Είναι σωστό το Trump όταν λέει ότι η Αμερική «δεν είναι κατασκευασμένη για lockdown»;
Καθώς τα lockdown σε όλη την Ευρώπη έχουν αποδώσει, οι ΗΠΑ συνεχίζουν να ταλαντεύονται.
Η συμβουλή των ειδικών ήταν μία: lockdown έως ότου ο ιός αρχίσει να υποχωρεί.
Αλλά η συμβουλή αυτή περιλάμβανε και τη δυνατότητα να επιστρέψει ο Covid-19 αργότερα μέσα στο έτος σε μια δεύτερη φάση, απαιτώντας έτσι περαιτέρω μέτρα.
Και αυτή η προοπτική έχει πυροδοτήσει μεγάλη αναστάτωση σε πολλούς επιχειρηματίες και ηγέτες της Wall Street.
Διότι το μεγάλο ερώτημα είναι εάν θα μπορούσε η αμερικανική οικονομία να διατηρήσει μια τέτοια προοπτική;
Μπορεί ένα μακροχρόνιο lockdown να προκαλέσει μόνιμη βλάβη;
Θα μπορούσε μια οικονομία να αναστηθεί μετά τον κορωνοϊό;
Σύμφωνα με το Strategic Culture Foundation, πλέον έχει προστεθεί ένα ακόμη ερώτημα: Μπορούν οι Αμερικανοί να αποδεχτούν ένα lockdown, δεδομένου του ότι είναι ατομικιστές, ελευθεριακοί και υπέρμαχοι της ένοπλης κοινωνίας.
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ο Πρόεδρος Donald Trump, με τις εκλογές ενόψει και το διακύβευμα της υγιούς οικονομικής διαχείρισης, να μην το αποδεχτεί.
Όπως άλλωστε ανέφερε η «θεραπεία δεν μπορεί να είναι χειρότερη από τη νόσο».
Ας ανοίξουμε την οικονομία το Πάσχα (12 Απριλίου - δηλαδή 15 ημέρες από τώρα), δήλωσε.
Την ίδια ώρα κατηγορεί τους υπολοίπους για τη ρητορική των αυστηρών μέτρων, αλλά στην πραγματικότητα, πολλά πράγματα κρέμονται από τον τρόπο με τον οποίο γίνεται η διαχείριση αυτών των χρονικών περιθωρίων.
Στην πραγματικότητα, γνωρίζουμε ακόμα ελάχιστα για την ακριβή πρόβλεψη της πορείας του ιού.
Τα δεδομένα «καθίστανται αναξιόπιστα: πρώτον, επειδή όχι μόνο ο ιός έχει διαφορετικές μεταλλάξεις, αλλά δεύτερον, επειδή δρα με δύο διαφορετικούς τρόπους: Ο ένας είναι ήπιος ή ακόμα και ασυμπτωματικός (το 80%) και ο δεύτερος τρόπος είναι σοβαρός (απαιτεί νοσηλεία) - και για μια μειοψηφία του 20% - θανατηφόρο.
Κατά συνέπεια, απλά δεν γνωρίζουμε πόσος από τον πληθυσμό έχει μολυνθεί ή πρόκειται ακόμα να μολυνθεί - ακριβώς λόγω της πολύ ήπιας ή των ασυμπτωματικών χαρακτηριστικών του στο 80%.
Δεν έχουν γίνει αρκετοί έλεγχοι - και ούτως ή άλλως, δεδομένης της ήπιας ή μη αισθητής επανάληψής τους, πολλοί άνθρωποι μπορεί να το έχουν, αλλά να μην το ξέρουν.
Έτσι, η μοντελοποίηση δεδομένων είναι περισσότερο «θεωρητική» και επομένως προκαλεί οικονομική αβεβαιότητα.
Η ζημιά στην οικονομία όμως είναι προφανής από την πρώτη στιγμή, αλλά το ερώτημα που εξετάζεται ελάχιστα είναι η σημασία του τρίτου σκέλους: Είναι σωστό το Trump όταν λέει ότι η Αμερική «δεν είναι κατασκευασμένη για lockdown»;
Μπορεί να έχει δίκιο, κατά μία έννοια.
