Πάγια επιδίωξη της Άγκυρας είναι η διατήρηση ή ο έλεγχος της στρατηγικής σημασίας της Κύπρου, παράλληλα με τη συμμετοχή της στην εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων της Μεσογείου
Όπως είναι γνωστό στις 24 Ιουνίου 2018, προγραμματίσθηκε να διεξαχθούν στην Τουρκία οι πρόωρες βουλευτικές και προεδρικές εκλογές.
Τα ερωτήματα που προκύπτουν μετά από αυτό είναι : Το αποτέλεσμα των εκλογών θα καθορίσει τη συνέχιση ή το τέλος της τουρκικής προκλητικότητας έναντι της χώρας μας;
Τι πρέπει να περιμένουμε μετά τις 24 Ιουνίου σχετικά με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις;
Αυτό που πρέπει να επισημάνουμε είναι ότι η Τουρκία από το 1974 και μετά έχει υιοθετήσει απέναντι στη χώρα μας μια μακρόπνοη αναθεωρητική στρατηγική, που εφαρμόζει αδιάλειπτα και απαρέγκλιτα, ανεξαρτήτως εσωτερικών πολιτικών διακυμάνσεων.
Ο λόγος είναι ότι κεμαλιστές και ισλαμιστές συμμερίζονται την ίδια ακριβώς εθνικιστική προσέγγιση και αντιλαμβάνονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο τα θέματα εξωτερικής πολιτικής έναντι των μη μουσουλμάνων.
Η στρατηγική της Τουρκίας έχει στόχο την αλλαγή της υφισταμένης κατάστασης στην περιοχή και έχει σχέση με δυο θέματα :
• Πρώτον, με την αίσθηση της Τουρκίας ότι η Ελλάδα αποτελεί απειλή γι΄ αυτήν, όσο και αν αυτό ακούγεται παράδοξο. Η απειλή συνίσταται στην παρέμβαση που νοιώθει ότι ασκεί η χώρα μας στο ζωτικό της χώρο. Η Τουρκία είναι μια πολύ μεγάλη χώρα σε έκταση, με τεράστιο μήκος ακτών αλλά πολύ μικρό εύρος χωρικών υδάτων και αισθάνεται ότι η Ελλάδα και κυρίως η παρουσία των ελληνικών νησιών στο Αιγαίο τη «στραγγαλίζουν».
• Δεύτερον, με την πιθανή ανεύρεση ενεργειακών κοιτασμάτων και τη συνδιαχείριση – συνεκμετάλλευση που επιθυμεί η Τουρκία στο χώρο του Αιγαίου και της Ν.Α. Μεσογείου. Μια ιστορική ανασκόπηση στις ελληνοτουρκικές κρίσεις του παρελθόντος, μας καταδεικνύει το θέμα αυτό. Τόσο η κρίση του 1976, όσο και αυτή του 1987, είχαν αιτία την προσπάθεια της Τουρκίας να διεξάγει έρευνες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Η κρίση των Ιμίων, είχε στόχο από την πλευρά της Τουρκίας την εφαρμογή της θεωρίας των γκρίζων ζωνών με απώτερο σκοπό την επανοριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών και τη συνδιαχείριση – συνεκμετάλλευση στο χώρο του Αιγαίου.
Τα δεδομένα αναφορικά με τα δύο προαναφερόμενα ζητήματα δεν έχουν αλλάξει και κατά συνέπεια, δεν μπορούμε να αναμένουμε με το τέλος των τουρκικών εκλογών διαφοροποίηση της αναθεωρητικής στρατηγικής της Άγκυρας απέναντι στη χώρα μας.
Τουρκικές έρευνες για υδρογονάνθρακες
Αυτό που αναμένεται το επόμενο διάστημα, είναι ότι η Τουρκία θα επιχειρήσει να διεξάγει έρευνες για ενεργειακά κοιτάσματα στη Ν.Α. Μεσόγειο.
Πριν δυο μέρες, ο υπουργός Ενέργειας και Φυσικών Πόρων της Τουρκίας, Μπεράτ Αλμπαϊράκ, δήλωσε ότι η Άγκυρα είναι έτοιμη να ξεκινήσει την πρώτη της γεώτρηση πετρελαίου και φυσικού αερίου μέσα στο καλοκαίρι, χωρίς να προσδιορίσει επακριβώς την περιοχή που θα διεξαχθεί αυτή.
Η Τουρκία έχει προχωρήσει σε ένα πολύ μεγάλο επενδυτικό πρόγραμμα για θαλάσσιες έρευνες και γεωτρήσεις.
Συγκεκριμένα διαθέτει δύο σκάφη για έρευνες: Το ένα είναι το γνωστό «Μπαρμπαρός Χαϊρεντίν Πασά» και ένα ακόμα που ναυπήγησε η ίδια, η κατασκευή του οποίου ολοκληρώθηκε πέρυσι.
