Tο παρελθόν είναι διδακτικό, οι τράπεζες δεν μπορούσαν να στηριχθούν στις εγγυήσεις του δημοσίου καθώς σε πολλές περιπτώσεις το κράτος αθετούσε τις υποχρεώσεις του
Το τελευταίο διάστημα βρίσκεται στο επίκεντρο το εξής ερώτημα πως θα χρηματοδοτηθεί η οικονομία από τις τράπεζες χωρίς όμως να μετατραπούν τα χορηγούμενα δάνεια σε προβληματικά.
Επίσης πως θα χρηματοδοτηθεί η οικονομία και οι επιχειρήσεις που το έχουν ανάγκη και όχι αυτές που έχουν υψηλή πιστοληπτική ικανότητα και διαθέτουν ρευστότητα άρα τα δάνεια που θα χορηγηθούν δεν θα στηρίξουν την οικονομία και δεν θα αποτρέψουν την ύφεση.
Αναφέρεται ότι οι τράπεζες πρέπει να στηρίξουν την οικονομία να εισφέρουν 25 δισεκ. νέα δάνεια.
Μόνο το 2019 οι τράπεζες είχαν χορηγήσει 12-13 δισεκ. δάνεια οπότε ο στόχος που έχει αναφερθεί για 15 με 16 δισεκ. στην πράξη δεν αυξάνει σοβαρά το πιστωτικό ρίσκο.
Η διαφορά μεταξύ 16 με 25 δισεκ. δηλαδή επιπλέον 9 δισεκ. θα μπορούσε να καλυφθεί από τις εγγυήσεις 7 δισεκ. του ελληνικού δημοσίου.
Όμως το παρελθόν είναι διδακτικό, οι τράπεζες δεν μπορούσαν να στηριχθούν στις εγγυήσεις του δημοσίου καθώς σε πολλές περιπτώσεις το κράτος αθετούσε τις υποχρεώσεις του και άφηνε το πρόβλημα να το επιλύσουν οι τράπεζες, κοινώς να εγγράψουν νέες προβλέψεις.
Επίσης ένα άλλο θέμα που πρέπει να αξιολογηθεί είναι ότι οι τράπεζες για να στηρίξουν την οικονομία αναλαμβάνουν ένα ρίσκο που ονομάζεται NPEs και NPLs δηλαδή να μετατραπεί ένα δάνειο σε προβληματικό ειδικά την τρέχουσα περίοδο της ύφεσης.
Οι τράπεζες θα έχουν δύο επιλογές ή θα δανείσουν εταιρίες που δεν τα έχουν ανάγκη για να διασφαλίσουν ότι τα δάνεια που χορηγούν δεν θα μετατραπούν σε προβληματικά ή θα δανείσουν εταιρίες που τα έχουν ανάγκη αλλά η χαμηλή πιστοληπτική τους ικανότητα αυξάνει την πιθανότητα να μετατραπούν τα δάνεια σε προβληματικά.
Η στήριξη της οικονομίας για να μην μετατραπεί και μεταφραστεί σε ζημίες για τις τράπεζες θα πρέπει να πληρούνται προϋποθέσεις.
Συν τοις άλλοις την τρέχουσα περίοδο η χορήγηση δανείων αποτελεί credit negative για τις τράπεζες γιατί για τους επενδυτές και μετόχους αυξάνεται το πιστωτικό ρίσκο.
Τι πρέπει να γίνει;
Οι εναλλακτικές είναι δύο
1)Το ελληνικό δημόσιο να παρέχει σοβαρό και φερέγγυο εγγυοδοτικό μηχανισμό στις τράπεζες.
Επειδή στο παρελθόν το κράτος έχει φανεί ασυνεπές προς τις τράπεζες θα πρέπει οι νέες εγγυοδοσίες να είναι αξιόπιστες, το κράτος πρέπει να παρέχει στις τράπεζες αξιοπιστία ότι δεν θα τις ανακαλέσει και εάν στο μέλλον προκύψει πρόβλημα με προβληματικά δάνεια θα έρθει να καλύψει την ζημία.
Επίσης θα πρέπει να αποσαφηνιστεί τι σημαίνει εγγύηση και για τι ύψος δανείου.
