Στις 20 και 21 Ιουν. 1824, συντελείται η καταστροφή των Ψαρών από τους Τούρκους. Από τους 30.000 κατοίκους του νησιού, οι 18.000 θανατώθηκαν ή πωλήθηκαν ως σκλάβοι.
Ο Σολωμός στον «Ύμνο εις την Ελευθερία», παρουσιάζει τη μορφή της προσωποποιημένης Δόξας να τιμά τους νεκρούς Έλληνες μέσα σε ένα τοπίο απόλυτης καταστροφής.
Ο Νικόλαος Γύζης με τον πίνακα «Η Δόξα των Ψαρών» (φωτο) συμπορεύεται με τον Σολωμό και εκφράζει το ιδεώδες της Δόξας των Ελλήνων που αγωνίστηκαν για την ελευθερία του Έθνους.
«Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη, περπατώντας η Δόξα μονάχη μελετά τα λαμπρά παλληκάρια και στην κόμη στεφάνι φορεί, γινωμένο από λίγα χορτάρια πού ‘χαν μείνει στην έρημη γη»
Τους στίχους του Σολωμού για την καταστροφή των Ψαρών είχα αποστηθίσει και θυμάμαι μέχρι σήμερα από παιδί Δημοτικού Σχολείου, μαζί με αυτούς από το ποίημα του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη «Ο Βράχος και το Κύμα».
Ο Βαλαωρίτης προσωποποιώντας τον Τούρκο με βράχο, παρουσιάζει τον Έλληνα σαν κύμα αγριεμένο, που υποσκάπτει τα θεμέλια του κατακτητή και τελικά τον συντρίβει :
«Μέριασε, βράχε, να διαβώ, το κύμα ανδρειωμένο λέγει στην πέτρα του γιαλού θολό, μελανιασμένο. Μέριασε..Μες στα στήθη μου, που ’σαν νεκρά και κρύα, μαύρος βοριάς εφώλιασε και μαύρη τρικυμία.
Αφρούς δεν έχω γι’ άρματα, κούφια βοή γι’ αντάρα, έχω ποτάμι αίματα, μ’ θέριεψε η κατάρα του κόσμου που βαρέθηκε, του κόσμου που ’πε τώρα, βράχε, θα πέσεις, έφτασεν η φοβερή σου ώρα.
Ο βράχος εβουβάθηκε. Το κύμα στην ορμή του εκαταπόντησε μεμιάς το κούφιο το κορμί του»
Στα 200 χρόνια από την ελληνική Επανάσταση είναι σκόπιμο να εμπνευστούμε από τους στίχους αυτούς για τα ιδεώδη, τον αγώνα τις θυσίες, και την αποφασιστικότητα των Ελλήνων που διατήρησαν ανεξίτηλη την εθνική συνείδηση και τη θρησκευτική ταυτότητα ενάντια στον Οθωμανό κατακτητή και οδήγησαν στην ελευθερία της πατρίδας μας.
www.worldenergynews.gr