Αλλά εάν επιλέξει να δώσει προτεραιότητα σε ένα γρήγορο άνοιγμα της οικονομίας για την ευημερία του αμερικανικού λαού, μπορεί να αντιμετωπίσει ανυπολόγιστες συνέπειες - αν ο Covid-19 εξελιχθεί άσχημα (είτε με μετάλλαξη είτε, απλά, ξεκινώντας μια δεύτερη φάση μέσω μιας αναζωπύρωσης της λοίμωξης μέσα στο έτος)
Απλά, το Trump είναι της σχολής «ότι οι φόβοι είναι υπερβολικοί» και φαίνεται έτοιμος να δουλέψει για την Προεδρία του.
Σε αυτήν την εποχή, οι εικόνες των νοσοκομείων και των ασθενών που αγωνίζονται να αναπνεύσουν, μπορούν να γίνουν πολιτικά τοξικά.
Η απάντηση ότι και το χρηματοπιστωτικό σύστημα αγωνίζεται για το οξυγόνο, και κάτω από το lockdown, μπορεί να χτυπήσει πολλούς ανθρώπους, ίσως βρεθεί στο στόχαστρο εκείνων που θεωρούν ότι λείπει η κοινή ανθρωπιά.
Το δίλημμα είναι σκληρό.
Και ίσως το κοινωνικό χρονοδιάγραμμα έχει περισσότερη ουσία, από ότι γενικά αναφέρεται.
Οι Αμερικανοί είναι ελευθεριακοί με πολλούς τρόπους (μεταξύ άλλων, με την αποφασιστικότητά τους να φέρουν όπλα).
Αυτό αντικατοπτρίζεται επίσης στη σκόπιμη αποφυγή ενός προγράμματος δημόσιας υγείας και στη σκόπιμα περιορισμένη στήριξη που παρέχεται στους ανθρώπους που απολύονται.
Είναι το ήθος του ατομικισμού, η ηθική της εργασίας και η συνέπεια ενός «ελευθεριακού» συντάγματος.
Η Fed του Σαιντ Λούις έχει προβλέψει 30% ανεργία και το 50% της οικονομίας σε στάση μέχρι το τέλος Ιουνίου.
Είναι βιώσιμο κάτι τέτοιο;
Τι συμβαίνει εάν επεκταθεί το «lockdown» και οι άνεργοι επιτεθούν σε σούπερ μάρκετ για τρόφιμα που δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά.
Εδώ, οι ΗΠΑ διαφέρουν από την Ευρώπη.
Η Αμερική, από τον εμφύλιο πόλεμο, δεν έχει βιώσει σκληρές συνθήκες στα νοσοκομεία.
Ούτε στο έδαφός της.
Επομένως, είναι σωστό το Trump να δώσει προτεραιότητα στη διατήρηση της οικονομίας των ΗΠΑ ανοικτή;
Κατ 'αρχάς, η ιδέα ότι μέρη της οικονομίας μπορούν να ανοίξουν όπου τα ποσοστά μόλυνσης είναι χαμηλά, ενώ άλλα τμήματα να παραμείνουν υπό περιορισμό, φαίνεται περίεργο.
Ο Covid-19 - γνωρίζουμε - είναι εξαιρετικά μολυσματικός.
Εκείνοι που δεν παρουσιάζουν συμπτώματα μπορεί να είναι σιωπηλοί «υπερ-φορείς» της νόσου.
Την ίδια ώρα δεν υπάρχει εμβόλιο με αντι-σώματα, αλλά εάν μια περιοχή δεν έχει μολύνσεις, θέτοντας ακόμη και έναν φορέα σε ένα χώρο εργασίας, θα αρκούσε για να ενεργοποιήσει μια τοπική λοίμωξη στην κοινότητα.
