Εκτός από τα βασικά μέλη, δηλαδή Ρωσία, Ιράν και Κατάρ, τα άλλα 11 μέλη της GECF είναι η Αλγερία, η Βολιβία, η Αίγυπτος, η Ισημερινή Γουινέα, η Λιβύη, η Νιγηρία, το Τρινιντάντ -Τομπάγκο και η Βενεζουέλα
Η υπογραφή μνημονίου συνεργασίας (MoU) την περασμένη εβδομάδα μεταξύ της ρωσικής Gazprom και της ιρανικής Εθνικής Εταιρείας Φυσικού Αερίου (NIGC) για την έναρξη απευθείας μεταφοράς φυσικού αερίου από τη Ρωσία στο Ιράν «θα λειτουργήσει ως επανάσταση στην ενεργειακή και βιομηχανική σκηνή της περιοχής», σύμφωνα με τον υπουργό Πετρελαίου του Ιράν, Javad Owji.
Σύμφωνα με το Oil Price, πράγματι, το εν λόγω Μνημόνιο και τα άλλα που προηγήθηκαν μπορούν να θεωρηθούν ως ένα σημαντικό σκαλοπάτι που θα επιτρέψει στις δύο χώρες να υλοποιήσουν το μακροχρόνιο σχέδιό τους για τη διαμόρφωση ενός παγκόσμιου καρτέλ για τους παραγωγούς φυσικού αερίου, στα πρότυπα ακριβώς του OPEC για τους παραγωγούς πετρελαίου.
Αυτό το νέο Μνημόνιο Συνεργασίας μεταξύ της Ρωσίας και του Ιράν βασίζεται στα στέρεα θεμέλια του Φόρουμ Εξαγωγικών Χωρών του Κόλπου (GECF), το οποίο στις 23 Δεκεμβρίου 2008 στην 7η υπουργική συνάντηση στη Μόσχα μετατράπηκε σε επίσημο οργανισμό με έδρα τη Ντόχα του Κατάρ.
Εκτός από τα βασικά μέλη, δηλαδή Ρωσία, Ιράν και Κατάρ, τα άλλα 11 μέλη της GECF είναι η Αλγερία, η Βολιβία, η Αίγυπτος, η Ισημερινή Γουινέα, η Λιβύη, η Νιγηρία, το Τρινιντάντ -Τομπάγκο και η Βενεζουέλα.
Μαζί, η Ρωσία, το Ιράν και το Κατάρ αντιπροσωπεύουν περίπου το 60% των παγκόσμιων αποθεμάτων φυσικού αερίου, με τη Ρωσία να καταλαμβάνει την πρώτη θέση παγκοσμίως - με περίπου 1.688 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια (tcf) φυσικού αερίου - και το Ιράν τη δεύτερη θέση (με περίπου 1.200 tcf).
Η GECF στο σύνολό της ελέγχει περίπου το 71% των παγκόσμιων προμηθειών φυσικού αερίου, το 44% της παραγωγής που διατίθεται στην αγορά, το 53% των αγωγών φυσικού αερίου και το 57% των εξαγωγών υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG).
Η στόχευση
Η συμμαχία Ρωσίας-Ιράν, όπως αποδεικνύεται από το πρόσφατο MoU μεταξύ της Gazprom και της NIOC αλλά και την προηγούμενη συμφωνία μεταξύ των δύο εταιρειών για το 2022, έχει ως στόχο να ελέγξει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος των δύο βασικών στοιχείων της παγκόσμιας μήτρας εφοδιασμού - το αέριο που παρέχεται μέσω αγωγών στην ξηρά και το αέριο που παρέχεται μέσω πλοίων σε μορφή LNG.
Σύμφωνα με δήλωση του Hamid Hosseini, προέδρου της Ένωσης Εξαγωγέων Πετρελαίου, Φυσικού Αερίου και Πετροχημικών Προϊόντων του Ιράν, στην Τεχεράνη, αμέσως μετά την υπογραφή του Μνημονίου Συνεργασίας Gazprom-NIOC για το 2022, «τώρα οι Ρώσοι έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η κατανάλωση φυσικού αερίου στον κόσμο θα αυξηθεί και η τάση προς την κατανάλωση υγροποιημένου φυσικού αερίου έχει αυξηθεί και ότι μόνοι τους δεν είναι σε θέση να καλύψουν την παγκόσμια ζήτηση, οπότε δεν υπάρχει πλέον περιθώριο για ανταγωνισμό στο αέριο μεταξύ Ρωσίας και Ιράν».
