To χρονικό της απαξίωσης μιας επενδυτικής ευκαιρίας που θα μπορούσε να είχε ήδη δώσει λύσεις σε μείζονα θέματα
Η αναγγελία του ΥΠΕΝ κ. Κωστή Χατζηδάκη για το κλείσιμο του Αμυνταίου αποτελεί τον τραγικό επίλογο για τον ΑΗΣ Αμυνταίου και συνδυάζεται μεν με την εφαρμογή του προγραμματισμού της σημερινής κυβέρνησης για την απολιγνιτοποίηση, κλείνοντας την λειτουργία μιας μονάδας, η ωφέλιμη διάρκεια ζωής της οποίας έχει ήδη ολοκληρωθεί, από την άλλη όμως τα πράγμα τα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά.
Και πράγματι αυτό θα μπορούσε να είχε γίνει αν η προηγούμενη κυβέρνηση είχε αποδεχθεί την πρόταση για επένδυση ουκ ευκαταφρόνητη, γιατί το νούμερο των 110 εκατ ευρώ σήμερα μόνο μικρό δεν θα μπορούσε να είναι, από τον όμιλο Μυτιληναίου στις αρχές του 2018.
Ο στόχος όπως όλοι θυμούνται ήταν να αναβαθμιστεί η λιγντική παραγωγή με στόχο να τροφοδοτεί την βιομηχανική παραγωγή, στοιχείο που θα μπορούσε να έχει εξασφαλίσει σήμερα λύσεις για σημαντικές εκκρεμότητες που απασχολούν τις βιομηχανικές μονάδες της χώρας, χωρίς η ΔΕΗ να χάσει τον έλεγχό της.
Η τότε ηγεσία του ΥΠΕΝ όμως απάντησε ότι θα γινόταν διαγωνισμός, για να μην υπάρξει η λογική, «του κάποιος είδε φως και μπήκε», ο οποίος τελικά δεν έγινε ποτέ.
Μέσα σε λίγους μήνες οι τιμές των CO2 είχαν απογειωθεί και το Αμύνταιο, που ήδη λειτουργούσε στο όριο και πέραν των κοινοτικών κανονισμών, υπό την λογική( και πάλι) ότι ήταν απαραίτητο για την ομαλή πορεία του ενεργειακού ισοζυγίου, έμπαινε σε τροχιά αποχαιρετισμού.
Πολλά βέβαια θα μπορούσαν να είχαν ήδη αλλάξει αν η Μυτιληναίος είχε αναλάβει εγκαίρως τον έλεγχο, γιατί ο ίδιος ο Ευ.Μυτιληναίος είχε επισημάνει και προβλέψει την άνοδο των τιμών των ρύπων.
Παράλληλα ο όμιλος είχε τις χρηματοοικονομικές δυνατότητες αντιστάθμισης της ανόδου των τιμών των CO2, δυνατότητα που εξέλιπε από την ΔΕΗ λόγω της δεινής οικονομικής της θέσης.
Η δική μας αρθρογραφία είχε πάρει θέση και δυστυχώς αποδείχθηκε τελικά ότι τα αδιέξοδα ήταν αυτά που είχαμε επισημάνει.
Ας μην χύνουν λοιπόν κροκοδείλια δάκρυα όσοι κόπτονταν και κόπτονται για το Αμύνταιο, καθώς η διαχείριση του 2018 αποτέλεσε την απαρχή του βατερλώ της ενεργειακής πολιτικής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ μέχρι την εκλογική αναμέτρηση του 2019, που περιέλαβε τις ζημιές – ρεκόρ για την ΔΕΗ, σειρά λαθών που επεκτάθηκαν στην διαχείριση της ΔΕΠΑ, την μη εφαρμογή του target model, που τελικά σε βάρος του συνόλου της αγοράς θα εφαρμοστεί τελικά στο πρώτο εξάμηνο του 2020.
Πολλές φορές τα πράγματα είναι πολύ απλά σε σχέση με βαρύγδουπες πολιτικές αναλύσεις και απαιτούν στοιχειωδώς καθαρό μυαλό.
