Οι εντάσεις μεταξύ Ουάσιγκτον και Τεχεράνης τροφοδοτούνται κυρίως από την ανάγκη της διοίκησης του Trump να ενισχύσει το αμερικανικό «βαθύ κράτος»
Την εκτίμηση ότι η Κίνα χρησιμοποιεί το Ιράν ως ένα «όπλο» προκειμένου να καταστρέψει την κυριαρχία του δολαρίου ως του βασικού νομίσματος που χρησιμοποιείται στα διεθνή συναλλαγματικά αποθέματα, εκφράζει ο πολιτικός αναλυτής – δημοσιογράφος Federico Pieraccini σε άρθρο του στην ιστοσελίδα του think tank, Strategic Culture Foundation.
Όπως υποστηρίζει «υπάρχει ένα ισχυρό ρεύμα αλλαγής που επηρεάζει τη διεθνή πολιτική σκηνή.
Είναι η αρχή μιας επανάστασης που επιφέρει η μετάβαση από μια μονοπολική στην πολυπολική παγκόσμια τάξη.
Στην πράξη αντιμετωπίζουμε τον συνδυασμό πολλών παραγόντων, όπως η εφαρμογή αμερικανικών δασμών στις κινεζικές εξαγωγές, οι κυρώσεις της Ουάσιγκτον στο Ιράν, η ενεργειακή αυτάρκεια των ΗΠΑ, η ευπάθεια των βιομηχανικών εγκαταστάσεων της Σαουδικής Αραβίας και οι ιρανικές δυνατότητες αντιστάσεως των επιθέσεων των ΗΠΑ καθώς και την εξαγωγή μεγάλων ποσοτήτων φυσικού αερίου και πετρελαίου προς την Κίνα.
Τα πάντα συγκλίνουν με έναν παράγοντα, δηλαδή με την επικείμενη υποχώρηση του αμερικανικού δολαρίου ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος.
Πρόσφατα παρακολουθήσαμε γεγονότα μεγάλης σημασίας στη Μέση Ανατολή, σχεδόν σε καθημερινή βάση.
Οι εντάσεις μεταξύ Ουάσιγκτον και Τεχεράνης τροφοδοτούνται κυρίως από την ανάγκη της διοίκησης του Trump να ενισχύσει το αμερικανικό «βαθύ κράτος» και να συνεχίσει να στηρίζει ορισμένους ισχυρούς χρηματοδότες του Trump όπως η Σ. Αραβία και το Ισραήλ.
Η επιθετική πολιτική προς την Τεχεράνη, η οποία περιλαμβάνει και κάποια ψεύδη, οδήγησε σε μία «καταστροφή» την οποία ανέμεναν εδώ και χρόνια οι αμερικανικές αμυντικές βιομηχανίες.
Η επίθεση των Houthis της Υεμένης έπληξε δύο μεγάλες εγκαταστάσεις πετρελαίου στο Βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας, εκθέτοντας τις αδυναμίες των πολύ δαπανηρών συστημάτων αεροπορικής άμυνας των ΗΠΑ στη χώρα.
Αυτή η επίθεση σοκάρει τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής σε όλο τον κόσμο αποδεικνύοντας πως τα χαμηλού κόστους, ασύμμετρα μέσα πολεμικών επιχειρήσεων μπορούν να είναι αποτελεσματικά πέρα από κάθε προσδοκία, ικανά να προκαλέσουν ζημιές ύψους δισεκατομμυρίων δολαρίων με μια δαπάνη μόλις μερικών χιλιάδων δολαρίων.
Η απόφαση της Κίνας να χορηγήσει μια πιστωτική γραμμή ύψους 280 έως 400 δισεκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ στην Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν αποτελεί μέρος μιας στρατηγικής ευρέος φάσματος που κοιτάζει το μακρινό και όχι μόνο το άμεσο μέλλον.
Βεβαίως, το Ιράν θα επωφεληθεί από αυτή την οικονομική βοήθεια που θα αντισταθμίσει την έλλειψη κερδών από την πώληση πετρελαίου λόγω των δευτερευουσών κυρώσεων των ΗΠΑ.
Το Πεκίνο προτίθεται να εισέλθει στην ιρανική αγορά φυσικού αερίου και πετρελαίου, βοηθώντας τις ιρανικές κρατικές επιχειρήσεις να αναπτύξουν τομείς, εργοστάσια, logistics, λιμάνια και ενεργειακούς κόμβους, εξασφαλίζοντας έτσι μια μελλοντική προμήθεια πετρελαίου και φυσικού αερίου σε μια χώρα που έχει ισχυρή οικονομική και δημογραφική ανάπτυξη.