Αυτά τα δύο βασικά στοιχεία βρίσκουν πρακτική εφαρμογή στα τέσσερα έργα που περιλαμβάνονται στο Μνημόνιο Συνεννόησης του 2022 και τα οποία αποσκοπούν στην περαιτέρω ανάπτυξη ενός «ΟPEC φυσικού αερίου».
Το ένα είναι η βοήθεια της Gazprom προς τη NIOC για την ανάπτυξη των κοιτασμάτων φυσικού αερίου Kish και North Pars ύψους 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων, με σκοπό τα δύο κοιτάσματα να παράγουν περισσότερα από 10 εκατομμύρια κυβικά μέτρα (mcm) ημερησίως.
Η δεύτερη είναι η υποστήριξη του ρωσικού γίγαντα στην πρωτοβουλία ύψους 15 δισεκατομμυρίων δολαρίων για την αύξηση της πίεσης στο γιγαντιαίο κοίτασμα φυσικού αερίου South Pars στα θαλάσσια σύνορα μεταξύ του Ιράν και του Κατάρ.
Η τρίτη είναι η βοήθεια της Gazprom στην ολοκλήρωση διάφορων έργων υγροποιημένου φυσικού αερίου (μεταξύ άλλων στο North Pars και αργότερα στο South Pars) και στην κατασκευή αγωγών εξαγωγής φυσικού αερίου και το τέταρτο έργο αφορά στις προσπάθειες της Ρωσίας να ενθαρρύνει άλλες μεγάλες δυνάμεις φυσικού αερίου στη Μέση Ανατολή να συμμετάσχουν στη σταδιακή ανάπτυξη του καρτέλ.
Ο ρόλος του φυσικού αερίου
«Το φυσικό αέριο θεωρείται ευρέως ως το καταλληλότερο προϊόν στην παγκόσμια μετάβαση από τα ορυκτά καύσιμα στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, οπότε ο έλεγχος όσο το δυνατόν μεγαλύτερου μέρους του θα είναι το κλειδί για τα επόμενα δέκα με είκοσι χρόνια, όπως ακριβώς ήταν για τη Ρωσία στην Ευρώπη με τις προμήθειες φυσικού αερίου και πετρελαίου πριν από την εισβολή στην Ουκρανία», δήλωσε πρόσφατα αποκλειστικά στο OilPrice ανώτερη πηγή που συνεργάζεται στενά με το υπουργείο Πετρελαίου του Ιράν.
Ο νέος ενεργειακός δρόμος
Η έναρξη της τακτικής μεταφοράς φυσικού αερίου από τη Ρωσία στο Ιράν συνδέεται επίσης με την πρόταση της Τεχεράνης προς τη Μόσχα στις 11 Μαΐου για τη δημιουργία ενός ευρύτερου, νέου «ενεργειακού διαδρόμου» από τη Ρωσία προς τον Περσικό Κόλπο.
Αυτό, με τη σειρά του, συνδέεται με την αντίστοιχη ανακοίνωση της Τουρκίας στις 12 Μαΐου ότι ενδιαφέρεται να αγοράσει περισσότερο φυσικό αέριο και πετρέλαιο από το Ιράν και ότι είναι δυνατή η μετέπειτα διαμετακόμιση αυτών των πόρων στην ανατολική Ευρώπη μέσω της Άγκυρας.
Στην ουσία, αυτές οι παραπλήσιες δηλώσεις σημαίνουν δύο πράγματα. Πρώτον, η Ρωσία θα είναι σε θέση να παρακάμψει πολλούς υφιστάμενους διεθνείς περιορισμούς χρησιμοποιώντας τους μακροχρόνιους μηχανισμούς του Ιράν για την αποφυγή κυρώσεων στις ροές φυσικού αερίου και πετρελαίου - τόσο προς την Τουρκία και στη συνέχεια προς τη νότια και ανατολική Ευρώπη, όσο και μέσω του Ιράκ προς τον υπόλοιπο κόσμο.