Ίσως λοιπόν, ο Trump να έχει δίκιο ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί τίποτα άλλο εκτός από ένα σύντομο (και ενδεχομένως αναποτελεσματικό) lockdown στο Ηνωμένο Βασίλειο:
Υπάρχει λοιπόν ένα σημαντικό σημείο εδώ: Πόσο μακριά και για πόσο χρονικό διάστημα μια αμερικανική ή ευρωπαϊκή κοινωνία μπορεί να δεχτεί μια «διοίκηση» πολεμικού δικαίου - πριν οι πολίτες εξεγερθούν;
Είναι δυνατόν το Trump να μπορεί να ξεπεράσει αυτά τα γεγονότα ως «σωτήρας της οικονομίας των ΗΠΑ»;
Εδώ, αγγίζουμε το βασικό ζήτημα της προσαρμοστικότητας των ελίτ.
Είναι η αμερικανική ελίτ ικανή για έναν πραγματικό μετασχηματισμό της συνείδησης καθώς μεταβάλλονται οι συνθήκες;
Η απάντηση στο ερώτημα αυτό θα καθορίσει το γεωπολιτικό μέλλον.
Μην ξεχνάμε ότι η ανικανότητα των σοβιετικών ελίτ να εγκαταλείψουν το διεφθαρμένο και προνομιούχο status quo οδήγησε στην κατάρρευση της ΕΣΣΔ το 1987.
Συχνά λέμε ότι οι Αμερικανοί είναι σπουδαίοι πρωτοπόροι.
Σήμερα, όμως, οι Αμερικανοί δεν προτίθενται να διατηρήσουν ένα status quo - παρά το γεγεονός ότι η βιωσιμότητα και ακόμη και η πραγματικότητα αυτού του status quo αμφισβητούνται από σημαντικούς παράγοντες.
Η πλειοψηφία των ελίτ, δεν θέλει να μεταμορφώνεται ή να αλλάζει. Αρνούνται να σκέφτονται διαφορετικά.
Τελικά, ο κορωνοϊός θα υποχωρήσει, αλλά με τι θα μοιάζει η Αμερική;
Η Fed φοβάται την κατάρρευση της πίστωσης, αλλά η «ομαλότητα» δεν επιστρέφει από την παροχή ρευστότητας στις πιστωτικές αγορές.
Στην κρίση του 2008, η Fed ανταποκρίθηκε με κάθε είδους χαλάρωση.
Αυτή τη φορά η Fed ρίχνει την άφθονο χρήμα στις αγορές, προσφέροντας στήριξη για σχεδόν κάθε κατηγορία περιουσιακών στοιχείων.
Με τον τρέχοντα ρυθμό ανάπτυξης, ο ισολογισμός της Fed θα είναι 6 τρισ. δολάρια και θα φθάσει συνολικά σχεδόν στο 50% του ΑΕΠ των ΗΠΑ μέχρι τον Ιούνιο.
Ένα άλλο, αδιανόητο κομμάτι χρέους.
Το πρόβλημα είναι ότι τα μέτρα της Fed θα αποτύχουν, επειδή δεν πρόκειται για πρόβλημα έλλειψης ζήτησης, αλλά για παροχή σοκ - καθώς η οικονομία πασχίζει να αντιμετωπίσει το Lockdown.
Όμως, με την ύφεση οι τιμές των περιουσιακών στοιχείων καταρρέουν.
Το Bloomberg έχει επισημάνει ότι οι βασικές αρχές, όπως τα ασφαλή περιουσιακά στοιχεία ή η προσδοκία αποδόσεων κατά την επόμενη δεκαετία, βρίσκονται στο επίκεντρο, καθώς οι Κεντρικές Τράπεζες προσπαθούν να αποτρέψουν μια παγκόσμια ύφεση.
Εν τω μεταξύ, το Κογκρέσο των ΗΠΑ έχει περάσει ένα νομοσχέδιο ύψους 2 τρισ. δολαρίων για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων του Covid-19.
Το νομοσχέδιο ενδέχεται να συμβάλει στη διατήρηση ενός μέρους του μεγάλου status quo ζωντανό, προς το παρόν, αλλά η κατώτατη γραμμή είναι ότι αυτοί οι λογαριασμοί δαπανών -όπως σημειώνει ο Jim Rickards- "παρέχουν δαπάνες αλλά δεν παρέχουν ερέθισμα".
