Η αντίστροφη μέτρηση έχει ήδη ξεκινήσει για τη χρήση ναυτιλιακού καυσίμου μικρής περιεκτικότητας σε θείο 0,5%, για όλα ανεξαιρέτως τα πλοία
Νέα δεδομένα δημιουργούνται στον χώρο της ναυτιλίας έπειτα από στην στροφή της στην πράσινη ενέργεια και τα εναλλακτικά καύσιμα, στο πλαίσιο των νέων κανονισμών του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (ΙΜΟ) που θα τεθούν σε εφαρμογή το 2020.
Η αντίστροφη μέτρηση έχει ήδη ξεκινήσει για τη χρήση ναυτιλιακού καυσίμου μικρής περιεκτικότητας σε θείο 0,5%, για όλα ανεξαιρέτως τα πλοία.
Παρακάτω ακολουθεί η χρονολογική σπουδή του ΙΜΟ να ακολουθήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση στην αυστηρή και άμεση εφαρμογή της Sulphur Cap 2020.
Ας δούμε μερικές βασικές ημερομηνίες που σχετίζονται με τον έλεγχο της θαλάσσιας ρύπανσης, η οποία ξεκίνησε τη δεκαετία του 1970
Το 1973, ο ΙΜΟ δημιούργησε τη Διεθνή Σύμβαση για την Πρόληψη της Ρύπανσης από τα Πλοία, η οποία ονομάζεται επίσης MARPOL (Marine Pollution). Δημιουργεί ένα πλαίσιο για την πρόληψη της θαλάσσιας ρύπανσης, είτε προέρχεται από τακτικές επιχειρηματικές δραστηριότητες είτε από ατυχήματα.
Στη δεκαετία του 1980, η Επιτροπή προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος του IMO (MEPC) αποφασίζει να ξεκινήσει την ειδική ανάλυση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Το έργο αυτό καταλήγει το 1997 με την υπογραφή πρωτοκόλλου που προσθέτει το παράρτημα VI, αφιερωμένο σε αυτόν τον τύπο ρύπανσης, στη σύμβαση Marpol. Το κείμενο αυτό, που τέθηκε σε ισχύ τον Μάιο του 2005, είναι γνωστό για τον περιορισμό των εκπομπών οξειδίων του θείου (SOx) και οξειδίων του αζώτου (NOx) από τα καυσαέρια του πλοίου.
Το 2008, η MEPC εγκρίνει μια αναθεώρηση του παραρτήματος VI. Καθορίζει τη σταδιακή μείωση των ορίων εκπομπών SOx και NOx, καθώς και τη δημιουργία Περιοχών Ελέγχου Εκπομπών Θείου (ECA) όπου ισχύουν αυστηρότερα όρια. Επιπλέον, από την 1η Ιανουαρίου 2010, οι κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν κάνει βήματα προόδου, απαιτώντας από όλα τα πλοία να χρησιμοποιούν καύσιμο 0,1% όταν φτάνουν στην Ευρώπη, ακόμη και έξω από τις περιοχές SECA.
1η Ιανουαρίου 2020: το παγκόσμιο όριο περιεκτικότητας σε θείο μειώνεται στο 0,5% (σήμερα είναι 3,5%).
Σίγουρα, ο νέος κανονισμός θα επιφέρει αλλαγές στην ναυτιλιακή βιομηχανία με την Maersk Line να εκτιμά ότι ή όλη αυτή διαδικασία θα της κοστίσει 15 δισεκατομμύρια δολάρια.
www.worldenergynews.gr
Η αντίστροφη μέτρηση έχει ήδη ξεκινήσει για τη χρήση ναυτιλιακού καυσίμου μικρής περιεκτικότητας σε θείο 0,5%, για όλα ανεξαιρέτως τα πλοία.
Παρακάτω ακολουθεί η χρονολογική σπουδή του ΙΜΟ να ακολουθήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση στην αυστηρή και άμεση εφαρμογή της Sulphur Cap 2020.
Ας δούμε μερικές βασικές ημερομηνίες που σχετίζονται με τον έλεγχο της θαλάσσιας ρύπανσης, η οποία ξεκίνησε τη δεκαετία του 1970
Το 1973, ο ΙΜΟ δημιούργησε τη Διεθνή Σύμβαση για την Πρόληψη της Ρύπανσης από τα Πλοία, η οποία ονομάζεται επίσης MARPOL (Marine Pollution). Δημιουργεί ένα πλαίσιο για την πρόληψη της θαλάσσιας ρύπανσης, είτε προέρχεται από τακτικές επιχειρηματικές δραστηριότητες είτε από ατυχήματα.
Στη δεκαετία του 1980, η Επιτροπή προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος του IMO (MEPC) αποφασίζει να ξεκινήσει την ειδική ανάλυση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Το έργο αυτό καταλήγει το 1997 με την υπογραφή πρωτοκόλλου που προσθέτει το παράρτημα VI, αφιερωμένο σε αυτόν τον τύπο ρύπανσης, στη σύμβαση Marpol. Το κείμενο αυτό, που τέθηκε σε ισχύ τον Μάιο του 2005, είναι γνωστό για τον περιορισμό των εκπομπών οξειδίων του θείου (SOx) και οξειδίων του αζώτου (NOx) από τα καυσαέρια του πλοίου.
Το 2008, η MEPC εγκρίνει μια αναθεώρηση του παραρτήματος VI. Καθορίζει τη σταδιακή μείωση των ορίων εκπομπών SOx και NOx, καθώς και τη δημιουργία Περιοχών Ελέγχου Εκπομπών Θείου (ECA) όπου ισχύουν αυστηρότερα όρια. Επιπλέον, από την 1η Ιανουαρίου 2010, οι κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν κάνει βήματα προόδου, απαιτώντας από όλα τα πλοία να χρησιμοποιούν καύσιμο 0,1% όταν φτάνουν στην Ευρώπη, ακόμη και έξω από τις περιοχές SECA.
1η Ιανουαρίου 2020: το παγκόσμιο όριο περιεκτικότητας σε θείο μειώνεται στο 0,5% (σήμερα είναι 3,5%).
Σίγουρα, ο νέος κανονισμός θα επιφέρει αλλαγές στην ναυτιλιακή βιομηχανία με την Maersk Line να εκτιμά ότι ή όλη αυτή διαδικασία θα της κοστίσει 15 δισεκατομμύρια δολάρια.
www.worldenergynews.gr