Και δεύτερον, το Ιράν θα ήταν σε θέση να επιταχύνει την πρόοδο της πολυπόθητης «χερσαίας γέφυρας» από την Τεχεράνη προς τη Μεσόγειο Θάλασσα, μέσω της οποίας θα μπορούσε να αυξήσει εκθετικά την κλίμακα και το εύρος της παράδοσης όπλων στο νότιο Λίβανο και στην περιοχή των Υψιπέδων του Γκολάν στη Συρία για να χρησιμοποιηθούν εναντίον του Ισραήλ και των ΗΠΑ σε συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή.
www.worldenergynews.gr
Σύμφωνα με το Oil Price, πράγματι, το εν λόγω Μνημόνιο και τα άλλα που προηγήθηκαν μπορούν να θεωρηθούν ως ένα σημαντικό σκαλοπάτι που θα επιτρέψει στις δύο χώρες να υλοποιήσουν το μακροχρόνιο σχέδιό τους για τη διαμόρφωση ενός παγκόσμιου καρτέλ για τους παραγωγούς φυσικού αερίου, στα πρότυπα ακριβώς του OPEC για τους παραγωγούς πετρελαίου.
Αυτό το νέο Μνημόνιο Συνεργασίας μεταξύ της Ρωσίας και του Ιράν βασίζεται στα στέρεα θεμέλια του Φόρουμ Εξαγωγικών Χωρών του Κόλπου (GECF), το οποίο στις 23 Δεκεμβρίου 2008 στην 7η υπουργική συνάντηση στη Μόσχα μετατράπηκε σε επίσημο οργανισμό με έδρα τη Ντόχα του Κατάρ.
Εκτός από τα βασικά μέλη, δηλαδή Ρωσία, Ιράν και Κατάρ, τα άλλα 11 μέλη της GECF είναι η Αλγερία, η Βολιβία, η Αίγυπτος, η Ισημερινή Γουινέα, η Λιβύη, η Νιγηρία, το Τρινιντάντ -Τομπάγκο και η Βενεζουέλα.
Μαζί, η Ρωσία, το Ιράν και το Κατάρ αντιπροσωπεύουν περίπου το 60% των παγκόσμιων αποθεμάτων φυσικού αερίου, με τη Ρωσία να καταλαμβάνει την πρώτη θέση παγκοσμίως - με περίπου 1.688 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια (tcf) φυσικού αερίου - και το Ιράν τη δεύτερη θέση (με περίπου 1.200 tcf).
Η GECF στο σύνολό της ελέγχει περίπου το 71% των παγκόσμιων προμηθειών φυσικού αερίου, το 44% της παραγωγής που διατίθεται στην αγορά, το 53% των αγωγών φυσικού αερίου και το 57% των εξαγωγών υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG).
Η στόχευση
Η συμμαχία Ρωσίας-Ιράν, όπως αποδεικνύεται από το πρόσφατο MoU μεταξύ της Gazprom και της NIOC αλλά και την προηγούμενη συμφωνία μεταξύ των δύο εταιρειών για το 2022, έχει ως στόχο να ελέγξει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος των δύο βασικών στοιχείων της παγκόσμιας μήτρας εφοδιασμού - το αέριο που παρέχεται μέσω αγωγών στην ξηρά και το αέριο που παρέχεται μέσω πλοίων σε μορφή LNG.
Σύμφωνα με δήλωση του Hamid Hosseini, προέδρου της Ένωσης Εξαγωγέων Πετρελαίου, Φυσικού Αερίου και Πετροχημικών Προϊόντων του Ιράν, στην Τεχεράνη, αμέσως μετά την υπογραφή του Μνημονίου Συνεργασίας Gazprom-NIOC για το 2022, «τώρα οι Ρώσοι έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η κατανάλωση φυσικού αερίου στον κόσμο θα αυξηθεί και η τάση προς την κατανάλωση υγροποιημένου φυσικού αερίου έχει αυξηθεί και ότι μόνοι τους δεν είναι σε θέση να καλύψουν την παγκόσμια ζήτηση, οπότε δεν υπάρχει πλέον περιθώριο για ανταγωνισμό στο αέριο μεταξύ Ρωσίας και Ιράν».
Αυτά τα δύο βασικά στοιχεία βρίσκουν πρακτική εφαρμογή στα τέσσερα έργα που περιλαμβάνονται στο Μνημόνιο Συνεννόησης του 2022 και τα οποία αποσκοπούν στην περαιτέρω ανάπτυξη ενός «ΟPEC φυσικού αερίου».
