Ο χάρτης Spilhaus απεικονίζει τους ωκεανούς του κόσμου ως ένα μοναδικό σώμα νερού, σχεδιάστηκε για να δείξει τη συνδεδεμένη φύση των λεκανών του ωκεανού.
Αποθήκευση θερμότητας και διοξειδίου του άνθρακα
Ο Ανταρκτικός Ωκεανός έχει την ικανότητα να αποθηκεύει υπερβολική θερμότητα και διοξείδιο του άνθρακα. Οι παγκόσμιοι ωκεανοί καταλαμβάνουν περισσότερο από το 90% της περίσσειας θερμότητας που παράγεται από την καύση ορυκτών καυσίμων. Ωστόσο, ο Ανταρκτικός Ωκεανός εκτιμάται ότι αποθηκεύει περίπου το 75% αυτής της παγκόσμιας ωκεάνιας πρόσληψης υπερβολικής θερμότητας και περίπου το 35% της παγκόσμιας πρόσληψης διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα. Είναι η κύρια αποθήκευση θερμότητας και άνθρακα για τον πλανήτη.
Ο Ανταρκτικός Ωκεανός συνδέει όλες τις μεγάλες λεκάνες των ωκεανών, εκτός από την Αρκτική. Ο σύνδεσμος είναι το Ανταρκτικό Circumpolar ρεύμα (ACC) - το μεγαλύτερο ωκεάνιο ρεύμα στον πλανήτη. Μεταφέρει πάνω από 100 φορές τη ροή όλων των ποταμών στη Γη και μεταφέρει αρκετό νερό για να γεμίσει τη λίμνη Ontario σε λίγες ώρες.
Ένας συνδυασμός ισχυρών ανέμων και μιας σχεδόν αδιάκοπης διέλευσης γύρω από την Ανταρκτική δίνει στο ACC τις ισχυρές ροές και την ταχύτητά του.
H απόψυξη και το πάγωμα των θαλάσσιων πάγων
Ο ετήσιος κύκλος θαλάσσιου πάγου που αναπτύσσεται και λιώνει γύρω από την Ανταρκτική είναι ένας από τους καθοριστικούς ρυθμούς του πλανήτη μας και μια σημαντική πτυχή του Ανταρκτικού Ωκεανού.
Ο Αρκτικός είναι ένας μικρός, βαθύς ωκεανός που περιβάλλεται από στεριά με μόνο στενές εξόδους. Η Ανταρκτική είναι μια μεγάλη ξηρά με υφαλοκρηπίδα που περιβάλλεται από ωκεανό. Κάθε χρόνο, 15 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα θαλάσσιου πάγου υποχωρούν σε αυτά τα νερά.
Σε αντίθεση με τις σαφείς και δραματικές αλλαγές στο βορρά, ο ρυθμός του θαλάσσιου πάγου της Ανταρκτικής δεν ακολουθεί φανερά μοτίβα.
Κοιτάζοντας τον ετήσιο κύκλο του θαλάσσιου πάγου της Ανταρκτικής, μπορεί κανείς να σκεφτεί ότι απλώς μεγαλώνει και λιώνει στη θέση του καθώς η θερμοκρασία γίνεται κρύα και ζεστή όλο το χρόνο. Αλλά στην πραγματικότητα, μεγάλο μέρος της παραγωγής θαλάσσιου πάγου συμβαίνει σε μέρη με επίμονα ανοιχτά νερά (polynya) - εργοστάσια θαλάσσιου πάγου κοντά στην ακτή, όπου οι κρύοι και γρήγοροι άνεμοι του Ανταρκτικού δημιουργούν και εκτοξεύουν νέους θαλάσσιους πάγους όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Αυτή η διαδικασία μας επαναφέρει στην παγκόσμια κυκλοφορία των ωκεανών. Όταν μεγαλώνει ο νέος πάγος, το αλάτι από το παγωμένο θαλασσινό νερό συμπιέζεται και αναμιγνύεται με το θαλασσινό νερό παρακάτω, δημιουργώντας πιο κρύο και αλμυρό θαλασσινό νερό που βυθίζεται στον πυθμένα και αποστραγγίζεται προς τα βόρεια.
Το Polynya είναι στην πραγματικότητα μια στάση του μέτρου σε ένα παγκόσμιο σύστημα μεταφορών που βλέπει το νερό να βυθίζεται στους πόλους, να ρέει βόρεια για να αναμιγνύεται προς τα πάνω σε έναν κύκλο διάρκειας σχεδόν 1.000 ετών.
Η αλλαγή περιβάλλοντος οδηγεί στην αλλαγή οικοσυστημάτων
Περισσότεροι από 21.000 τουρίστες και επιστήμονες επισκέπτονται την Ανταρκτική κάθε χρόνο, προκαλώντας δυνητική ρύπανση και ασθένειες. Για να διαχειριστεί τις ανθρώπινες επιπτώσεις στα οικοσυστήματα της Ανταρκτικής και να βοηθήσει στις πολιτικές διαπραγματεύσεις, η Συνθήκη της Ανταρκτικής τέθηκε σε ισχύ στις 23 Ιουνίου 1961.
Η συνθήκη ρυθμίζει όλη τη δραστηριότητα νότια και περιλαμβάνει ένα πρωτόκολλο προστασίας του περιβάλλοντος.
Οι επιπτώσεις της παγκόσμιας κλιματικής αλλαγής και της οξύτητάς των ωκεανών είναι εντούτοις εμφανείς στον Νότιο Ωκεανό, με τη θερμοκρασία των ωκεανών και τη μείωση του θαλάσσιου πάγου.
Όλο και περισσότερο, η έρευνα δείχνει ότι ακόμη και ο μακρινός Νότιος Ωκεανός δεν είναι πραγματικά αποκομμένος από τον υπόλοιπο κόσμο, με την αύξηση της θερμοκρασίας, την πλαστική ρύπανση και τα μη ιθαγενή είδη να φτάνουν στα ύδατα της Ανταρκτικής από πέρα από το ισχυρό πολικό μέτωπο.
www.worldenergynews.gr
