Ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενεργειακής Ασφάλειας της Ιταλίας, Gilberto Pichetto Fratin, παρουσίασε κάποια πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία αναφορικά με τις ενεργειακές προοπτικές της γειτονικής χώρας σε ένα βάθος χρόνου.
Σύμφωνα με το Energy Market Price, ο Fratin, μιλώντας στο Παγκόσμιο Συνέδριο για την Ενεργειακή Μετάβαση στο Μιλάνο της Ιταλίας, δήλωσε πως με την έναρξη της πλατφόρμας της Ιταλίας για τη βιώσιμη πυρηνική ενέργεια, έχει τεθεί για τα καλά στο τραπέζι η εφαρμογή των νέων βιώσιμων πυρηνικών τεχνολογιών που αναπτύσσονται επί του παρόντος, ιδίως των μικρών αρθρωτών αντιδραστήρων σχάσης (SMR) και, μακροπρόθεσμα, της σύντηξης.
«Η πυρηνική ενέργεια και η σύντηξη θα συμπληρώσουν την αυξανόμενη διείσδυση της παραγωγής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές και άλλες λύσεις χαμηλών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Αναμένουμε ότι θα μπορέσουμε να φτάσουμε σε περίπου 8 GW από την πυρηνική ενέργεια μέχρι το 2050, καλύπτοντας περισσότερο από το 10% της ζήτησης ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας. Το ποσοστό αυτό μπορεί να αυξηθεί σε πάνω από 20-22% με την πλήρη αξιοποίηση του δυναμικού της πυρηνικής ενέργειας στη χώρα μας, ανέφερε ο Ιταλός υπουργός.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η Ιταλία στοχεύει να έχει 131 GW ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές μέχρι το 2030 - 79 GW ηλιακή ενέργεια, 28 GW αιολική, 19 GW υδροηλεκτρική, 3 GW βιοενέργεια και 1 GW από γεωθερμικές πηγές.
Εκπρόσωπος της ιταλικής εταιρείας ανάπτυξης καινοτόμων αντιδραστήρων Newcleo χαρακτήρισε τις ανακοινώσεις ως ένα «καλό βήμα εμπρός» και σημείωσε ότι η έμφαση δόθηκε στις δυνατότητες των μικρών και προηγμένων αρθρωτών αντιδραστήρων και ότι ένα βασικό μέρος της εισήγησης της ιταλικής κυβέρνησης ήταν ότι το εκτιμώμενο κόστος της επίτευξης των κλιματικών στόχων με τη συμπερίληψη της πυρηνικής ενέργειας ήταν αρκετά χαμηλότερο από το αρχικό.
Η σχέση της Ιταλίας με την πυρηνική ενέργεια
Η Ιταλία λειτούργησε συνολικά τέσσερα πυρηνικά εργοστάσια από τις αρχές της δεκαετίας του 1960, αλλά αποφάσισε να καταργήσει σταδιακά την πυρηνική ενέργεια σε δημοψήφισμα που ακολούθησε το ατύχημα του Τσερνομπίλ το 1986.
Τα δύο τελευταία εργοστάσια που λειτουργούσαν, το Caorso και το Trino Vercellese, τα έκλεισε το 1990.
Στα τέλη Μαρτίου 2011, μετά το ατύχημα στη Φουκουσίμα, η ιταλική κυβέρνηση ενέκρινε μορατόριουμ τουλάχιστον ενός έτους για την κατασκευή πυρηνικών εργοστασίων στη χώρα, η οποία επεδίωκε να επανεκκινήσει το πυρηνικό της πρόγραμμα που είχε εγκαταλειφθεί τα προηγούμενα χρόνια.
Η διάθεση της κοινής γνώμης έχει αλλάξει από τότε, και τον Μάιο του 2023, το ιταλικό κοινοβούλιο ενέκρινε μια πρόταση που καλεί την κυβέρνηση να εξετάσει το ενδεχόμενο ένταξης της πυρηνικής ενέργειας στο ενεργειακό μείγμα της χώρας.
Τον Σεπτέμβριο μάλιστα, πραγματοποιήθηκε η πρώτη συνεδρίαση της Εθνικής Πλατφόρμας για τη βιώσιμη πυρηνική ενέργεια, η οποία συστάθηκε από την κυβέρνηση για να καθορίσει ένα χρονοδιάγραμμα για την επανέναρξη της πυρηνικής ενέργειας στην Ιταλία και να εντοπίσει ευκαιρίες για τη βιομηχανική αλυσίδα της χώρας που ήδη δραστηριοποιείται στον τομέα.
Υπάρχουν διάφορα σχέδια για την πυρηνική ενέργεια στην Ιταλία, με παράδειγμα την Edison που ανακοίνωσε τον περασμένο Οκτώβριο τη φιλοδοξία της να κατασκευάσει δύο πυρηνικούς σταθμούς που θα βασίζονται στην τεχνολογία SMR της EDF μεταξύ 2030 και 2040.
www.worldenergynews.gr
