Ο Gideon Rachman διερωτάται εάν οι ΗΠΑ μακροπρόθεσμα θα πληρώσουν το τίμημα για την εγκατάλειψη της περιφερειακής τους επιρροής
Για το τέλος της κυριαρχίας των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή κάνουν λόγο σε άρθρο τους οι Financial Times, την ώρα που Ρωσία και Ιράν κερδίζουν έδαφος, με την Ευρώπη να παραμένει στον ρόλο του παρατηρητή.
Ο Gideon Rachman διερωτάται ωστόσο εάν οι ΗΠΑ μακροπρόθεσμα θα πληρώσουν το τίμημα για την εγκατάλειψη της περιφερειακής τους επιρροής.
Όπως τονίζει, η ιστορία μας έχει διδάξει ότι η αναταραχή στη Μέση Ανατολή και στην Ευρώπη, τελικά βρίσκει τον τρόπο να περάσει στην άλλη όχθη του Ατλαντικού.
Για αιώνες, η Μέση Ανατολή κυριαρχείτο από ξένες δυνάμεις.
Mετά την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στο τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ακολούθησε ένας αιώνας στον οποίο τα έθνη της δύσης – πρώτα η Βρετανία και η Γαλλία, στη συνέχεια οι ΗΠΑ – αποτέλεσαν τους ισχυρότερους εξωτερικούς παράγοντες.
Αλλά αυτή η εποχή της αμερικανικής κυριαρχίας φτάνει πλέον στο τέλος της.
Η υποχώρηση της επιρροής των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή σηματοδοτήθηκε από ένα σημαντικό tweet του προέδρου των ΗΠΑ Donald Trump στις 26 Δεκεμβρίου: «Η Ρωσία, η Συρία και το Ιράν θανατώνουν ή ετοιμάζονται να θανατώσουν, χιλιάδες αθώους αμάχους στην Επαρχία Ιντλίμπ. Μην το κάνετε!».
Πίσω από τη μοιρολατρία του προέδρου για τη Συρία βρίσκεται η ραγδαία υποχώρηση της ικανότητας και της προθυμίας των ΗΠΑ να διαμορφώσουν τα γεγονότα στη Μέση Ανατολή – αφήνοντας ένα κενό το οποίο καλύπτεται από άλλες δυνάμεις, όπως η Ρωσία, το Ιράν και η Τουρκία.
Φυσικά, αν οι Αμερικανοί δεχθούν πρόκληση μπορούν και θα απαντήσουν δυναμικά.
Οι βομβιστικές επιθέσεις των ΗΠΑ σε πολιτοφυλακές στηριζόμενες από το Ιράν στα σύνορα του Ιράκ με τη Συρία αυτό το Σαββατοκύριακο είναι ένα τέτοιο παράδειγμα.
Αλλά από τον Λευκό Οίκο φαίνεται να έχει εξαφανιστεί κάθε διάθεση για ευρύτερες στρατηγικές κινήσεις στη Μέση Ανατολή, όπως τονίζεται στο άρθρο.
Δύο γεγονότα τους τελευταίους μήνες φαίνεται πως επιτάχυναν ραγδαία την εξασθένιση της ισχύος των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή.
Τον Σεπτέμβριο, ιρανικοί πύραυλοι χτύπησαν τις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις της Saudi Aramco.
Από τη στιγμή που η Σαουδική Αραβία είναι ένας από τους πιο στενούς συμμάχους των ΗΠΑ, οι περισσότεροι ανέμεναν ότι οι ΗΠΑ θα απαντούσαν σε στρατιωτικό επίπεδο. Αλλά η κυβέρνηση Trump δεν έκανε τίποτα.
Τον επόμενο μήνα, ο Trump ανακοίνωσε την απομάκρυνση των Αμερικανών στρατιωτών από τη Συρία.