Με βάση τις τράπεζες οι εγγυήσεις δεν καλύπτουν το 100% των δανείων αλλά το 60% ή σε ένα εύρος ανάλογα τις περιπτώσεις.
Η εγγύηση πρέπει να προσεγγίζει το 100% εάν όχι 100%.
2)Το ελληνικό δημόσιο να κινηθεί όπως οι ΗΠΑ.
Οι ΗΠΑ δανείζουν τις επιχειρήσεις που έχουν πληγεί από την ύφεση απευθείας με συγκεκριμένους μηχανισμούς που περνούν από τις τράπεζες που απλά διεκπεραιώνουν τις συναλλαγές.
Το ελληνικό δημόσιο ας δανειστεί από τις αγορές 6-8 δισεκ. και αυτά τα χρήματα ας τα δανείσει στις ελληνικές επιχειρήσεις που έχουν ανάγκη στήριξης ή ας χρησιμοποιήσει την Αναπτυξιακή Τράπεζα.
Το ελληνικό δημόσιο εάν ζητάει δάνεια από τις τράπεζες για να στηρίξουν την πραγματική οικονομία και να αποτρέψουν την περαιτέρω ύφεση θα πρέπει ή να εξασφαλίσει ότι ο εγγυοδοτικός μηχανισμός θα είναι αξιόπιστος και φερέγγυος ή ας χορηγήσει το κράτος τα δάνεια δανειζόμενο μέσω της αγοράς ομολόγων κατά τα πρότυπα των αμερικανών.
Οι ΗΠΑ θα δανειστούν 2 τρισεκ. δολάρια για να καλύψουν την μαύρη τρύπα από τον κορωνοιό και να στηρίξουν την αμερικανική οικονομία εκτοξεύοντας το χρέος.
Ας το πράξει και η Ελλάδα ας δανειστεί από τις αγορές.
Επίσης πως θα χρηματοδοτηθεί η οικονομία και οι επιχειρήσεις που το έχουν ανάγκη και όχι αυτές που έχουν υψηλή πιστοληπτική ικανότητα και διαθέτουν ρευστότητα άρα τα δάνεια που θα χορηγηθούν δεν θα στηρίξουν την οικονομία και δεν θα αποτρέψουν την ύφεση.
Αναφέρεται ότι οι τράπεζες πρέπει να στηρίξουν την οικονομία να εισφέρουν 25 δισεκ. νέα δάνεια.
Μόνο το 2019 οι τράπεζες είχαν χορηγήσει 12-13 δισεκ. δάνεια οπότε ο στόχος που έχει αναφερθεί για 15 με 16 δισεκ. στην πράξη δεν αυξάνει σοβαρά το πιστωτικό ρίσκο.
Η διαφορά μεταξύ 16 με 25 δισεκ. δηλαδή επιπλέον 9 δισεκ. θα μπορούσε να καλυφθεί από τις εγγυήσεις 7 δισεκ. του ελληνικού δημοσίου.
Όμως το παρελθόν είναι διδακτικό, οι τράπεζες δεν μπορούσαν να στηριχθούν στις εγγυήσεις του δημοσίου καθώς σε πολλές περιπτώσεις το κράτος αθετούσε τις υποχρεώσεις του και άφηνε το πρόβλημα να το επιλύσουν οι τράπεζες, κοινώς να εγγράψουν νέες προβλέψεις.
Επίσης ένα άλλο θέμα που πρέπει να αξιολογηθεί είναι ότι οι τράπεζες για να στηρίξουν την οικονομία αναλαμβάνουν ένα ρίσκο που ονομάζεται NPEs και NPLs δηλαδή να μετατραπεί ένα δάνειο σε προβληματικό ειδικά την τρέχουσα περίοδο της ύφεσης.
Οι τράπεζες θα έχουν δύο επιλογές ή θα δανείσουν εταιρίες που δεν τα έχουν ανάγκη για να διασφαλίσουν ότι τα δάνεια που χορηγούν δεν θα μετατραπούν σε προβληματικά ή θα δανείσουν εταιρίες που τα έχουν ανάγκη αλλά η χαμηλή πιστοληπτική τους ικανότητα αυξάνει την πιθανότητα να μετατραπούν τα δάνεια σε προβληματικά.
Η στήριξη της οικονομίας για να μην μετατραπεί και μεταφραστεί σε ζημίες για τις τράπεζες θα πρέπει να πληρούνται προϋποθέσεις.
