«Την τελευταία δεκαετία, όλα όσα θα μπορούσαν να πάνε στραβά, πήγαν στραβά» σχολιάζει ο George Soros
Τον κώδωνα του κινδύνου για ακόμα μια μεγάλη χρηματοπιστωτική κρίση που θα μπορούσε να προκύψει από το ισχυρό δολάριο και την εκροή κεφαλαίων από τις αναδυόμενες αγορές, έκρουσε ο μεγαλοεπενδυτής, George Soros, προειδοποιώντας την ΕΕ ότι έρχεται αντιμέτωπη με μια υπαρξιακή απειλή.
Όπως επεσήμανε κατά τη διάρκεια ομιλίας του στο Παρίσι, η κατάργηση της πυρηνικής συμφωνίας του Ιράν και τις διατλαντικής συμμαχίας μεταξύ της ΕΕ και των ΗΠΑ «αναμένεται να έχουν αρνητική επίδραση στην ευρωπαϊκή οικονομία και να προκαλέσουν άλλα προβλήματα», μεταξύ των οποίων η υποτίμηση των νομισμάτων των αναδυόμενων αγορών.
«Ενδέχεται να οδεύουμε προς μία ακόμα μεγάλη χρηματοπιστωτική κρίση» τόνισε χαρακτηριστικά.
Το άρθρο του Soros στο project-syndicate.org
«Η ΕΕ είναι βυθισμένη σε μια υπαρξιακή κρίση.
Την τελευταία δεκαετία, όλα όσα θα μπορούσαν να πάνε στραβά, πήγαν στραβά» επισημαίνει ο George Soros, σε άρθρο του στο project-syndicate.org, θέτοντας παράλληλα το ερώτημα πως ένα πολιτικό project που στήριξε την μεταπολεμική ειρήνη και την ευημερία της Ευρώπης έφτασε σε αυτό το σημείο;
Όπως επισημαίνει, μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, η ΕΕ φαίνεται να έχει χάσει τον προσανατολισμό της.
Ενέκρινε πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής, που οδήγησε στην κρίση του ευρώ και μετέτρεψε την ευρωζώνη σε μια σχέση μεταξύ πιστωτών και οφειλετών.
Οι δανειστές έθεσε μια σειρά από προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούν οι οφειλέτες, αλλά δεν μπόρεσαν εκπληρωθούν.
«Αυτό δημιούργησε μια σχέση που δεν ήταν ούτε εθελοντική ούτε ισότιμη - το αντίθετο δηλ. από αυτό όπου είχε βασιστεί η ίδρυση της ΕΕ» αναφέρεται στο άρθρο του.
Ως αποτέλεσμα, πολλοί νέοι άνθρωποι σήμερα αντιμετωπίζουν την ΕΕ ως εχθρό που τους στερεί θέσεις εργασίας και ένα ασφαλές και ελπιδοφόρο μέλλον.
Οι λαϊκιστές πολιτικοί εκμεταλλεύθηκαν τη δυσαρέσκεια και σχημάτισαν αντι-ευρωπαϊκά κόμματα και κινήματα.
Στη συνέχεια ακολούθησε η μεταναστευτική κρίση του 2018, όπου αρχικά οι περισσότεροι ένιωθαν άσχημα με τη δυσχερή κατάσταση των προσφύγων που εγκατέλειψαν τις πατρίδες τους, αλλά την ίδια στιγμή δεν ήθελαν να διαταραχθεί η καθημερινή τους ζωή από την καταστροφή των κοινωνικών υπηρεσιών.
«Και σύντομα απογοητεύτηκαν από την αποτυχία των αρχών να αντιμετωπίσουν την κρίση» σχολιάζει ο Soros.
Τι μπορεί να γίνει;
Σύμφωνα με τον Soros, η ΕΕ αντιμετωπίζει τρία πιεστικά προβλήματα: την προσφυγική κρίση, την πολιτική λιτότητας που εμπόδισε την οικονομική ανάπτυξη της Ευρώπης και την εδαφική της διάλυση, όπως το Brexit.
Αρχικά λοιπόν θα πρέπει να αντιμετωπιστεί η προσφυγική κρίση.
