Οι αποδεσμεύσεις που θα εξυγιάνουν την ΔΕΗ από τον φαύλο κύκλο
Το πρόβλημα της Δ.Ε.Η. είναι διπλό.
Το πρώτο κομμάτι έχει να κάνει με τις ζημιές που καταγράφει λόγω της επιβολής του συστήματος πλειστηριασμών ηλεκτρικής ενέργειας για τους εναλλακτικούς παρόχους, το συνολικό κόστος των Δικαιωμάτων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, το κόστος των αγωγών που εκκρεμούν από τον ΔΕΔΗΕ για τις οποίες καταγράφει προβλέψεις, και τις λειτουργικές ζημίες της εταιρείας που αφορούν όλα τα υπόλοιπα.
Το δεύτερο κομμάτι του προβλήματος έχει να κάνει με την δυσκολία που παρουσιάζει η είσπραξη των λογαριασμών της Δ.Ε.Η., καθώς αυτοί οι λογαριασμοί περιέχουν πολύ μεγάλο ποσοστό δημοτικών τελών, υπηρεσιών κοινωνικής ωφέλειας, κόστη υποστήριξης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, και γενικά κόστη άσκησης κοινωνικής πολιτικής μέσω μιας φαινομενικά ιδιωτικής εταιρίας, που όμως στην πραγματικότητα χρησιμοποιείται ως εισπρακτικός μηχανισμός από το κράτος, για τέλη και επιβαρύνσεις που κανονικά δεν θα έπρεπε να περιορίζονται στους καταναλωτές ηλεκτρικής ενέργειας αλλά να επιμερίζονται στο σύνολο των φορολογουμένων της χώρας.
Αυτό δημιουργεί μια στρέβλωση τόσο στην αδυναμία μιας παραγωγικής εταιρίας να εισπράξει διπλάσια ποσά από αυτά που πραγματικά αναλογούν στην ενέργεια που πουλάει, όσο και τους καταναλωτές που καλούνται να πληρώσουν την κοινωνική πολιτική της κυβέρνησης με βάση την κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος που κάνουν.
Αποσύνδεση από την κοινωνική πολιτική
Σε ένα ευνομούμενο κράτος η κοινωνική πολιτική ασκείται από το κεντρικό κράτος με αναλογική επιβάρυνση όλων των Φορολογουμένων, και όχι με την δυσανάλογη της πραγματικής φοροδοτικής ικανότητας που προκύπτει από την κατανάλωση της ενέργειας.
Αν κάποιος θέλει πραγματικά να εξυγιάνει την ΔΕΗ, θα πρέπει να αποσυνδέσει την κατανάλωση ενέργειας από την συμμετοχή στην κοινωνική πολιτική της εκάστοτε κυβέρνησης.
Πως είναι δυνατόν πχ μια μικρή επιχείρηση με ζημίες αλλά με μεγάλη κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος να καλείται να πληρώνει δυσανάλογα μεγάλη συμμετοχή στην κοινωνική πολιτική της εκάστοτε κυβέρνησης λόγω της κατανάλωσης του ρεύματος που έχει, καθιστώντας την τελικά μη βιώσιμη μεταξύ άλλων, λόγω αυτής της «υπέρ τρίτων» φορολόγησης.
Η δυσχέρεια είσπραξης των υψηλών λογαριασμών, και κατά συνέπεια η αρνητική ταμειακή κατάσταση με τα τεράστια καθυστερούμενα ποσά, προκύπτει σε πολύ μεγάλο βαθμό από την μετατροπή της ΔΕΗ σε εισπράκτορα φορολογίας του κεντρικού κράτους.
Η ΔΕΗ δεν πρέπει να είναι κρατικός εισπράκτορας
Χωρίς ταμειακή ρευστότητα η ΔΕΗ δεν είχε καν την ικανότητα να κάνει hedging για την τιμή των δικαιωμάτων εκπομπής διοξειδίου του Άνθρακα με αποτέλεσμα να πληρώσει το σύνολο της αύξησης όταν αυτή έγινε στο 2018.
Το πρώτο κομμάτι έχει να κάνει με τις ζημιές που καταγράφει λόγω της επιβολής του συστήματος πλειστηριασμών ηλεκτρικής ενέργειας για τους εναλλακτικούς παρόχους, το συνολικό κόστος των Δικαιωμάτων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, το κόστος των αγωγών που εκκρεμούν από τον ΔΕΔΗΕ για τις οποίες καταγράφει προβλέψεις, και τις λειτουργικές ζημίες της εταιρείας που αφορούν όλα τα υπόλοιπα.
Το δεύτερο κομμάτι του προβλήματος έχει να κάνει με την δυσκολία που παρουσιάζει η είσπραξη των λογαριασμών της Δ.Ε.Η., καθώς αυτοί οι λογαριασμοί περιέχουν πολύ μεγάλο ποσοστό δημοτικών τελών, υπηρεσιών κοινωνικής ωφέλειας, κόστη υποστήριξης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, και γενικά κόστη άσκησης κοινωνικής πολιτικής μέσω μιας φαινομενικά ιδιωτικής εταιρίας, που όμως στην πραγματικότητα χρησιμοποιείται ως εισπρακτικός μηχανισμός από το κράτος, για τέλη και επιβαρύνσεις που κανονικά δεν θα έπρεπε να περιορίζονται στους καταναλωτές ηλεκτρικής ενέργειας αλλά να επιμερίζονται στο σύνολο των φορολογουμένων της χώρας.
Αυτό δημιουργεί μια στρέβλωση τόσο στην αδυναμία μιας παραγωγικής εταιρίας να εισπράξει διπλάσια ποσά από αυτά που πραγματικά αναλογούν στην ενέργεια που πουλάει, όσο και τους καταναλωτές που καλούνται να πληρώσουν την κοινωνική πολιτική της κυβέρνησης με βάση την κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος που κάνουν.
