Ανεξάρτητα αν οι Δημοσιονομικοί συντελεστές που εφάρμοσε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο βοήθησαν να προκληθεί στην Ελλάδα αυτή η πρωτόγνωρη και μακροβιότερη οικονομική ύφεση σε χώρα της Ε.Ε. και όχι μόνο, με συνέπεια να μειωθεί το ΑΕΠ της σε ποσοστό πάνω από 25%, να αυξηθεί το έλλειμμα στο 77% και να εκτιναχθεί η ανεργία στο 25%, το Ταμείο τοποθετούμενο απέναντι στην διαμορφωθείσα κατάσταση και χαρακτηρίζοντας το Ελληνικό χρέος «μη βιώσιμο» έχει ζητήσει από τους πιστωτές, ουσιαστικά από τα άλλα δύο μέλη της ΤΡΟΙΚΑ (ΕΚΤ & Ε.Ε.) την μείωσή της ονομαστικής του αξίας (κοινώς κούρεμα).
Επικαλούμενο δε το καταστατικό του που απαγορεύει να συμμετέχει σε χρηματοδότηση χωρών με « μη βιώσιμο χρέος» πολύ δε περισσότερο να μειώνει την απαίτησή του έχει κάνει γνωστό ότι στην περίπτωση που δεν επανέλθει σε βιώσιμο μέγεθος το Ελληνικό χρέος, είναι υποχρεωμένο να αποχωρήσει από το πρόγραμμα.
Όπως γίνεται αντιληπτό η ζητούμενη μείωση του χρέους μοιραίως θα πρέπει να επιβαρύνει την Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και τα κράτη – μέλη (κ-μ) της Ευρωζώνης.
Aξιολογώντας σε ρεαλιστική βάση την πρόταση του Ταμείου, αντιλαμβανόμεθα ότι στο σημείο αυτό αρχίζει το πρόβλημα, διότι η ζητούμενη μείωση της ονομαστικής αξίας του χρέους «κούρεμα» είναι αδύνατον να υλοποιηθεί καθόσον.
α. Η ΕΚΤ που κατέχει Ελληνικά ομόλογα και σαν Τράπεζα ναι μεν θεωρητικά θα μπορούσε να διαγράψει μέρος των απαιτήσεων της ωστόσο δε, σε μια τέτοια περίπτωση θα δημιουργούσε κακό προηγούμενο διότι κατέχει παράλληλα ομόλογα, Γαλλικά, Ιταλικά Ισπανικά ,Πορτογαλλικά κλπ πράγμα που ενδεχομένως να προκαλούσε την επιθυμία στους εκδότες των ομολόγων για ανάλογη μεταχείρηση και σε μια τέτοια εξέλιξη η αξιοπιστία του ΕΥΡΩ θα είχε πληγεί θανάσιμα.
β. Όσον αφορά την προοπτική αποδοχής μείωσης των απαιτήσεών τους εκ μέρους κ-μ της ευρωζώνης που συμμετέχουν στον δανεισμό της Ελλάδας αυτό Πολιτικά είναι ανεφάρμοστο, όταν πολλά από τα κράτη βρίσκονται τα ίδια σε πρόγραμμα διάσωσης και έχουν δανειστεί για να συμμετάσχουν στο Ελληνικό πρόγραμμα.
Η συνέχεια δίνει την σκυτάλη στον κο W. Schaeuble ο οποίος πέραν της βαθειάς αντιπάθειας που τρέφει για μέρος της Ελληνικής Οικονομικοπολιτικής ΕΛΙΤ την οποία θεωρεί γενικά ανεύθυνη αλλά και υπεύθυνη για την σημερινή κατάσταση, στην προοπτική αποχώρησης του ΔΝΤ από το πρόγραμμα, διατύπωσε σε συνέτευξή του στην εφημερίδα “ suddeutsche zeitung” ότι η Ευρωζώνη έχει τα κατάλληλα «εργαλεία» να στηρίξει την Ελλάδα χωρίς την συμμετοχή του Ταμείου με το οποίο άλλωστε υπάρχουν και δομικές διαφωνίες.
Το πρόγραμμα σύμφωνα με την δήλωσή του θα συνεχίσθεί και θα υλοποιείται από τον ESM ( Eυρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης) που με βάση τους Ευρωπαϊκούς κανόνες και συμφωνίες, τον σχεδιασμό και την παρακολούθηση των προγραμμάτων του έχει αναλάβει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Ο μηχανισμός αυτός θα επιτρέπει να εφαρμόζονται αισθητά καλύτερα οι δεσμεύσεις και μόνο στην περίπτωση που αυτό δεν θα γίνει σεβαστό από όλους, τότε το πρόγραμμα τερματίζεται και θα υπάρξουν νέες διαπραγματεύσεις.
Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι λίγες ημέρες πριν σε μία μοναδικής συγκυρίας εκδήλωση, που αφορούσε το συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης Οικονομολόγων που έλαβε χώρα στο Σικάγο, η παραπάνω θέση του κου W. Schaeuble σχεδόν ταυτίζεται με την άποψη του Γερμανού λέκτορα του “University of York” κου Matthias Morys ο οποίος παρουσία του Έλληνα αναπλ. Υπουργού Οικονομικών παρουσίασε μελέτη με θέμα “ Το πρόβλημα της Ελλάδος με τις νομισματικές ενώσεις. Παρελθόν – Παρόν” που καταλήγει ότι “ η παραχώρηση μόνο της νομισματικής Πολιτικής δεν μπορεί να είναι επαρκής για να εξασφαλισθεί η μακροπρόθεσμη παραμονή σε μια νομισματική ένωση και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο, εάν η νομισματική και η Δημοσιονομική Πολιτική ανατεθούν στο εξωτερικό.”
Η συγκεκριμένη μελέτη παρουσιάσθηκε και σε σεμινάριο στις 4.1.2017 στην Τράπεζα της Ελλάδος.
Όπως γίνεται αντιληπτό οι εξελίξεις που σχεδιάζονται θα έχουν την σφραγίδα της Γερμανικής Κυβέρνησης που ουδόλως λαμβάνει υπόψη τις ιδιαιτερότητες της Ελληνικής Οικονομίας και Κοινωνίας και προδικάζοντας το αποτέλεσμα το πρόβλημα θα γίνει πολύ μεγαλύτερο, καθόσον θα εξακολουθήσει να αγνοείται το Αξίωμα της Οικονομικής επιστήμης ότι καμμία Δημοσιονομική Πολιτική δεν μπορεί να είναι επιτυχής αν δεν έχει Εθνικό χαρακτήρα και που δεν λαμβάνει υπόψη τις ιδιαίτερες συνθήκες εκεί όπου εφαρμόζεται άλλως “εκδικείται” τις Κυβερνήσεις που εφαρμόζουν κάτι διαφορετικό.
Τέλος μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι στη χώρα μας δυστυχώς, η ιστορική πείρα έχει επιβεβαιώσει πολλάκις το συγκεκριμένο Αξίωμα.
Δημήτρης Α. Ζακοντίνος
Οικονομολόγος
Μέλος & π. Αντιπρόεδρος ΕΛΙΣΜΕ
www.worldenergynews.gr
Επικαλούμενο δε το καταστατικό του που απαγορεύει να συμμετέχει σε χρηματοδότηση χωρών με « μη βιώσιμο χρέος» πολύ δε περισσότερο να μειώνει την απαίτησή του έχει κάνει γνωστό ότι στην περίπτωση που δεν επανέλθει σε βιώσιμο μέγεθος το Ελληνικό χρέος, είναι υποχρεωμένο να αποχωρήσει από το πρόγραμμα.
Όπως γίνεται αντιληπτό η ζητούμενη μείωση του χρέους μοιραίως θα πρέπει να επιβαρύνει την Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και τα κράτη – μέλη (κ-μ) της Ευρωζώνης.
Aξιολογώντας σε ρεαλιστική βάση την πρόταση του Ταμείου, αντιλαμβανόμεθα ότι στο σημείο αυτό αρχίζει το πρόβλημα, διότι η ζητούμενη μείωση της ονομαστικής αξίας του χρέους «κούρεμα» είναι αδύνατον να υλοποιηθεί καθόσον.
α. Η ΕΚΤ που κατέχει Ελληνικά ομόλογα και σαν Τράπεζα ναι μεν θεωρητικά θα μπορούσε να διαγράψει μέρος των απαιτήσεων της ωστόσο δε, σε μια τέτοια περίπτωση θα δημιουργούσε κακό προηγούμενο διότι κατέχει παράλληλα ομόλογα, Γαλλικά, Ιταλικά Ισπανικά ,Πορτογαλλικά κλπ πράγμα που ενδεχομένως να προκαλούσε την επιθυμία στους εκδότες των ομολόγων για ανάλογη μεταχείρηση και σε μια τέτοια εξέλιξη η αξιοπιστία του ΕΥΡΩ θα είχε πληγεί θανάσιμα.