Σε μια συμβολική κίνηση, ρωσικές δυνάμεις προχώρησαν άμεσα στην κατάληψη εγκαταλελειμμένων αμερικανικών βάσεων, με τηλεοπτικούς ρεπόρτερ να στέλνουν απίστευτα βίντεο, περικυκλωμένοι από κατεστραμμένο αμερικανικό εξοπλισμό.
Oι ΗΠΑ δεν εγκατέλειψαν μόνο τις βάσεις τους, αλλά και τους Κούρδους συμμάχους τους, αφήνοντας τους στο έλεος μιας τουρκικής στρατιωτικής επιχείρησης.
H αμερικανική αποχώρηση έχει ενισχύσει περαιτέρω τη Ρωσία και το Ιράν, ενώ έχει αναγκάσει τους συμμάχους των ΗΠΑ να ξανασκεφτούν τη σχέση τους με την Ουάσιγκτον. Η Ρωσία, το Ιράν και η Κίνα μόλις πραγματοποίησαν τις πρώτες κοινές ναυτικές ασκήσεις στον Κόλπο του Ομάν, μια θαλάσσια περιοχή όπου κυριαρχεί παραδοσιακά ο πέμπτος αμερικανικός στόλος και είναι κρίσιμη για την παγκόσμια ροή πετρελαίου.
Ρώσοι «μισθοφόροι», με διασυνδέσεις στο Κρεμλίνο, έχουν παρέμβει επίσης στη Λιβύη για να στηρίξουν τις δυνάμεις ανταρτών του στρατηγού, Khalifa Haftar, αυξάνοντας δυνητικά την επιρροή της Μόσχας στο πετρέλαιο της χώρας και στις μεταναστευτικές ροές προς την Ευρώπη.
Στη Λιβύη, όπως και στη Συρία, φαίνεται πλέον πως τουρκικές δυνάμεις θα επέμβουν στο πλευρό της αντίθετης πλευράς από αυτή την οποία στηρίζουν οι Ρώσοι. Ωστόσο, αυτή η σύγκρουση μέσω αντιπροσώπων δεν έχει εμποδίσει την ενίσχυση των δεσμών μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας.
Οι Τούρκοι δεν είναι η μοναδική περιφερειακή δύναμη που κοιτάει με αυξημένο ενδιαφέρον προς τη Μόσχα.
Στον απόηχο της αδράνειας της κυβέρνησης Trump για την Αramco και τη Συρία, ο πρόεδρος της Ρωσίας Vladimir Putin πραγματοποίησε επιτυχημένη επίσκεψη στη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, παρακινώντας τον πρίγκιπα Μοhammed bin Zayed, de facto ηγέτη των Hνωμένων Αραβικών Εμιράτων, να ανακοινώσει ότι «θεωρώ τη Ρωσία το δεύτερο σπίτι μου».
Ο Trump και οι υποστηρικτές τους αδιαφορούν για τον περιορισμό της επιρροής των ΗΠΑ.
Μετά τις πανωλεθρίες σε Ιράκ και Αφγανιστάν, οι Αμερικανοί είναι εύλογα επιφυλακτικοί για περαιτέτω στρατιωτική εμπλοκή στην περιοχή.
Σε ένα ακόμα tweet, ο Αμερικανός πρόεδρος ανέφερε ότι όλοι είναι ευπρόσδεκτοι να βοηθήσουν τους Κούρδους, ακόμα και ο «Ναπολέων Βοναπάρτης», προσθέτοντας ότι «είμαστε 7.000 μίλια μακριά».
Οι ευρωπαϊκές δυνάμεις, οι οποίες είναι πολύ πιο κοντά στη Μέση Ανατολή, δεν έχουν την πολυτέλεια να είναι τόσο άνετες.
Αλλά η πολιτική τους στην περιοχή είναι ακόμα πιο παθητική και εσωστρεφής από αυτή των ΗΠΑ.
Όταν ο Trump ανακοίνωσε την αποχώρηση από τη Συρία, η Annegret Kramp - Karrenbauer, υπουργός Άμυνας της Γερμανίας, άφησε να εννοηθεί ότι οι Ευρωπαίοι θα έπρεπε να εξετάσουν το ενδεχόμενο να αναπτύξουν στρατιωτική δύναμη.
