«Που θα βρεθούν τα χρήματα;» Η σαφής και τεκμηριωμένη απάντηση της κοινωνίας και του πολιτικού κόσμου στο ερώτημα αυτό, κατά την προσωπική μου άποψη, μπορεί να αποτελέσει τον ακρογωνιαίο λίθο μιας ουσιαστικής αλλαγής στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τη λειτουργία της οικονομίας.
Ερώτημα που αν είχε απαντηθεί με αξιοπιστία πολλές φορές κατά το παρελθόν, ίσως πολλά πράγματα στη χώρα μας τα τελευταία 35 χρόνια να είχαν εξελιχθεί καλύτερα.
Ερώτημα που ταιριάζει στις κρισιμότερες εκφράσεις της οικονομικής ζωής.: π.χ. Που βρέθηκαν τα χρήματα για τις συντάξεις τα τελευταία χρόνια; Που βρέθηκαν τα χρήματα για την κάλυψη των ελλειμμάτων του κρατικού προϋπολογισμού; Που βρέθηκαν τα χρήματα για τα μεγάλα έργα που έγιναν στη χώρα τα τελευταία χρόνια;
Αν μάλιστα και οι πολίτες από μόνοι τους απαντούσαν στο ερώτημα αυτό σε αντιδιαστολή με τις υπερφίαλες διακηρύξεις του πολιτικού κόσμου, όπως π.χ. που θα βρεθούν τα χρήματα για το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, ή που τελικά είναι τα λεφτά που υπάρχουν, τότε ίσως και ο πολιτικός κόσμος να ήταν πιο υπεύθυνος στις υποσχέσεις του.
Αυτό το κεφαλαιώδες ερώτημα, «που θα βρεθούν τα χρήματα», είναι εξαιρετικά κρίσιμο και στα θέματα της ενέργειας, ειδικά σήμερα. Πού θα βρεθούν τα χρήματα για επέκταση των αγωγών φυσικού αερίου; Πού θα βρεθούν τα χρήματα για τις έρευνες σχετικά με τα όποια κοιτάσματα υδρογονανθράκων υπάρχουν στη χώρα μας; Πού θα βρεθούν τα χρήματα για επενδύσεις σε εργοστάσια παραγωγής ενέργειας; Πού θα βρεθούν τα χρήματα για επενδύσεις και παραγωγή από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας;
Που θα βρεθούν τα χρήματα για την ηλεκτρική σύνδεση των νησιών μας με την ηπειρωτική Ελλάδα;
Αν απαντηθεί τεκμηριωμένα το ερώτημα αυτό και μάλιστα με σαφές χρονοδιάγραμμα, τότε η εξαγγελία του κ. Πρωθυπουργού για κατάργηση της επιβάρυνσης των καταναλωτών με το κόστος των Υπηρεσιών Κοινής Ωφέλειας (ΥΚΩ) το 2020, θα ήταν αξιόπιστη.
Οι χρεώσεις ΥΚΩ αφορούν το σύνολο των καταναλωτών ηλεκτρικού ρεύματος. Κάθε χρόνο, ποσό 600 με 650 εκατ. ευρώ τιμολογεί η ΔΕΗ τους καταναλωτές για την κάλυψη του κόστους παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στα νησιά, ενώ η ίδια ανεβάζει το κόστος για αυτή την παραγωγή σε 800 εκατ. ευρώ το χρόνο.
Ο κ. Τσίπρας ανακοίνωσε την κατάργησή τους από το 2020. Σωστή κατ’ αρχή η στόχευση και οικονομικά και περιβαλλοντικά. Είναι άδικο σε μόνιμη βάση να επιβαρύνονται και μάλιστα σημαντικά, οι καταναλωτές για το κόστος ηλεκτροδότησης των νησιών.
Όμως για να έχει αξιοπιστία η εξαγγελία του κ. Τσίπρα, πρέπει να απαντηθεί το ερώτημα: «Που θα βρεθούν τα χρήματα» που θα λείψουν από τις ΥΚΩ;
Ή θα αντικατασταθούν, ή θα υπάρξει η διασύνδεση των νησιών, ή θα υπάρχει αυτάρκεια των νησιών με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, κάτι που όμως δεν είναι εφικτό παντού και απαιτεί πολλά χρήματα.
Αν αντικατασταθούν οι χρεώσεις ΥΚΩ, μια λύση είναι η μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα καύσιμα με τα οποία παράγεται ενέργεια στα νησιά. Αλλά πλέον σε αυτή την περίπτωση, πρέπει να απαντηθεί το ερώτημα που θα βρεθούν τα χρήματα που θα λείπουν από τον κρατικό προϋπολογισμό. (Μια πραγματικά καλή απάντηση στο ερώτημα αυτό, θα ήταν από μείωση κόστους!). Κάτι τέτοιο δεν ακούστηκε.
Η διασύνδεση του συνόλου των νησιών με το δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας της ηπειρωτικής Ελλάδος, είναι η ορθή και μόνιμη λύση. Όμως έχει σημαντικό κόστος που υπολογίζεται να ξεπεράσει τα 2 δισ. ευρώ.