Ως προς αυτό, ο Soros υποστηρίζει ότι η κατανομή των προσφύγων στην Ευρώπη πρέπει να είναι εντελώς εθελοντική.
Αυτό σημαίνει ότι τα κράτη μέλη δεν πρέπει να αναγκάζονται να δέχονται πρόσφυγες που δεν θέλουν και οι πρόσφυγες δεν πρέπει να αναγκάζονται να εγκατασταθούν σε χώρες όπου δεν θέλουν να πάνε.
Όσον αφορά τις πολιτικές λιτότητας, ο ίδιος υποστηρίζει όταν αν και μέχρι πρότινος θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι αποδίδει, τελευταία όπως η ανάπτυξη της ευρωπαϊκής οικονομίας επιβραδύνεται και η Ευρώπη πρέπει απλά να επιμένει.
Ωστόσο, αυτή τη στιγμή, η Ευρώπη έχει έρθει αντιμέτωπη με την κατάρρευση της πυρηνικής συμφωνίας του Ιράν και την καταστροφή της διατλαντικής συμμαχίας, που αναμένεται να έχει αρνητικό αντίκτυπο στην οικονομία και προκαλέσει κι άλλα προβλήματα.
«Η Ευρώπη πρέπει να κάνει κάτι δραστικό για να επιβιώσει από την υπαρξιακή κρίση.
Με απλά λόγια, η ΕΕ πρέπει να επανιδρυθεί» τονίζει στο άρθρο του ο Soros προσθέτοντας ότι στο επίκεντρο θα πρέπει να βρεθούν οι απλοί άνθρωποι.
Όσον αφορά το Brexit, ο Soros επισημαίνει ότι θα είναι μια επιβλαβής διαδικασία, που θα ζημιώσει και τις δυο πλευρές.
Το «διαζύγιο» θα είναι μια μακρά διαδικασία, πιθανόν να διαρκέσει περισσότερο από πέντε χρόνια - μια φαινομενική αιωνιότητα στην πολιτική, ειδικά σε επαναστατικές περιόδους όπως η παρούσα.
Τελικά, εναπόκειται στον βρετανό λαό να αποφασίσει τι θέλει να κάνει, αλλά θα ήταν καλύτερο να καταλήξουν σε μια απόφαση το συντομότερο δυνατόν.
«Αυτός είναι ο στόχος μιας πρωτοβουλίας που καλείται Best for Britain, την οποία υποστηρίζω.
Αυτή η πρωτοβουλία αγωνίστηκε και βοήθησε να κερδίσει, μια ουσιαστική κοινοβουλευτική ψηφοφορία για ένα μέτρο που περιλαμβάνει την επιλογή η Βρετανία να μην αποχωρήσει από την ΕΕ μέχρι να οριστικοποιηθεί το Brexit.
Η Βρετανία θα προσφερε στην Ευρώπη μια μεγάλη υπηρεσία, αναιρώντας το Brexit και όχι δημιουργώντας μια δύσκολη τρύπα στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό.
Αλλά οι πολίτες της πρέπει να εκφράσουν την υποστήριξή τους σε μια πειστική συμφωνία ώστε να ληφθούν σοβαρά υπόψη από την Ευρώπη.
Αυτό είναι ο καλύτερος στόχος της πρωτοβουλίας Best for Britain όσον αφορά τη δέσμευση του εκλογικού σώματος» αναφέρει στο άρθρο του.
Τι πρέπει να αλλάξει;
Την ίδια στιγμή, ο Soros τονίζει ότι ο στόχος της πιο στενής ΕΕ πρέπει να εγκαταλειφθεί.
«Αντί για μια Ευρώπη πολλαπλών ταχυτήτων, ο στόχος πρέπει να είναι μια "multi-track Ευρώπη" που θα επιτρέπει στα κράτη μέλη μια ευρύτερη ποικιλία επιλογών.
Αυτό θα έχει ευρύτατο ευεργετικό αποτέλεσμα.
Επί του παρόντος, η στάση απέναντι στη συνεργασία είναι αρνητική: τα κράτη μέλη θέλουν να επαναβεβαιώσουν την κυριαρχία τους αντί να παραχωρήσουν μεγαλύτερο κομμάτι της.
