Θα ήταν μεγάλο λάθος να εστιάσουμε την όποια ανάλυσή μας στις αρχές του 2017, αποκλειστικά και μόνον στα διαδραματιζόμενα της «διαπραγμάτευσης» για να αξιολογήσουμε τόσο το πιθανό αποτέλεσμα αυτής, τις μεσοπρόθεσμες επιπτώσεις, όσο και την γενικότερη πορεία της Ελληνικής οικονομίας.
Καμία δε πολιτική τοποθέτηση που εστιάζεται στις εγχώριες εξελίξεις δεν πρόκειται να διαμορφώσει σφαιρική εικόνα αν δεν αποκτήσει συνολική εκτίμηση της διεθνούς κατάστασης και τους συνεχώς μεταλλασσόμενου διεθνούς status quo.
Ειδικά μετά την εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ και την στρατηγική αναδιάταξη των πολιτικών ισορροπιών στην Μέση Ανατολή με την ανάκτηση σημαντικού ρόλου από πλευράς Ρωσίας και την επικείμενη έξοδο της Μ.Β. από την ΕΕ.
Την ίδια στιγμή που η Κίνα συνεχίζει την αθόρυβη ανάπτυξή της.
Η λήξη της περιόδου ποσοτικής χαλάρωσης στις ΗΠΑ. Η σταδιακή άνοδος των επιτοκίων από την FED.
Η διατήρηση της ποσοτικής χαλάρωσης από την ΕΚΤ.
Η άνοδος της τιμής του πετρελαίου και η συνεχιζόμενη αδυναμία του Ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος ενόψει και των νέων stress tests, διαμορφώνουν ένα σύνθετο περιβάλλον ως προς την τεχνική προσέγγιση του θέματος.
Τα αποτελέσματα των επερχόμενων εκλογών όμως, σε Ολλανδία, Γαλλία και Γερμανία, χωρίς να αποκλείουμε εκλογές σε Ιταλία, θα οριοθετήσουν το πολιτικό επακόλουθο που στην ουσία θα αναδείξει την νέα Ευρωπαϊκή πολιτική μέχρι τουλάχιστον το 2020.
Για πρώτη φορά μετά την προεδρία Ρήγκαν και την πρωθυπουργία της Θάτσερ, σηματοδοτείται μία σημαντική μετάλλαξη τόσο στην πολιτική θεώρηση διακυβέρνησης των ΗΠΑ, όσο και στην δομή ευρύτερης μεταμόρφωσης της διεθνούς στόχευσης προς την κατεύθυνση ενός νέου «νεοφιλευλεύθερου» μοντέλου.
Η αλλαγή αυτή αναδεικνύει μία στροφή με εξίσου σημαντικές επιπτώσεις στις εξελισσόμενες νέες γεωπολιτικές ισορροπίες.
Η παγκοσμιοποίηση, όπως θα την αφήσει σαν έννοια λειτουργίας των οικονομιών ο Ομπάμα, δεν πρόκειται να έχει κατά πάσα πιθανότητα καμία σχέση με εκείνη που οραματίζεται ο νέος πρόεδρος.
Αναπόφευκτα, θα επέλθουν σημαντικές αλλαγές στο παγκόσμιο γεωπολιτικό, αλλά και οικονομικό κατεστημένο όπως το γνωρίζουμε σήμερα
Αυτός είναι ο βασικός λόγος που πρέπει άμεσα να ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση. Με δεδομένη δε την κατά την εκτίμησή μου αδυναμία εξόδου στις αγορές εντός του 2017 και το –παρά το περί του αντιθέτου διακηρυσσόμενο –μικρό όφελος από την ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ.
Δεν θα πρέπει δε να διαφεύγει της προσοχής μας πως τυχόν αποτυχία ένταξης στο QE μέχρι τον Ιούνιο, θα σημάνει μόνον επικοινωνιακό όφελος, ενώ θα καταδικάσει τις τράπεζες να παραμείνουν δέσμιες της αδυναμίας ουσιαστικής χρηματοδότησης της οικονομίας.
Δυστυχώς, η παρούσα φάση της κρίσης βρίσκει την χώρα στην δυσχερέστερη δυνατή συγκυρία καθώς η σηματοδοτούμενη αναδιάταξη των διεθνών οικονομικών και πολιτικών ισορροπιών, η αβεβαιότητα που προκαλεί η σημαντική συναλλαγματική μεταβλητότητα και κατ΄ επέκταση οι επιπτώσεις στην παγκόσμια αναπτυξιακή ισορροπία απαιτούν ομογενοποίηση δια της σκληρής οδού και θωράκιση του όποιου ανταγωνιστικού και παραγωγικού πλεονεκτήματος της Ευρώπης προκειμένου να μη οδηγηθεί βραχυπρόθεσμα σε περιθωριοποίηση.
Αυτός είναι ο βασικός λόγος που η Γερμανία επέλεξε το μοντέλο του «οικονομικού» ορθολογισμού προκειμένου ο συνολικός παραγωγικός μετασχηματισμός της Ευρώπης να καταστεί άμεσα εφικτός.
Οι εξελίξεις «αναμόρφωσης» του πλαισίου παγκοσμιοποίησης όπως το γνωρίζουμε εντός του 2017 θα είναι τόσο ραγδαίες που σε κάθε κατεύθυνση οι επιλογές θα είναι δύσκολες εάν δεν επιστρέψει τόσο η οικονομία, όσο και η πολιτική λογική στην ομαλότητα.