Ωστόσο κανείς δεν στήριξε την πρότασή της.
www.worldenergynews.gr
Ο Gideon Rachman διερωτάται ωστόσο εάν οι ΗΠΑ μακροπρόθεσμα θα πληρώσουν το τίμημα για την εγκατάλειψη της περιφερειακής τους επιρροής.
Όπως τονίζει, η ιστορία μας έχει διδάξει ότι η αναταραχή στη Μέση Ανατολή και στην Ευρώπη, τελικά βρίσκει τον τρόπο να περάσει στην άλλη όχθη του Ατλαντικού.
Για αιώνες, η Μέση Ανατολή κυριαρχείτο από ξένες δυνάμεις.
Mετά την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στο τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ακολούθησε ένας αιώνας στον οποίο τα έθνη της δύσης – πρώτα η Βρετανία και η Γαλλία, στη συνέχεια οι ΗΠΑ – αποτέλεσαν τους ισχυρότερους εξωτερικούς παράγοντες.
Αλλά αυτή η εποχή της αμερικανικής κυριαρχίας φτάνει πλέον στο τέλος της.
Η υποχώρηση της επιρροής των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή σηματοδοτήθηκε από ένα σημαντικό tweet του προέδρου των ΗΠΑ Donald Trump στις 26 Δεκεμβρίου: «Η Ρωσία, η Συρία και το Ιράν θανατώνουν ή ετοιμάζονται να θανατώσουν, χιλιάδες αθώους αμάχους στην Επαρχία Ιντλίμπ. Μην το κάνετε!».
Πίσω από τη μοιρολατρία του προέδρου για τη Συρία βρίσκεται η ραγδαία υποχώρηση της ικανότητας και της προθυμίας των ΗΠΑ να διαμορφώσουν τα γεγονότα στη Μέση Ανατολή – αφήνοντας ένα κενό το οποίο καλύπτεται από άλλες δυνάμεις, όπως η Ρωσία, το Ιράν και η Τουρκία.
Φυσικά, αν οι Αμερικανοί δεχθούν πρόκληση μπορούν και θα απαντήσουν δυναμικά.
Οι βομβιστικές επιθέσεις των ΗΠΑ σε πολιτοφυλακές στηριζόμενες από το Ιράν στα σύνορα του Ιράκ με τη Συρία αυτό το Σαββατοκύριακο είναι ένα τέτοιο παράδειγμα.
Αλλά από τον Λευκό Οίκο φαίνεται να έχει εξαφανιστεί κάθε διάθεση για ευρύτερες στρατηγικές κινήσεις στη Μέση Ανατολή, όπως τονίζεται στο άρθρο.
Δύο γεγονότα τους τελευταίους μήνες φαίνεται πως επιτάχυναν ραγδαία την εξασθένιση της ισχύος των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή.
Τον Σεπτέμβριο, ιρανικοί πύραυλοι χτύπησαν τις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις της Saudi Aramco.
Από τη στιγμή που η Σαουδική Αραβία είναι ένας από τους πιο στενούς συμμάχους των ΗΠΑ, οι περισσότεροι ανέμεναν ότι οι ΗΠΑ θα απαντούσαν σε στρατιωτικό επίπεδο. Αλλά η κυβέρνηση Trump δεν έκανε τίποτα.
Τον επόμενο μήνα, ο Trump ανακοίνωσε την απομάκρυνση των Αμερικανών στρατιωτών από τη Συρία.
Σε μια συμβολική κίνηση, ρωσικές δυνάμεις προχώρησαν άμεσα στην κατάληψη εγκαταλελειμμένων αμερικανικών βάσεων, με τηλεοπτικούς ρεπόρτερ να στέλνουν απίστευτα βίντεο, περικυκλωμένοι από κατεστραμμένο αμερικανικό εξοπλισμό.
