Απόψεις

Gatestone Institute: «Πολύ σκληρός για να πεθάνει» ο Trump

Gatestone Institute: «Πολύ σκληρός για να πεθάνει» ο Trump
Οι επικεφαλής της αμερικανικής ελίτ θα ξεκινήσουν το 2019 με νέες προσπάθειες να περιοριστεί η προεδρία του Trump ή, αν όχι, να αποτραπεί η επανεκλογή του Donald Trump το 2020
Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ D. Trump έχει επαναφέρει στην ημερήσια διάταξη μια σειρά από καυτά ζητήματα.
Αυτά περιλαμβάνουν τη διεύρυνση του χάσματος των εισοδημάτων στις Ηνωμένες Πολιτείες, τις ακούσιες και απροσδόκητες συνέπειες της εξωτερικής πολιτικής και την έλλειψη ισορροπίας που δημιουργήθηκαν με την υπογραφή εμπορικών συμφωνιών με χώρες με διαφορετικό εργατικό δίκαιο και περιβαλλοντικά πρότυπα υγείας και ασφάλειας.
Ωστόσο όπως αναφέρει το think tank Gatestone Institute το πιο σημαντικό, ο Trump έχει πείσει εκατομμύρια Αμερικανούς oι οποίοι είτε δεν ενδιαφέρονται είτε ήταν αποκλεισμένοι από την πολιτική αρένα να σταματήσουν την απομόνωσή τους και να ζητήσουν μια σημαντική θέση στη συλλογική λήψη αποφάσεων.
Οι επικεφαλής της αμερικανικής ελίτ θα ξεκινήσουν το 2019 με νέες προσπάθειες να περιοριστεί η προεδρία του Trump ή, αν όχι, να αποτραπεί η επανεκλογή του Donald Trump το 2020.
Αφιερώνοντας σχεδόν όλες τις δυνάμεις τους για να επιτεθούν προσωπικά στον Trump και «προσευχόμενοι» ότι ο εισαγγελέας Mueller μπορεί να ανοίξει το δρόμο για επιβολή πρότασης μομφής κατά του Trump, οι αντιπάλους του προέδρου, ξεκινώντας από την ηγεσία του Δημοκρατικού Κόμματος, έκλεισαν τη συζήτηση για βασικά θέματα οικονομικής, κοινωνικής και εξωτερικής πολιτικής - - θέματα που έχουν σημασία για το ευρύτερο κοινό, περιορίζοντας την πολιτικής τους μόνο στον να κυνηγήσουν τον Trump.  
Υπάρχουν ελάχιστες πιθανότητες η στρατηγική αμφισβήτησης να φτάσει οπουδήποτε κοντά στην επιτυχία.
Ακόμη και αν το λόμπι υπέρ της μομφής κατά του προέδρου Trump καταφέρει να ενεργοποιήσει τη διαδικασία, είναι απίθανο ότι αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα την απομάκρυνση του Trump από το αξίωμα του.
Στην πραγματικότητα, από τους 45 που έχουν υπηρετήσει ως πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών μόνο δύο, ο Andrew Jackson και ο Bill Clinton, αντιμετώπισαν τυπικές διαδικασίες μομφής, αλλά κανένας από τους δύο δεν απομακρύνθηκε από την προεδρία.
Δύο άλλοι πρόεδροι, ο Richard Nixon και ο John Tyler, βρέθηκαν κοντά στην αποπομπή τους αλλά κατάφεραν τελικά να μην αντιμετωπίσουν πρόταση μομφής.
Ο Nixon παραιτήθηκε και ο Tyler την απέφυγε μη αναζητώντας εκ νέου την επανεκλογή του.
Με την πρόταση μομφής να θεωρείται απίθανο σενάριο, οι αντίπαλοι του D. Trump ίσως αναζητήσουν άλλους τρόπους τερματισμού της θητείας του στο Λευκό Οίκο.
Ένας τρόπος είναι να του ασκηθεί τόσο πολλή ψυχολογική πίεση που να αποφασίσει για να ανακτήσει την ηρεμία του να παραιτηθεί.
Ωστόσο, εκτός από την ειδική περίπτωση του Nixon, η παραίτηση δεν ήταν ποτέ χαρακτηριστικό της αμερικανικής προεδρικής ιστορίας.
Σε κάθε περίπτωση, το Trump μοιάζει με τον τελευταίο άνθρωπο που θα επέλεγε την ταπείνωση της παραίτησης.
Ένας τρίτος τρόπος για να απαλλαγούν από το Trump είναι να πείσουν το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα να μην του δώσει το χρίσμα για δεύτερη θητεία.
Με την πρώτη ματιά που μπορεί να μοιάζει με μια αξιόπιστη επιλογή, μόνο και μόνο επειδή το κύριο σώμα του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος δεν έχει ποτέ υποστηρίξει τον Trump.