Αποσύνδεση από την κοινωνική πολιτική
Σε ένα ευνομούμενο κράτος η κοινωνική πολιτική ασκείται από το κεντρικό κράτος με αναλογική επιβάρυνση όλων των Φορολογουμένων, και όχι με την δυσανάλογη της πραγματικής φοροδοτικής ικανότητας που προκύπτει από την κατανάλωση της ενέργειας.
Αν κάποιος θέλει πραγματικά να εξυγιάνει την ΔΕΗ, θα πρέπει να αποσυνδέσει την κατανάλωση ενέργειας από την συμμετοχή στην κοινωνική πολιτική της εκάστοτε κυβέρνησης.
Πως είναι δυνατόν πχ μια μικρή επιχείρηση με ζημίες αλλά με μεγάλη κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος να καλείται να πληρώνει δυσανάλογα μεγάλη συμμετοχή στην κοινωνική πολιτική της εκάστοτε κυβέρνησης λόγω της κατανάλωσης του ρεύματος που έχει, καθιστώντας την τελικά μη βιώσιμη μεταξύ άλλων, λόγω αυτής της «υπέρ τρίτων» φορολόγησης.
Η δυσχέρεια είσπραξης των υψηλών λογαριασμών, και κατά συνέπεια η αρνητική ταμειακή κατάσταση με τα τεράστια καθυστερούμενα ποσά, προκύπτει σε πολύ μεγάλο βαθμό από την μετατροπή της ΔΕΗ σε εισπράκτορα φορολογίας του κεντρικού κράτους.
Η ΔΕΗ δεν πρέπει να είναι κρατικός εισπράκτορας
Χωρίς ταμειακή ρευστότητα η ΔΕΗ δεν είχε καν την ικανότητα να κάνει hedging για την τιμή των δικαιωμάτων εκπομπής διοξειδίου του Άνθρακα με αποτέλεσμα να πληρώσει το σύνολο της αύξησης όταν αυτή έγινε στο 2018.
Είναι αδύνατον να γίνει εξυγίανση της εταιρείας αν δεν μπορεί να εισπράξει τον ετήσιο τζίρο της, ενώ ταυτόχρονα κάθε έκδοση λογαριασμού της δημιουργεί μια υποχρέωση πληρωμής προς τους δήμους, τις εταιρείες παραγωγής ηλεκτρικού από ανανεώσιμες πηγές, και ενεργώντας ως πάροχος κοινωνικής πολιτικής που κανονικά πρέπει να παρέχεται από το κεντρικό κράτος.
Δεν υπάρχει πιθανότητα να εξυγιανθεί η ΔΕΗ αν δεν αποσυνδεθεί η λειτουργία της εταιρείας από την άσκηση κοινωνικής πολιτικής.
Το πρώτο βήμα θα είναι να βρεθεί εναλλακτικός τρόπος είσπραξης όλων αυτών των επιβαρύνσεων από το κράτος και όχι την ΔΕΗ.
Έτσι μπορεί η εταιρία να επικεντρωθεί στην κάλυψη των λειτουργικών ζημιών της με πωλήσεις μονάδων όπως δρομολογείται, και πιθανόν μια μικρή αύξηση της τιμής πώλησης του ρεύματος όπως προτείνουν οι μελέτες των εξωτερικών συμβούλων.
Η εναλλακτική να συνεχίσουν όλα ως έχουν οδηγεί στη καταστροφή της μεγαλύτερης παραγωγικής εταιρείας της χώρας, πράγμα που θα επηρεάσει αρνητικά την οικονομία τόσο στο άμεσο μέλλον όσο και την αναπτυξιακή δυνατότητα της χώρας μακροπρόθεσμα.
Η απόφαση είναι πολιτική, αλλά οι επιπτώσεις είναι οικονομικές.
Δεν υπάρχει πιθανότητα να εξυγιανθεί η ΔΕΗ αν δεν αποσυνδεθεί η λειτουργία της εταιρείας από την άσκηση κοινωνικής πολιτικής.
Το πρώτο βήμα θα είναι να βρεθεί εναλλακτικός τρόπος είσπραξης όλων αυτών των επιβαρύνσεων από το κράτος και όχι την ΔΕΗ.
Έτσι μπορεί η εταιρία να επικεντρωθεί στην κάλυψη των λειτουργικών ζημιών της με πωλήσεις μονάδων όπως δρομολογείται, και πιθανόν μια μικρή αύξηση της τιμής πώλησης του ρεύματος όπως προτείνουν οι μελέτες των εξωτερικών συμβούλων.
Η εναλλακτική να συνεχίσουν όλα ως έχουν οδηγεί στη καταστροφή της μεγαλύτερης παραγωγικής εταιρείας της χώρας, πράγμα που θα επηρεάσει αρνητικά την οικονομία τόσο στο άμεσο μέλλον όσο και την αναπτυξιακή δυνατότητα της χώρας μακροπρόθεσμα.
Η απόφαση είναι πολιτική, αλλά οι επιπτώσεις είναι οικονομικές.
Ο Άγης Βερούτης είναι μηχανολόγος μηχανικός, αρθρογράφος, μικρομεσαίος επιχειρηματίας και είναι υποψήφιος στις Ευρωεκλογές με τη Νέα Δημοκρατία.
www.facebook.com/a.veroutis, www.twitter.com/agissilaos, agissilaos@gmail.com
www.worldenergynews.gr
www.facebook.com/a.veroutis, www.twitter.com/agissilaos, agissilaos@gmail.com
www.worldenergynews.gr
