Οι Βρυξέλλες και το Στρασβούργο έχουν μετατραπεί σε έναν περίκλειστο χώρο με μακρές και επίπονες διαβουλεύσεις αλλά και εκτεταμένο lobbing
Οι Ευρωεκλογές θεωρούνται εξαιρετικά κρίσιμες για την Ευρωπαϊκή Ένωση τόσο λόγω του BREXIT όσο και της προοπτικής περεταίρω ανόδου του ευρωσκεπτικισμού και των ακροδεξιών κομμάτων που κερδίζουν συνεχώς έδαφος και σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις όχι μόνο εδραιώνουν τη δυναμική τους, αλλά αναδεικνύονται σε τέταρτη δύναμη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Την ίδια ώρα στην Ελλάδα μετά από τέσσερα χρόνια χωρίς εκλογικές αναμετρήσεις, οι πολίτες καλούνται να εκφράσουν τη βούληση τους για την ανάδειξη Ευρωβουλευτών, Δημάρχων και Περιφερειαρχών.
Με δεδομένο ότι έχουν βιώσει δέκα χρόνια βαθιάς οικονομικής κρίσης, παρακολουθούν τις εξελίξεις από απόσταση, απογοητευμένοι, εξαιρετικά επιφυλακτικοί, χωρίς προσδοκίες και κυρίως χωρίς ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.
Η εθνική κατάθλιψη είναι το χαρακτηριστικό της προηγούμενης δεκαετίας για τους Έλληνες, οι οποίοι αφού πέρασαν από το στάδιο της άρνησης της χρεοκοπίας, θύμωσαν και τιμώρησαν τα συστημικά κόμματα δίνοντας στο ΣΥΡΙΖΑ τη δύναμη να κάνει τη ρήξη με το παρελθόν και να φέρει την ελπίδα που τους στέρησαν η Ευρώπη και το «παλιό πολιτικό σύστημα».
Σήμερα μετά από τέσσερα χρόνια και ένα τρίτο Μνημόνιο, εξίσου σκληρό με τα δυο προηγούμενα, το οποίο έχει λήξει μεν, αλλά έχει αφήσει πίσω του ανατροπές της καθημερινότητας όλων, οι πολίτες παραμένουν απογοητευμένοι και μακριά από τα κόμματα.
Έχουν συμβιβαστεί με τη μείωση του εισοδήματος τους και δεν προσδοκούν ευκαιρίες για ένα καλύτερο αύριο.
Αποδέχονται ότι αυτό που έχει σημασία είναι να πάρουν έστω μια «13η σύνταξη» όπως τους υποσχέθηκε ο πρωθυπουργός, ακόμη και αν γνωρίζουν καλά, ότι δεν πρόκειται για τίποτε άλλο παρά για ένα μικρό επίδομα.
Οι ουρές στα μηχανήματα ανάληψης των τραπεζών όταν πιστώθηκε στους λογαριασμούς των συνταξιούχων η «13η σύνταξη» αποδεικνύει όχι μόνο ότι έχουν ανάγκη έστω και ένα επίδομα, αλλά κυρίως ότι δεν έχουν εμπιστοσύνη στο κράτος, τις τράπεζες, το πολιτικό σύστημα.
Ισχύει σε όλη την Ευρώπη, αν και με μικρότερη ένταση απ΄ ότι στην Ελλάδα, όπου μεγεθύνεται λόγω της κρίσης.
Η Ευρώπη όπως έδειξε με το χειρισμό της ελληνικής κρίσης, αλλά και με το BREXIT είναι μακριά από τους πολίτες της.
Οι Βρυξέλλες και το Στρασβούργο έχουν μετατραπεί σε ένα τεράστιο «πάρκο γραφειοκρατίας».
Έναν περίκλειστο χώρο όπου μέσα από μακρές και επίπονες διαβουλεύσεις, αλλά και εκτεταμένο lobbing, λαμβάνονται αποφάσεις για την τύχη των πολιτών της Ευρώπης, χωρίς να υπάρχει πραγματική όσμωση με τις ανάγκες και τις προσδοκίες των κοινωνιών.