Ο Ηρακλής Ρούπας είναι οικονομολόγος, τομεάρχης Ανάπτυξης του ΠΑΣΟΚ
www.worldenergynews.gr
Καμία δε πολιτική τοποθέτηση που εστιάζεται στις εγχώριες εξελίξεις δεν πρόκειται να διαμορφώσει σφαιρική εικόνα αν δεν αποκτήσει συνολική εκτίμηση της διεθνούς κατάστασης και τους συνεχώς μεταλλασσόμενου διεθνούς status quo.
Ειδικά μετά την εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ και την στρατηγική αναδιάταξη των πολιτικών ισορροπιών στην Μέση Ανατολή με την ανάκτηση σημαντικού ρόλου από πλευράς Ρωσίας και την επικείμενη έξοδο της Μ.Β. από την ΕΕ.
Την ίδια στιγμή που η Κίνα συνεχίζει την αθόρυβη ανάπτυξή της.
Η λήξη της περιόδου ποσοτικής χαλάρωσης στις ΗΠΑ. Η σταδιακή άνοδος των επιτοκίων από την FED.
Η διατήρηση της ποσοτικής χαλάρωσης από την ΕΚΤ.
Η άνοδος της τιμής του πετρελαίου και η συνεχιζόμενη αδυναμία του Ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος ενόψει και των νέων stress tests, διαμορφώνουν ένα σύνθετο περιβάλλον ως προς την τεχνική προσέγγιση του θέματος.
Τα αποτελέσματα των επερχόμενων εκλογών όμως, σε Ολλανδία, Γαλλία και Γερμανία, χωρίς να αποκλείουμε εκλογές σε Ιταλία, θα οριοθετήσουν το πολιτικό επακόλουθο που στην ουσία θα αναδείξει την νέα Ευρωπαϊκή πολιτική μέχρι τουλάχιστον το 2020.
Για πρώτη φορά μετά την προεδρία Ρήγκαν και την πρωθυπουργία της Θάτσερ, σηματοδοτείται μία σημαντική μετάλλαξη τόσο στην πολιτική θεώρηση διακυβέρνησης των ΗΠΑ, όσο και στην δομή ευρύτερης μεταμόρφωσης της διεθνούς στόχευσης προς την κατεύθυνση ενός νέου «νεοφιλευλεύθερου» μοντέλου.
Η αλλαγή αυτή αναδεικνύει μία στροφή με εξίσου σημαντικές επιπτώσεις στις εξελισσόμενες νέες γεωπολιτικές ισορροπίες.
Η παγκοσμιοποίηση, όπως θα την αφήσει σαν έννοια λειτουργίας των οικονομιών ο Ομπάμα, δεν πρόκειται να έχει κατά πάσα πιθανότητα καμία σχέση με εκείνη που οραματίζεται ο νέος πρόεδρος.
Αναπόφευκτα, θα επέλθουν σημαντικές αλλαγές στο παγκόσμιο γεωπολιτικό, αλλά και οικονομικό κατεστημένο όπως το γνωρίζουμε σήμερα
Αυτός είναι ο βασικός λόγος που πρέπει άμεσα να ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση. Με δεδομένη δε την κατά την εκτίμησή μου αδυναμία εξόδου στις αγορές εντός του 2017 και το –παρά το περί του αντιθέτου διακηρυσσόμενο –μικρό όφελος από την ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ.
Δεν θα πρέπει δε να διαφεύγει της προσοχής μας πως τυχόν αποτυχία ένταξης στο QE μέχρι τον Ιούνιο, θα σημάνει μόνον επικοινωνιακό όφελος, ενώ θα καταδικάσει τις τράπεζες να παραμείνουν δέσμιες της αδυναμίας ουσιαστικής χρηματοδότησης της οικονομίας.
Δυστυχώς, η παρούσα φάση της κρίσης βρίσκει την χώρα στην δυσχερέστερη δυνατή συγκυρία καθώς η σηματοδοτούμενη αναδιάταξη των διεθνών οικονομικών και πολιτικών ισορροπιών, η αβεβαιότητα που προκαλεί η σημαντική συναλλαγματική μεταβλητότητα και κατ΄ επέκταση οι επιπτώσεις στην παγκόσμια αναπτυξιακή ισορροπία απαιτούν ομογενοποίηση δια της σκληρής οδού και θωράκιση του όποιου ανταγωνιστικού και παραγωγικού πλεονεκτήματος της Ευρώπης προκειμένου να μη οδηγηθεί βραχυπρόθεσμα σε περιθωριοποίηση.
Αυτός είναι ο βασικός λόγος που η Γερμανία επέλεξε το μοντέλο του «οικονομικού» ορθολογισμού προκειμένου ο συνολικός παραγωγικός μετασχηματισμός της Ευρώπης να καταστεί άμεσα εφικτός.
Οι εξελίξεις «αναμόρφωσης» του πλαισίου παγκοσμιοποίησης όπως το γνωρίζουμε εντός του 2017 θα είναι τόσο ραγδαίες που σε κάθε κατεύθυνση οι επιλογές θα είναι δύσκολες εάν δεν επιστρέψει τόσο η οικονομία, όσο και η πολιτική λογική στην ομαλότητα.
Ο Ηρακλής Ρούπας είναι οικονομολόγος, τομεάρχης Ανάπτυξης του ΠΑΣΟΚ
www.worldenergynews.gr
