Πυκνές εξελίξεις διαμορφώνουν το προεκλογικό αλλά και μελλοντικό πολιτικό τοπίο
Οι εξελίξεις σε πολιτικό επίπεδο ανεβάζουν το θερμόμετρο της πόλωσης ενόψει της ψηφοφορίας για την Συμφωνία των Πρεσπών.
Παράλληλα το κλίμα απειλείται εμφανώς με μια επικίνδυνη περαιτέρω όξυνση όσο θα προσεγγίζει το χρονικό σημείο των εκλογών.
Το Συλλαλητήριο ανέδειξε για μια ακόμη φορά ότι η κοινή γνώμη αντιτίθεται σφόδρα σε μια συμφωνία, που θα περάσει από την βουλή με το μεγαλύτερο δυνατό αριθμό ψήφων που θα μπορούσε να επιδιώξει η κυβέρνηση.
Κατά τον τρόπο αυτό η πλευρά της αντιπολίτευσης ενισχύεται ή στην χειρότερη περίπτωση περιχαρακώνει τα ποσοστά υπεροχής της.
Από την άλλη πλευρά η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός διεμβολίζει μετά το Ποτάμι και το ΚΙΝΑΛ εξασφαλίζοντας το σύνολο των πρωτοβουλιών του χώρου που νοείται ως κεντροαριστερά.
Μπορεί κανείς να διαχωρίσει πολιτικά την ψήφο εμπιστοσύνης από την συμφωνία των Πρεσπών;
Μήπως η δεύτερη δεν είναι βασική πολιτική επιλογή και υλοποίηση μιας κυβέρνησης, την οποία ζήτησε με τόση εμμονή από τον Δανέλλη να αποδοκιμάσει;
Έτσι με τους τρεις να επιδοκιμάζουν και τους δύο να απιδοκιμάζουν το Ποτάμι μόνο σουρεαλιστικά μπορεί να υποστηρίξει την γραμμή του σε ένα τόσο κρίσιμο εθνικά θέμα.
Το νέο της ημέρας έρχεται από το ΚΙΝΑΛ το οποίο μετά από την εμφανή αδυναμία του στα γκάλοπ σπεύδει να κλείσει τη συνεργασία του με την ΔΗΜΑΡ.
Η συμπεριφορά του θυμίζει ΚΚΕες της δεκαετίας του 70 και ασφαλώς κατεβάζει ακόμα περισσότερο τις προσδοκίες για τις επικείμενες εκλογές.
Έτσι το αφεντικό της Κεντροαριστεράς καθίσταται ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος και σχεδιάζει με μεγαλύτερη πια άνεση την προεκλογική στρατηγική υπολογίζοντας στην άνοδο της συσπείρωσης του ΣΥΡΙΖΑ τους επόμενους μήνες.
Όταν πριν από 3 χρόνια ο Κυριάκος Μητσοτάκης έπαιρνε τα ηνία της ΝΔ. στον ΣΥΡΙΖΑ τον θεωρούσαν εύκολο αντίπαλο θεωρώντας τον ακραίο νεοφιλελεύθερο.
Όμως ο Μητσοτάκης απέφυγε τα λάθη που θα τον εξέθεταν. Παράλληλα, όπως φαίνεται, στην κυβέρνηση δεν είχαν μετρήσει ότι η εφαρμογή του Γ Μνημονίου θα άφηνε σημαντικά κενά μέσα στην οικονομία και υπολόγιζαν ότι η ολοκλήρωση του προγράμματος σε συνδυασμό με τα κοινωνικά μερίσματα θα οδηγούσε σε εφορία και αντιστροφή της δυσαρέσκειας.
Έτσι φτάσαμε στο σήμερα με τις αναλογίες που βλέπουμε απέναντι σε ένα νέο δικομματισμό και μια προσωπική μονομαχία που θα κρατήσει περισσότερο από μια τετραετία.
Τόσο για τον πρωθυπουργό όσο και για τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και οι παραμικρές λεπτομέρειες και το τελευταίο ποσοστό έχουν μεγάλη σημασία καθώς θα συμβάλουν στην διαμόρφωση ενός τελικού αποτελέσματος το οποίο ανάλογα μα τα νούμερα θα παραπέμπει σε τελείως διαφορετικά μεταξύ τους σενάρια. Και θα καθορίσει τους επόμενους γύρους των νέων πολιτικών ισορροπιών.
Παράλληλα το κλίμα απειλείται εμφανώς με μια επικίνδυνη περαιτέρω όξυνση όσο θα προσεγγίζει το χρονικό σημείο των εκλογών.
Το Συλλαλητήριο ανέδειξε για μια ακόμη φορά ότι η κοινή γνώμη αντιτίθεται σφόδρα σε μια συμφωνία, που θα περάσει από την βουλή με το μεγαλύτερο δυνατό αριθμό ψήφων που θα μπορούσε να επιδιώξει η κυβέρνηση.
