Ο Ερντογάν και η τουρκική διπλωματία διαθέτουν την απαραίτητη εμπειρία και οξυδέρκεια και δεν θα επιτελέσουν ένα στρατηγικό λάθος, όπως είναι αυτό της αντιπαράθεσης με τις ΗΠΑ
«Το κέντρο της πόλης Αφρίν στη Συρία, είναι υπό τον απόλυτο έλεγχο του ελεύθερου συριακού στρατού με την υποστήριξη των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων», ανακοίνωσε το πρωί της 18ης Μαρτίου 2018, ο πρόεδρος της Τουρκίας Ερντογάν.
Πριν δυο μήνες περίπου, ο ίδιος είχε αναγγείλει την έναρξη της επιχείρησης «Κλάδος Ελαίας» εναντίον των Κούρδων ανταρτών στην περιοχή.
Η επίσημη ανακοίνωση για την αναγκαιότητα της εν λόγω επιχείρησης που ουσιαστικά συνιστά παραβίαση της εδαφικής ακεραιότητας μιας γειτονικής χώρας χωρίς προφανή πρόκληση, έκανε λόγο για διασφάλιση της σταθερότητας και της ασφάλειας των συνόρων της Τουρκίας.
Είναι κατανοητό, ότι στρατηγικός στόχος της Άγκυρας αποτελεί η απαγόρευση στους Κούρδους μαχητές να ενώσουν τα καντόνια που ελέγχουν και να δημιουργηθεί αυτόνομο κουρδικό κράτος, γεγονός που συνιστά σοβαρή απειλή για την εθνική ασφάλεια της Τουρκίας.
Σε δηλώσεις του ο Τούρκος πρόεδρος έχει επισημάνει επανειλημμένως πως μετά την επιχείρησή στο Αφρίν, η Τουρκία θα συνεχίσει προς ανατολάς και υποσχέθηκε ότι θα «καθαρίσει» τη Μανμπίτζ, που βρίσκεται σε απόσταση εκατό χλμ. ανατολικά και όλη τη βορειοδυτική Συρία κατά μήκος των συνόρων μέχρι το βορειοδυτικό Ιράκ, όπου αμερικανικές δυνάμεις είναι παρούσες στο πλευρό των Κούρδων πολιτοφυλάκων.
Οι ΗΠΑ διατηρούν δυνάμεις ανατολικά του Ευφράτη ποταμού, στην περιοχή που προαναφέρθηκε, οι οποίες και θα παραμείνουν στη Συρία μέχρι να βρεθεί πολιτική λύση στο συριακό πρόβλημα, προκειμένου κατά κύριο λόγο να ελεγχθεί η επιρροή και επέκταση του Ιράν στην περιοχή.
Η αμερικανική ηγεσία όπως έχει ξεκαθαρίσει είναι κάθετα αντίθετη σε μια επιχείρηση των τουρκικών δυνάμεων ανατολικά του Ευφράτη.
Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται είναι αν θα ρισκάρει ο Τούρκος πρόεδρος μια αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ και για ποιο λόγο οι ΗΠΑ ανέχονται την παραβατικότητα αυτή της Τουρκίας;
Ενέργειες με τις ευλογίες των ΗΠΑ
Καθώς γράφονται διάφορα σενάρια για οριστική ρήξη των σχέσεων μεταξύ ΗΠΑ και Τουρκίας, που αναφέρονται ακόμα και σε αποχώρηση της τελευταίας από το ΝΑΤΟ, κλπ, θα αναφερθούμε στην ανάλυση του ερευνητή Michael J. Mazarr, με τίτλο «Military power cannot close the Defense Strategy gap», που αναρτήθηκε στην ηλεκτρονική πλατφόρμα «War on the Rocks».
Σύμφωνα με την παραπάνω ανάλυση, η προβολή ισχύος από τις ΗΠΑ σε διάφορα μέρη του πλανήτη αποτελεί μια συνεχή αιμορραγία πόρων, με αποτέλεσμα τη συνεχή επιβάρυνση του προϋπολογισμού και τη δυσφορία της κοινής γνώμης.