Που θα βρεθούν λοιπόν τα χρήματα για τη διασύνδεση;
Από το ΕΣΠΑ θα πουν κάποιοι. Πράγματι έχει δρομολογηθεί η διασύνδεση των ανατολικών Κυκλάδων με χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ, αλλά για την Κρήτη, τα νησιά του Βορείου Αιγαίου, τα Δωδεκάνησα που οι αναγκαίες επενδύσεις είναι πολύ μεγαλύτερες, ούτε λόγος ακόμα. Θα περιμένουμε το νέο πρόγραμμα από το 2021, άρα οι εξαγγελίες του Πρωθυπουργού πάνε περίπατο...
Η άλλη λύση είναι με κεφάλαια του ΑΔΜΗΕ, που όμως δεν έχει. Άρα; Δανεισμός ή αύξηση κεφαλαίου ή συνδυασμός των δύο;
Όμως ο ΑΔΜΗΕ με τη λύση που εφάρμοσε η Κυβέρνηση, έχει ένα περίεργο σχήμα διοίκησης και μετόχων. Θα κληθούν οι Κινέζοι να βάλουν τα χρήματα; Αν τα βάλουν με αύξηση κεφαλαίου, διαταράσσεται η ισορροπία τρόμου στη μετοχική σύνθεση της εταιρίας που υπάρχει σήμερα.
Άρα; Που θα βρεθούν τα χρήματα;
Δεν φαίνεται κε Τσίπρα να βρίσκονται και για μια ακόμα φορά εξαγγελία σας είναι κενή περιεχομένου. Δεν απαντάτε στο ερώτημα που θα βρεθούν τα χρήματα. Αν θέλετε να είστε συνεπής με τις υποσχέσεις σας, θα αντιληφθείτε ότι πρέπει να αλλάξετε πλεύση στον ΑΔΜΗΕ. Έτσι τα χρήματα για να γίνει η σύνδεση του συνόλου των νησιών με το ηπειρωτικό δίκτυο, θα είναι τα χρήματα των Κινέζων, που πλέον θα αποκτήσουν πλειοψηφικό πακέτο μετοχών στον ΑΔΜΗΕ και απρόσκοπτα θα υλοποιήσουν τις επενδύσεις που απαιτούνται για τον εκσυγχρονισμό και την επέκταση του δικτύου. Ή μπορεί να είναι ΣΔΙΤ, μέθοδο που κατά το παρελθόν έχετε δαιμονοποιήσει...
(*)Ο Μανώλης Γραφάκος είναι Οικονομολόγος, πρώην Δήμαρχος Μελισσίων, Αναπληρωτής Γραμματέας Προγράμματος Νέας Δημοκρατίας
www.worldenergynews.gr
Ερώτημα που αν είχε απαντηθεί με αξιοπιστία πολλές φορές κατά το παρελθόν, ίσως πολλά πράγματα στη χώρα μας τα τελευταία 35 χρόνια να είχαν εξελιχθεί καλύτερα.
Ερώτημα που ταιριάζει στις κρισιμότερες εκφράσεις της οικονομικής ζωής.: π.χ. Που βρέθηκαν τα χρήματα για τις συντάξεις τα τελευταία χρόνια; Που βρέθηκαν τα χρήματα για την κάλυψη των ελλειμμάτων του κρατικού προϋπολογισμού; Που βρέθηκαν τα χρήματα για τα μεγάλα έργα που έγιναν στη χώρα τα τελευταία χρόνια;
Αν μάλιστα και οι πολίτες από μόνοι τους απαντούσαν στο ερώτημα αυτό σε αντιδιαστολή με τις υπερφίαλες διακηρύξεις του πολιτικού κόσμου, όπως π.χ. που θα βρεθούν τα χρήματα για το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, ή που τελικά είναι τα λεφτά που υπάρχουν, τότε ίσως και ο πολιτικός κόσμος να ήταν πιο υπεύθυνος στις υποσχέσεις του.
Αυτό το κεφαλαιώδες ερώτημα, «που θα βρεθούν τα χρήματα», είναι εξαιρετικά κρίσιμο και στα θέματα της ενέργειας, ειδικά σήμερα. Πού θα βρεθούν τα χρήματα για επέκταση των αγωγών φυσικού αερίου; Πού θα βρεθούν τα χρήματα για τις έρευνες σχετικά με τα όποια κοιτάσματα υδρογονανθράκων υπάρχουν στη χώρα μας; Πού θα βρεθούν τα χρήματα για επενδύσεις σε εργοστάσια παραγωγής ενέργειας; Πού θα βρεθούν τα χρήματα για επενδύσεις και παραγωγή από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας;
Που θα βρεθούν τα χρήματα για την ηλεκτρική σύνδεση των νησιών μας με την ηπειρωτική Ελλάδα;
Αν απαντηθεί τεκμηριωμένα το ερώτημα αυτό και μάλιστα με σαφές χρονοδιάγραμμα, τότε η εξαγγελία του κ. Πρωθυπουργού για κατάργηση της επιβάρυνσης των καταναλωτών με το κόστος των Υπηρεσιών Κοινής Ωφέλειας (ΥΚΩ) το 2020, θα ήταν αξιόπιστη.