Συν τοις άλλοις την τρέχουσα περίοδο η χορήγηση δανείων αποτελεί credit negative για τις τράπεζες γιατί για τους επενδυτές και μετόχους αυξάνεται το πιστωτικό ρίσκο.
Τι πρέπει να γίνει;
Οι εναλλακτικές είναι δύο
1)Το ελληνικό δημόσιο να παρέχει σοβαρό και φερέγγυο εγγυοδοτικό μηχανισμό στις τράπεζες.
Επειδή στο παρελθόν το κράτος έχει φανεί ασυνεπές προς τις τράπεζες θα πρέπει οι νέες εγγυοδοσίες να είναι αξιόπιστες, το κράτος πρέπει να παρέχει στις τράπεζες αξιοπιστία ότι δεν θα τις ανακαλέσει και εάν στο μέλλον προκύψει πρόβλημα με προβληματικά δάνεια θα έρθει να καλύψει την ζημία.
Επίσης θα πρέπει να αποσαφηνιστεί τι σημαίνει εγγύηση και για τι ύψος δανείου.
Με βάση τις τράπεζες οι εγγυήσεις δεν καλύπτουν το 100% των δανείων αλλά το 60% ή σε ένα εύρος ανάλογα τις περιπτώσεις.
Η εγγύηση πρέπει να προσεγγίζει το 100% εάν όχι 100%.
2)Το ελληνικό δημόσιο να κινηθεί όπως οι ΗΠΑ.
Οι ΗΠΑ δανείζουν τις επιχειρήσεις που έχουν πληγεί από την ύφεση απευθείας με συγκεκριμένους μηχανισμούς που περνούν από τις τράπεζες που απλά διεκπεραιώνουν τις συναλλαγές.
Το ελληνικό δημόσιο ας δανειστεί από τις αγορές 6-8 δισεκ. και αυτά τα χρήματα ας τα δανείσει στις ελληνικές επιχειρήσεις που έχουν ανάγκη στήριξης ή ας χρησιμοποιήσει την Αναπτυξιακή Τράπεζα.
Το ελληνικό δημόσιο εάν ζητάει δάνεια από τις τράπεζες για να στηρίξουν την πραγματική οικονομία και να αποτρέψουν την περαιτέρω ύφεση θα πρέπει ή να εξασφαλίσει ότι ο εγγυοδοτικός μηχανισμός θα είναι αξιόπιστος και φερέγγυος ή ας χορηγήσει το κράτος τα δάνεια δανειζόμενο μέσω της αγοράς ομολόγων κατά τα πρότυπα των αμερικανών.
Οι ΗΠΑ θα δανειστούν 2 τρισεκ. δολάρια για να καλύψουν την μαύρη τρύπα από τον κορωνοιό και να στηρίξουν την αμερικανική οικονομία εκτοξεύοντας το χρέος.
Ας το πράξει και η Ελλάδα ας δανειστεί από τις αγορές.
Τι ανέφερε πρόσφατα το bankingnews
Μήπως οι ελληνικές τράπεζες αλλά και η κυβέρνηση που παρέχει 7 δισεκ. κρατικές εγγυήσεις πρέπει να το ξανασκεφτούν και το σχέδιο χρηματοδότησης της οικονομίας με 25 δισεκ. εμπεριέχει πολύ μεγαλύτερο ρίσκο από αυτό που έχει εκτιμηθεί;
Οι τράπεζες έχουν υποχρέωση να στηρίξουν την οικονομία αλλά έχουν υποχρέωση και να μην ζημιώσουν τους μετόχους τους.
Τα 25 δισεκ. ή 16% του συνόλου των δανείων επιχειρήσεων και νοικοκυριών ή κατά το ορθότερο ή σχεδόν 30% των ενήμερων δανείων ύψους 85 δισεκ. στην Ελλάδα… μπορεί να αποτελέσουν μεγάλο πρόβλημα στο μέλλον και απαιτείται μεγάλη προσοχή στην χορήγηση τους.