Επιπλέον, η ενασχόληση με αντιπάλους όπως η Κίνα, η Ρωσία και η Β. Κορέα, απαιτούν την αποδέσμευση των αμερικανικών δυνάμεων από άλλα μέτωπα.
Μεταξύ των τρόπων που εξετάζονται για την κάλυψη του κενού ασφαλείας που θα προκύψει μετά την αποδέσμευση των αμερικανικών δυνάμεων, είναι και η ενίσχυση στρατηγικών εταίρων που αποτελούν ανερχόμενες περιφερειακές δυνάμεις, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν ως σταθεροποιητικοί πόλοι στο διεθνές σύστημα.
Τέτοιες χώρες είναι, σύμφωνα με την ανάλυση, η Ινδία, η Ινδονησία, το Μεξικό, η Βραζιλία, η Τουρκία, κλπ, πολλές από τις οποίες παρουσιάζουν έλλειμμα δημοκρατίας και σεβασμού των φιλελεύθερων αξιών.
Για την ενίσχυση των σχέσεων λοιπόν, θα απαιτηθούν και αρκετοί συμβιβασμοί από πλευράς ΗΠΑ στον συγκεκριμένο τομέα.
Από τα παραπάνω γίνεται αντιληπτό ότι η Τουρκία θα συνεχίσει να αποτελεί στρατηγικό εταίρο των ΗΠΑ και έτσι δικαιολογείται και η παραβατική συμπεριφορά που παρουσιάζει στις σχέσεις με τα γειτονικά κράτη.
Το γεγονός αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι ΗΠΑ είναι αποφασισμένες να ανεχτούν τη συμπεριφορά αυτή της Τουρκίας όταν νοιώσουν ότι θίγονται συμφέροντά τους.
Εκτιμάται ότι ο Ερντογάν και η τουρκική διπλωματία διαθέτουν την απαραίτητη εμπειρία και οξυδέρκεια και δεν θα επιτελέσουν ένα στρατηγικό λάθος, όπως είναι αυτό της αντιπαράθεσης με τις ΗΠΑ.
To επόμενο χρονικό διάστημα και αφού επακολουθήσει σταθεροποίηση και ανασύνταξη των τουρκικών δυνάμεων στο Αφρίν αναμένονται διαβουλεύσεις με το νέο ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο, προκειμένου να βρεθεί ένα «modus vivendi», για να παραμείνει η Τουρκία προσδεδεμένη στο άρμα των ΗΠΑ.
www.worldenergynews.gr
Πριν δυο μήνες περίπου, ο ίδιος είχε αναγγείλει την έναρξη της επιχείρησης «Κλάδος Ελαίας» εναντίον των Κούρδων ανταρτών στην περιοχή.
Η επίσημη ανακοίνωση για την αναγκαιότητα της εν λόγω επιχείρησης που ουσιαστικά συνιστά παραβίαση της εδαφικής ακεραιότητας μιας γειτονικής χώρας χωρίς προφανή πρόκληση, έκανε λόγο για διασφάλιση της σταθερότητας και της ασφάλειας των συνόρων της Τουρκίας.
Είναι κατανοητό, ότι στρατηγικός στόχος της Άγκυρας αποτελεί η απαγόρευση στους Κούρδους μαχητές να ενώσουν τα καντόνια που ελέγχουν και να δημιουργηθεί αυτόνομο κουρδικό κράτος, γεγονός που συνιστά σοβαρή απειλή για την εθνική ασφάλεια της Τουρκίας.
Σε δηλώσεις του ο Τούρκος πρόεδρος έχει επισημάνει επανειλημμένως πως μετά την επιχείρησή στο Αφρίν, η Τουρκία θα συνεχίσει προς ανατολάς και υποσχέθηκε ότι θα «καθαρίσει» τη Μανμπίτζ, που βρίσκεται σε απόσταση εκατό χλμ. ανατολικά και όλη τη βορειοδυτική Συρία κατά μήκος των συνόρων μέχρι το βορειοδυτικό Ιράκ, όπου αμερικανικές δυνάμεις είναι παρούσες στο πλευρό των Κούρδων πολιτοφυλάκων.
