Η νορβηγική κυβέρνηση παρουσίασε σήμερα το σχέδιό της για την κατασκευή υπεράκτιων ανεμογεννητριών με την προσδοκία ότι οι πρώτες τουρμπίνες θα ανεγερθούν έως το 2030, μετά από πρόσκληση υποβολής προσφορών.
Μεγαλύτερος παραγωγός υδρογονανθράκων στη δυτική Ευρώπη, η Νορβηγία στοχεύει στην κατασκευή σε δύο φάσεις, ισχύος 1.500 MW έκαστη, ενός αιολικού πάρκου όπου οι ανεμογεννήτριες θα είναι τοποθετημένες (αγκυρωμένες στον βυθό) στα νερά του νότου της Βόρειας Θάλασσας.
«Πρόκειται για τη διασφάλιση της πρόσβασης σε καθαρή και φθηνή ενέργεια, κάτι που συνάδει με τη σημερινή κατάσταση» η οποία χαρακτηρίζεται από το υψηλό κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας στην Ευρώπη, δήλωσε ο Εργατικός πρωθυπουργός Γιόνας Γκαρ Στέρε, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου.
Oι φάσεις του έργου
Για την πρώτη φάση αυτού του πάρκου, που ονομάζεται Sørlige Nordsjø II, θα υπάρξει πρόσκληση υποβολής προσφορών και το έργο θα προορίζεται μόνο για την εθνική κατανάλωση. Η κυβέρνηση απέκλεισε πράγματι την τοποθέτηση καλωδίων με εξαγωγικό προσανατολισμό, όπως ζητούσαν οι βιομήχανοι που το βλέπουν ως προϋπόθεση κερδοφορίας.
Οι πρώτες τουρμπίνες αναμένεται να ανεγερθούν «στο δεύτερο μισό της δεκαετίας», είπε ο Στέρε. Θα καλύπτουν την κατανάλωση ρεύματος 460.000 νοικοκυριών.
Αργότερα, μια δεύτερη φάση του έργου θα μπορεί να συνδεθεί με την ευρωπαϊκή ήπειρο, αλλά αυτό θα κριθεί από τη μελέτη που θα ανατεθεί στη Νορβηγική Αρχή Υδάτινων Πόρων (NVE).
Η ένωση που εκπροσωπεί τις πετρελαϊκές εταιρίες -οι οποίες συχνά είναι οι ίδιες που δραστηριοποιούνται στον τομέα της αιολικής ενέργειας- Norsk olje og gass (Νορβηγική Ένωση Πετρελαίου και Αερίου), χαιρέτισε τις «απαραίτητες διευκρινίσεις», από την πλευρά της κυβέρνησης, αλλά, την ίδια στιγμή, την επέκρινε ότι αναθεώρησε προς τα κάτω τις φιλοδοξίες της «σπάζοντας» το αιολικό πάρκο σε δύο φάσεις.
Η κυβέρνηση υπεραμύνθηκε της θέσης της διαβεβαιώνοντας ότι ένας τέτοιος διαχωρισμός θα καταστήσει δυνατή την επιτάχυνση της έναρξης του έργου. Η Norsk olje og gass εξέφρασε επίσης «έκπληξη» που δεν εισακούστηκε για την ανάγκη ενός καλωδίου προς την ευρωπαϊκή ήπειρο το οποίο, σύμφωνα με αυτήν, θα επέτρεπε να γίνει το έργο χωρίς δημόσιες επιδοτήσεις.