Σήμερα λοιπόν οι πολίτες θα στείλουν το μήνυμα τους όσο και αν όλοι λένε ότι η ψήφος των Ευρωεκλογών αφορά κυρίως τα εσωτερικά των χωρών και λιγότερο τα ευρωπαϊκά πράγματα.
Άλλωστε η κατάσταση στο εσωτερικό των χωρών αντικατοπτρίζει και τις ευρωπαϊκές αποφάσεις.
Στην Ελλάδα το ερώτημα που θα έπρεπε να έχει απασχολήσει τα επιτελεία των κομμάτων είναι η συμμετοχή στις εκλογές.
Το επιχείρημα ότι οι Έλληνες θα πάνε να ψηφίσουν γιατί όλοι έχουν έναν γνωστό, έναν φίλο, ή έναν συγγενή που είναι υποψήφιος στις δημοτικές ή τις περιφερειακές εκλογές, δεν είναι αρκετό για να καθησυχάζουν τα κόμματα.
Θα πρέπει να προβληματιστούν γιατί οι Έλληνες τους έχουν γυρίσει την πλάτη και να κάνουν ότι είναι δυνατόν για να το αλλάξουν.
Δεν φθάνει να πάνε να ψηφίσουν τον φίλο τους που είναι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος.
Πρέπει να πιστέψουν πως συμμετέχοντας μπορούν να αλλάξουν τη ζωή τους. Αυτό είναι το μεγάλο ζητούμενο και αν δεν υπάρχει χρόνος να απαντηθεί στις Ευρωεκλογές πρέπει να έχει απαντηθεί έως τις εθνικές εκλογές που πλησιάζουν.
www.worldenergynews.gr
Την ίδια ώρα στην Ελλάδα μετά από τέσσερα χρόνια χωρίς εκλογικές αναμετρήσεις, οι πολίτες καλούνται να εκφράσουν τη βούληση τους για την ανάδειξη Ευρωβουλευτών, Δημάρχων και Περιφερειαρχών.
Με δεδομένο ότι έχουν βιώσει δέκα χρόνια βαθιάς οικονομικής κρίσης, παρακολουθούν τις εξελίξεις από απόσταση, απογοητευμένοι, εξαιρετικά επιφυλακτικοί, χωρίς προσδοκίες και κυρίως χωρίς ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.
Η εθνική κατάθλιψη είναι το χαρακτηριστικό της προηγούμενης δεκαετίας για τους Έλληνες, οι οποίοι αφού πέρασαν από το στάδιο της άρνησης της χρεοκοπίας, θύμωσαν και τιμώρησαν τα συστημικά κόμματα δίνοντας στο ΣΥΡΙΖΑ τη δύναμη να κάνει τη ρήξη με το παρελθόν και να φέρει την ελπίδα που τους στέρησαν η Ευρώπη και το «παλιό πολιτικό σύστημα».
Σήμερα μετά από τέσσερα χρόνια και ένα τρίτο Μνημόνιο, εξίσου σκληρό με τα δυο προηγούμενα, το οποίο έχει λήξει μεν, αλλά έχει αφήσει πίσω του ανατροπές της καθημερινότητας όλων, οι πολίτες παραμένουν απογοητευμένοι και μακριά από τα κόμματα.
Έχουν συμβιβαστεί με τη μείωση του εισοδήματος τους και δεν προσδοκούν ευκαιρίες για ένα καλύτερο αύριο.
Αποδέχονται ότι αυτό που έχει σημασία είναι να πάρουν έστω μια «13η σύνταξη» όπως τους υποσχέθηκε ο πρωθυπουργός, ακόμη και αν γνωρίζουν καλά, ότι δεν πρόκειται για τίποτε άλλο παρά για ένα μικρό επίδομα.