Έχει προχωρήσει επίσης σε διαπραγματεύσεις με τους Νορβηγούς για την αγορά ή ναυπήγηση ενός ακόμη σκάφους, που είναι το καλύτερο παγκοσμίως για έρευνες σε ανοιχτή θάλασσα και μεγάλα βάθη.
Όπως είναι κατανοητό, η εγκατάσταση πλατφόρμας γεωτρήσεων έχει εντελώς διαφορετική βαρύτητα από την έξοδο ενός ερευνητικού σκάφους, που θα δημιουργούσε προβλήματα αλλά με προσωρινό χαρακτήρα.
Αντίθετα, η πλατφόρμα γεωτρήσεων μπορεί να δημιουργήσει τετελεσμένα καθώς διέπεται από διαφορετικό θεσμικό και νομικό πλαίσιο με βάση το διεθνές δίκαιο.
Πάγια επιδίωξη της Άγκυρας, όπως διατυπώθηκε από τον Αχμέτ Νταβούτογλου στο βιβλίο του «Το Στρατηγικό Βάθος», είναι η διατήρηση ή ο έλεγχος της στρατηγικής σημασίας της νήσου Κύπρου, παράλληλα με τη συμμετοχή της στην εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων της Μεσογείου.
Η Άγκυρα, επιδιώκει να καταστεί ενεργειακός κόμβος Δύσης και Ανατολής μέσω της κατασκευής αγωγών που θα διέρχονται από το έδαφός της και δεν είναι διατεθειμένη να μείνει εκτός της εκμετάλλευσης των ενεργειακών αποθεμάτων της Ν.Α. Μεσογείου.
Η Τουρκία, το επόμενο διάστημα ενδεχομένως θα επιχειρήσει να δημιουργήσει τετελεσμένα επικαλούμενη τα κυριαρχικά της δικαιώματα και θα προσπαθήσει μέσω της πάγιας και μακροπρόθεσμης στρατηγικής που εφαρμόζει να αλλάξει το status quo της περιοχής.
Για την αντιμετώπιση του ενδεχομένου αυτού, δεν πρέπει να εναποθέτουμε τις ελπίδες μας στις ΗΠΑ, Ε.Ε., κ.λπ, αλλά απαιτείται ετοιμότητα και επαγρύπνηση από την πλευρά μας.
Τα κυρίαρχα κράτη βασίζονται για την ασφάλειά τους στην αυτοδύναμη εθνική τους ισχύ και όχι σε παρεμβάσεις του διεθνή παράγοντα.
www.worldenergynews.gr
Τα ερωτήματα που προκύπτουν μετά από αυτό είναι : Το αποτέλεσμα των εκλογών θα καθορίσει τη συνέχιση ή το τέλος της τουρκικής προκλητικότητας έναντι της χώρας μας;
Τι πρέπει να περιμένουμε μετά τις 24 Ιουνίου σχετικά με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις;
Αυτό που πρέπει να επισημάνουμε είναι ότι η Τουρκία από το 1974 και μετά έχει υιοθετήσει απέναντι στη χώρα μας μια μακρόπνοη αναθεωρητική στρατηγική, που εφαρμόζει αδιάλειπτα και απαρέγκλιτα, ανεξαρτήτως εσωτερικών πολιτικών διακυμάνσεων.
Ο λόγος είναι ότι κεμαλιστές και ισλαμιστές συμμερίζονται την ίδια ακριβώς εθνικιστική προσέγγιση και αντιλαμβάνονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο τα θέματα εξωτερικής πολιτικής έναντι των μη μουσουλμάνων.
Η στρατηγική της Τουρκίας έχει στόχο την αλλαγή της υφισταμένης κατάστασης στην περιοχή και έχει σχέση με δυο θέματα :
• Πρώτον, με την αίσθηση της Τουρκίας ότι η Ελλάδα αποτελεί απειλή γι΄ αυτήν, όσο και αν αυτό ακούγεται παράδοξο. Η απειλή συνίσταται στην παρέμβαση που νοιώθει ότι ασκεί η χώρα μας στο ζωτικό της χώρο. Η Τουρκία είναι μια πολύ μεγάλη χώρα σε έκταση, με τεράστιο μήκος ακτών αλλά πολύ μικρό εύρος χωρικών υδάτων και αισθάνεται ότι η Ελλάδα και κυρίως η παρουσία των ελληνικών νησιών στο Αιγαίο τη «στραγγαλίζουν».
