Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής αρχίζουν να συνειδητοποιούν όλο και περισσότερο ότι η ΕΕ εξαρτάται υπερβολικά από τρίτες χώρες για τις πρώτες ύλες που απαιτούνται για την επίτευξη του πράσινου και ψηφιακού μετασχηματισμού της. Σε ένα ολοένα και πιο γεμάτο γεωπολιτικό περιβάλλον, αυτό συνιστά μια απαράδεκτη στρατηγική ευπάθεια.
«Το αλουμίνιο είναι μια από τις στρατηγικές πρώτες ύλες που η Ευρώπη δεν έχει την πολυτέλεια να χάσει. Χρησιμοποιείται στην ηλεκτροπαραγωγή, τη μεταφορά και την αποθήκευση ενέργειας. Πρόσφατη μελέτη του Πανεπιστημίου του Leuven δείχνει ότι μόνο η ενεργειακή μετάβαση θα οδηγήσει σε αύξηση 30% της ζήτησης για αλουμίνιου μέχρι το 2040, με τα ηλεκτρικά οχήματα, την ηλιακή ενέργεια και τα δίκτυα ηλεκτρισμού ως βασικούς μοχλούς ανάπτυξης», εξηγεί ο Γενικός Διευθυντής της Aluminum Europe, Paul Voss, σε πρόσφατο άρθρο του στην ιστοσελίδα Euractiv.
Στη συνέχεια, προσθέτει ότι: «Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους: η Ευρώπη θα χρειαστεί αλουμίνιο σε μεγαλύτερες ποσότητες από ποτέ. Το μόνο ερώτημα είναι αν θα το παράγουμε εδώ στην Ευρώπη ή αν θα αναθέσουμε όλη την παραγωγή αλουμινίου σε χώρες όπως η Κίνα, όπου το αποτύπωμα άνθρακα της παραγωγής είναι έως και τρεις φορές υψηλότερο και τα περιβαλλοντικά και κοινωνικά πρότυπα είναι πολύ χαμηλότερα.
Εάν ο ευρωπαϊκός τομέας αλουμινίου δεν λάβει αρκετή υποστήριξη για να επιβιώσει τη δύσκολη χρονιά που έρχεται, υπάρχει πραγματικός κίνδυνος να μην μείνει καμία ισχυρή ευρωπαϊκή βιομηχανία αλουμινίου για να καλύψει τη ζήτηση. Η θέση μας στην παγκόσμια αγορά υποφέρει εδώ και καιρό από τις σχετικά υψηλές τιμές ενέργειας της Ευρώπης και τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές. Η ανταγωνιστικότητά μας βρίσκεται σε πλήρη ελεύθερη πτώση, από την έναρξη της ενεργειακής κρίσης.
Φέτος, έχουμε ήδη χάσει το 50% (1,1 εκατ. τόνοι) της πρωτογενούς παραγωγικής μας ικανότητας αλουμινίου. Η οικονομική βιωσιμότητα των τομέων ημικατασκευής και ανακύκλωσης, που εξαρτώνται από το φυσικό αέριο, έχει επίσης τεθεί σε σοβαρό κίνδυνο. Και ενώ τα ευρωπαϊκά εργοστάσια κλείνουν, η Κίνα σημειώνει ρεκόρ παραγωγής αλουμινίου.
«Κλειδί» ο νόμος CRM
Σύμφωνα με τον Γενικό Διευθυντή της Aluminum Europe, είναι αναγκαία μια βιομηχανική ατζέντα με διαρθρωτικές και μακροπρόθεσμες πολιτικές που υποστηρίζουν τη βιώσιμη ανάπτυξη και τη στρατηγική αυτονομία της Ευρώπης. Εάν σχεδιαστεί σωστά, ο επερχόμενος νόμος περί κρίσιμων πρώτων υλών (CRM) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής μπορεί να είναι η απάντησή μας στον Νόμο για τη μείωση του πληθωρισμού των ΗΠΑ και να αποτρέψει την είσοδο της Ευρώπης σε μια εποχή αποβιομηχάνισης.
Τα ενθαρρυντικά σημάδια και η τελευταία ευκαιρία
Ο Paul Voss τόνισε ότι τα πρώτα σημάδια είναι αισιόδοξα, καθώς ο αξιωματούχος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Peter Handley, είπε ότι η Επιτροπή δεν θα περιορίσει τον νόμο CRM στα υλικά που περιλαμβάνονται στον τρέχοντα κατάλογο Κρίσιμων Πρώτων Υλών, αλλά θα συμπεριλάβει επίσης «στρατηγικά υλικά για τους στρατηγικούς στόχους της Ευρώπης», συμπεριλαμβανομένου του αλουμινίου.
Η Ευρώπη βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σημείο καμπής και έχει ενδεχομένως μια τελευταία ευκαιρία να σώσει τη βιομηχανική της βάση. Και ενώ ο νόμος CRM μπορεί να μην είναι σε θέση να ανταποκριθεί στην οικονομική δύναμη πυρός των ΗΠΑ και της Κίνας, η Ευρώπη μπορεί να ανατρέψει το ρεύμα διασφαλίζοντας ότι το φιλόδοξο πράσινο νομοθετικό πλαίσιο της ΕΕ μεταφράζεται σε ανταγωνιστικό πλεονέκτημα για τους καλύτερους παραγωγούς στην κατηγορία μας.
www.worldenergynews.gr
