Π.Μπουσμπουρέλης: Ποιός πραγματικά ενδιαφέρεται για τα συμφέροντα της ίδιας της ΔΕΗ;

Μπορεί η ΔΕΗ να σταθεί στα πόδια της μετά από όσα έχουν ξεκινήσει να γίνονται και να βρει τον κατάλληλο στρατηγικό επενδυτή;
Οι ανακοινώσεις που έγιναν από την πλευρά της δίοικησης είναι πολλές και περιλαμβάνουν ένα πακέτο από αυξήσεις τιμολογίων υπό όρους μέχρι επιταχυνόμενη στροφή στις ανανεώσιμες.
Η αγορά δίνει μια αποτίμηση στην εταιρία σε επίπεδο ελάχιστης αξίας και την ίδια ώρα προετοιμάζεται η μάχη εξόδους στις αγορές.
Η υπόθεση της ΔΕΗ είναι ένα θέμα πολυσύνθετο που περιλαμβάνει μια πολύ πλατιά γκάμα εμπλεκομένων από την βαριά βιομηχανία μέχρι το νοικοκυριό χαμηλής εισοδηματικής τάξης.
Οι εργολαβίες της χρηματοδοτούν στρατιές επιχειρήσεων και η πολιτική σημασία της επιχείρησης είναι πολύ μεγάλη.
Κατά συνέπεια η πορεία αναδιάρθρωσης της είναι μια δυναμική εξέλιξη, η οποία θα πάρει χρόνο και θα είναι καθοριστικής σημασίας ζήτημα και για την επόμενη κυβέρνηση.
Το ζήτημα δεν είναι μόνο ποιες αλλαγές θα γίνουν στην ΔΕΗ αλλά και πως θα γίνουν. Με ποιούς και πόσο αξιόπιστα θα υπηρετήσουν τα συμφέροντα της επιχείρησης, των μετόχων της, που είναι στην παρούσα φάση οι μεγάλοι χαμένοι και της ελληνικής οικονομίας.
Κατά πρώτον η ΔΕΗ θα πρέπει να μειώσει την έκθεσή της στους λιγνίτες και να επιταχύνει την στροφή της στην πράσινη και καθαρή ενέργεια, το γεγονός δε ότι αυτό δεν έχει γίνει μέχρι τώρα είναι εγκληματικό.
Η υπόθεση πώλησης των λιγνιτικών μπορεί να συγκεντρώνει τελικά κάποια ατού, όμως δεν είναι βέβαιο ότι θα τελεσφορήσει καθώς όλα θα κριθούν στο τελικό τίμημα.

Από εκεί και πέρα θα πρέπει να ξεκινήσει η εφαρμογή του ευρύτερου σχεδίου αναδιάρθρωσης που βασικά θα πρέπει να εξασφαλίσει το γύρισμα στην κερδοφορία και βιωσιμότητα, την σταθερή είσοδο στις αγορές και την ανάπτυξη στις δραστηριότητες του μέλλοντος.
Όλα αυτά βέβαια θα ήταν ένα εύκολα εφαρμόσιμο πλάνο αν η ΔΕΗ δεν είχε φορτωθεί όλα αυτά τα χρόνια πάσης φύσως βάρη και στρεβλώσεις του ενεργειακού συστήματος.
Όμως η ΔΕΗ δεν μπορεί να μείνει ο γίγαντας με τα γυάλινα πόδια της ενέργειας γιατί αυτό θα έχει επιπτώσεις – σοκ τόσο στην λιανική αγορά όσο και στην βιομηχανία.
Αντίστοιχα οι κινήσεις που θα πρέπει γίνουν και κυρίως στα τιμολόγια, περισσότερο σε βάθος χρόνου, μπορεί να έχουν και πολιτικό κόστος, αλλά μπορεί να οδηγήσουν και σε αντιδράσεις στον τομέα της παραγωγής, προκαλώντας επενδυτικά αντικίνητρα.
Η αλήθεια είναι ότι το σύνολο της αγοράς των εναλλακτικών παρόχων αναμένει τις αυξήσεις των τιμολογίων, όμως το ζήτημα είναι πόσο έτοιμη είναι η εσωτερική ζήτηση για μια τέτοια εξέλιξη και πόσο τελικά θα κοστίσει αυτό πολιτικά ανάλογα με την στιγμή που θα εφαρμοστεί.
Παράλληλα η ΔΕΗ θα απαιτήσει κεφάλαια για να κάνει τις επενδύσεις της και να αξιοποιήσει στρατηγικά πλεονεκτήματα που μέχρι τώρα άφησε ανεκμετάλλευτα.
Αυτά δεν τα έχει και τώρα ξεκινά τις κινήσεις να τα βρει. Για να τα βρει όμως θα πρέπει να ξαναγίνει επιχείρηση και αυτό δεν μπορεί να αλλάξει από την μια μέρα στην άλλη.
Για αυτό τον λόγο και ο μετασχηματισμός της θα παραμείνει ένα από τα βασικά ζητήματα και της επόμενης κυβέρνησης. Το ερώτημα όμως παραμένει: Ποιος πραγματικά ενδιαφέρεται για τα συμφέροντα της ίδιας της ΔΕΗ;