Κατά τον τρόπο αυτό η πλευρά της αντιπολίτευσης ενισχύεται ή στην χειρότερη περίπτωση περιχαρακώνει τα ποσοστά υπεροχής της.
Από την άλλη πλευρά η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός διεμβολίζει μετά το Ποτάμι και το ΚΙΝΑΛ εξασφαλίζοντας το σύνολο των πρωτοβουλιών του χώρου που νοείται ως κεντροαριστερά.
Ποτάμι και ΚΙΝΑΛ σε πορεία υποχώρησης
Η διαγραφή Θεοχαρόπουλου από την Κ.Ο του ΚΙΝΑΛ σηματοδοτεί την επιστροφή του πολιτικού αυτού σχηματισμού σε αυτό που ορίζεται ως ΠΑΣΟΚ και ακυρώνει την προσδοκία μιας ανερχόμενης κεντροαριστεράς.
Έχει προηγηθεί εξάλλου και η έξοδος του Ποταμιού, το οποίο επίσης απειλείται με διάλυση μετά τις αναρτήσεις στο fb του Ψαριανού, που σε κάθε περίπτωση υποδηλώνουν μια καθαρότερη και εντιμότερη πολιτικά στάση από εκείνη του Θεοδωράκη. Το Ποτάμι επιχειρώντας ένα bullying έξω από τα όρια κατά του Δανέλλη θα κοιμηθεί όπως έστρωσε. Μπορεί κανείς να διαχωρίσει πολιτικά την ψήφο εμπιστοσύνης από την συμφωνία των Πρεσπών;
Μήπως η δεύτερη δεν είναι βασική πολιτική επιλογή και υλοποίηση μιας κυβέρνησης, την οποία ζήτησε με τόση εμμονή από τον Δανέλλη να αποδοκιμάσει;
Έτσι με τους τρεις να επιδοκιμάζουν και τους δύο να απιδοκιμάζουν το Ποτάμι μόνο σουρεαλιστικά μπορεί να υποστηρίξει την γραμμή του σε ένα τόσο κρίσιμο εθνικά θέμα.
Το νέο της ημέρας έρχεται από το ΚΙΝΑΛ το οποίο μετά από την εμφανή αδυναμία του στα γκάλοπ σπεύδει να κλείσει τη συνεργασία του με την ΔΗΜΑΡ.
Η συμπεριφορά του θυμίζει ΚΚΕες της δεκαετίας του 70 και ασφαλώς κατεβάζει ακόμα περισσότερο τις προσδοκίες για τις επικείμενες εκλογές.
Έτσι το αφεντικό της Κεντροαριστεράς καθίσταται ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος και σχεδιάζει με μεγαλύτερη πια άνεση την προεκλογική στρατηγική υπολογίζοντας στην άνοδο της συσπείρωσης του ΣΥΡΙΖΑ τους επόμενους μήνες.
Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες
Ο αντίπαλος του όμως θα είναι ιδιαίτερα δύσκολος και οι μετρήσεις πια δεν αποκλείουν για τον Μητσοτάκη την αυτοδυναμία. Όταν πριν από 3 χρόνια ο Κυριάκος Μητσοτάκης έπαιρνε τα ηνία της ΝΔ. στον ΣΥΡΙΖΑ τον θεωρούσαν εύκολο αντίπαλο θεωρώντας τον ακραίο νεοφιλελεύθερο.
Όμως ο Μητσοτάκης απέφυγε τα λάθη που θα τον εξέθεταν. Παράλληλα, όπως φαίνεται, στην κυβέρνηση δεν είχαν μετρήσει ότι η εφαρμογή του Γ Μνημονίου θα άφηνε σημαντικά κενά μέσα στην οικονομία και υπολόγιζαν ότι η ολοκλήρωση του προγράμματος σε συνδυασμό με τα κοινωνικά μερίσματα θα οδηγούσε σε εφορία και αντιστροφή της δυσαρέσκειας.
Έτσι φτάσαμε στο σήμερα με τις αναλογίες που βλέπουμε απέναντι σε ένα νέο δικομματισμό και μια προσωπική μονομαχία που θα κρατήσει περισσότερο από μια τετραετία.
Τόσο για τον πρωθυπουργό όσο και για τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και οι παραμικρές λεπτομέρειες και το τελευταίο ποσοστό έχουν μεγάλη σημασία καθώς θα συμβάλουν στην διαμόρφωση ενός τελικού αποτελέσματος το οποίο ανάλογα μα τα νούμερα θα παραπέμπει σε τελείως διαφορετικά μεταξύ τους σενάρια. Και θα καθορίσει τους επόμενους γύρους των νέων πολιτικών ισορροπιών.
www.worldenergynews.gr