Οι ουρές στα μηχανήματα ανάληψης των τραπεζών όταν πιστώθηκε στους λογαριασμούς των συνταξιούχων η «13η σύνταξη» αποδεικνύει όχι μόνο ότι έχουν ανάγκη έστω και ένα επίδομα, αλλά κυρίως ότι δεν έχουν εμπιστοσύνη στο κράτος, τις τράπεζες, το πολιτικό σύστημα.
Οι Έλληνες γυρίζουν την πλάτη
Μέσα σε αυτό το βαρύ κλίμα η άγριες αντιπαραθέσεις κυβέρνησης και αντιπολίτευσης ακόμη και σε προσωπικό επίπεδο μεταξύ του πρωθυπουργού και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης αφήνουν αδιάφορους τους πολίτες, τους απογοητεύουν ακόμη περισσότερο και τους απομακρύνουν από την πολιτική ζωή.
Οι Έλληνες που κάποτε αντιμετώπιζαν τις εκλογές ως γιορτή, πλέον δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι μπορούν με την ψήφο τους να διαμορφώσουν το μέλλον τους.
Αυτό το κλίμα αποστασιοποίησης και απογοήτευσης δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο.Οι Έλληνες που κάποτε αντιμετώπιζαν τις εκλογές ως γιορτή, πλέον δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι μπορούν με την ψήφο τους να διαμορφώσουν το μέλλον τους.
Ισχύει σε όλη την Ευρώπη, αν και με μικρότερη ένταση απ΄ ότι στην Ελλάδα, όπου μεγεθύνεται λόγω της κρίσης.
Η Ευρώπη όπως έδειξε με το χειρισμό της ελληνικής κρίσης, αλλά και με το BREXIT είναι μακριά από τους πολίτες της.
Οι Βρυξέλλες και το Στρασβούργο έχουν μετατραπεί σε ένα τεράστιο «πάρκο γραφειοκρατίας».
Έναν περίκλειστο χώρο όπου μέσα από μακρές και επίπονες διαβουλεύσεις, αλλά και εκτεταμένο lobbing, λαμβάνονται αποφάσεις για την τύχη των πολιτών της Ευρώπης, χωρίς να υπάρχει πραγματική όσμωση με τις ανάγκες και τις προσδοκίες των κοινωνιών.
Σήμερα λοιπόν οι πολίτες θα στείλουν το μήνυμα τους όσο και αν όλοι λένε ότι η ψήφος των Ευρωεκλογών αφορά κυρίως τα εσωτερικά των χωρών και λιγότερο τα ευρωπαϊκά πράγματα.
Άλλωστε η κατάσταση στο εσωτερικό των χωρών αντικατοπτρίζει και τις ευρωπαϊκές αποφάσεις.
Στην Ελλάδα το ερώτημα που θα έπρεπε να έχει απασχολήσει τα επιτελεία των κομμάτων είναι η συμμετοχή στις εκλογές.
Το επιχείρημα ότι οι Έλληνες θα πάνε να ψηφίσουν γιατί όλοι έχουν έναν γνωστό, έναν φίλο, ή έναν συγγενή που είναι υποψήφιος στις δημοτικές ή τις περιφερειακές εκλογές, δεν είναι αρκετό για να καθησυχάζουν τα κόμματα.
Θα πρέπει να προβληματιστούν γιατί οι Έλληνες τους έχουν γυρίσει την πλάτη και να κάνουν ότι είναι δυνατόν για να το αλλάξουν.
Δεν φθάνει να πάνε να ψηφίσουν τον φίλο τους που είναι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος.
Πρέπει να πιστέψουν πως συμμετέχοντας μπορούν να αλλάξουν τη ζωή τους. Αυτό είναι το μεγάλο ζητούμενο και αν δεν υπάρχει χρόνος να απαντηθεί στις Ευρωεκλογές πρέπει να έχει απαντηθεί έως τις εθνικές εκλογές που πλησιάζουν.
www.worldenergynews.gr