Στις μεσοπρόθεσμες εκλογές του Νοεμβρίου, ορισμένοι Ρεπουμπλικανοί γερουσιαστές και ομογενείς επέμειναν ότι το Trump θα πρέπει να παραμείνει μακριά από τις εκστρατείες τους.
Κάποιοι που έχασαν τις έδρες τους ίσως να εξέφρασαν τη λύπη τους για την απόφασή τους, καθώς ο Trump αποδείχθηκε ότι διοικεί τη δική του βάση στήριξης πέρα από το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα.
Το κίνημα «αντι-Trump» των αμερικανικών μέσων ενημέρωσης είναι απελπισμένο να βρει τουλάχιστον μία προσωπικότητα από τους Ρεπουμπλικάνους ικανούς να αμφισβητήσουν τον πρόεδρο για το χρίσμα για εκλογές του 2020.
Μέχρι στιγμής, όμως, κανένας από τους υποτιθέμενους «ιππότες»  δεν έχει καταφέρει να κάνει εντύπωση.
Εν πάση περιπτώσει, υπάρχουν μόνο πέντε περιπτώσεις στις οποίες ένας εκλεγμένος πρόεδρος απέτυχε να κερδίσει εκ νέου διορισμό από το κόμμα του. Από αυτούς,  οι τέσσερις είχαν κληρονομήσει την προεδρία μετά το θάνατο του προέδρου.
Κάποιος ήταν ο ήδη αναφερόμενος - John Tyler, ο οποίος έγινε πρόεδρος το 1841 μετά το θάνατο του προέδρου William Henry Harrison.
Ένας άλλος ήταν ο Millard Fillmore, ο οποίος εισήλθε στο Λευκό Οίκο μετά το θάνατο του Προέδρου Zachary Taylor.
Ο τρίτος στον κατάλογο ήταν ο ήδη αναφερόμενος Andrew Jackson, ο οποίος όχι μόνο απέτυχε να εξασφαλίσει τον επαναδιορισμό του, αλλά κατάφερε να  αποφύγει την τελευταία στιγμή την πρόταση μομφής.
Ο τέταρτος ήταν ο Chester Arthur, ο οποίος ανέλαβε πρόεδρος μετά τη δολοφονία του Προέδρου James Garfield.
Μόνο ένας πρόεδρος που είχε κερδίσει την πρώτη θητεία απέτυχε να εξασφαλίσει την εκ νέου διορισμό του από το κόμμα του.
Ήταν ο Franklin Pierce, του οποίου η πτώση ήρθε σε εξαιρετικές περιστάσεις που δημιουργήθηκαν από τη διαίρεση για το ζήτημα της δουλείας, καθώς το έθνος κινήθηκε προς τον πόλεμο της απόσχισης.
Σήμερα, καμία από αυτές τις συνθήκες δεν επιτυγχάνεται στις Ηνωμένες Πολιτείες και στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα και η πιθανότητα μιας εξέγερσης του εναντίον του κατεστημένου φαίνεται απομακρυσμένη.
Μερικοί από τους αντιπάλους του Trump προσεύχονται δημόσια ότι μπορεί να μην διεκδικήσει μια δεύτερη θητεία λόγω κακής υγείας.
Παρόλο που ο Trump έχει εισέλθει στην όγδοη δεκαετία του, ωστόσο δεν παρουσιάζει σημάδια σωματικής κόπωσης, πόσο μάλλον σοβαρή ασθένεια που οδηγεί σε πιθανή ανικανότητα.
Κατά τη διάρκεια των μεσοπρόθεσμων εκλογών, αυτός ο ήταν ικανός να πετάει από το ένα άκρο της ηπείρου στην άλλη σε μια μόνο ημέρα για να ασχοληθεί με μισή ντουζίνα δημόσιες συναντήσεις.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το Trump ευδοκιμεί στην εξουσία και, παρά τα επιπλέον κιλά που έχει κερδίσει τα τελευταία δύο χρόνια, εξακολουθεί να βλέπει τον εαυτό του ως δρομέα μεγάλων αποστάσεων.
Το λάθος που οι αντίπαλοι του Trump έκαναν από την αρχή και μερικοί εξακολουθούν να κάνουν είναι να τον υποτιμήσουν και να απορρίψουν την έκκλησή του σε μεγάλα τμήματα της κοινωνίας ως παραμόρφωση.
Ωστόσο, ο Trump κατάφερε να αμφισβητήσει την πολιτική ατζέντα, αμφισβητώντας τη λεγόμενη Συναίνεση της Ουάσιγκτον που οδήγησε στην παγκοσμιοποίηση με όλα τα οφέλη και τα μειονεκτήματά της.
Με τον ανορθόδοξο τρόπο του, το Trump να επαναφέρει πίσω στην ημερήσια διάταξη αρκετά καίρια ζητήματα.

www.worldenergynews.gr

Ρoή Ειδήσεων

Δείτε επίσης