Oι ΗΠΑ δεν εγκατέλειψαν μόνο τις βάσεις τους, αλλά και τους Κούρδους συμμάχους τους, αφήνοντας τους στο έλεος μιας τουρκικής στρατιωτικής επιχείρησης.
H αμερικανική αποχώρηση έχει ενισχύσει περαιτέρω τη Ρωσία και το Ιράν, ενώ έχει αναγκάσει τους συμμάχους των ΗΠΑ να ξανασκεφτούν τη σχέση τους με την Ουάσιγκτον. Η Ρωσία, το Ιράν και η Κίνα μόλις πραγματοποίησαν τις πρώτες κοινές ναυτικές ασκήσεις στον Κόλπο του Ομάν, μια θαλάσσια περιοχή όπου κυριαρχεί παραδοσιακά ο πέμπτος αμερικανικός στόλος και είναι κρίσιμη για την παγκόσμια ροή πετρελαίου.
Ρώσοι «μισθοφόροι», με διασυνδέσεις στο Κρεμλίνο, έχουν παρέμβει επίσης στη Λιβύη για να στηρίξουν τις δυνάμεις ανταρτών του στρατηγού, Khalifa Haftar, αυξάνοντας δυνητικά την επιρροή της Μόσχας στο πετρέλαιο της χώρας και στις μεταναστευτικές ροές προς την Ευρώπη.
Στη Λιβύη, όπως και στη Συρία, φαίνεται πλέον πως τουρκικές δυνάμεις θα επέμβουν στο πλευρό της αντίθετης πλευράς από αυτή την οποία στηρίζουν οι Ρώσοι. Ωστόσο, αυτή η σύγκρουση μέσω αντιπροσώπων δεν έχει εμποδίσει την ενίσχυση των δεσμών μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας.
Οι Τούρκοι δεν είναι η μοναδική περιφερειακή δύναμη που κοιτάει με αυξημένο ενδιαφέρον προς τη Μόσχα.
Στον απόηχο της αδράνειας της κυβέρνησης Trump για την Αramco και τη Συρία, ο πρόεδρος της Ρωσίας Vladimir Putin πραγματοποίησε επιτυχημένη επίσκεψη στη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, παρακινώντας τον πρίγκιπα Μοhammed bin Zayed, de facto ηγέτη των Hνωμένων Αραβικών Εμιράτων, να ανακοινώσει ότι «θεωρώ τη Ρωσία το δεύτερο σπίτι μου».
Ο Trump και οι υποστηρικτές τους αδιαφορούν για τον περιορισμό της επιρροής των ΗΠΑ.
Μετά τις πανωλεθρίες σε Ιράκ και Αφγανιστάν, οι Αμερικανοί είναι εύλογα επιφυλακτικοί για περαιτέτω στρατιωτική εμπλοκή στην περιοχή.
Σε ένα ακόμα tweet, ο Αμερικανός πρόεδρος ανέφερε ότι όλοι είναι ευπρόσδεκτοι να βοηθήσουν τους Κούρδους, ακόμα και ο «Ναπολέων Βοναπάρτης», προσθέτοντας ότι «είμαστε 7.000 μίλια μακριά».
Οι ευρωπαϊκές δυνάμεις, οι οποίες είναι πολύ πιο κοντά στη Μέση Ανατολή, δεν έχουν την πολυτέλεια να είναι τόσο άνετες.
Αλλά η πολιτική τους στην περιοχή είναι ακόμα πιο παθητική και εσωστρεφής από αυτή των ΗΠΑ.
Όταν ο Trump ανακοίνωσε την αποχώρηση από τη Συρία, η Annegret Kramp - Karrenbauer, υπουργός Άμυνας της Γερμανίας, άφησε να εννοηθεί ότι οι Ευρωπαίοι θα έπρεπε να εξετάσουν το ενδεχόμενο να αναπτύξουν στρατιωτική δύναμη.
Ωστόσο κανείς δεν στήριξε την πρότασή της.
www.worldenergynews.gr