Αν όμως η συνεργασία παρήγαγε θετικά αποτελέσματα, το συναίσθημα μπορεί να βελτιωθεί και ορισμένοι στόχοι, όπως η άμυνα, που επί του παρόντος επιδιώκονται καλύτερα από συνασπισμούς των πρόθυμων, θα μπορούσαν να αποσπάσουν καθολική συμμετοχή.
Η σκληρή πραγματικότητα μπορεί να αναγκάσει τα κράτη μέλη να αναστείλουν τα εθνικά τους συμφέροντα προς το συμφέρον της διατήρησης της ΕΕ» επισημαίνει ο ίδιος.
Την τελευταία δεκαετία, όλα όσα θα μπορούσαν να πάνε στραβά, πήγαν στραβά» επισημαίνει ο George Soros, σε άρθρο του στο project-syndicate.org, θέτοντας παράλληλα το ερώτημα πως ένα πολιτικό project που στήριξε την μεταπολεμική ειρήνη και την ευημερία της Ευρώπης έφτασε σε αυτό το σημείο;
Όπως επισημαίνει, μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, η ΕΕ φαίνεται να έχει χάσει τον προσανατολισμό της.
Ενέκρινε πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής, που οδήγησε στην κρίση του ευρώ και μετέτρεψε την ευρωζώνη σε μια σχέση μεταξύ πιστωτών και οφειλετών.
Οι δανειστές έθεσε μια σειρά από προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούν οι οφειλέτες, αλλά δεν μπόρεσαν εκπληρωθούν.
«Αυτό δημιούργησε μια σχέση που δεν ήταν ούτε εθελοντική ούτε ισότιμη - το αντίθετο δηλ. από αυτό όπου είχε βασιστεί η ίδρυση της ΕΕ» αναφέρεται στο άρθρο του.
Ως αποτέλεσμα, πολλοί νέοι άνθρωποι σήμερα αντιμετωπίζουν την ΕΕ ως εχθρό που τους στερεί θέσεις εργασίας και ένα ασφαλές και ελπιδοφόρο μέλλον.
Οι λαϊκιστές πολιτικοί εκμεταλλεύθηκαν τη δυσαρέσκεια και σχημάτισαν αντι-ευρωπαϊκά κόμματα και κινήματα.
Στη συνέχεια ακολούθησε η μεταναστευτική κρίση του 2018, όπου αρχικά οι περισσότεροι ένιωθαν άσχημα με τη δυσχερή κατάσταση των προσφύγων που εγκατέλειψαν τις πατρίδες τους, αλλά την ίδια στιγμή δεν ήθελαν να διαταραχθεί η καθημερινή τους ζωή από την καταστροφή των κοινωνικών υπηρεσιών.
«Και σύντομα απογοητεύτηκαν από την αποτυχία των αρχών να αντιμετωπίσουν την κρίση» σχολιάζει ο Soros.
Τι μπορεί να γίνει;
Σύμφωνα με τον Soros, η ΕΕ αντιμετωπίζει τρία πιεστικά προβλήματα: την προσφυγική κρίση, την πολιτική λιτότητας που εμπόδισε την οικονομική ανάπτυξη της Ευρώπης και την εδαφική της διάλυση, όπως το Brexit.
Αρχικά λοιπόν θα πρέπει να αντιμετωπιστεί η προσφυγική κρίση.
Ως προς αυτό, ο Soros υποστηρίζει ότι η κατανομή των προσφύγων στην Ευρώπη πρέπει να είναι εντελώς εθελοντική.
Αυτό σημαίνει ότι τα κράτη μέλη δεν πρέπει να αναγκάζονται να δέχονται πρόσφυγες που δεν θέλουν και οι πρόσφυγες δεν πρέπει να αναγκάζονται να εγκατασταθούν σε χώρες όπου δεν θέλουν να πάνε.
Όσον αφορά τις πολιτικές λιτότητας, ο ίδιος υποστηρίζει όταν αν και μέχρι πρότινος θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι αποδίδει, τελευταία όπως η ανάπτυξη της ευρωπαϊκής οικονομίας επιβραδύνεται και η Ευρώπη πρέπει απλά να επιμένει.
