Αντώνης Κοντολέων: Πλήττεται η ανταγωνιστικότητα των βιομηχανιών
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της αντιστάθμισης, ενός μέτρου που βασίζεται σε Κανονισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης με στόχο την αποτροπή της διαρροής άνθρακα (carbon leakage) δηλαδή της μεταφοράς της παραγωγής σε χώρες με χαλαρότερο θεσμικό πλαίσιο όσον αφορά τις εκπομπές ρύπων.
Η Ένωση Βιομηχανικών Καταναλωτών Ενέργειας (ΕΒΙΚΕΝ) έχει εγκαίρως ενημερώσει το υπουργείο Ενέργειας ότι τα ποσά που έχουν διατεθεί για την αντιστάθμιση των ετών 2022 και 2023 δεν επαρκούν. Πρόκειται για κονδύλια που προκύπτουν από τις δημοπρασίες ρύπων και η ΕΒΙΚΕΝ έχει ζητήσει να διατεθεί για την αντιστάθμιση τουλάχιστον το 20% των εσόδων των δημοπρασιών αντί του 11%.
Αυξήθηκαν τα ποσά
Μάλιστα στις αλλεπάλληλες επιστολές της προς το ΥΠΕΝ η ΕΒΙΚΕΝ υπογράμμιζε ότι για το 2023 λείπουν περίπου 130εκ ευρώ για να καλυφθούν πλήρως τα ποσά που πρέπει να λάβουν με βάση τον Κανονισμό οι βιομηχανίες. Το πρόβλημα δημιουργήθηκε διότι από το 2021 στους επιλέξιμους, για να λάβουν αντιστάθμιση κλάδους, έχει συμπεριληφθεί και η διύλιση, γεγονός που αυξάνει σημαντικά τα ποσά που πρέπει να διατεθούν.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2022 διατέθηκαν συνολικά 170εκ. ευρώ και καλύφθηκε η βασική αποζημίωση, αλλά η πρόσθετη αποζημίωση που δικαιούντο οι κλάδοι που πλήττονται περισσότερο όπως τα μέταλλα καλύφθηκε στο 1/3. Με άλλα λόγια για το 2022 έλειψαν από την αντιστάθμιση και δεν τα έλαβαν οι δικαιούχοι περί τα 20 εκατ ευρώ.
Σε ότι αφορά το 2023 και με βάση τους υπολογισμούς της ΕΒΙΚΕΝ το συνολικό ποσό που απαιτείται για την κάλυψη του μέτρου της αντιστάθμισης είναι 305 εκατ. ευρώ και όπως φαίνεται είναι διαθέσιμα μόνο 165 εκατ. ευρώ.
Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο πρόεδρος της ΕΒΙΚΕΝ Αντώνης Κοντολέων «δυστυχώς οι όποιες εξαγγελίες της κυβέρνησης για μέτρα υπέρ της βιομηχανίας που θα ληφθούν στο μέλλον, ξεθωριάζουν αφού δεν ικανοποιούνται ούτε τα ελάχιστα που ήδη προβλέπονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα οποία έχουν ήδη λάβει οι Ευρωπαίοι ανταγωνιστές της ελληνικής βιομηχανίας». Μάλιστα ο κ. Κοντελών τονίζει ότι δεν έχει νόημα να γίνονται εξαγγελίες για προώθηση των ΡΡΑs και της πράσινης ανάπτυξης, όταν η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής βιομηχανίες πλήττεται καίρια.
Αναζητούνται φόρμουλες
Πρέπει να σημειωθεί ότι μέτρα μείωσης του ενεργειακού κόστους διεκδικούν οι βιομηχανίες στις περισσότερες χώρες της ΕΕ και οι κυβερνήσεις βρίσκουν διάφορες φόρμουλες για να τις επιδοτήσουν. Ενδεικτικά είναι τα παραδείγματα της Γαλλίας και της Γερμανίας. Της Γαλλίας για τον τρόπο με τον οποίο η κρατική εταιρία ηλεκτρισμού EDF πουλά την πυρηνική ενέργεια με μακροπρόθεσμες συμβάσεις και η Γερμανία για την επιθετική επιδότηση των τιμών ηλεκτρισμού για τις επιχειρήσεις έντασης ενέργειας.
Όπως αναφέρουν στελέχη του Bruegel, του σημαντικότερου ίσως think tank των Βρυξελλών, ο ρόλος της κυβέρνησης στον καθορισμό των τελικών τιμών της ηλεκτρικής ενέργειας έχει γίνει κεντρικό θέμα συζήτησης για τη βιομηχανική πολιτική.
Η οξεία φάση της ενεργειακής κρίσης μπορεί να έχει παρέλθει όμως οι ανησυχίες για τη βιομηχανική ανταγωνιστικότητα αυξάνονται, δημιουργώντας πολιτικές πιέσεις στις κυβερνήσεις να συνεχίσουν την πολιτική των επιδοτήσεων ή των φορολογικών απαλλαγών, σημειώνουν οι αναλυτές του Bruegel.
Πέντε κρίσιμα σημεία
Σύμφωνα με τα στελέχη του Bruegel, ο διάλογος θα πρέπει να περιστραφεί γύρω από πέντε βασικά ζητήματα, τα οποία επί του παρόντος δεν συζητούνται επαρκώς στις διαβουλεύσεις για την Ενέργεια και τη Βιομηχανική Πολιτική.
Το πρώτο ερώτημα είναι εάν η χρηματοδότηση του εξηλεκτρισμού της οικονομίας θα πρέπει να αντληθεί μέσω των τιμολογίων ηλεκτρικής ενέργειας ή της γενικής φορολογίας.
Το δεύτερο ερώτημα αφορά στον τρόπο κατανομής της φορολογίας μεταξύ νοικοκυριών και επιχειρήσεων.
Το τρίτο ζήτημα που τίθεται είναι εάν οι ενεργοβόρες βιομηχανίες θα πρέπει να επωφελούνται από τη χαμηλότερη φορολογία/επιδοτήσεις στο ρεύμα σε σχέση με τις μη- ενεργοβόρες επιχειρήσεις.
Ως τέταρτο ερώτημα, τα στελέχη του Bruegel θέτουν το ενδεχόμενο συμβιβασμών για την προσέλκυση νέων εργοστασίων παραγωγής καθαρής τεχνολογίας, η οποία, κατά κανόνα, περιλαμβάνει πολλά στάδια παραγωγής υψηλής έντασης ηλεκτρικής ενέργειας, όπως τον καθαρισμό του πολυπυριτίου για ηλιακούς συλλέκτες ή την παραγωγή κυψελών μπαταρίας.
Το πέμπτο και τελευταίο ερώτημα που θέτουν οι αναλυτές του Bruegel είναι αν θα πρέπει να προτιμηθεί ο συντονισμός των ενεργειακών επιδοτήσεων από την ΕΕ αντί των μεμονωμένων εθνικών δράσεων, που εκτός των άλλων προκαλούν και έναν άνισο ανταγωνισμό μεταξύ των χωρών, καθώς οι εθνικές επιδοτήσεις έχουν διασυνοριακές επιπτώσεις.
www.worldenergynews.gr
