης πρέπει ακόμη να διαπιστεύονται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να υπάρχει μια πολύ σαφής και κοινή αντίληψη σχετικά με τον τρόπο εφαρμογής των κανόνων».
Και οι πραγματικές εντολές για τη μετάβαση από το γκρι σε πράσινο υδρογόνο δεν έχουν ακόμη τεθεί σε ισχύ.
Αναθεώρηση Οδηγίας
Η ΕΕ διαπραγματεύεται επί του παρόντος τους όρους της αναθεώρησης στην Οδηγία για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, γνωστή ως RED II, η οποία επί του παρόντος έχει βαλτώσει σε διαφωνίες σχετικά με πιθανές διατάξεις για H2 που προέρχεται από πυρηνικά σε επιμέρους στόχους.
Το RED II θα απαιτούσε το 42% του υδρογόνου που χρησιμοποιείται από την ευρωπαϊκή βιομηχανία να είναι ανανεώσιμο έως το 2030, αυξάνοντας το 60% έως το 2035.
Ενώ οι κατ' εξουσιοδότηση πράξεις επιτρέπουν έργα σε ζώνες προσφορών όπου το δίκτυο έχει συνολική ένταση άνθρακα κάτω από 18 g ισοδύναμου CO2 ανά megajoule ενέργειας για την παράκαμψη των κριτηρίων προσθετικότητας — κάτι που θα έδινε πλεονέκτημα σε χώρες όπως η Γαλλία με υψηλό μερίδιο πυρηνικής ενέργειας στο ενεργειακό τους μείγμα — δεν επιτρέπει το υδρογόνο που παράγεται από άμεση ηλεκτρόλυση με πυρηνική ενέργεια να θεωρείται RFNBO.
Ωστόσο, το τρέχον συμφωνημένο προσχέδιο περιλαμβάνει διάταξη για τα κράτη μέλη να μειώσουν αυτούς τους στόχους κατά 20% εάν η εθνική συνεισφορά στο συνολικό στόχο της ΕΕ για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ανταποκρίνεται στην αναμενόμενη συνεισφορά τους και το μερίδιο του H2 που βασίζεται σε ορυκτά καύσιμα είναι μικρότερο από 23% το 2030 και 20% το 2035.
Αυτό σημαίνει ότι η Γαλλία θα μπορούσε ενδεχομένως να ανταποκριθεί στη δεύτερη απαίτηση για το υδρογόνο που προέρχεται από πυρηνικά, η οποία έχει οδηγήσει σε νέες διαφωνίες μεταξύ των κρατών μελών — και αδιέξοδο για την ψήφιση της αναθεώρησης.
www.worldenergynews.gr