Ωστόσο, αυτή τη στιγμή, η Ευρώπη έχει έρθει αντιμέτωπη με την κατάρρευση της πυρηνικής συμφωνίας του Ιράν και την καταστροφή της διατλαντικής συμμαχίας, που αναμένεται να έχει αρνητικό αντίκτυπο στην οικονομία και προκαλέσει κι άλλα προβλήματα.
«Η Ευρώπη πρέπει να κάνει κάτι δραστικό για να επιβιώσει από την υπαρξιακή κρίση.
Με απλά λόγια, η ΕΕ πρέπει να επανιδρυθεί» τονίζει στο άρθρο του ο Soros προσθέτοντας ότι στο επίκεντρο θα πρέπει να βρεθούν οι απλοί άνθρωποι.
Όσον αφορά το Brexit, ο Soros επισημαίνει ότι θα είναι μια επιβλαβής διαδικασία, που θα ζημιώσει και τις δυο πλευρές.
Το «διαζύγιο» θα είναι μια μακρά διαδικασία, πιθανόν να διαρκέσει περισσότερο από πέντε χρόνια - μια φαινομενική αιωνιότητα στην πολιτική, ειδικά σε επαναστατικές περιόδους όπως η παρούσα.
Τελικά, εναπόκειται στον βρετανό λαό να αποφασίσει τι θέλει να κάνει, αλλά θα ήταν καλύτερο να καταλήξουν σε μια απόφαση το συντομότερο δυνατόν.
«Αυτός είναι ο στόχος μιας πρωτοβουλίας που καλείται Best for Britain, την οποία υποστηρίζω.
Αυτή η πρωτοβουλία αγωνίστηκε και βοήθησε να κερδίσει, μια ουσιαστική κοινοβουλευτική ψηφοφορία για ένα μέτρο που περιλαμβάνει την επιλογή η Βρετανία να μην αποχωρήσει από την ΕΕ μέχρι να οριστικοποιηθεί το Brexit.
Η Βρετανία θα προσφερε στην Ευρώπη μια μεγάλη υπηρεσία, αναιρώντας το Brexit και όχι δημιουργώντας μια δύσκολη τρύπα στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό.
Αλλά οι πολίτες της πρέπει να εκφράσουν την υποστήριξή τους σε μια πειστική συμφωνία ώστε να ληφθούν σοβαρά υπόψη από την Ευρώπη.
Αυτό είναι ο καλύτερος στόχος της πρωτοβουλίας Best for Britain όσον αφορά τη δέσμευση του εκλογικού σώματος» αναφέρει στο άρθρο του.
Τι πρέπει να αλλάξει;
Την ίδια στιγμή, ο Soros τονίζει ότι ο στόχος της πιο στενής ΕΕ πρέπει να εγκαταλειφθεί.
«Αντί για μια Ευρώπη πολλαπλών ταχυτήτων, ο στόχος πρέπει να είναι μια "multi-track Ευρώπη" που θα επιτρέπει στα κράτη μέλη μια ευρύτερη ποικιλία επιλογών.
Αυτό θα έχει ευρύτατο ευεργετικό αποτέλεσμα.
Επί του παρόντος, η στάση απέναντι στη συνεργασία είναι αρνητική: τα κράτη μέλη θέλουν να επαναβεβαιώσουν την κυριαρχία τους αντί να παραχωρήσουν μεγαλύτερο κομμάτι της.
Αν όμως η συνεργασία παρήγαγε θετικά αποτελέσματα, το συναίσθημα μπορεί να βελτιωθεί και ορισμένοι στόχοι, όπως η άμυνα, που επί του παρόντος επιδιώκονται καλύτερα από συνασπισμούς των πρόθυμων, θα μπορούσαν να αποσπάσουν καθολική συμμετοχή.
Η σκληρή πραγματικότητα μπορεί να αναγκάσει τα κράτη μέλη να αναστείλουν τα εθνικά τους συμφέροντα προς το συμφέρον της διατήρησης της ΕΕ» επισημαίνει ο ίδιος.
www.worldenergynews.gr
