Η Ελλάδα μπορεί να πραγματοποιήσει τον στόχο να καταστεί πρωταγωνιστής στον ενεργειακό χάρτη της ΝΑ Μεσογείου
H στρατηγική Ερντογάν μπαίνει στο κόκκινο σε σχέση με τους Αμερικανούς καθώς η σημερινή συνάντησή του με τον Πούτιν θα επισημοποιήσει τις θέσεις του σε σχέση με τους S -400 και θα αποκαλύψει το μέγεθος του ρίσκου που θέλει να πάρει στον τομέα των αμερικανοτουρκικών σχέσεων.
Ο Ερντογάν με στόχο να καταστήσει την Τουρκία μια περιφερειακή δύναμη αποδεσμεύθηκε από το σενάριο ένταξης στην Ευρώπη και τώρα παίζει hard ball και έναντι των ΗΠΑ.
Παράλληλα η πλαγιοκόπηση της αμερικανικής στρατηγικής εφοδιασμού της Ευρώπης από LNG με την ολοκλήρωση του Turk Stream και την ανάπτυξη του νέου αγωγού της Βουλγαρίας σαν προέκτασή του, δείχνει ότι σθεναρά παίζει το παιχνίδι των Ρώσων, την ώρα που οι δύο δυνάμεις συνωστίζονται για το ποιός θα κυριαρχήσει στην τροφοδοσία της Ευρώπης.
Η Τουρκία με ανοιχτά ζητήματα στην οικονομία της έχοντας απομονωθεί στη ΝΑ Μεσόγειο από το Ισραήλ και την Αίγυπτο στηρίζει μέρος της πολιτικής της στις αυξημένες αμυντικές δαπάνες που ικανοποιούν αμερικανικές εταιρίες ,όμως η συνολική πολιτική της έχει πολλές γκρίζες ζώνες που αφήνουν και σημαντικές ευκαιρίες για την ελληνική πλευρά.
Για τον λόγο αυτό και η πολιτική ανοιγμάτων με όσα ακούσθηκαν στο προηγούμενο διάστημα είναι ό,τι πιο περιττό από την ελληνική διπλωματία.
Πρέπει να αξιοποιηθούν οι ευκαιρίες
Η ελληνική διπλωματία σε μια φάση εξόδου της χώρας από την χρεωκοπία πρέπει να αξιοποιήσει τις ευνοϊκές συγκυρίες, πάνω στο χτίσιμο της στενής σχέσης με την αμερικανική πλευρά και να εξαργυρώσει ουσιαστικά κέρδη που θα της καταστήσουν πράγματι τον κομβικό παράγοντα για του ενεργειακό ευρωπαϊκό ανεφοδιασμό.
Εκτός και αν θέλει να αρκείται στις δηλώσεις Έτιγκερ για την συμφωνία των Πρεσπών, που έχουν μια σημασία για την εσωτερική κατανάλωση αλλά σίγουρα δεν αποτελούν ικανή συνθήκη για την επιτυχία του στόχου της στρατηγικής αναβάθμισης στον ενεργειακό χάρτη.
Οι Τούρκοι ανά πάσα στιγμή θα μπορούν να μας πάρουν την πρωτοβουλία και να συνεχίσουν να διαμορφώνουν ισορροπίες υπέρ αυτών βασιζόμενες στα «παράλογα» διπλωματικά παιχνίδια που η σχολή τους μας έχει συνηθίσει.
Ο Ερντογάν όσο και αν παραμένει ένα πολύ μεγάλος διεθνής παίκτης δεν είναι ανίκητος, χρειάζεται όμως μια εθνική στρατηγική.
Και αυτό που χρειάστηκε μαι χρεωκοπία για να καταλάβει η χώρα τι έπρεπε να εφαρμόσει στην οικονομία, πρέπει να το υιοθετήσει πολύ γρηγορότερα στην γεωπολιτική και διπλωματία, αφήνοντας κατά μέρους διαφορές και μικροπολιτικές που μας καταδικάζουν σε κομπάρσο της ΝΑ Μεσογείου.