Εάν επεκτείνουμε το σκεπτικό πίσω από τις προθέσεις της Κίνας και τη συνδέσουμε με τα συμφέροντα των ΗΠΑ, αναδύεται μια ενδιαφέρουσα εικόνα, η οποία πρέπει να αξιολογηθεί προσεκτικά.
Γνωρίζουμε ότι η Ουάσιγκτον μπορεί να υπερηφανεύεται ότι έχει επιτύχει την ενεργειακή αυτάρκεια και πλέον οι ΗΠΑ έχουν μετατραπεί, πλέον, σε εξαγωγέα πετρελαίου.
Η σημερινή κατάσταση φαίνεται να επιβεβαιώνει ότι οι ΗΠΑ εξαρτώνται πολύ λιγότερο από το πετρέλαιο της Σαουδικής Αραβίας και της Μέσης Ανατολής για να ικανοποιήσουν την εγχώρια ζήτηση.
Κατά συνέπεια, πολλοί υπεύθυνοι για τη χάραξη πολιτικής, συμπεριλαμβανομένων των στρατηγών Dunford και Mattis, εξήγησαν πως η αλλαγή της εθνικής αμυντικής στρατηγικής επιβεβαιώνει τον τρόπο με τον οποίο έχει στραφεί το επίκεντρο από το γνωστό πλαίσιο «4 + 1» (Κίνα, Ρωσία, Ιράν, Ισλαμική τρομοκρατία) στο πιο ισορροπημένο «2 + 3» (Κίνα, Ρωσία + Ιράν, Ισλαμική τρομοκρατία και Βόρεια Κορέα).
Από γεωγραφική άποψη, αυτό συνεπάγεται μελλοντική μετατόπιση στρατιωτικών δυνάμεων από τον Περσικό Κόλπο, τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική στην Άπω Ανατολή.
Το Πεκίνο, για να απαντήσει σε αυτήν την περικύκλωση, διαθέτει έναν άσσο στο μανίκι του.
Μπορεί να επιδιώξει να αναμορφώσει την κατάσταση του δολαρίου ως βασικού νομίσματος για τα συναλλαγματικά αποθέματα, όχι μόνο με τη βοήθεια του Ιράν αλλά και μέσο του project Belt And Road (BRI)..
Πηγή:www.bankingnews.gr
www.worldenergynews.gr
Όπως υποστηρίζει «υπάρχει ένα ισχυρό ρεύμα αλλαγής που επηρεάζει τη διεθνή πολιτική σκηνή.
Είναι η αρχή μιας επανάστασης που επιφέρει η μετάβαση από μια μονοπολική στην πολυπολική παγκόσμια τάξη.
Στην πράξη αντιμετωπίζουμε τον συνδυασμό πολλών παραγόντων, όπως η εφαρμογή αμερικανικών δασμών στις κινεζικές εξαγωγές, οι κυρώσεις της Ουάσιγκτον στο Ιράν, η ενεργειακή αυτάρκεια των ΗΠΑ, η ευπάθεια των βιομηχανικών εγκαταστάσεων της Σαουδικής Αραβίας και οι ιρανικές δυνατότητες αντιστάσεως των επιθέσεων των ΗΠΑ καθώς και την εξαγωγή μεγάλων ποσοτήτων φυσικού αερίου και πετρελαίου προς την Κίνα.
Τα πάντα συγκλίνουν με έναν παράγοντα, δηλαδή με την επικείμενη υποχώρηση του αμερικανικού δολαρίου ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος.
Πρόσφατα παρακολουθήσαμε γεγονότα μεγάλης σημασίας στη Μέση Ανατολή, σχεδόν σε καθημερινή βάση.
Οι εντάσεις μεταξύ Ουάσιγκτον και Τεχεράνης τροφοδοτούνται κυρίως από την ανάγκη της διοίκησης του Trump να ενισχύσει το αμερικανικό «βαθύ κράτος» και να συνεχίσει να στηρίζει ορισμένους ισχυρούς χρηματοδότες του Trump όπως η Σ. Αραβία και το Ισραήλ.
