Σημαντικό διακύβευμα για τη χώρα μας το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, εκτός από το θέμα του προσφυγικού – μεταναστευτικού, θα είναι οι έντονες πιέσεις που θα εκδηλωθούν από την πλευρά της Τουρκίας με κλιμάκωση των προκλήσεων στο Αιγαίο
Όταν στις 16 Ιουλίου 2016 το ελικόπτερο της τουρκικής αεροπορίας στρατού με οκτώ στρατιωτικούς πέρασε τα Ελληνοτουρκικά σύνορα, δήλωσε emergency - mayday και προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο της Αλεξανδρούπολης, ήταν σίγουρο ότι άρχιζε ένα πολιτικό - διπλωματικό θρίλερ ανάμεσα στις δύο χώρες.
Από την πρώτη στιγμή οι τουρκικές αρχές δήλωσαν πως αναμένουν άμεσα να σταλούν πίσω οι οκτώ στρατιωτικοί.
Από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης υπήρξε μπαράζ δηλώσεων ότι συναινούσε σ’ αυτό.
Τούρκοι αξιωματούχοι όπως ο πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν και ο υπουργός εξωτερικών Τσαβούσογλου, με δηλώσεις τους ανέφεραν ότι ο κ. Τσίπρας και κ. Κοτζιάς αντίστοιχα τους είχαν υποσχεθεί την έκδοση των οκτώ σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.
Κατά τη διάρκεια συζήτησης στη Βουλή (21/7) η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ελένη Αυλωνίτου δήλωσε ότι δεν πρέπει η ελληνική δημοκρατία να παράσχει άσυλο σε πραξικοπηματίες.
Ο αναπληρωτής Υπουργός Άμυνας Δημήτρης Βίτσας δήλωσε ότι η Τουρκία έχει πολύ ισχυρό επιχείρημα για την έκδοση των οκτώ στρατιωτικών.
Δηλαδή ουσιαστικά η κυβέρνηση ξεκαθάρισε πως λόγω της βαρύτητας των κατηγοριών οι στρατιωτικοί θα πρέπει να σταλούν στη γειτονική χώρα.
Για τις δηλώσεις - διαβεβαιώσεις αυτές νομίζω έπαιξαν ρόλο: Πρώτον η αναβίωση των αριστερών αντανακλαστικών από τα μέλη της κυβέρνησης, καθόσον οι συγκεκριμένοι στρατιωτικοί δεν ήταν πολίτες που εδιώκοντο για τα πολιτικά τους φρονήματα, αλλά στρατιωτικοί κινηματίες, και δεύτερον η στρατηγική του κατευνασμού που εφαρμόζει επί σειρά ετών η χώρα μας απέναντι στη νεοθωμανική αναθεωρητική Τουρκία.
Εκ του αποτελέσματος αποδείχθηκε ότι οι δηλώσεις - διαβεβαιώσεις περί έκδοσης δεν έπρεπε να γίνουν, καθόσον η τύχη μιας απόφασης με προφανείς πολιτικές συνέπειες την οποία κανείς δεν μπορούσε να προσδιορίσει εκ των προτέρων, θα εκδικαζόταν από την ανεξάρτητη ελληνική δικαιοσύνη, της οποίας οι αποφάσεις είναι αυτονόητα δεσμευτικές.
Έτσι πριν δυο μέρες ο Άρειος Πάγος, απέρριψε το αίτημα των τουρκικών αρχών για έκδοση των οκτώ στρατιωτικών.
Το ζήτημα της μη έκδοσης δεν έχει σχέση με τη συμμετοχή τους στο πραξικόπημα, αλλά με την αμφισβήτηση της μεταχείρισής τους στην Τουρκία με βάση τους διεθνείς κανόνες, δηλαδή του κινδύνου να υποστούν βασανισμούς ακόμη και να χάσουν τη ζωή τους και να μην έχουν δίκαιη δίκη.
Παρόμοια περίπτωση, πενήντα χρόνια πριν
Έχει ενδιαφέρον στο σημείο αυτό να αναφερθεί μια ιστορία από το παρελθόν που δεν είναι ευρέως γνωστή και αφορά την περίπτωση Έλληνα αξιωματικού που ζήτησε άσυλο στην Τουρκία.