Οι ΗΠΑ διατηρούν δυνάμεις ανατολικά του Ευφράτη ποταμού, στην περιοχή που προαναφέρθηκε, οι οποίες και θα παραμείνουν στη Συρία μέχρι να βρεθεί πολιτική λύση στο συριακό πρόβλημα, προκειμένου κατά κύριο λόγο να ελεγχθεί η επιρροή και επέκταση του Ιράν στην περιοχή.
Η αμερικανική ηγεσία όπως έχει ξεκαθαρίσει είναι κάθετα αντίθετη σε μια επιχείρηση των τουρκικών δυνάμεων ανατολικά του Ευφράτη.
Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται είναι αν θα ρισκάρει ο Τούρκος πρόεδρος μια αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ και για ποιο λόγο οι ΗΠΑ ανέχονται την παραβατικότητα αυτή της Τουρκίας;
Ενέργειες με τις ευλογίες των ΗΠΑ
Καθώς γράφονται διάφορα σενάρια για οριστική ρήξη των σχέσεων μεταξύ ΗΠΑ και Τουρκίας, που αναφέρονται ακόμα και σε αποχώρηση της τελευταίας από το ΝΑΤΟ, κλπ, θα αναφερθούμε στην ανάλυση του ερευνητή Michael J. Mazarr, με τίτλο «Military power cannot close the Defense Strategy gap», που αναρτήθηκε στην ηλεκτρονική πλατφόρμα «War on the Rocks».
Σύμφωνα με την παραπάνω ανάλυση, η προβολή ισχύος από τις ΗΠΑ σε διάφορα μέρη του πλανήτη αποτελεί μια συνεχή αιμορραγία πόρων, με αποτέλεσμα τη συνεχή επιβάρυνση του προϋπολογισμού και τη δυσφορία της κοινής γνώμης.
Επιπλέον, η ενασχόληση με αντιπάλους όπως η Κίνα, η Ρωσία και η Β. Κορέα, απαιτούν την αποδέσμευση των αμερικανικών δυνάμεων από άλλα μέτωπα.
Μεταξύ των τρόπων που εξετάζονται για την κάλυψη του κενού ασφαλείας που θα προκύψει μετά την αποδέσμευση των αμερικανικών δυνάμεων, είναι και η ενίσχυση στρατηγικών εταίρων που αποτελούν ανερχόμενες περιφερειακές δυνάμεις, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν ως σταθεροποιητικοί πόλοι στο διεθνές σύστημα.
Τέτοιες χώρες είναι, σύμφωνα με την ανάλυση, η Ινδία, η Ινδονησία, το Μεξικό, η Βραζιλία, η Τουρκία, κλπ, πολλές από τις οποίες παρουσιάζουν έλλειμμα δημοκρατίας και σεβασμού των φιλελεύθερων αξιών.
Για την ενίσχυση των σχέσεων λοιπόν, θα απαιτηθούν και αρκετοί συμβιβασμοί από πλευράς ΗΠΑ στον συγκεκριμένο τομέα.
Από τα παραπάνω γίνεται αντιληπτό ότι η Τουρκία θα συνεχίσει να αποτελεί στρατηγικό εταίρο των ΗΠΑ και έτσι δικαιολογείται και η παραβατική συμπεριφορά που παρουσιάζει στις σχέσεις με τα γειτονικά κράτη.
Το γεγονός αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι ΗΠΑ είναι αποφασισμένες να ανεχτούν τη συμπεριφορά αυτή της Τουρκίας όταν νοιώσουν ότι θίγονται συμφέροντά τους.
Εκτιμάται ότι ο Ερντογάν και η τουρκική διπλωματία διαθέτουν την απαραίτητη εμπειρία και οξυδέρκεια και δεν θα επιτελέσουν ένα στρατηγικό λάθος, όπως είναι αυτό της αντιπαράθεσης με τις ΗΠΑ.
To επόμενο χρονικό διάστημα και αφού επακολουθήσει σταθεροποίηση και ανασύνταξη των τουρκικών δυνάμεων στο Αφρίν αναμένονται διαβουλεύσεις με το νέο ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο, προκειμένου να βρεθεί ένα «modus vivendi», για να παραμείνει η Τουρκία προσδεδεμένη στο άρμα των ΗΠΑ.
www.worldenergynews.gr