Και όλα αυτά τα έξοδα - όπως αυτά της Fed - θα είναι ουσιαστικά χρήματα από το ελικόπτερο, δηλ. χρεωστικά.
Το βασικό δίλημμα είναι ότι το Ιερό Δισκοπότηρο των Κεντρικών Τραπεζιτών - εξαρτάται από τους καταναλωτές, οι οποίοι αποτελούν το 70% της αμερικανικής οικονομίας.
Και από το αν αποφασίζουν να καταναλώσουν, και σε ποιο βαθμό.
Και αυτό θα εξαρτηθεί από την ψυχολογία τους στην εποχή μετά τον κορωνοϊό και όχι από το τι κάνει ή δεν κάνει τώρα η Fed.
Εάν οι καταναλωτές συνηθίσουν - κατά τη διάρκεια του lockdown - να κάνουν εξοικονόμηση, τότε αυτό θα επηρεάσει τουλάχιστον το 83% των επιχειρήσεων των ΗΠΑ, που είναι μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Φυσικά, οι ελίτ θέλουν την κανονικότητα όσο το δυνατόν γρηγορότερα, αλλά η «κατώτατη γραμμή» που αναδύεται από την αποτυχία της Fed είναι ότι αυτό που θεωρείται «κανονικό» αποδεικνύεται καθόλου κανονικό.
Τώρα είναι φανερό ότι υπήρξε χρηματοοικονομική φούσκα - και ο Covid-19 ήρθε για να τη σπάσει.
Αυτή η φούσκα ήταν απλώς η μεγαλύτερη, σε μια μακρά σειρά από φούσκες, και τώρα, το τελικό «all bubble» έχει σκάσει.
Δεν υπάρχει τίποτα που να αφήνει μπορεί η Fed να «φουσκώσει».
Κι εδώ είναι το πιο κρίσιμο σημείο.
Θα αναγκαστούν οι Αμερικανοί να αρχίσουν να βλέπουν τον κόσμο τους διαφορετικά;
Αν ναι, η παγκόσμια τάξη βρίσκεται στο χείλος της αλλαγής;
www.bankingnews.gr
www.worldenergynews.gr
Η συμβουλή των ειδικών ήταν μία: lockdown έως ότου ο ιός αρχίσει να υποχωρεί.
Αλλά η συμβουλή αυτή περιλάμβανε και τη δυνατότητα να επιστρέψει ο Covid-19 αργότερα μέσα στο έτος σε μια δεύτερη φάση, απαιτώντας έτσι περαιτέρω μέτρα.
Και αυτή η προοπτική έχει πυροδοτήσει μεγάλη αναστάτωση σε πολλούς επιχειρηματίες και ηγέτες της Wall Street.
Διότι το μεγάλο ερώτημα είναι εάν θα μπορούσε η αμερικανική οικονομία να διατηρήσει μια τέτοια προοπτική;
Μπορεί ένα μακροχρόνιο lockdown να προκαλέσει μόνιμη βλάβη;
Θα μπορούσε μια οικονομία να αναστηθεί μετά τον κορωνοϊό;
Σύμφωνα με το Strategic Culture Foundation, πλέον έχει προστεθεί ένα ακόμη ερώτημα: Μπορούν οι Αμερικανοί να αποδεχτούν ένα lockdown, δεδομένου του ότι είναι ατομικιστές, ελευθεριακοί και υπέρμαχοι της ένοπλης κοινωνίας.
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ο Πρόεδρος Donald Trump, με τις εκλογές ενόψει και το διακύβευμα της υγιούς οικονομικής διαχείρισης, να μην το αποδεχτεί.
Όπως άλλωστε ανέφερε η «θεραπεία δεν μπορεί να είναι χειρότερη από τη νόσο».
Ας ανοίξουμε την οικονομία το Πάσχα (12 Απριλίου - δηλαδή 15 ημέρες από τώρα), δήλωσε.