Στις 13 Δεκεμβρίου 1967 στην Ελλάδα εκδηλώνεται κατά του τότε καθεστώτος, το βασιλικό κίνημα.
Το βράδυ εκείνης της ημέρας, και μετά την αποτυχία του κινήματος ένας Έλληνας ανώτατος αξιωματικός, που συμμετείχε σ΄ αυτό, ο στρατηγός Απόστολος Ζαλαχώρης, διοικητής της 99ης Μεραρχίας, με έδρα το Διδυμότειχο, σημερινής XVI M/K MΠ ένστολος και με τον οπλισμό του, πέρασε τα ελληνοτουρκικά σύνορα στον Έβρο και ζήτησε άσυλο στη γειτονική χώρα.
Οι Τουρκικές αρχές όχι μόνο δεν τον εξέδωσαν στην Ελλάδα αλλά μετά από κάποιο χρονικό διάστημα και με τη βοήθεια τους βρέθηκε στη Ρώμη.
Το σκεπτικό της μη έκδοσης ήταν ότι το καθεστώς των Αθηνών της εποχής εκείνης ήταν μη δημοκρατικό.
Άξιο αναφοράς επίσης είναι ότι αριθμός Τούρκων αξιωματικών μετά το καλοκαιρινό «πραξικόπημα», βρέθηκε σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά καμία μέχρι στιγμής απ’ ότι έχει ανακοινωθεί δεν έχει αποφασίσει υπέρ της έκδοσής τους.
Η Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου δεν επιτρέπει την έκδοση αλλοδαπών σε χώρα που υπάρχουν έστω και υπόνοιες ότι δεν θα γίνουν σεβαστά τα δικαιώματά τους.
Εχθρική η συμπεριφορά της Τουρκίας
Μετά την έκδοση της απόφασης από την ελληνική δικαιοσύνη, είχαμε σειρά εχθρικών δηλώσεων από Τούρκους αξιωματούχους που κατηγόρησαν τη χώρα μας για υπόθαλψη εγκληματιών και τρομοκρατών.
Ο Τούρκος υπουργός εξωτερικών μίλησε για απόφαση που έχει ως στόχο τη δημοκρατική τάξη στην Τουρκία και έκανε λόγο για συνολική επαναξιολόγηση των διμερών μας σχέσεων, επεσήμανε δε ότι αυτή πιθανόν να οδηγήσει ακόμα και στην ακύρωση της διμερούς συμφωνίας με την Ελλάδα για την επανεισδοχή των προσφύγων.
Στο θέμα του μεταναστευτικού το ανησυχητικό δεν είναι τόσο η ακύρωση της διμερούς συμφωνίας μεταξύ Τουρκίας – Ελλάδας, αλλά η διαχείριση των προσφυγικών - μεταναστευτικών ροών που είναι αποκλειστικό προνόμιο της Άγκυρας.
Η συμφωνία που υπογράφηκε το Μάρτιο του 2016 μεταξύ των δύο χωρών, προβλέπει ότι παράτυποι μετανάστες από χώρες που δεν βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση (δηλ. όλοι εκτός από αυτούς που προέρχονται από Συρία) θα οδηγούνται άμεσα πίσω στην Τουρκία.
Όμως δέκα μήνες μετά την υπογραφή της συμφωνίας, από τους δεκαεπτά χιλιάδες περίπου εγκλωβισμένους στα νησιά έχουν επιστρέψει στην Τουρκία περίπου εξακόσιοι.
Ο λόγος για το γεγονός αυτό είναι ότι η ελληνική υπηρεσία ασύλου, μαζί με τους ευρωπαίους συναδέλφους τους, κρίνουν ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για προστασία των προσφύγων στην Τουρκία.
Η κατάσταση αυτή δεν πρόκειται να αλλάξει εύκολα εκτός και αν η Ε.Ε. πιέσει και συνδράμει την Τουρκία για απόκτηση εγκαταστάσεων με αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι οι Σύριοι θα τίθενται υπό καθεστώς προσωρινής προστασίας και ότι όλοι οι υπόλοιποι θα έχουν πρόσβαση σε ένα αξιόπιστο και αποτελεσματικό σύστημα ασύλου.
