Yπολογίζει ότι οι εισαγωγές απευθείας μειωμένου σιδήρου στη Γερμανία από την Αυστραλία ή το Ομάν θα ήταν φθηνότερες από την εγχώρια παραγωγή
Ο χάλυβας είναι ένας από τους δύσκολους τομείς όπου το πράσινο υδρογόνο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τη μείωση των εκπομπών — αλλά νέα ανάλυση από τη Rystad Energy προειδοποιεί ότι παρά τα δισεκατομμύρια ευρώ σε υποσχόμενη χρηματοδότηση σε πιλοτικά έργα, η Ευρώπη θα μπορούσε να δυσκολευτεί να μετατρέψει τη χαλυβουργία της σε πιο πράσινες εναλλακτικές λύσεις σύμφωνα με το hydrogeninsight..
«Η μακροπρόθεσμη οικονομική βιωσιμότητα του πράσινου χάλυβα έναντι του γκρίζου χάλυβα — που παράγεται με χρήση ορυκτών καυσίμων — βρίσκεται σε σοβαρό κίνδυνο, με το φιλικό προς το περιβάλλον υλικό να κοστίζει έως και 1.000 ευρώ ανά τόνο περισσότερο από την εναλλακτική λύση», προειδοποιεί ο αναλυτής.
«Για να κλείσει το χάσμα, οι φόροι στον γκρίζο χάλυβα θα πρέπει να είναι περίπου 500 ευρώ ανά τόνο διοξειδίου του άνθρακα (CO2), μια απότομη αύξηση από τον τρέχοντα φόρο 60 ευρώ ανά τόνο ή οι κυβερνήσεις θα πρέπει να προσφέρουν σημαντικά κίνητρα για την παραγωγή πράσινου χάλυβα .»
Ωστόσο, η Γερμανία από μόνη της έχει ήδη προσφέρει περισσότερα από 6,8 δισ. ευρώ στις χαλυβουργίες Thyssenkrupp, Salzgitter, Stahl-Holding-Saar και ArcelorMittal, για την παραγωγή άμεσου μειωμένου σιδήρου (DRI), αρχικά με φυσικό αέριο πριν από τη μετάβαση σε πράσινο H2.
Ωστόσο, παρά αυτές τις επιδοτήσεις, η Rystad προειδοποιεί ότι η παραγωγή χάλυβα με βάση ανανεώσιμες πηγές υδρογόνου στη Γερμανία θα είναι πολύ πιο δαπανηρή από την εισαγωγή DRI από το εξωτερικό και την επεξεργασία του σε πράσινο χάλυβα μέσω φούρνου ηλεκτρικού τόξου.
Κόστος μεταφοράς
Ο αναλυτής υπολογίζει ότι, ακόμη και με το κόστος μεταφοράς, οι εισαγωγές θα ήταν 25-30 $ φθηνότερες ανά τόνο σιδήρου.
Ωστόσο, ακόμη και με μια αναμενόμενη μείωση του κόστους κατά 20% στο πράσινο DRI με βάση το υδρογόνο από τώρα έως το 2030, οι εισαγωγές με το χαμηλότερο κόστος από το Ομάν θα κοστίζουν 480 $ ανά τόνο — ή 101 $ περισσότερο από το DRI με βάση το φυσικό αέριο στη Γερμανία.
Επιπλέον, η Rystad επισημαίνει ότι οι παγκόσμιες εξαγωγές DRI ενέχουν γεωπολιτικό κίνδυνο. Σήμερα, περίπου το 7% του χάλυβα κατασκευάζεται από DRI με βάση το φυσικό αέριο, αλλά «οι όγκοι του εμπορίου έχουν μειωθεί τα τελευταία χρόνια για διάφορους λόγους, συμπεριλαμβανομένης της εθνικοποίησης των εγκαταστάσεων παραγωγής στη Βενεζουέλα», λέει ο αναλυτής, προσθέτοντας: «Η συνεχιζόμενη σύγκρουση στην Η Μέση Ανατολή είναι ένας άλλος παράγοντας κινδύνου».
Η Rystad σημειώνει ότι ενώ οι κάμινοι ηλεκτρικού τόξου μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την επεξεργασία σκραπ χάλυβα, ο άμεσος ανηγμένος σίδηρος (DRI) θα εξακολουθεί να χρειάζεται ως πρώτη ύλη.
Μείωση εκπομπών
«Ενώ η χρήση φυσικού αερίου (NG-DRI) για την παραγωγή DRI είναι η φθηνότερη επιλογή, μειώνει μόνο τις εκπομπές κατά περίπου 50%», προσθέτει ο αναλυτής. «Αντίθετα, το πράσινο υδρογόνο μειώνει τις εκπομπές κατά περισσότερο από 90%, αλλά εξακολουθεί να είναι 50% πιο ακριβό από το NG-DRI, παρά την αναμενόμενη μείωση του κόστους μέχρι το τέλος της δεκαετίας».
Η Rystad επισημαίνει επίσης ότι μια άλλη επιλογή για τις χαλυβουργίες να χρησιμοποιούν υδρογόνο για να μειώσουν τις εκπομπές είναι η έγχυση του αερίου σε υψικάμινους, επικαλούμενος δοκιμές από το Cleveland Cliffs, το μεγαλύτερο ελασματουργείο επίπεδης επιφάνειας χάλυβα στις Ηνωμένες Πολιτείες, στο εργοστάσιό του στο Indiana Harbor IH7. Αυτή η επιλογή εφαρμόζεται επίσης πιλοτικά στην Ιαπωνία, με την υποστήριξη της κρατικής χρηματοδότησης.