Την ίδια ώρα κατηγορεί τους υπολοίπους για τη ρητορική των αυστηρών μέτρων, αλλά στην πραγματικότητα, πολλά πράγματα κρέμονται από τον τρόπο με τον οποίο γίνεται η διαχείριση αυτών των χρονικών περιθωρίων.
Στην πραγματικότητα, γνωρίζουμε ακόμα ελάχιστα για την ακριβή πρόβλεψη της πορείας του ιού.
Τα δεδομένα «καθίστανται αναξιόπιστα: πρώτον, επειδή όχι μόνο ο ιός έχει διαφορετικές μεταλλάξεις, αλλά δεύτερον, επειδή δρα με δύο διαφορετικούς τρόπους: Ο ένας είναι ήπιος ή ακόμα και ασυμπτωματικός (το 80%) και ο δεύτερος τρόπος είναι σοβαρός (απαιτεί νοσηλεία) - και για μια μειοψηφία του 20% - θανατηφόρο.
Κατά συνέπεια, απλά δεν γνωρίζουμε πόσος από τον πληθυσμό έχει μολυνθεί ή πρόκειται ακόμα να μολυνθεί - ακριβώς λόγω της πολύ ήπιας ή των ασυμπτωματικών χαρακτηριστικών του στο 80%.
Δεν έχουν γίνει αρκετοί έλεγχοι - και ούτως ή άλλως, δεδομένης της ήπιας ή μη αισθητής επανάληψής τους, πολλοί άνθρωποι μπορεί να το έχουν, αλλά να μην το ξέρουν.
Έτσι, η μοντελοποίηση δεδομένων είναι περισσότερο «θεωρητική» και επομένως προκαλεί οικονομική αβεβαιότητα.
Η ζημιά στην οικονομία όμως είναι προφανής από την πρώτη στιγμή, αλλά το ερώτημα που εξετάζεται ελάχιστα είναι η σημασία του τρίτου σκέλους: Είναι σωστό το Trump όταν λέει ότι η Αμερική «δεν είναι κατασκευασμένη για lockdown»;
Μπορεί να έχει δίκιο, κατά μία έννοια.
Αλλά εάν επιλέξει να δώσει προτεραιότητα σε ένα γρήγορο άνοιγμα της οικονομίας για την ευημερία του αμερικανικού λαού, μπορεί να αντιμετωπίσει ανυπολόγιστες συνέπειες - αν ο Covid-19 εξελιχθεί άσχημα (είτε με μετάλλαξη είτε, απλά, ξεκινώντας μια δεύτερη φάση μέσω μιας αναζωπύρωσης της λοίμωξης μέσα στο έτος)
Απλά, το Trump είναι της σχολής «ότι οι φόβοι είναι υπερβολικοί» και φαίνεται έτοιμος να δουλέψει για την Προεδρία του.
Σε αυτήν την εποχή, οι εικόνες των νοσοκομείων και των ασθενών που αγωνίζονται να αναπνεύσουν, μπορούν να γίνουν πολιτικά τοξικά.
Η απάντηση ότι και το χρηματοπιστωτικό σύστημα αγωνίζεται για το οξυγόνο, και κάτω από το lockdown, μπορεί να χτυπήσει πολλούς ανθρώπους, ίσως βρεθεί στο στόχαστρο εκείνων που θεωρούν ότι λείπει η κοινή ανθρωπιά.
Το δίλημμα είναι σκληρό.
Και ίσως το κοινωνικό χρονοδιάγραμμα έχει περισσότερη ουσία, από ότι γενικά αναφέρεται.
Οι Αμερικανοί είναι ελευθεριακοί με πολλούς τρόπους (μεταξύ άλλων, με την αποφασιστικότητά τους να φέρουν όπλα).
Αυτό αντικατοπτρίζεται επίσης στη σκόπιμη αποφυγή ενός προγράμματος δημόσιας υγείας και στη σκόπιμα περιορισμένη στήριξη που παρέχεται στους ανθρώπους που απολύονται.
Είναι το ήθος του ατομικισμού, η ηθική της εργασίας και η συνέπεια ενός «ελευθεριακού» συντάγματος.
Η Fed του Σαιντ Λούις έχει προβλέψει 30% ανεργία και το 50% της οικονομίας σε στάση μέχρι το τέλος Ιουνίου.
