Είναι προφανές ότι η αγορά περιμένει κάτι για να πάρει κατεύθυνση
Με τζίρους περιπτέρου συνέχισε να κινείται το χρηματιστήριο την εβδομάδα που πέρασε, χωρίς ωστόσο να οδηγηθεί και σε σημαντικά χαμηλότερα επίπεδα τιμών.
Σημαντικό γεγονός της εβδομάδας το reverse split της Εθνικής που εξελήφθη από την αγορά σαν το ξεκίνημα νέου κύκλου Αυξήσεων Μετοχικών Κεφαλαίων από μεριάς των τραπεζών.
Με βάση την εμπειρία από τις αυξήσεις των τελευταίων ετών, οι αντιδράσεις των επενδυτών ήταν αρνητικές.
Την ίδια στιγμή τα spreads των ομολόγων, κρατούνται σε πολύ καλά επίπεδα, σηματοδοτώντας ότι οι ανησυχίες για default έχουν υποχωρήσει.
Υποχώρηση των spreads και υποχώρηση του χρηματιστηρίου, είναι δύο πράγματα που δεν είναι συμβατά με την ορθολογική σκέψη, οπότε κάτι συμβαίνει.
Στήριξη παραμένουν οι 735 μονάδες του Γενικού Δείκτη, ενώ η πτώση, ισχυροποίησε τις αντιστάσεις στις 767 και 780 μονάδες. Η διατήρηση του δείκτη κάτω από τις 750 μονάδες δεν προδιαθέτει για θετικές εξελίξεις.
Είναι προφανές ότι η αγορά περιμένει κάτι για να πάρει κατεύθυνση.
Αυτό το κάτι έχει να κάνει με την αναπτυξιακή επιθυμία της χώρας.
Οι επενδυτές βλέπουν ότι τα ομόλογα θα πληρωθούν οπότε δεν κινδυνεύουν.
Όμως τι γίνεται με την πραγματική οικονομία;
Μέχρι τώρα η κυβέρνηση και κατά συνέπεια η χώρα, έχει αποδείξει δύο πράγματα.
Πρώτον, υπακούει σε ότι της υποδεικνύουν οι δανειστές και μετά καθυστερεί στην υλοποίησή τους.
Δεύτερον, ξέρει να δανείζεται. Ήδη το μαξιλαράκι για την έξοδο από τα μνημόνια, προσεγγίζει τα 30 δισ. ευρώ, ενώ το χρέος της χώρας βρίσκεται στα 335 δισ. ευρώ δηλαδή περίπου στο 185% του ΑΕΠ.
Δηλαδή παρά τα προγράμματα στήριξης και τις διαγραφές και αναδιαρθρώσεις χρέους, το χρέος της Ελλάδας ανέβηκε λίγο, από 330 δισ. το 2010 σε 335 δισ. ευρώ ενώ το ΑΕΠ έπεσε από 230 δισ. το 2008 σε 180 δισ. ευρώ πέρυσι.
Οι επενδυτές τώρα περιμένουν την υλοποίηση των ψηφισμένων δεσμεύσεων και επίσης να δούνε τι θα κάνουμε όλα αυτά τα λεφτά που έχουμε διαθέσιμα.
Για ένα μεγάλο μέρος των διαθεσίμων η Ελλάδα δεν έχει λέγειν για τον τρόπο χρήσης τους.
Για ένα άλλο όμως μέρος, όπως και για την χάραξη πολιτικής έχει (μετά από έγκριση των «θεσμών» φυσικά).
Αν συνεχιστεί η υπερφορολόγηση και τα επιδοματάκια κάθε λογής, φαντάζομαι δεν θα είναι ευχαριστημένοι.
Αν δοθεί μια αναπτυξιακή διάσταση, είτε με απευθείας επενδύσεις (αποκρατικοποιήσεις), είτε με στήριξη του ιδιωτικού τομέα μέσω της πληρωμής των ληξιπρόθεσμων, της χρήσης του πακέτου Junker για επιχειρήσεις, είτε ακόμα και μέσω της μείωσης φόρων και εισφορών, φαντάζομαι θα είναι πιο πρόθυμοι να επενδύσουν και αυτοί.
Κρίσιμο παραμένει και το θέμα της επίλυσης των κόκκινων δανείων, για τα οποία οι τράπεζες κινούνται δυναμικά (και σκληρά) το τελευταίο διάστημα.
Όπως πάντα το χειρότερο σενάριο είναι να μην γίνει τίποτε και να συνεχίσουμε να πετάμε τη μπάλα στην εξέδρα, με τις άσκοπες κομματικές αντιπαραθέσεις και το παιχνίδι με το χρόνο των εκλογών.
Στο κάτω -κάτω εμείς χρειαζόμαστε επενδύσεις για να αποκτήσουμε ελπίδες και όσο αυτές δεν έρχονται μένουμε στη μιζέρια μας.
Κωνσταντίνος Φέγγος
Πρόεδρος VERSAL ΑΕΠΕΥ
www.worldenergynews.gr
