Μετά από εξέταση του ενδεχομένου σύναψης συμβάσεων με το σύστημα της διάθεσης της παραγωγής, κρίθηκε πως αυτό δεν ενδείκνυται στην παρούσα φάση για τη χώρα μας
Στο απώτερο μέλλον και όταν πληρούνται οι απαραίτητες προϋποθέσεις που δεν ικανοποιούνται σήμερα, παρέπεμψε ο υπουργός Ενέργειας Γ. Σταθάκης την εξέταση ενδεχόμενης αλλαγής του μοντέλου παραχώρησης οικοπέδων για έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων.
«Και για τις επόμενες συμφωνίες για έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων θα συνεχίσει να επιλέγεται το μοντέλο των συμβάσεων μίσθωσης (Lease agreement), έως ότου κριθεί από οποιαδήποτε πολιτική ηγεσία στο μέλλον πως υπάρχουν συνθήκες μίας πιο επωφελούς κατάστασης, εξετάζοντας το δεύτερο μοντέλο», σημείωσε χαρακτηριστικά.
Τον περασμένο Αύγουστο, στην εισήγησή του στο ΚΥΣΟΙΠ ο υπουργός είχε αναφέρει πως το ΥΠΕΝ προτίθεται να ανοίξει τη συζήτηση για το είδος της σύμβασης, βάσει της οποίας θα παραχωρούνται οι προς έρευνα περιοχές.
Αρκετά πιο πρόσφατα, και πιο συγκεκριμένα στα τέλη Ιανουαρίου, η διερεύνηση του δεύτερου μοντέλου, δηλαδή της σύμβασης διάθεσης της παραγωγής (Production Share Agreement), περιλαμβανόταν στις αρμοδιότητες της Ομάδας Εργασίας που συστάθηκε με υπουργική απόφαση για την προετοιμασία προτάσεων αναθεώρησης του υφιστάμενου νομοθετικού πλαισίου για τους υδρογονάνθρακες.
Έτσι, η μελέτη των νομοθετικών και όποιων άλλων ζητημάτων σχετίζονται με τις συμβάσεις διαμοιρασμού της παραγωγής, με την οποία έχει επιφορτισθεί μεταξύ άλλων η Ομάδα, έδειχνε να θέτει επί τάπητος την εξέταση μίας πιθανής στροφής στο δεύτερο μοντέλο.
Στροφή που, ωστόσο, χθες απέκλεισε για το προσεχές μέλλον ο υπουργός.
Καταλληλότερο το μοντέλο των μισθώσεων
Στην τοποθέτησή του, μάλιστα, επισήμανε πως οι συμβάσεις διάθεσης της παραγωγής εφαρμόζονται κατά κύριο λόγο σε χώρες που είτε διαθέτουν γνωστά πολύ μεγάλα αποθέματα υδρογονανθράκων είτε έχουν συσσωρεύσει τεχνογνωσία στο συγκεκριμένο τομέα.
Όπως πρόσθεσε, από την άλλη πλευρά, οι συμβάσεις μίσθωσης χρησιμοποιούνται από οικονομίες που δεν διαθέτουν εμπειρία στις εξορύξεις, κάτι που σημαίνει πως είναι το πιο κατάλληλο μοντέλο για την περίπτωση της Ελλάδας.
Αν και οι δύο συμβάσεις προβλέπονται από το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο, μέχρι σήμερα όλες οι περιοχές έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων έχουν παραχωρηθεί μέσω συμβάσεων μίσθωσης.
Στο πλαίσιο της Lease agreement, το Δημόσιο δεν έχει οφέλη από την παραγωγή υδρογονανθράκων, με τα έσοδά να προέρχονται από το μίσθωμα της περιοχής, τα δικαιώματα και τη φορολογία.
Αντίθετα, στις συμβάσεις διάθεσης της παραγωγής (Production Share Agreement), λαμβάνει μερίδιο από την παραγωγή, συμμετέχοντας ωστόσο στα κόστη της έρευνας και της εκμετάλλευσης.
www.worldenergynews.gr
«Και για τις επόμενες συμφωνίες για έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων θα συνεχίσει να επιλέγεται το μοντέλο των συμβάσεων μίσθωσης (Lease agreement), έως ότου κριθεί από οποιαδήποτε πολιτική ηγεσία στο μέλλον πως υπάρχουν συνθήκες μίας πιο επωφελούς κατάστασης, εξετάζοντας το δεύτερο μοντέλο», σημείωσε χαρακτηριστικά.
Τον περασμένο Αύγουστο, στην εισήγησή του στο ΚΥΣΟΙΠ ο υπουργός είχε αναφέρει πως το ΥΠΕΝ προτίθεται να ανοίξει τη συζήτηση για το είδος της σύμβασης, βάσει της οποίας θα παραχωρούνται οι προς έρευνα περιοχές.
Αρκετά πιο πρόσφατα, και πιο συγκεκριμένα στα τέλη Ιανουαρίου, η διερεύνηση του δεύτερου μοντέλου, δηλαδή της σύμβασης διάθεσης της παραγωγής (Production Share Agreement), περιλαμβανόταν στις αρμοδιότητες της Ομάδας Εργασίας που συστάθηκε με υπουργική απόφαση για την προετοιμασία προτάσεων αναθεώρησης του υφιστάμενου νομοθετικού πλαισίου για τους υδρογονάνθρακες.
Έτσι, η μελέτη των νομοθετικών και όποιων άλλων ζητημάτων σχετίζονται με τις συμβάσεις διαμοιρασμού της παραγωγής, με την οποία έχει επιφορτισθεί μεταξύ άλλων η Ομάδα, έδειχνε να θέτει επί τάπητος την εξέταση μίας πιθανής στροφής στο δεύτερο μοντέλο.
Στροφή που, ωστόσο, χθες απέκλεισε για το προσεχές μέλλον ο υπουργός.
Καταλληλότερο το μοντέλο των μισθώσεων
Στην τοποθέτησή του, μάλιστα, επισήμανε πως οι συμβάσεις διάθεσης της παραγωγής εφαρμόζονται κατά κύριο λόγο σε χώρες που είτε διαθέτουν γνωστά πολύ μεγάλα αποθέματα υδρογονανθράκων είτε έχουν συσσωρεύσει τεχνογνωσία στο συγκεκριμένο τομέα.
Όπως πρόσθεσε, από την άλλη πλευρά, οι συμβάσεις μίσθωσης χρησιμοποιούνται από οικονομίες που δεν διαθέτουν εμπειρία στις εξορύξεις, κάτι που σημαίνει πως είναι το πιο κατάλληλο μοντέλο για την περίπτωση της Ελλάδας.
Αν και οι δύο συμβάσεις προβλέπονται από το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο, μέχρι σήμερα όλες οι περιοχές έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων έχουν παραχωρηθεί μέσω συμβάσεων μίσθωσης.
Στο πλαίσιο της Lease agreement, το Δημόσιο δεν έχει οφέλη από την παραγωγή υδρογονανθράκων, με τα έσοδά να προέρχονται από το μίσθωμα της περιοχής, τα δικαιώματα και τη φορολογία.
Αντίθετα, στις συμβάσεις διάθεσης της παραγωγής (Production Share Agreement), λαμβάνει μερίδιο από την παραγωγή, συμμετέχοντας ωστόσο στα κόστη της έρευνας και της εκμετάλλευσης.
www.worldenergynews.gr