β. Όσον αφορά την προοπτική αποδοχής μείωσης των απαιτήσεών τους εκ μέρους κ-μ της ευρωζώνης που συμμετέχουν στον δανεισμό της Ελλάδας αυτό Πολιτικά είναι ανεφάρμοστο, όταν πολλά από τα κράτη βρίσκονται τα ίδια σε πρόγραμμα διάσωσης και έχουν δανειστεί για να συμμετάσχουν στο Ελληνικό πρόγραμμα.
Η συνέχεια δίνει την σκυτάλη στον κο W. Schaeuble ο οποίος πέραν της βαθειάς αντιπάθειας που τρέφει για μέρος της Ελληνικής Οικονομικοπολιτικής ΕΛΙΤ την οποία θεωρεί γενικά ανεύθυνη αλλά και υπεύθυνη για την σημερινή κατάσταση, στην προοπτική αποχώρησης του ΔΝΤ από το πρόγραμμα, διατύπωσε σε συνέτευξή του στην εφημερίδα “ suddeutsche zeitung” ότι η Ευρωζώνη έχει τα κατάλληλα «εργαλεία» να στηρίξει την Ελλάδα χωρίς την συμμετοχή του Ταμείου με το οποίο άλλωστε υπάρχουν και δομικές διαφωνίες.
Το πρόγραμμα σύμφωνα με την δήλωσή του θα συνεχίσθεί και θα υλοποιείται από τον ESM ( Eυρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης) που με βάση τους Ευρωπαϊκούς κανόνες και συμφωνίες, τον σχεδιασμό και την παρακολούθηση των προγραμμάτων του έχει αναλάβει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Ο μηχανισμός αυτός θα επιτρέπει να εφαρμόζονται αισθητά καλύτερα οι δεσμεύσεις και μόνο στην περίπτωση που αυτό δεν θα γίνει σεβαστό από όλους, τότε το πρόγραμμα τερματίζεται και θα υπάρξουν νέες διαπραγματεύσεις.
Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι λίγες ημέρες πριν σε μία μοναδικής συγκυρίας εκδήλωση, που αφορούσε το συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης Οικονομολόγων που έλαβε χώρα στο Σικάγο, η παραπάνω θέση του κου W. Schaeuble σχεδόν ταυτίζεται με την άποψη του Γερμανού λέκτορα του “University of York” κου Matthias Morys ο οποίος παρουσία του Έλληνα αναπλ. Υπουργού Οικονομικών παρουσίασε μελέτη με θέμα “ Το πρόβλημα της Ελλάδος με τις νομισματικές ενώσεις. Παρελθόν – Παρόν” που καταλήγει ότι “ η παραχώρηση μόνο της νομισματικής Πολιτικής δεν μπορεί να είναι επαρκής για να εξασφαλισθεί η μακροπρόθεσμη παραμονή σε μια νομισματική ένωση και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο, εάν η νομισματική και η Δημοσιονομική Πολιτική ανατεθούν στο εξωτερικό.”
Η συγκεκριμένη μελέτη παρουσιάσθηκε και σε σεμινάριο στις 4.1.2017 στην Τράπεζα της Ελλάδος.
Όπως γίνεται αντιληπτό οι εξελίξεις που σχεδιάζονται θα έχουν την σφραγίδα της Γερμανικής Κυβέρνησης που ουδόλως λαμβάνει υπόψη τις ιδιαιτερότητες της Ελληνικής Οικονομίας και Κοινωνίας και προδικάζοντας το αποτέλεσμα το πρόβλημα θα γίνει πολύ μεγαλύτερο, καθόσον θα εξακολουθήσει να αγνοείται το Αξίωμα της Οικονομικής επιστήμης ότι καμμία Δημοσιονομική Πολιτική δεν μπορεί να είναι επιτυχής αν δεν έχει Εθνικό χαρακτήρα και που δεν λαμβάνει υπόψη τις ιδιαίτερες συνθήκες εκεί όπου εφαρμόζεται άλλως “εκδικείται” τις Κυβερνήσεις που εφαρμόζουν κάτι διαφορετικό.
Τέλος μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι στη χώρα μας δυστυχώς, η ιστορική πείρα έχει επιβεβαιώσει πολλάκις το συγκεκριμένο Αξίωμα.
Δημήτρης Α. Ζακοντίνος
Οικονομολόγος
Μέλος & π. Αντιπρόεδρος ΕΛΙΣΜΕ
www.worldenergynews.gr