• Δεύτερον, με την πιθανή ανεύρεση ενεργειακών κοιτασμάτων και τη συνδιαχείριση – συνεκμετάλλευση που επιθυμεί η Τουρκία στο χώρο του Αιγαίου και της Ν.Α. Μεσογείου. Μια ιστορική ανασκόπηση στις ελληνοτουρκικές κρίσεις του παρελθόντος, μας καταδεικνύει το θέμα αυτό. Τόσο η κρίση του 1976, όσο και αυτή του 1987, είχαν αιτία την προσπάθεια της Τουρκίας να διεξάγει έρευνες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Η κρίση των Ιμίων, είχε στόχο από την πλευρά της Τουρκίας την εφαρμογή της θεωρίας των γκρίζων ζωνών με απώτερο σκοπό την επανοριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών και τη συνδιαχείριση – συνεκμετάλλευση στο χώρο του Αιγαίου.
Τα δεδομένα αναφορικά με τα δύο προαναφερόμενα ζητήματα δεν έχουν αλλάξει και κατά συνέπεια, δεν μπορούμε να αναμένουμε με το τέλος των τουρκικών εκλογών διαφοροποίηση της αναθεωρητικής στρατηγικής της Άγκυρας απέναντι στη χώρα μας.
Τουρκικές έρευνες για υδρογονάνθρακες
Αυτό που αναμένεται το επόμενο διάστημα, είναι ότι η Τουρκία θα επιχειρήσει να διεξάγει έρευνες για ενεργειακά κοιτάσματα στη Ν.Α. Μεσόγειο.
Πριν δυο μέρες, ο υπουργός Ενέργειας και Φυσικών Πόρων της Τουρκίας, Μπεράτ Αλμπαϊράκ, δήλωσε ότι η Άγκυρα είναι έτοιμη να ξεκινήσει την πρώτη της γεώτρηση πετρελαίου και φυσικού αερίου μέσα στο καλοκαίρι, χωρίς να προσδιορίσει επακριβώς την περιοχή που θα διεξαχθεί αυτή.
Η Τουρκία έχει προχωρήσει σε ένα πολύ μεγάλο επενδυτικό πρόγραμμα για θαλάσσιες έρευνες και γεωτρήσεις.
Συγκεκριμένα διαθέτει δύο σκάφη για έρευνες: Το ένα είναι το γνωστό «Μπαρμπαρός Χαϊρεντίν Πασά» και ένα ακόμα που ναυπήγησε η ίδια, η κατασκευή του οποίου ολοκληρώθηκε πέρυσι.
Έχει προχωρήσει επίσης σε διαπραγματεύσεις με τους Νορβηγούς για την αγορά ή ναυπήγηση ενός ακόμη σκάφους, που είναι το καλύτερο παγκοσμίως για έρευνες σε ανοιχτή θάλασσα και μεγάλα βάθη.
Όπως είναι κατανοητό, η εγκατάσταση πλατφόρμας γεωτρήσεων έχει εντελώς διαφορετική βαρύτητα από την έξοδο ενός ερευνητικού σκάφους, που θα δημιουργούσε προβλήματα αλλά με προσωρινό χαρακτήρα.
Αντίθετα, η πλατφόρμα γεωτρήσεων μπορεί να δημιουργήσει τετελεσμένα καθώς διέπεται από διαφορετικό θεσμικό και νομικό πλαίσιο με βάση το διεθνές δίκαιο.
Πάγια επιδίωξη της Άγκυρας, όπως διατυπώθηκε από τον Αχμέτ Νταβούτογλου στο βιβλίο του «Το Στρατηγικό Βάθος», είναι η διατήρηση ή ο έλεγχος της στρατηγικής σημασίας της νήσου Κύπρου, παράλληλα με τη συμμετοχή της στην εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων της Μεσογείου.
Η Άγκυρα, επιδιώκει να καταστεί ενεργειακός κόμβος Δύσης και Ανατολής μέσω της κατασκευής αγωγών που θα διέρχονται από το έδαφός της και δεν είναι διατεθειμένη να μείνει εκτός της εκμετάλλευσης των ενεργειακών αποθεμάτων της Ν.Α. Μεσογείου.
Η Τουρκία, το επόμενο διάστημα ενδεχομένως θα επιχειρήσει να δημιουργήσει τετελεσμένα επικαλούμενη τα κυριαρχικά της δικαιώματα και θα προσπαθήσει μέσω της πάγιας και μακροπρόθεσμης στρατηγικής που εφαρμόζει να αλλάξει το status quo της περιοχής.
Για την αντιμετώπιση του ενδεχομένου αυτού, δεν πρέπει να εναποθέτουμε τις ελπίδες μας στις ΗΠΑ, Ε.Ε., κ.λπ, αλλά απαιτείται ετοιμότητα και επαγρύπνηση από την πλευρά μας.
Τα κυρίαρχα κράτη βασίζονται για την ασφάλειά τους στην αυτοδύναμη εθνική τους ισχύ και όχι σε παρεμβάσεις του διεθνή παράγοντα.
www.worldenergynews.gr