Το ένα είναι η βοήθεια της Gazprom προς τη NIOC για την ανάπτυξη των κοιτασμάτων φυσικού αερίου Kish και North Pars ύψους 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων, με σκοπό τα δύο κοιτάσματα να παράγουν περισσότερα από 10 εκατομμύρια κυβικά μέτρα (mcm) ημερησίως.
Η δεύτερη είναι η υποστήριξη του ρωσικού γίγαντα στην πρωτοβουλία ύψους 15 δισεκατομμυρίων δολαρίων για την αύξηση της πίεσης στο γιγαντιαίο κοίτασμα φυσικού αερίου South Pars στα θαλάσσια σύνορα μεταξύ του Ιράν και του Κατάρ.
Η τρίτη είναι η βοήθεια της Gazprom στην ολοκλήρωση διάφορων έργων υγροποιημένου φυσικού αερίου (μεταξύ άλλων στο North Pars και αργότερα στο South Pars) και στην κατασκευή αγωγών εξαγωγής φυσικού αερίου και το τέταρτο έργο αφορά στις προσπάθειες της Ρωσίας να ενθαρρύνει άλλες μεγάλες δυνάμεις φυσικού αερίου στη Μέση Ανατολή να συμμετάσχουν στη σταδιακή ανάπτυξη του καρτέλ.
Ο ρόλος του φυσικού αερίου
«Το φυσικό αέριο θεωρείται ευρέως ως το καταλληλότερο προϊόν στην παγκόσμια μετάβαση από τα ορυκτά καύσιμα στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, οπότε ο έλεγχος όσο το δυνατόν μεγαλύτερου μέρους του θα είναι το κλειδί για τα επόμενα δέκα με είκοσι χρόνια, όπως ακριβώς ήταν για τη Ρωσία στην Ευρώπη με τις προμήθειες φυσικού αερίου και πετρελαίου πριν από την εισβολή στην Ουκρανία», δήλωσε πρόσφατα αποκλειστικά στο OilPrice ανώτερη πηγή που συνεργάζεται στενά με το υπουργείο Πετρελαίου του Ιράν.
Ο νέος ενεργειακός δρόμος
Η έναρξη της τακτικής μεταφοράς φυσικού αερίου από τη Ρωσία στο Ιράν συνδέεται επίσης με την πρόταση της Τεχεράνης προς τη Μόσχα στις 11 Μαΐου για τη δημιουργία ενός ευρύτερου, νέου «ενεργειακού διαδρόμου» από τη Ρωσία προς τον Περσικό Κόλπο.
Αυτό, με τη σειρά του, συνδέεται με την αντίστοιχη ανακοίνωση της Τουρκίας στις 12 Μαΐου ότι ενδιαφέρεται να αγοράσει περισσότερο φυσικό αέριο και πετρέλαιο από το Ιράν και ότι είναι δυνατή η μετέπειτα διαμετακόμιση αυτών των πόρων στην ανατολική Ευρώπη μέσω της Άγκυρας.
Στην ουσία, αυτές οι παραπλήσιες δηλώσεις σημαίνουν δύο πράγματα. Πρώτον, η Ρωσία θα είναι σε θέση να παρακάμψει πολλούς υφιστάμενους διεθνείς περιορισμούς χρησιμοποιώντας τους μακροχρόνιους μηχανισμούς του Ιράν για την αποφυγή κυρώσεων στις ροές φυσικού αερίου και πετρελαίου - τόσο προς την Τουρκία και στη συνέχεια προς τη νότια και ανατολική Ευρώπη, όσο και μέσω του Ιράκ προς τον υπόλοιπο κόσμο.
Και δεύτερον, το Ιράν θα ήταν σε θέση να επιταχύνει την πρόοδο της πολυπόθητης «χερσαίας γέφυρας» από την Τεχεράνη προς τη Μεσόγειο Θάλασσα, μέσω της οποίας θα μπορούσε να αυξήσει εκθετικά την κλίμακα και το εύρος της παράδοσης όπλων στο νότιο Λίβανο και στην περιοχή των Υψιπέδων του Γκολάν στη Συρία για να χρησιμοποιηθούν εναντίον του Ισραήλ και των ΗΠΑ σε συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή.
www.worldenergynews.gr
