Στους στόχους της βιομηχανίας οι ανατροπές των μακροχρονίων συμβάσεων ενέργειας και η εναρμόνιση με την τρέχουσα DAM
Κύκλοι της βιομηχανίας εμφανίζονται αποφασισμένοι να διεκδικήσουν την αποδέσμευση από τις μακροχρόνιες συναφθείσες συμβάσεις PPA καθώς οι τιμές τους είναι πολύ υψηλότερες, σχεδόν διπλασιες από τις τρέχουσες κοντα στα 120 ευρώ/MWh.
Πριν από λίγες ημέρες ανακοινώθηκε το κλείσιμο της ιστορικής ελληνικής υαλουργίας Γιούλα που είχε περιέλθει στον έλεγχο της πορτογαλικής πολυεθνικής BA Glass ενώ μόλις προχθές έγινε γνωστό ότι η αμερικανική Sonoco Alcore κλείνει τις δυο μονάδες παραγωγής χαρτιού στο Κιλκίς και τη Σίνδο, απολύοντας τους 100 εργαζόμενους τους.
Και εάν για τις πολυεθνικές το κλείσιμο μιας μονάδας παραγωγής και η αποχώρηση από μια αγορά είναι μάλλον εύκολη υπόθεση τα πράγματα δεν είναι ίδια για μεγάλες εγχώριες βιομηχανίες όπως οι χαλυβουργίες οι οποίες υφίστανται τεράστιες πιέσεις λόγω του αυξημένου ενεργειακού κόστους. Ο κλάδος της χαλυβουργίας συρρικνώνεται καθώς δεν μπορεί να είναι ανταγωνιστικός στη διεθνή αγορά έναντι των προιόντων από τρίτες χώρες χαμηλότερου ενεργειακού κόστους.
Το κόστος της πράσινης μετάβασης
Το φαινόμενο δεν είναι μόνο ελληνικό είναι πανευρωπαϊκό και σε πολύ μεγάλο βαθμό οφείλεται στο κόστος της λεγόμενης πράσινης μετάβασης. Όμως στην Ευρώπη μεγάλες βιομηχανικές χώρες με προεξάρχουσες τη Γερμανία και τη Γαλλία στηρίζουν την βιομηχανία τους παρέχοντας επιδοτήσεις κάθε είδους. Δεν συμβαίνει το ίδιο και στην Ελλάδα παρά τις σχετικές υποσχέσεις από την κυβέρνηση.
Οι εκπρόσωποι της βιομηχανίας μιλάνε για την ανάγκη ενός συνεκτικού σχεδίου μέτρων στήριξης και θωράκισης των βιομηχανιών έντασης ενέργειας πριν είναι πολύ αργά.
Παρά την πτώση των τιμών της ενέργειας οι διακυμάνσεις είναι υψηλές και θα συνεχιστούν ενώ όπως τονίζεται, όταν η βιομηχανία πληρώνει 100-120 ευρώ/MWh την ενέργεια που προμηθεύεται δεν είναι δυνατόν να είναι ανταγωνιστική.
Όσο δε για τα PPAs που έχουν ήδη υπογραφεί από μεγάλους ομίλους όπως η Βιοχάλκο και ο Τιτάνας με τη ΔΕΗ πλέον έχουν καταστεί ασύμφορα αφού η ΔΕΗ δεν θα είναι σε θέση να παραδώσει την πράσινη ενέργεια που έχει συμφωνήσει το 2025. Εκτιμήσεις μιλούν για ολοκλήρωση των σχετικών έργων το 2026 ή το 2027 και βεβαίως είναι εξαιρετικά δύσκολο να προβλεφθεί εάν οι τιμές που έχουν συμφωνηθεί θα είναι ανταγωνιστικές για τις βιομηχανίες εκείνη τη χρονική στιγμή.
Όσο δε για την τροπολογία που εισηγήθηκε στη Βουλή το ΥΠΕΝ και ψηφίστηκε προ ολίγων ημερών για προτεραιοποίηση των έργων ΑΠΕ που είναι συνδεδεμένα με PPAs δεν φαίνεται ότι ικανοποιεί τις βιομηχανίες οι οποίες θεωρούν ότι όλα θα κριθούν από την υπουργική απόφαση υλοποίησης της νομοθετικής ρύθμισης και θέτουν μια σειρά από ερωτήματα με κεντρικό το εάν τροπολογία αντιμετωπίζει επί ίσοις όροις όλους τους παραγωγούς ΑΠΕ ή ευνοεί μόνο τη ΔΕΗ;
Επιφυλάξεις και για τα PPΑ
Εξάλλου η βιομηχανία εκφράζει πλέον επιφυλάξεις για το κατά πόσο τα PPΑ αποτελούν λύση για ανταγωνιστικό κόστος ενέργειας. Όπως σημειώνεται οι τιμές που προσφέρονται στα πράσινα μακροχρόνια ΡΡΑs είναι πολύ υψηλές και δεν συμβαδίζουν με το LCOE τους. Επίσης τονίζεται ότι μη έγκριση του Green pool αφήνει όλο το ρίσκο του shaping cost στον καταναλωτή και ήδη παρατηρείται κανιβαλισμός των τιμών τις ώρες ηλιοφάνειας λόγω της υψηλής διείσδυσης των φωτοβολταικών χωρίς αύξηση της ζήτησης και των εξαγωγών.
Η βιομηχανία υποστηρίζει ότι παρέχεται η δυνατότητα στα κράτη μέλη να θεσπίσουν μηχανισμό στήριξης διαθεσιμότητας ευέλικτης ισχύος, που απευθύνεται αποκλειστικά σε demand response και storage. Η μείωση του φορτίου στις ώρες αιχμής και η αύξηση του φορτίου στις ώρες με ηλιοφάνεια μπορεί να επιτευχθεί πιο αποτελεσματικά με τη μετατόπιση/περικοπή ή ενεργοποίηση φορτίου. Πρέπει να γίνει μελέτη για τις ανάγκες σε ευελιξία του συστήματος και ειδικότερα σε ζήτηση και αποθήκευση. Ο μηχανισμός αυτός θα αποζημιώνει τη δέσμευση των καταναλωτών για μειωμένο φορτίο στις ώρες αιχμής και διατήρηση φορτίου στις ώρες ανάγκης αύξησης του φορτίου.
www.worldenergynews.gr