Οι τράπεζες μπορεί άτυπα να στηρίζονται από τα ελαστικά κριτήρια προβληματικών δανείων και άτυπα να στηρίζονται από την ελαστικοποίηση των κριτηρίων κεφαλαιακής επάρκειας αλλά ήδη διαθέτουν 68 δισεκ. προβληματικά δάνεια και οι εκτιμήσεις είναι να αυξηθούν κατά 10 δισεκ. τα NPEs λόγω της οικονομικής κρίσης που προκάλεσε ο κορωνοιός.
Τα 68 δισεκ. NPEs μπορεί να γίνουν έως 78 δισεκ. που σε παρούσες τιμές αναλογούν στο 50% του συνόλου των δανείων επιχειρήσεων και νοικοκυριών στην Ελλάδα.
Ας δούμε 6 παραδείγματα που δείχνουν τι ρίσκο αναλαμβάνουν οι τράπεζες
1)Η εμπειρία του παρελθόντος ειδικά της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008 απέδειξε ότι δάνεια που χορηγούνται σε μερικώς υγιείς επιχειρήσεις, ενέχουν διπλάσιο κίνδυνο να εξελιχθούν σε προβληματικό δάνειο.
2)Το δημόσιο παρέχει εγγυήσεις περίπου 7 δισεκ.
Πρέπει να διευκρινιστεί ότι στην πράξη το ελληνικό δημόσιο δεν εγγυάται στην τράπεζα το 100% του δανείου αλλά ένα ποσοστό που μεσοσταθμικά φθάνει το 50%.
Σε περίπτωση που ένα χορηγούμενο δάνειο εξελιχθεί σε NPLs σε προβληματικό και η τράπεζα και το κράτος θα επωμιστούν την ζημία.
3)Οι τράπεζες για το μη εγγυημένο σκέλος του δανείου ζητούν ή δεν ζητούν εξασφαλίσεις;
Εάν μια τράπεζα δεν πάρει εξασφαλίσεις αυξάνει το ρίσκο στον ισολογισμό της.
4)Πως οι τράπεζες θα χρηματοδοτήσουν την οικονομία με 25 δισεκ. όταν ακόμη δεν έχουν λύσει πρόβλημα κόκκινων δανείων 68 δισεκ. που θα απαιτήσει 8-10 δισεκ. νέα κεφάλαια;
5)Οι τράπεζες ποιες εταιρίες πρέπει να χρηματοδοτήσουν;
Αυτές που έχουν ανάγκη.
Οι τράπεζες θέλουν να χρηματοδοτήσουν μόνο αυτές που έχουν υψηλή πιστοληπτική ικανότητα, υψηλό ταμείο και ισχυρό ισολογισμό.
Οι τράπεζες θέλουν να χρηματοδοτήσουν τις εταιρίες που δεν τα έχουν ανάγκη σε αντίθεση με αυτές τις εταιρίες που ενώ έχουν ανάγκη δεν πληρούν τα κριτήρια των τραπεζών.
6)Υπάρχει ένα ζήτημα ηθικού κινδύνου.
Γιατί πάντα πρέπει το κράτος να στηρίζει τις εταιρίες που έχουν πρόβλημα δημιουργώντας αθέμιτο ανταγωνισμό έναντι αυτών που είναι υγιείς και δεν θα πάρουν καμία άμεση ή έμμεση κρατική βοήθεια;
Γιατί πάντα πρέπει να στηρίζεται ο λιγότερο ισχυρός έναντι αυτού που προνόησε να είναι ισχυρός;
Το βασικό συμπέρασμα είναι ότι με βάση τις εκτιμήσεις π.χ. οίκων αξιολόγησης όπως της Scope ο κίνδυνος τα δάνεια που θα χορηγηθούν εν μέσω οικονομικής ύφεσης να δημιουργήσουν νέα προβληματικά δάνεια είναι μεγάλος.
Στο παρελθόν η Moody’s είχε αναφέρει με άλλες παραδοχές ότι στα 100 δολάρια που χορηγούνται μέσω δανείου σε καιρό ύφεσης τα 15 έχουν μεγάλη πιθανότητα να εξελιχθούν σε προβληματικό δάνειο.
Δηλαδή στην Ελλάδα τα 25 δισεκ. θα μπορούσαν να δημιουργήσουν 3,6 με 4 δισεκ. προβληματικά δάνεια.
