Το πρόβλημα της διάθεσης αποβλήτων
Πολύς λόγος γίνεται τα τελευταία χρόνια για την κλιματική αλλαγή, την ενεργειακή μετάβαση, τη μειωμένη χρήση ρυπογόνων ουσιών και την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος.
Οι εταιρείες ορυκτών καυσίμων χρησιμοποιούν δεσμευμένο διοξείδιο του άνθρακα για την εξαγωγή περισσότερων ορυκτών καυσίμων, οδηγώντας σε καθαρή αύξηση του ατμοσφαιρικού CO2.
Είναι εφαρμόσιμη η απόφαση της COP28;
Τον περασμένο Δεκέμβριο, οι ηγέτες της Διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή (COP28) στο Ντουμπάι συμφώνησαν να «απομακρυνθούν» από τα ορυκτά καύσιμα.
Αλλά υπάρχει ένα μεγάλο ζήτημα που θα παραμείνει επίμαχο καθώς οι χώρες προσπαθούν να ορίσουν τι μετράει ως μετάβαση: η λεγόμενη αδιάκοπη χρήση ορυκτών καυσίμων.
Μεταξύ των διατάξεών της, η συμφωνία ζητούσε «την επιτάχυνση των προσπαθειών για τη σταδιακή κατάργηση της αμείωτης ενέργειας από άνθρακα».
Σε αυτό το πλαίσιο, μείωση σημαίνει δέσμευση και αποθήκευση άνθρακα (CCS).
Είναι η ιδέα ότι μπορούμε ακόμα να χρησιμοποιούμε ορυκτά καύσιμα, εφόσον το διοξείδιο του άνθρακα που εκπέμπεται δεσμεύεται και αποθηκεύεται στο έδαφος.
Αίσθηση θα πρέπει να προκαλεί η δήλωση του Al Jaber (Διευθύνων Σύμβουλος της Εθνικής Εταιρείας Πετρελαίου του Άμπου Ντάμπι, Adnoc) στο Guardian σύμφωνα με την οποία «Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να επιδιώξουμε την ενεργειακή μετάβαση κοιτάζοντας και δουλεύοντας μόνο στη μία πλευρά της εξίσωσης. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να επιδιώξουμε την ενεργειακή μετάβαση κοιτάζοντας και δουλεύοντας μόνο στη μία πλευρά της εξίσωσης».
Στις ΗΠΑ, οι βιομηχανίες πετρελαίου και φυσικού αερίου έχουν προωθήσει αυτήν την προσέγγιση ως μία από τις βασικές λύσεις για την κλιματική κρίση.
Το παράδειγμα του λαδιού - Τεχνική ενισχυμένης ανάκτησης
Ας ξεκινήσουμε με αναφορά σε ένα παράδειγμα.
Το λάδι είναι κολλώδες υλικό το μεγαλύτερο μέρος του οποίου μένει πίσω όταν γίνεται προσπάθεια άντλησης από μια δεξαμενή.
Σε περίπτωση που πλημμυρίσει ένα χωράφι με νερό, απορρυπαντικά ή αέριο (όπως CO2), μπορεί να ξεπλυθεί μεγάλο μέρος του εναπομείναντος λαδιού.
Αυτή η τεχνική είναι γνωστή ως ενισχυμένη ανάκτηση λαδιού και είναι η συνήθης πρακτική του κλάδου εδώ και πολύ καιρό.
Σύμφωνα με το Υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ, η έγχυση φυσικού αερίου ευθύνεται για περισσότερο από το ήμισυ της ενισχυμένης ανάκτησης πετρελαίου στις ΗΠΑ και έχει βοηθήσει να προστεθούν δεκαετίες ζωής σε πεδία που διαφορετικά θα είχαν στεγνώσει.
Η ίδια προσέγγιση χρησιμοποιείται σε πεδία αερίου για τη διατήρηση της πίεσης που διατηρεί τη ροή του αερίου.
Η διάθεση αποβλήτων
Αφού η κυβέρνηση των ΗΠΑ ξόδεψε δισεκατομμύρια για την αξιολόγηση μιας πιθανής μη στρατιωτικής τοποθεσίας διάθεσης πυρηνικών αποβλήτων στο όρος Yucca στη Νεβάδα, η πρόταση απέτυχε εν μέρει επειδή οι επιστήμονες δεν μπορούσαν να εγγυηθούν ότι τα απόβλητα θα παραμείνουν. Αυτά τα απόβλητα ήταν κυρίως ένα μείγμα στερεών και υγρών.
Το απόβλητο CO2 που θα αποθηκεύτηκε για να σταματήσει την κλιματική αλλαγή θα ήταν ένα πλεούμενο, χαμηλού ιξώδους «υπερκρίσιμο» ρευστό, δηλαδή ένα ρευστό που διατηρείται σε τόσο υψηλή θερμοκρασία και πίεση που δεν υπάρχουν διακριτές αέριες και υγρές φάσεις.
Όπως όλα τα υγρά, θα είχε την ικανότητα να μεταναστεύει μέσω του εδάφους και να βρει το δρόμο του πίσω στην επιφάνεια και, από εκεί, στην ατμόσφαιρα.
www.worldenergynews.gr
