Chryosphere: 28 τρισεκατομμύρια τόνοι πάγου χάθηκαν μεταξύ 1994 και 2017

Η Scitechdaily δημοσίευσε την πρώτα συμπεράσματα που πραγματοποίησε μια έρευνα για την παγκόσμια απώλεια πάγου χρησιμοποιώντας δορυφορικά δεδομένα .
Ανακάλυψε ότι ο ρυθμός με τον οποίο ο πάγος εξαφανίζεται σε όλο τον πλανήτη επιταχύνεται. Τα ευρήματα αποκαλύπτουν επίσης ότι 28 τρισεκατομμύρια τόνοι πάγου χάθηκαν μεταξύ 1994 και 2017 - ισοδύναμο με ένα φύλλο πάγου 100 μέτρων πάχους που καλύπτει ολόκληρο το Ηνωμένο Βασίλειο.

Ένα έγγραφο, που δημοσιεύθηκε στο The Cryosphere, περιγράφει πώς μια ομάδα ερευνητών στο Πανεπιστήμιο του Λιντς στο Ηνωμένο Βασίλειο χρησιμοποίησε πληροφορίες από τους δορυφόρους ERS, Envisat και CryoSat της ESA, καθώς και από τις αποστολές Copernicus Sentinel-1 και Sentinel.

Ο ρυθμός με τον οποίο η Γη χάνει πάγο έχει αυξηθεί σημαντικά τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, από 0,8 τρισεκατομμύρια τόνους ετησίως τη δεκαετία του 1990 σε 1,3 τρισεκατομμύρια τόνους ετησίως έως το 2017.
Η έρευνα δείχνει ότι συνολικά, σημειώθηκε αύξηση κατά 65% του ποσοστού απώλειας πάγου κατά την 23ετή έρευνα. Αυτό οφείλεται κυρίως σε απότομες αυξήσεις στις απώλειες από τα πολικά φύλλα πάγου στην Ανταρκτική και τη Γροιλανδία.

Το λιώσιμο των πάγων αυξάνει τη στάθμη της θάλασσας, με αποτέλεσμα να αυξάνει τον κίνδυνο πλημμύρας στις παράκτιες κοινότητες, η οποία έχει σοβαρές συνέπειες για την κοινωνία, την οικονομία και το περιβάλλον.

Η πρώτη μελέτη που εξέτασε όλο τον πάγο της Γης

Η έρευνα καλύπτει 215.000 παγετώνες στο βουνό που απλώνονται σε όλο τον πλανήτη, τα πολικά φύλλα πάγου στη Γροιλανδία και την Ανταρκτική, τα ράφια πάγου που αιωρούνται γύρω από την Ανταρκτική και τους θαλάσσιους πάγους που παρασύρονται στην Αρκτική και τους Νότιους Ωκεανούς.

Ο επικεφαλής συγγραφέας Thomas Slater, ερευνητής στο Κέντρο για την Πολική Παρατήρηση και Μοντελοποίηση στο Λιντς, δήλωσε, ότι: «Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες έχει γίνει μια τεράστια διεθνής προσπάθεια να κατανοήσουμε τι συμβαίνει σε μεμονωμένα συστατικά στο παγωμένο σύστημα της Γης. Οι δορυφόροι μας επιτρέπουν να παρακολουθούμε τακτικά τις τεράστιες και αφιλόξενες περιοχές όπου μπορεί να βρεθεί πάγος.

Η αύξηση της απώλειας πάγου προκλήθηκε από τη θέρμανση της ατμόσφαιρας και των ωκεανών, που θερμάνθηκαν επιπλέον κατά 0,26 ° C και 0,12 ° C ανά δεκαετία από το 1980 και πέρα. Κατά την περίοδο της έρευνας, σημειώθηκε απώλεια 7,6 τρισεκατομμυρίων τόνων θαλάσσιου πάγου στην Αρκτική και απώλεια 6,5 τρισεκατομμυρίων τόνων από τα ράφια πάγου της Ανταρκτικής».

Ο Isobel Lawrence, επίσης ερευνητής στο Κέντρο για την Πολική Παρατήρηση και Μοντελοποίηση, δήλωσε: «Η απώλεια θαλάσσιου πάγου δεν συμβάλλει άμεσα στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας, αλλά έχει έμμεση επιρροή. Ένας από τους βασικούς ρόλους του θαλάσσιου πάγου της Αρκτικής είναι να αντικατοπτρίζει την ηλιακή ακτινοβολία πίσω στο διάστημα, η οποία βοηθά στη διατήρηση της Αρκτικής στις ψυχρές θερμοκρασίες.

Καθώς ο θαλάσσιος πάγος συρρικνώνεται, περισσότερη ηλιακή ενέργεια απορροφάται από τους ωκεανούς και την ατμόσφαιρα, αναγκάζοντας την Αρκτική να θερμανθεί γρηγορότερα από οπουδήποτε αλλού στον πλανήτη».

Οι μισές από τις απώλειες προήλθαν από πάγο στην ξηρά - συμπεριλαμβανομένων 6,1 τρισεκατομμυρίων τόνων από παγετώνες βουνών, 3,8 τρισεκατομμυρίων τόνων από το φύλλο πάγου της Γροιλανδίας και 2,5 τρισεκατομμυρίων τόνων από το φύλλο πάγου της Ανταρκτικής. Αυτές οι απώλειες έχουν αυξήσει την παγκόσμια στάθμη της θάλασσας κατά 35 χιλιοστά.

Ο συγγραφέας της έκθεσης και ο διδακτορικός ερευνητής Inès Otosaka, επίσης από το Κέντρο για την Πολική Παρατήρηση και Μοντελοποίηση, δήλωσε: «Εκτός από τη συμβολή στην παγκόσμια μέση αύξηση της στάθμης της θάλασσας, οι παγετώνες των βουνών είναι επίσης κρίσιμοι ως πόροι γλυκού νερού για τις τοπικές κοινότητες.»

Ο Mark Drinkwater της ESA πρόσθεσε: «Η βρύση στην τεράστια παγκόσμια παγωμένη δεξαμενή έχει ανοίξει από την υπερθέρμανση του πλανήτη.
Η συνέχεια στα δορυφορικά δεδομένα είναι το κλειδί για την πρόβλεψη μελλοντικών απωλειών πάγου και για να συμβάλει στον μετριασμό των απειλών που δημιουργεί η αύξηση της στάθμης της θάλασσας, η συρρίκνωση των παγετώνων υψηλών βουνών και περαιτέρω ανατροφοδότηση του κλίματος.

Οι αποστολές επέκτασης Copernicus, CRISTAL, CIMR και ROSE-L έχουν σχεδιαστεί για να καλύψουν τα κενά στις τρέχουσες δυνατότητες Sentinel για ολοκληρωμένη παρακολούθηση των αλλαγών στην παγκόσμια κάλυψη πάγου. "

www.worldenergynews.gr