Όμως έχοντας 68 δισεκ. προβληματικά δάνεια άλυτο πρόβλημα, 8 με 10 δισεκ. νέα προβληματικά που θα μπορούσαν να δημιουργηθούν και 3,6 δισεκ. με 4 δισεκ. που επίσης θα μπορούσαν να δημιουργηθούν από τα να δάνεια που θα χορηγηθούν δημιουργεί ένα άθροισμα 82 δισεκ. που θα αντιστοιχεί σε 45% του συνόλου των δανείων που θα έχουν φθάσει στα 180 δισεκ. – μαζί με τα 25 δισεκ. ευρώ νέα δάνεια –
Την ίδια στιγμή τα συνολικά κεφάλαια είναι 28,6 δισεκ. και τα tangible book κεφάλαια 23,8 δισεκ. και η αναβαλλόμενη φορολογική απαίτηση 16,2 δισεκ. ευρώ.
Τι μας λένε οι αριθμοί;
Απλά τα κεφάλαια των τραπεζών δεν φθάνουν, δεν επαρκούν να καλύψουν την ζημία από τα προβληματικά δάνεια και ταυτόχρονα να χορηγήσουν νέα δάνεια.
To σύστημα θα έχει σοβαρό πρόβλημα.
Όπως ορθώς υποστηρίζει η Γερμανική Scope, οι τράπεζες είναι υβρίδια, είναι ιδιωτικές με οιονεί δημόσιο ρόλο, εξέλιξη που αυξάνει το ρίσκο λόγω των NPEs και εκ των πραγμάτων φέρνει σε δεύτερη μοίρα τους ιδιώτες μετόχους.
Μήπως οι ελληνικές τράπεζες αλλά και η κυβέρνηση που παρέχει 7 δισεκ. κρατικές εγγυήσεις πρέπει να το ξανασκεφτούν και το σχέδιο χρηματοδότησης της οικονομίας με 25 δισεκ. εμπεριέχει πολύ μεγαλύτερο ρίσκο από αυτό που έχει εκτιμηθεί;
Οι τράπεζες έχουν υποχρέωση να στηρίξουν την οικονομία αλλά έχουν υποχρέωση και να μην ζημιώσουν τους μετόχους τους.
Τα 25 δισεκ. ή 16% του συνόλου των δανείων επιχειρήσεων και νοικοκυριών ή κατά το ορθότερο ή σχεδόν 30% των ενήμερων δανείων ύψους 85 δισεκ. στην Ελλάδα… μπορεί να αποτελέσουν μεγάλο πρόβλημα στο μέλλον και απαιτείται μεγάλη προσοχή στην χορήγηση τους.
Οι τράπεζες μπορεί άτυπα να στηρίζονται από τα ελαστικά κριτήρια προβληματικών δανείων και άτυπα να στηρίζονται από την ελαστικοποίηση των κριτηρίων κεφαλαιακής επάρκειας αλλά ήδη διαθέτουν 68 δισεκ. προβληματικά δάνεια και οι εκτιμήσεις είναι να αυξηθούν κατά 10 δισεκ. τα NPEs λόγω της οικονομικής κρίσης που προκάλεσε ο κορωνοιός.
Τα 68 δισεκ. NPEs μπορεί να γίνουν έως 78 δισεκ. που σε παρούσες τιμές αναλογούν στο 50% του συνόλου των δανείων επιχειρήσεων και νοικοκυριών στην Ελλάδα.
Ας δούμε 6 παραδείγματα που δείχνουν τι ρίσκο αναλαμβάνουν οι τράπεζες
1)Η εμπειρία του παρελθόντος ειδικά της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008 απέδειξε ότι δάνεια που χορηγούνται σε μερικώς υγιείς επιχειρήσεις, ενέχουν διπλάσιο κίνδυνο να εξελιχθούν σε προβληματικό δάνειο.
2)Το δημόσιο παρέχει εγγυήσεις περίπου 7 δισεκ.
Πρέπει να διευκρινιστεί ότι στην πράξη το ελληνικό δημόσιο δεν εγγυάται στην τράπεζα το 100% του δανείου αλλά ένα ποσοστό που μεσοσταθμικά φθάνει το 50%.
Σε περίπτωση που ένα χορηγούμενο δάνειο εξελιχθεί σε NPLs σε προβληματικό και η τράπεζα και το κράτος θα επωμιστούν την ζημία.