Για την αντιπολίτευση ίσως είναι μια ευκαιρία να συνειδητοποιήσει ποια λάθη έκανε μετά το 2018 και πως ενώ αρχικά δικαιώθηκε με την μη πώληση των υδροηλεκτρικών κατέληξε με έναν τόσο φτωχό απολογισμό.
www.worldenergynews.gr
Και πράγματι αυτό θα μπορούσε να είχε γίνει αν η προηγούμενη κυβέρνηση είχε αποδεχθεί την πρόταση για επένδυση ουκ ευκαταφρόνητη, γιατί το νούμερο των 110 εκατ ευρώ σήμερα μόνο μικρό δεν θα μπορούσε να είναι, από τον όμιλο Μυτιληναίου στις αρχές του 2018.
Ο στόχος όπως όλοι θυμούνται ήταν να αναβαθμιστεί η λιγντική παραγωγή με στόχο να τροφοδοτεί την βιομηχανική παραγωγή, στοιχείο που θα μπορούσε να έχει εξασφαλίσει σήμερα λύσεις για σημαντικές εκκρεμότητες που απασχολούν τις βιομηχανικές μονάδες της χώρας, χωρίς η ΔΕΗ να χάσει τον έλεγχό της.
Η τότε ηγεσία του ΥΠΕΝ όμως απάντησε ότι θα γινόταν διαγωνισμός, για να μην υπάρξει η λογική, «του κάποιος είδε φως και μπήκε», ο οποίος τελικά δεν έγινε ποτέ.
Μέσα σε λίγους μήνες οι τιμές των CO2 είχαν απογειωθεί και το Αμύνταιο, που ήδη λειτουργούσε στο όριο και πέραν των κοινοτικών κανονισμών, υπό την λογική( και πάλι) ότι ήταν απαραίτητο για την ομαλή πορεία του ενεργειακού ισοζυγίου, έμπαινε σε τροχιά αποχαιρετισμού.
Πολλά βέβαια θα μπορούσαν να είχαν ήδη αλλάξει αν η Μυτιληναίος είχε αναλάβει εγκαίρως τον έλεγχο, γιατί ο ίδιος ο Ευ.Μυτιληναίος είχε επισημάνει και προβλέψει την άνοδο των τιμών των ρύπων.
Παράλληλα ο όμιλος είχε τις χρηματοοικονομικές δυνατότητες αντιστάθμισης της ανόδου των τιμών των CO2, δυνατότητα που εξέλιπε από την ΔΕΗ λόγω της δεινής οικονομικής της θέσης.
Η δική μας αρθρογραφία είχε πάρει θέση και δυστυχώς αποδείχθηκε τελικά ότι τα αδιέξοδα ήταν αυτά που είχαμε επισημάνει.
Ας μην χύνουν λοιπόν κροκοδείλια δάκρυα όσοι κόπτονταν και κόπτονται για το Αμύνταιο, καθώς η διαχείριση του 2018 αποτέλεσε την απαρχή του βατερλώ της ενεργειακής πολιτικής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ μέχρι την εκλογική αναμέτρηση του 2019, που περιέλαβε τις ζημιές – ρεκόρ για την ΔΕΗ, σειρά λαθών που επεκτάθηκαν στην διαχείριση της ΔΕΠΑ, την μη εφαρμογή του target model, που τελικά σε βάρος του συνόλου της αγοράς θα εφαρμοστεί τελικά στο πρώτο εξάμηνο του 2020.
Πολλές φορές τα πράγματα είναι πολύ απλά σε σχέση με βαρύγδουπες πολιτικές αναλύσεις και απαιτούν στοιχειωδώς καθαρό μυαλό.
Για την αντιπολίτευση ίσως είναι μια ευκαιρία να συνειδητοποιήσει ποια λάθη έκανε μετά το 2018 και πως ενώ αρχικά δικαιώθηκε με την μη πώληση των υδροηλεκτρικών κατέληξε με έναν τόσο φτωχό απολογισμό.
www.worldenergynews.gr