Είναι βιώσιμο κάτι τέτοιο;
Τι συμβαίνει εάν επεκταθεί το «lockdown» και οι άνεργοι επιτεθούν σε σούπερ μάρκετ για τρόφιμα που δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά.
Εδώ, οι ΗΠΑ διαφέρουν από την Ευρώπη.
Η Αμερική, από τον εμφύλιο πόλεμο, δεν έχει βιώσει σκληρές συνθήκες στα νοσοκομεία.
Ούτε στο έδαφός της.
Επομένως, είναι σωστό το Trump να δώσει προτεραιότητα στη διατήρηση της οικονομίας των ΗΠΑ ανοικτή;
Κατ 'αρχάς, η ιδέα ότι μέρη της οικονομίας μπορούν να ανοίξουν όπου τα ποσοστά μόλυνσης είναι χαμηλά, ενώ άλλα τμήματα να παραμείνουν υπό περιορισμό, φαίνεται περίεργο.
Ο Covid-19 - γνωρίζουμε - είναι εξαιρετικά μολυσματικός.
Εκείνοι που δεν παρουσιάζουν συμπτώματα μπορεί να είναι σιωπηλοί «υπερ-φορείς» της νόσου.
Την ίδια ώρα δεν υπάρχει εμβόλιο με αντι-σώματα, αλλά εάν μια περιοχή δεν έχει μολύνσεις, θέτοντας ακόμη και έναν φορέα σε ένα χώρο εργασίας, θα αρκούσε για να ενεργοποιήσει μια τοπική λοίμωξη στην κοινότητα.
Ίσως λοιπόν, ο Trump να έχει δίκιο ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί τίποτα άλλο εκτός από ένα σύντομο (και ενδεχομένως αναποτελεσματικό) lockdown στο Ηνωμένο Βασίλειο:
Υπάρχει λοιπόν ένα σημαντικό σημείο εδώ: Πόσο μακριά και για πόσο χρονικό διάστημα μια αμερικανική ή ευρωπαϊκή κοινωνία μπορεί να δεχτεί μια «διοίκηση» πολεμικού δικαίου - πριν οι πολίτες εξεγερθούν;
Είναι δυνατόν το Trump να μπορεί να ξεπεράσει αυτά τα γεγονότα ως «σωτήρας της οικονομίας των ΗΠΑ»;
Εδώ, αγγίζουμε το βασικό ζήτημα της προσαρμοστικότητας των ελίτ.
Είναι η αμερικανική ελίτ ικανή για έναν πραγματικό μετασχηματισμό της συνείδησης καθώς μεταβάλλονται οι συνθήκες;
Η απάντηση στο ερώτημα αυτό θα καθορίσει το γεωπολιτικό μέλλον.
Μην ξεχνάμε ότι η ανικανότητα των σοβιετικών ελίτ να εγκαταλείψουν το διεφθαρμένο και προνομιούχο status quo οδήγησε στην κατάρρευση της ΕΣΣΔ το 1987.
Συχνά λέμε ότι οι Αμερικανοί είναι σπουδαίοι πρωτοπόροι.
Σήμερα, όμως, οι Αμερικανοί δεν προτίθενται να διατηρήσουν ένα status quo - παρά το γεγεονός ότι η βιωσιμότητα και ακόμη και η πραγματικότητα αυτού του status quo αμφισβητούνται από σημαντικούς παράγοντες.
Η πλειοψηφία των ελίτ, δεν θέλει να μεταμορφώνεται ή να αλλάζει. Αρνούνται να σκέφτονται διαφορετικά.
Τελικά, ο κορωνοϊός θα υποχωρήσει, αλλά με τι θα μοιάζει η Αμερική;
Η Fed φοβάται την κατάρρευση της πίστωσης, αλλά η «ομαλότητα» δεν επιστρέφει από την παροχή ρευστότητας στις πιστωτικές αγορές.
Στην κρίση του 2008, η Fed ανταποκρίθηκε με κάθε είδους χαλάρωση.