Το άνοιγμα όμως της στρόφιγγας των μεταναστευτικών ροών είναι αποκλειστικό προνόμιο της Άγκυρας και το γεγονός αυτό κάνει τα πράγματα εξαιρετικά αβέβαια για το τι θα προκύψει.
Σημαντικό επίσης διακύβευμα για τη χώρα μας το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα εκτός από το θέμα του προσφυγικού – μεταναστευτικού, θα είναι οι έντονες πιέσεις που θα εκδηλωθούν από την πλευρά της Τουρκίας και θα περιλαμβάνουν κλιμάκωση των προκλήσεων στο χώρο του Αιγαίου (γκρίζες ζώνες, παραβιάσεις - παραβάσεις του εθνικού εναερίου χώρου, δεσμεύσεις περιοχών, κ.λπ).
Προ ημερών, στις 29 Ιανουαρίου 2017, με τη συμπλήρωση εικοσιένα ετών από την κρίση των Ιμίων, η Τουρκία προέβη σε μια πρωτοφανή πρόκληση, καθόσον υπήρξε παραβίαση των ελληνικών χωρικών υδάτων από φουσκωτά σκάφη και μια πυραυλάκατο στην οποία επέβαιναν ο Τούρκος Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Χουλουσί Ακάρ και οι Αρχηγοί Στρατού, Ναυτικού, και Αεροπορίας.
Όπως είναι φυσικό τέτοιου είδους ενέργειες αυξάνουν τον κίνδυνο «ατυχήματος» και τη δημιουργία θερμού επεισοδίου στο χώρο του Αιγαίου. Για τους παραπάνω λόγους λοιπόν αναδεικνύεται για μια ακόμα φορά η ανάγκη συγκρότησης Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας (ΣΕΑ), ως κατεξοχήν όργανο με αντικείμενο τα θέματα Εξωτερικής Πολιτικής, Εθνικής Άμυνας - Ασφάλειας και Χειρισμού Κρίσεων.
Ένα ενισχυμένο όργανο που να συντονίζει τους κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων με τις υπηρεσίες πληροφοριών και την πολιτική ηγεσία. Απαιτείται επίσης η εκπόνηση εθνικής Στρατηγικής με συγκεκριμένες αρχές και επιδιώξεις, που θα προκύψει από διακομματική εθνική συνεννόηση με σκοπό την εξυπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων της χώρας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
*Οι θέσεις που εκφράζονται στο κείμενο είναι απολύτως προσωπικές.
www.worldenergynews.gr
Από την πρώτη στιγμή οι τουρκικές αρχές δήλωσαν πως αναμένουν άμεσα να σταλούν πίσω οι οκτώ στρατιωτικοί.
Από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης υπήρξε μπαράζ δηλώσεων ότι συναινούσε σ’ αυτό.
Τούρκοι αξιωματούχοι όπως ο πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν και ο υπουργός εξωτερικών Τσαβούσογλου, με δηλώσεις τους ανέφεραν ότι ο κ. Τσίπρας και κ. Κοτζιάς αντίστοιχα τους είχαν υποσχεθεί την έκδοση των οκτώ σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.
Κατά τη διάρκεια συζήτησης στη Βουλή (21/7) η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ελένη Αυλωνίτου δήλωσε ότι δεν πρέπει η ελληνική δημοκρατία να παράσχει άσυλο σε πραξικοπηματίες.
Ο αναπληρωτής Υπουργός Άμυνας Δημήτρης Βίτσας δήλωσε ότι η Τουρκία έχει πολύ ισχυρό επιχείρημα για την έκδοση των οκτώ στρατιωτικών.
Δηλαδή ουσιαστικά η κυβέρνηση ξεκαθάρισε πως λόγω της βαρύτητας των κατηγοριών οι στρατιωτικοί θα πρέπει να σταλούν στη γειτονική χώρα.
Για τις δηλώσεις - διαβεβαιώσεις αυτές νομίζω έπαιξαν ρόλο: Πρώτον η αναβίωση των αριστερών αντανακλαστικών από τα μέλη της κυβέρνησης, καθόσον οι συγκεκριμένοι στρατιωτικοί δεν ήταν πολίτες που εδιώκοντο για τα πολιτικά τους φρονήματα, αλλά στρατιωτικοί κινηματίες, και δεύτερον η στρατηγική του κατευνασμού που εφαρμόζει επί σειρά ετών η χώρα μας απέναντι στη νεοθωμανική αναθεωρητική Τουρκία.