3)Οι τράπεζες για το μη εγγυημένο σκέλος του δανείου ζητούν ή δεν ζητούν εξασφαλίσεις;
Εάν μια τράπεζα δεν πάρει εξασφαλίσεις αυξάνει το ρίσκο στον ισολογισμό της.
4)Πως οι τράπεζες θα χρηματοδοτήσουν την οικονομία με 25 δισεκ. όταν ακόμη δεν έχουν λύσει πρόβλημα κόκκινων δανείων 68 δισεκ. που θα απαιτήσει 8-10 δισεκ. νέα κεφάλαια;
5)Οι τράπεζες ποιες εταιρίες πρέπει να χρηματοδοτήσουν;
Αυτές που έχουν ανάγκη.
Οι τράπεζες θέλουν να χρηματοδοτήσουν μόνο αυτές που έχουν υψηλή πιστοληπτική ικανότητα, υψηλό ταμείο και ισχυρό ισολογισμό.
Οι τράπεζες θέλουν να χρηματοδοτήσουν τις εταιρίες που δεν τα έχουν ανάγκη σε αντίθεση με αυτές τις εταιρίες που ενώ έχουν ανάγκη δεν πληρούν τα κριτήρια των τραπεζών.
6)Υπάρχει ένα ζήτημα ηθικού κινδύνου.
Γιατί πάντα πρέπει το κράτος να στηρίζει τις εταιρίες που έχουν πρόβλημα δημιουργώντας αθέμιτο ανταγωνισμό έναντι αυτών που είναι υγιείς και δεν θα πάρουν καμία άμεση ή έμμεση κρατική βοήθεια;
Γιατί πάντα πρέπει να στηρίζεται ο λιγότερο ισχυρός έναντι αυτού που προνόησε να είναι ισχυρός;
Το βασικό συμπέρασμα είναι ότι με βάση τις εκτιμήσεις π.χ. οίκων αξιολόγησης όπως της Scope ο κίνδυνος τα δάνεια που θα χορηγηθούν εν μέσω οικονομικής ύφεσης να δημιουργήσουν νέα προβληματικά δάνεια είναι μεγάλος.
Στο παρελθόν η Moody’s είχε αναφέρει με άλλες παραδοχές ότι στα 100 δολάρια που χορηγούνται μέσω δανείου σε καιρό ύφεσης τα 15 έχουν μεγάλη πιθανότητα να εξελιχθούν σε προβληματικό δάνειο.
Δηλαδή στην Ελλάδα τα 25 δισεκ. θα μπορούσαν να δημιουργήσουν 3,6 με 4 δισεκ. προβληματικά δάνεια.
Όμως έχοντας 68 δισεκ. προβληματικά δάνεια άλυτο πρόβλημα, 8 με 10 δισεκ. νέα προβληματικά που θα μπορούσαν να δημιουργηθούν και 3,6 δισεκ. με 4 δισεκ. που επίσης θα μπορούσαν να δημιουργηθούν από τα να δάνεια που θα χορηγηθούν δημιουργεί ένα άθροισμα 82 δισεκ. που θα αντιστοιχεί σε 45% του συνόλου των δανείων που θα έχουν φθάσει στα 180 δισεκ. – μαζί με τα 25 δισεκ. ευρώ νέα δάνεια –
Την ίδια στιγμή τα συνολικά κεφάλαια είναι 28,6 δισεκ. και τα tangible book κεφάλαια 23,8 δισεκ. και η αναβαλλόμενη φορολογική απαίτηση 16,2 δισεκ. ευρώ.
Τι μας λένε οι αριθμοί;
Απλά τα κεφάλαια των τραπεζών δεν φθάνουν, δεν επαρκούν να καλύψουν την ζημία από τα προβληματικά δάνεια και ταυτόχρονα να χορηγήσουν νέα δάνεια.
To σύστημα θα έχει σοβαρό πρόβλημα.
Όπως ορθώς υποστηρίζει η Γερμανική Scope, οι τράπεζες είναι υβρίδια, είναι ιδιωτικές με οιονεί δημόσιο ρόλο, εξέλιξη που αυξάνει το ρίσκο λόγω των NPEs και εκ των πραγμάτων φέρνει σε δεύτερη μοίρα τους ιδιώτες μετόχους.
www.bankingnews.gr
www.worldenergynews.gr
www.worldenergynews.gr