Αυτή τη φορά η Fed ρίχνει την άφθονο χρήμα στις αγορές, προσφέροντας στήριξη για σχεδόν κάθε κατηγορία περιουσιακών στοιχείων.
Με τον τρέχοντα ρυθμό ανάπτυξης, ο ισολογισμός της Fed θα είναι 6 τρισ. δολάρια και θα φθάσει συνολικά σχεδόν στο 50% του ΑΕΠ των ΗΠΑ μέχρι τον Ιούνιο.
Ένα άλλο, αδιανόητο κομμάτι χρέους.
Το πρόβλημα είναι ότι τα μέτρα της Fed θα αποτύχουν, επειδή δεν πρόκειται για πρόβλημα έλλειψης ζήτησης, αλλά για παροχή σοκ - καθώς η οικονομία πασχίζει να αντιμετωπίσει το Lockdown.
Όμως, με την ύφεση οι τιμές των περιουσιακών στοιχείων καταρρέουν.
Το Bloomberg έχει επισημάνει ότι οι βασικές αρχές, όπως τα ασφαλή περιουσιακά στοιχεία ή η προσδοκία αποδόσεων κατά την επόμενη δεκαετία, βρίσκονται στο επίκεντρο, καθώς οι Κεντρικές Τράπεζες προσπαθούν να αποτρέψουν μια παγκόσμια ύφεση.
Εν τω μεταξύ, το Κογκρέσο των ΗΠΑ έχει περάσει ένα νομοσχέδιο ύψους 2 τρισ. δολαρίων για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων του Covid-19.
Το νομοσχέδιο ενδέχεται να συμβάλει στη διατήρηση ενός μέρους του μεγάλου status quo ζωντανό, προς το παρόν, αλλά η κατώτατη γραμμή είναι ότι αυτοί οι λογαριασμοί δαπανών -όπως σημειώνει ο Jim Rickards- "παρέχουν δαπάνες αλλά δεν παρέχουν ερέθισμα".
Και όλα αυτά τα έξοδα - όπως αυτά της Fed - θα είναι ουσιαστικά χρήματα από το ελικόπτερο, δηλ. χρεωστικά.
Το βασικό δίλημμα είναι ότι το Ιερό Δισκοπότηρο των Κεντρικών Τραπεζιτών - εξαρτάται από τους καταναλωτές, οι οποίοι αποτελούν το 70% της αμερικανικής οικονομίας.
Και από το αν αποφασίζουν να καταναλώσουν, και σε ποιο βαθμό.
Και αυτό θα εξαρτηθεί από την ψυχολογία τους στην εποχή μετά τον κορωνοϊό και όχι από το τι κάνει ή δεν κάνει τώρα η Fed.
Εάν οι καταναλωτές συνηθίσουν - κατά τη διάρκεια του lockdown - να κάνουν εξοικονόμηση, τότε αυτό θα επηρεάσει τουλάχιστον το 83% των επιχειρήσεων των ΗΠΑ, που είναι μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Φυσικά, οι ελίτ θέλουν την κανονικότητα όσο το δυνατόν γρηγορότερα, αλλά η «κατώτατη γραμμή» που αναδύεται από την αποτυχία της Fed είναι ότι αυτό που θεωρείται «κανονικό» αποδεικνύεται καθόλου κανονικό.
Τώρα είναι φανερό ότι υπήρξε χρηματοοικονομική φούσκα - και ο Covid-19 ήρθε για να τη σπάσει.
Αυτή η φούσκα ήταν απλώς η μεγαλύτερη, σε μια μακρά σειρά από φούσκες, και τώρα, το τελικό «all bubble» έχει σκάσει.
Δεν υπάρχει τίποτα που να αφήνει μπορεί η Fed να «φουσκώσει».
Κι εδώ είναι το πιο κρίσιμο σημείο.
Θα αναγκαστούν οι Αμερικανοί να αρχίσουν να βλέπουν τον κόσμο τους διαφορετικά;
Αν ναι, η παγκόσμια τάξη βρίσκεται στο χείλος της αλλαγής;
www.bankingnews.gr
www.worldenergynews.gr