Εκ του αποτελέσματος αποδείχθηκε ότι οι δηλώσεις - διαβεβαιώσεις περί έκδοσης δεν έπρεπε να γίνουν, καθόσον η τύχη μιας απόφασης με προφανείς πολιτικές συνέπειες την οποία κανείς δεν μπορούσε να προσδιορίσει εκ των προτέρων, θα εκδικαζόταν από την ανεξάρτητη ελληνική δικαιοσύνη, της οποίας οι αποφάσεις είναι αυτονόητα δεσμευτικές.
Έτσι πριν δυο μέρες ο Άρειος Πάγος, απέρριψε το αίτημα των τουρκικών αρχών για έκδοση των οκτώ στρατιωτικών.
Το ζήτημα της μη έκδοσης δεν έχει σχέση με τη συμμετοχή τους στο πραξικόπημα, αλλά με την αμφισβήτηση της μεταχείρισής τους στην Τουρκία με βάση τους διεθνείς κανόνες, δηλαδή του κινδύνου να υποστούν βασανισμούς ακόμη και να χάσουν τη ζωή τους και να μην έχουν δίκαιη δίκη.
Παρόμοια περίπτωση, πενήντα χρόνια πριν
Έχει ενδιαφέρον στο σημείο αυτό να αναφερθεί μια ιστορία από το παρελθόν που δεν είναι ευρέως γνωστή και αφορά την περίπτωση Έλληνα αξιωματικού που ζήτησε άσυλο στην Τουρκία.
Στις 13 Δεκεμβρίου 1967 στην Ελλάδα εκδηλώνεται κατά του τότε καθεστώτος, το βασιλικό κίνημα.
Το βράδυ εκείνης της ημέρας, και μετά την αποτυχία του κινήματος ένας Έλληνας ανώτατος αξιωματικός, που συμμετείχε σ΄ αυτό, ο στρατηγός Απόστολος Ζαλαχώρης, διοικητής της 99ης Μεραρχίας, με έδρα το Διδυμότειχο, σημερινής XVI M/K MΠ ένστολος και με τον οπλισμό του, πέρασε τα ελληνοτουρκικά σύνορα στον Έβρο και ζήτησε άσυλο στη γειτονική χώρα.
Οι Τουρκικές αρχές όχι μόνο δεν τον εξέδωσαν στην Ελλάδα αλλά μετά από κάποιο χρονικό διάστημα και με τη βοήθεια τους βρέθηκε στη Ρώμη.
Το σκεπτικό της μη έκδοσης ήταν ότι το καθεστώς των Αθηνών της εποχής εκείνης ήταν μη δημοκρατικό.
Άξιο αναφοράς επίσης είναι ότι αριθμός Τούρκων αξιωματικών μετά το καλοκαιρινό «πραξικόπημα», βρέθηκε σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά καμία μέχρι στιγμής απ’ ότι έχει ανακοινωθεί δεν έχει αποφασίσει υπέρ της έκδοσής τους.
Η Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου δεν επιτρέπει την έκδοση αλλοδαπών σε χώρα που υπάρχουν έστω και υπόνοιες ότι δεν θα γίνουν σεβαστά τα δικαιώματά τους.
Εχθρική η συμπεριφορά της Τουρκίας
Μετά την έκδοση της απόφασης από την ελληνική δικαιοσύνη, είχαμε σειρά εχθρικών δηλώσεων από Τούρκους αξιωματούχους που κατηγόρησαν τη χώρα μας για υπόθαλψη εγκληματιών και τρομοκρατών.
Ο Τούρκος υπουργός εξωτερικών μίλησε για απόφαση που έχει ως στόχο τη δημοκρατική τάξη στην Τουρκία και έκανε λόγο για συνολική επαναξιολόγηση των διμερών μας σχέσεων, επεσήμανε δε ότι αυτή πιθανόν να οδηγήσει ακόμα και στην ακύρωση της διμερούς συμφωνίας με την Ελλάδα για την επανεισδοχή των προσφύγων.