Η επιθετική πολιτική προς την Τεχεράνη, η οποία περιλαμβάνει και κάποια ψεύδη, οδήγησε σε μία «καταστροφή» την οποία ανέμεναν εδώ και χρόνια οι αμερικανικές αμυντικές βιομηχανίες.
Η επίθεση των Houthis της Υεμένης έπληξε δύο μεγάλες εγκαταστάσεις πετρελαίου στο Βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας, εκθέτοντας τις αδυναμίες των πολύ δαπανηρών συστημάτων αεροπορικής άμυνας των ΗΠΑ στη χώρα.
Αυτή η επίθεση σοκάρει τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής σε όλο τον κόσμο αποδεικνύοντας πως τα χαμηλού κόστους, ασύμμετρα μέσα πολεμικών επιχειρήσεων μπορούν να είναι αποτελεσματικά πέρα από κάθε προσδοκία, ικανά να προκαλέσουν ζημιές ύψους δισεκατομμυρίων δολαρίων με μια δαπάνη μόλις μερικών χιλιάδων δολαρίων.
Η απόφαση της Κίνας να χορηγήσει μια πιστωτική γραμμή ύψους 280 έως 400 δισεκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ στην Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν αποτελεί μέρος μιας στρατηγικής ευρέος φάσματος που κοιτάζει το μακρινό και όχι μόνο το άμεσο μέλλον.
Βεβαίως, το Ιράν θα επωφεληθεί από αυτή την οικονομική βοήθεια που θα αντισταθμίσει την έλλειψη κερδών από την πώληση πετρελαίου λόγω των δευτερευουσών κυρώσεων των ΗΠΑ.
Το Πεκίνο προτίθεται να εισέλθει στην ιρανική αγορά φυσικού αερίου και πετρελαίου, βοηθώντας τις ιρανικές κρατικές επιχειρήσεις να αναπτύξουν τομείς, εργοστάσια, logistics, λιμάνια και ενεργειακούς κόμβους, εξασφαλίζοντας έτσι μια μελλοντική προμήθεια πετρελαίου και φυσικού αερίου σε μια χώρα που έχει ισχυρή οικονομική και δημογραφική ανάπτυξη.
Εάν επεκτείνουμε το σκεπτικό πίσω από τις προθέσεις της Κίνας και τη συνδέσουμε με τα συμφέροντα των ΗΠΑ, αναδύεται μια ενδιαφέρουσα εικόνα, η οποία πρέπει να αξιολογηθεί προσεκτικά.
Γνωρίζουμε ότι η Ουάσιγκτον μπορεί να υπερηφανεύεται ότι έχει επιτύχει την ενεργειακή αυτάρκεια και πλέον οι ΗΠΑ έχουν μετατραπεί, πλέον, σε εξαγωγέα πετρελαίου.
Η σημερινή κατάσταση φαίνεται να επιβεβαιώνει ότι οι ΗΠΑ εξαρτώνται πολύ λιγότερο από το πετρέλαιο της Σαουδικής Αραβίας και της Μέσης Ανατολής για να ικανοποιήσουν την εγχώρια ζήτηση.
Κατά συνέπεια, πολλοί υπεύθυνοι για τη χάραξη πολιτικής, συμπεριλαμβανομένων των στρατηγών Dunford και Mattis, εξήγησαν πως η αλλαγή της εθνικής αμυντικής στρατηγικής επιβεβαιώνει τον τρόπο με τον οποίο έχει στραφεί το επίκεντρο από το γνωστό πλαίσιο «4 + 1» (Κίνα, Ρωσία, Ιράν, Ισλαμική τρομοκρατία) στο πιο ισορροπημένο «2 + 3» (Κίνα, Ρωσία + Ιράν, Ισλαμική τρομοκρατία και Βόρεια Κορέα).
Από γεωγραφική άποψη, αυτό συνεπάγεται μελλοντική μετατόπιση στρατιωτικών δυνάμεων από τον Περσικό Κόλπο, τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική στην Άπω Ανατολή.
Το Πεκίνο, για να απαντήσει σε αυτήν την περικύκλωση, διαθέτει έναν άσσο στο μανίκι του.
Μπορεί να επιδιώξει να αναμορφώσει την κατάσταση του δολαρίου ως βασικού νομίσματος για τα συναλλαγματικά αποθέματα, όχι μόνο με τη βοήθεια του Ιράν αλλά και μέσο του project Belt And Road (BRI)..
Πηγή:www.bankingnews.gr
www.worldenergynews.gr