Οι χρεώσεις ΥΚΩ αφορούν το σύνολο των καταναλωτών ηλεκτρικού ρεύματος. Κάθε χρόνο, ποσό 600 με 650 εκατ. ευρώ τιμολογεί η ΔΕΗ τους καταναλωτές για την κάλυψη του κόστους παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στα νησιά, ενώ η ίδια ανεβάζει το κόστος για αυτή την παραγωγή σε 800 εκατ. ευρώ το χρόνο.
Ο κ. Τσίπρας ανακοίνωσε την κατάργησή τους από το 2020. Σωστή κατ’ αρχή η στόχευση και οικονομικά και περιβαλλοντικά. Είναι άδικο σε μόνιμη βάση να επιβαρύνονται και μάλιστα σημαντικά, οι καταναλωτές για το κόστος ηλεκτροδότησης των νησιών.
Όμως για να έχει αξιοπιστία η εξαγγελία του κ. Τσίπρα, πρέπει να απαντηθεί το ερώτημα: «Που θα βρεθούν τα χρήματα» που θα λείψουν από τις ΥΚΩ;
Ή θα αντικατασταθούν, ή θα υπάρξει η διασύνδεση των νησιών, ή θα υπάρχει αυτάρκεια των νησιών με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, κάτι που όμως δεν είναι εφικτό παντού και απαιτεί πολλά χρήματα.
Αν αντικατασταθούν οι χρεώσεις ΥΚΩ, μια λύση είναι η μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα καύσιμα με τα οποία παράγεται ενέργεια στα νησιά. Αλλά πλέον σε αυτή την περίπτωση, πρέπει να απαντηθεί το ερώτημα που θα βρεθούν τα χρήματα που θα λείπουν από τον κρατικό προϋπολογισμό. (Μια πραγματικά καλή απάντηση στο ερώτημα αυτό, θα ήταν από μείωση κόστους!). Κάτι τέτοιο δεν ακούστηκε.
Η διασύνδεση του συνόλου των νησιών με το δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας της ηπειρωτικής Ελλάδος, είναι η ορθή και μόνιμη λύση. Όμως έχει σημαντικό κόστος που υπολογίζεται να ξεπεράσει τα 2 δισ. ευρώ.
Που θα βρεθούν λοιπόν τα χρήματα για τη διασύνδεση;
Από το ΕΣΠΑ θα πουν κάποιοι. Πράγματι έχει δρομολογηθεί η διασύνδεση των ανατολικών Κυκλάδων με χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ, αλλά για την Κρήτη, τα νησιά του Βορείου Αιγαίου, τα Δωδεκάνησα που οι αναγκαίες επενδύσεις είναι πολύ μεγαλύτερες, ούτε λόγος ακόμα. Θα περιμένουμε το νέο πρόγραμμα από το 2021, άρα οι εξαγγελίες του Πρωθυπουργού πάνε περίπατο...
Η άλλη λύση είναι με κεφάλαια του ΑΔΜΗΕ, που όμως δεν έχει. Άρα; Δανεισμός ή αύξηση κεφαλαίου ή συνδυασμός των δύο;
Όμως ο ΑΔΜΗΕ με τη λύση που εφάρμοσε η Κυβέρνηση, έχει ένα περίεργο σχήμα διοίκησης και μετόχων. Θα κληθούν οι Κινέζοι να βάλουν τα χρήματα; Αν τα βάλουν με αύξηση κεφαλαίου, διαταράσσεται η ισορροπία τρόμου στη μετοχική σύνθεση της εταιρίας που υπάρχει σήμερα.
Άρα; Που θα βρεθούν τα χρήματα;
Δεν φαίνεται κε Τσίπρα να βρίσκονται και για μια ακόμα φορά εξαγγελία σας είναι κενή περιεχομένου. Δεν απαντάτε στο ερώτημα που θα βρεθούν τα χρήματα. Αν θέλετε να είστε συνεπής με τις υποσχέσεις σας, θα αντιληφθείτε ότι πρέπει να αλλάξετε πλεύση στον ΑΔΜΗΕ. Έτσι τα χρήματα για να γίνει η σύνδεση του συνόλου των νησιών με το ηπειρωτικό δίκτυο, θα είναι τα χρήματα των Κινέζων, που πλέον θα αποκτήσουν πλειοψηφικό πακέτο μετοχών στον ΑΔΜΗΕ και απρόσκοπτα θα υλοποιήσουν τις επενδύσεις που απαιτούνται για τον εκσυγχρονισμό και την επέκταση του δικτύου. Ή μπορεί να είναι ΣΔΙΤ, μέθοδο που κατά το παρελθόν έχετε δαιμονοποιήσει...
(*)Ο Μανώλης Γραφάκος είναι Οικονομολόγος, πρώην Δήμαρχος Μελισσίων, Αναπληρωτής Γραμματέας Προγράμματος Νέας Δημοκρατίας
www.worldenergynews.gr