Στο θέμα του μεταναστευτικού το ανησυχητικό δεν είναι τόσο η ακύρωση της διμερούς συμφωνίας μεταξύ Τουρκίας – Ελλάδας, αλλά η διαχείριση των προσφυγικών - μεταναστευτικών ροών που είναι αποκλειστικό προνόμιο της Άγκυρας.
Η συμφωνία που υπογράφηκε το Μάρτιο του 2016 μεταξύ των δύο χωρών, προβλέπει ότι παράτυποι μετανάστες από χώρες που δεν βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση (δηλ. όλοι εκτός από αυτούς που προέρχονται από Συρία) θα οδηγούνται άμεσα πίσω στην Τουρκία.
Όμως δέκα μήνες μετά την υπογραφή της συμφωνίας, από τους δεκαεπτά χιλιάδες περίπου εγκλωβισμένους στα νησιά έχουν επιστρέψει στην Τουρκία περίπου εξακόσιοι.
Ο λόγος για το γεγονός αυτό είναι ότι η ελληνική υπηρεσία ασύλου, μαζί με τους ευρωπαίους συναδέλφους τους, κρίνουν ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για προστασία των προσφύγων στην Τουρκία.
Η κατάσταση αυτή δεν πρόκειται να αλλάξει εύκολα εκτός και αν η Ε.Ε. πιέσει και συνδράμει την Τουρκία για απόκτηση εγκαταστάσεων με αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι οι Σύριοι θα τίθενται υπό καθεστώς προσωρινής προστασίας και ότι όλοι οι υπόλοιποι θα έχουν πρόσβαση σε ένα αξιόπιστο και αποτελεσματικό σύστημα ασύλου.
Το άνοιγμα όμως της στρόφιγγας των μεταναστευτικών ροών είναι αποκλειστικό προνόμιο της Άγκυρας και το γεγονός αυτό κάνει τα πράγματα εξαιρετικά αβέβαια για το τι θα προκύψει.
Σημαντικό επίσης διακύβευμα για τη χώρα μας το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα εκτός από το θέμα του προσφυγικού – μεταναστευτικού, θα είναι οι έντονες πιέσεις που θα εκδηλωθούν από την πλευρά της Τουρκίας και θα περιλαμβάνουν κλιμάκωση των προκλήσεων στο χώρο του Αιγαίου (γκρίζες ζώνες, παραβιάσεις - παραβάσεις του εθνικού εναερίου χώρου, δεσμεύσεις περιοχών, κ.λπ).
Προ ημερών, στις 29 Ιανουαρίου 2017, με τη συμπλήρωση εικοσιένα ετών από την κρίση των Ιμίων, η Τουρκία προέβη σε μια πρωτοφανή πρόκληση, καθόσον υπήρξε παραβίαση των ελληνικών χωρικών υδάτων από φουσκωτά σκάφη και μια πυραυλάκατο στην οποία επέβαιναν ο Τούρκος Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Χουλουσί Ακάρ και οι Αρχηγοί Στρατού, Ναυτικού, και Αεροπορίας.
Όπως είναι φυσικό τέτοιου είδους ενέργειες αυξάνουν τον κίνδυνο «ατυχήματος» και τη δημιουργία θερμού επεισοδίου στο χώρο του Αιγαίου. Για τους παραπάνω λόγους λοιπόν αναδεικνύεται για μια ακόμα φορά η ανάγκη συγκρότησης Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας (ΣΕΑ), ως κατεξοχήν όργανο με αντικείμενο τα θέματα Εξωτερικής Πολιτικής, Εθνικής Άμυνας - Ασφάλειας και Χειρισμού Κρίσεων.
Ένα ενισχυμένο όργανο που να συντονίζει τους κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων με τις υπηρεσίες πληροφοριών και την πολιτική ηγεσία. Απαιτείται επίσης η εκπόνηση εθνικής Στρατηγικής με συγκεκριμένες αρχές και επιδιώξεις, που θα προκύψει από διακομματική εθνική συνεννόηση με σκοπό την εξυπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων της χώρας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
*Οι θέσεις που εκφράζονται στο κείμενο είναι απολύτως προσωπικές.
www.worldenergynews.gr
