Την διαφορά της από την υπόλοιπη Ευρώπη στους στόχους για το υδρογόνο επιδιώκει να καλύψει η Ιταλία
Η Ιταλία επανεξετάζει τη στρατηγική της για την παραγωγή υδρογόνου, τις υποδομές και τα ρυθμιστικά πλαίσια, με στόχο να καλύψει τη διαφορά της από τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη που έχουν θέσει τους στόχους τους για το 2030-2050, δήλωσαν αναλυτές στο Montel.
Χωρίς ένα σαφές σχέδιο για το υδρογόνο, η Ιταλία έχει μείνει πίσω σε χώρες όπως η Γερμανία και η Ισπανία, αλλά θα μπορούσε να γεφυρώσει το χάσμα με μια νέα στρατηγική που θα «μιμείται» τις άλλες χώρες.
«Φτάνουμε μετά από τους άλλους, αλλά έχουμε το πλεονέκτημα να μαθαίνουμε από την εμπειρία άλλων χωρών και να αποφεύγουμε τα λάθη τους», δήλωσε στο Montel πηγή από τη βιομηχανία της γειτονικής χώρας.
Ένα προσχέδιο της στρατηγικής της Ιταλίας για το υδρογόνο που είδε το Montel περιγράφει τρία σενάρια για την περίοδο 2030-2050.
Στο πιο φιλόδοξο, η ετήσια παραγωγή της Ιταλίας θα ανέρχεται σε περίπου 2,3 εκατ. τόνους έως το 2050, οι εισαγωγές θα πλησιάζουν τον 1 εκατ. τόνο και η καθαρή κατανάλωση τοποθετείται στους 2,8 εκατ. τόνους.
Τα στοιχεία αυτά θα μπορούσαν να αυξηθούν κατά περισσότερο από 20% υπό προϋποθέσεις.
Σύμφωνα με το προσχέδιο, η δυναμικότητα των ηλεκτρολυτών από ΑΠΕ της Ιταλίας θα ανέλθει σε 3 GW έως το 2030 και σε 19 GW έως το 2050.
Μέχρι το 2050, το υδρογόνο θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει το 15-25% της τελικής κατανάλωσης φυσικού αερίου της Ιταλίας.
Στο πλαίσιο της στρατηγικής της για το υδρογόνο, η ΕΕ στοχεύει να εγκαταστήσει τουλάχιστον 40 GW ηλεκτρολυτών υδρογόνου από ανανεώσιμες πηγές σε όλη την ήπειρο έως το 2030 και να παράγει έως και 10 εκατ. τόνους ανανεώσιμου υδρογόνου ετησίως και να εισάγει περίπου την ίδια ποσότητα.
Μήπως πρόκειται για φούσκα;
Παρά τις ανησυχίες για μια πιθανή «φούσκα», η αγορά υδρογόνου παραμένει εύρωστη, πρόσθεσε η ίδια πηγή.
«Δεν νομίζω ότι η φούσκα έχει σκάσει στην Ευρώπη», δήλωσε, αναφερόμενος σε αρκετά ευρωπαϊκά έργα που έχουν αναβληθεί ή καθυστερήσει.
Η ανάπτυξη του υδρογόνου «δεν θα έχει γραμμική πορεία», καθώς πρόκειται για μια αγορά που ακόμη χτίζεται, η οποία θα γνωρίσει αρχικά σκαμπανεβάσματα και θα σταθεροποιηθεί όταν οι προγραμματισμένες υποδομές, όπως ο νότιος διάδρομος Η2, τεθούν σε λειτουργία, σημείωσε.
Για το κόστος
Το κόστος για την παραγωγή ανανεώσιμου υδρογόνου στην Ιταλία από το 2030 έως το 2050 θα μπορούσε να κυμανθεί μεταξύ 6 και 20 ευρώ/kg, ενώ μια κρατική στήριξη θα μπορούσε να βοηθήσει τις επιχειρήσεις να καταστήσουν το εγχείρημα ανταγωνιστικό, πρόσθεσε ο ειδικός.
Αντίθετα, το πράσινο υδρογόνο που παράγεται στη Βόρεια Αφρική θα μπορούσε να κοστίζει λιγότερο από 5 ευρώ/kg, με το κόστος μεταφοράς στην Ευρώπη μέσω αγωγού να κυμαίνεται από 0,2 ευρώ/kg έως 1 ευρώ/kg, σύμφωνα με το ιταλικό προσχέδιο.
Χρειάζονται κίνητρα για να καταστεί το υδρογόνο ανταγωνιστικό, μαζί με μια ισχυρή στήριξη των υποδομών για το άνοιγμα της Ιταλίας σε άλλες αγορές, δήλωσε ο Alberto Dossi, πρόεδρος της ένωσης υδρογόνου H2IT.
Η Ιταλία πρέπει να αναπτύξει τον τομέα «από το μηδέν», μεταβαίνοντας από τα εγχώρια κίνητρα για πολλές μικρές μονάδες παραγωγής σε μια πιο σύνθετη αγορά με ειδική ρύθμιση, δήλωσε ο Federico Boschi, επικεφαλής του τμήματος ενέργειας του ιταλικού υπουργείου Οικονομικών, στο Montel σε εκδήλωση που διοργάνωσε η ένωση H2IT στη Ρώμη.
www.worldenergynews.gr
Χωρίς ένα σαφές σχέδιο για το υδρογόνο, η Ιταλία έχει μείνει πίσω σε χώρες όπως η Γερμανία και η Ισπανία, αλλά θα μπορούσε να γεφυρώσει το χάσμα με μια νέα στρατηγική που θα «μιμείται» τις άλλες χώρες.
«Φτάνουμε μετά από τους άλλους, αλλά έχουμε το πλεονέκτημα να μαθαίνουμε από την εμπειρία άλλων χωρών και να αποφεύγουμε τα λάθη τους», δήλωσε στο Montel πηγή από τη βιομηχανία της γειτονικής χώρας.
Ένα προσχέδιο της στρατηγικής της Ιταλίας για το υδρογόνο που είδε το Montel περιγράφει τρία σενάρια για την περίοδο 2030-2050.
Στο πιο φιλόδοξο, η ετήσια παραγωγή της Ιταλίας θα ανέρχεται σε περίπου 2,3 εκατ. τόνους έως το 2050, οι εισαγωγές θα πλησιάζουν τον 1 εκατ. τόνο και η καθαρή κατανάλωση τοποθετείται στους 2,8 εκατ. τόνους.
Τα στοιχεία αυτά θα μπορούσαν να αυξηθούν κατά περισσότερο από 20% υπό προϋποθέσεις.
Σύμφωνα με το προσχέδιο, η δυναμικότητα των ηλεκτρολυτών από ΑΠΕ της Ιταλίας θα ανέλθει σε 3 GW έως το 2030 και σε 19 GW έως το 2050.
Μέχρι το 2050, το υδρογόνο θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει το 15-25% της τελικής κατανάλωσης φυσικού αερίου της Ιταλίας.
Στο πλαίσιο της στρατηγικής της για το υδρογόνο, η ΕΕ στοχεύει να εγκαταστήσει τουλάχιστον 40 GW ηλεκτρολυτών υδρογόνου από ανανεώσιμες πηγές σε όλη την ήπειρο έως το 2030 και να παράγει έως και 10 εκατ. τόνους ανανεώσιμου υδρογόνου ετησίως και να εισάγει περίπου την ίδια ποσότητα.
Μήπως πρόκειται για φούσκα;
Παρά τις ανησυχίες για μια πιθανή «φούσκα», η αγορά υδρογόνου παραμένει εύρωστη, πρόσθεσε η ίδια πηγή.
«Δεν νομίζω ότι η φούσκα έχει σκάσει στην Ευρώπη», δήλωσε, αναφερόμενος σε αρκετά ευρωπαϊκά έργα που έχουν αναβληθεί ή καθυστερήσει.
Η ανάπτυξη του υδρογόνου «δεν θα έχει γραμμική πορεία», καθώς πρόκειται για μια αγορά που ακόμη χτίζεται, η οποία θα γνωρίσει αρχικά σκαμπανεβάσματα και θα σταθεροποιηθεί όταν οι προγραμματισμένες υποδομές, όπως ο νότιος διάδρομος Η2, τεθούν σε λειτουργία, σημείωσε.
Για το κόστος
Το κόστος για την παραγωγή ανανεώσιμου υδρογόνου στην Ιταλία από το 2030 έως το 2050 θα μπορούσε να κυμανθεί μεταξύ 6 και 20 ευρώ/kg, ενώ μια κρατική στήριξη θα μπορούσε να βοηθήσει τις επιχειρήσεις να καταστήσουν το εγχείρημα ανταγωνιστικό, πρόσθεσε ο ειδικός.
Αντίθετα, το πράσινο υδρογόνο που παράγεται στη Βόρεια Αφρική θα μπορούσε να κοστίζει λιγότερο από 5 ευρώ/kg, με το κόστος μεταφοράς στην Ευρώπη μέσω αγωγού να κυμαίνεται από 0,2 ευρώ/kg έως 1 ευρώ/kg, σύμφωνα με το ιταλικό προσχέδιο.
Χρειάζονται κίνητρα για να καταστεί το υδρογόνο ανταγωνιστικό, μαζί με μια ισχυρή στήριξη των υποδομών για το άνοιγμα της Ιταλίας σε άλλες αγορές, δήλωσε ο Alberto Dossi, πρόεδρος της ένωσης υδρογόνου H2IT.
Η Ιταλία πρέπει να αναπτύξει τον τομέα «από το μηδέν», μεταβαίνοντας από τα εγχώρια κίνητρα για πολλές μικρές μονάδες παραγωγής σε μια πιο σύνθετη αγορά με ειδική ρύθμιση, δήλωσε ο Federico Boschi, επικεφαλής του τμήματος ενέργειας του ιταλικού υπουργείου Οικονομικών, στο Montel σε εκδήλωση που διοργάνωσε η ένωση H2IT στη Ρώμη.
www.worldenergynews.gr
