Καταληκτικός στόχος η αποδοχή κάθε μέτρου
Πολλές φορές σκέφτομαι εάν αυτοί που κυβερνούν την χώρα έχουν επαφή με την πραγματικότητα.
Εάν πράγματι νομίζουν ότι προβάλλοντας "επιτεύγματα τύπου ένταξης στην ποσοτική χαλάρωση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και εξόδου στις αγορές, θα γίνουν ελκυστικότεροι στο εκλογικό σώμα ή θα μετριάσουν την αγανάκτηση του απλού πολίτη.
Είναι εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίο οι κυβερνώντες θέλουν να επιβάλουν την δική τους οπτική γωνία στο εκλογικό σώμα.
Φυσικά πάντα γίνονταν ανάλογη προσπάθεια όπως με πιο δόκιμες προοπτικές.
Άλλο να ορίζονται πλαίσια ανάπτυξης που ενδεχόμενα θα επηρεάσουν τις ζωές των πολιτών και άλλο να θεωρείται ως μέγιστη κοινωνική προσφορά η έξοδος στις αγορές και μάλιστα με τρόπο που δεν συνάδει με τα καλώς οριζόμενα εθνικά συμφέροντα.
Ειδικά η έξοδος στις αγορές που θεωρείται από την κυβερνητική πλευρά ως ιδανική οικονομική προοπτική σε καμία των περιπτώσεων δεν μπορεί να αγγίξει τις μεγάλες μάζες της ελληνικής κοινωνίας.
Δεν μιλάμε για τεχνητά θέματα αριθμού και ύψους προσφορών, ούτε για το είδος των επενδυτών που πήραν μέρος στην διαδικασία, ούτε για τα επίπεδα υπερκάλυψης αλλά για ακόμη απλούστερα όπως το ύψος του επιτοκίου και η σύγκριση με το αντίστοιχο επιτόκιο των δανείων του ESM.
Ο απλός πολίτης βλέπει αυτούς που κόμπαζαν ότι χτυπώντας τα νταούλια θα χόρευαν οι αγορές να πανηγυρίζουν που πήραν δανεικά με 5 φορές υψηλότερο επιτόκιο από το αντίστοιχο που μας δανείζουν οι κατά τους ίδιους τοκογλύφοι της τρόικας.
Έχουμε φθάσει όμως στο σημείο που ο απλός πολίτης θα μειδιάσει, θα κουνήσει περιφρονητικά το κεφάλι και θα ξεπεράσει και αυτό το συμβάν χωρίς να έχει την όρεξη της όποιας αντίδρασης, έστω και λεκτικής.
Δυστυχώς αλλά η σκληρή καθημερινότητα και η καταθλιπτική ανάγκη αντιμετώπισης των δυσκολιών που αυτή δημιουργεί έχει αλλάξει τον τρόπο που αντιμετωπίζονται τα διάφορα συμβάντα.
Οι απλοί πολίτες έχουν παραιτηθεί ακόμη και από το δικαίωμα της κριτικής.
Πολλοί μιλούν για αδιαφορία, για υποδούλωση συναισθημάτων, για καθυπόταξη των αναγκών στα πλαίσια μιας έκδηλης υιοθέτησης αμυντικών κατά βάση μηχανισμών επιβίωσης.
Ίσως έχουν δίκιο δεδομένου ότι η ελπίδα έχει κατακρεουργηθεί πολιτικά και κοινωνικά αφού ως πολιτικό σλόγκαν οδήγησε στην πλήρη υποδούλωση ενός λαού.
Με τέτοιες όμως κυβερνητικές πρακτικές δεν θα βελτιωθεί κανένας τομέας της δραστηριότητας αντίθετα, συνεχώς θα οδηγούμαστε σε νέες εκτροπές που θα τορπιλίζουν τα θεμέλια της Δημοκρατίας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι επιθέσεις κατά της Δικαιοσύνης με όρους Εξαρχείων και περιθωρίου.
Η αμφισβήτηση των αποφάσεων η προσπάθεια ποδηγέτησης αλλά και οι κατά τακτά διαστήματα λεκτικές επιθέσεις κατά δικαστικών λειτουργούν είναι άλλο ένα παράδειγμα στρουθοκαμηλισμού.
Εάν ορισμένοι νομίζουν ότι οι πρακτικές των Εξαρχείων μπορεί να αποτελέσουν την βάση ανακατανομής των αστικών προδιαγραφών μιας κοινωνίας όπως της ελληνικής κάνουν μέγιστο λάθος.
Οι επιθέσεις είναι αποκρουστικές και υιοθετούνται μόνο από τα γνωστά περιθώρια του πολιτικού ελληνικού τοπίου που είναι και θα είναι μια ασήμαντη μειοψηφία.
Η διαμόρφωση ενός τεχνητού πλαισίου οικονομικής και πολιτικής αντιπαράθεσης δεν οδηγεί πουθενά, αντίθετα οδηγεί σε χαμηλότερα επίπεδα απαξίωσης του πολιτικού δυναμικού της χώρας και σε βάθος χρόνου σε πλήρη υιοθέτηση της έρπουσας φημολογίας ότι κανένας και τίποτα δεν μπορεί να βγάλει την Ελλάδα από την τρέχουσα κρίση.
Εάν όμως δεν υπάρξει αναβίωση της χαμένης ελπίδας τότε δυστυχώς δεν πρόκειται να βγούμε από τον φαύλο κύκλο της υπερχρέωσης, της μιζέριας και της υποτέλειας.
Η υπερφορολόγηση και τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα που η παρούσα κυβερνητική πλειοψηφία έχει υποσχεθεί στους δανειστές θα διαμορφώνουν μια σκληρή πραγματικότητα που θα απορροφά την ζωτικότητα και την σκέψη των απλών πολιτών.
Στην βάση αυτή δεν θα υπάρχει χρόνος για δεύτερες σκέψεις πόσο μάλλον για δυναμικές αντιδράσεις όχι λαϊκίστικου χαρακτήρα που βιώναμε κατά την περίοδο των αγανακτισμένων αλλά για αντιδράσεις αξιοπρέπειας και αυτοσεβασμού.
Ίσως με την υπερφορολόγηση και με τις ακραίες δημοσιονομικές πρακτικές ορισμένοι επιδιώκουν ακριβώς αυτό, την πλήρη αδρανοποίηση των φορολογούμενων πολιτών με καταληκτικό στόχο την αποδοχή κάθε μέτρου που αυτοί επιβάλουν όσο ακραίου και εάν είναι αυτό.
Όμως για την ανατροπή της όλης κατάστασης δεν υπάρχουν μόνο οι φόροι ούτε σε ότι αφορά τις διαρθρωτικές αλλαγές μόνο οι ιδιωτικοποιήσεις και οι παρεμβάσεις στην αγορά εργασίας.
Λέγοντας διαρθρωτικές αλλαγές εννοούμαι την αγορά των προϊόντων όχι μόνο σε επίπεδο ανοίγματος των επαγγελμάτων που επιβάλλεται αλλά και σε επίπεδο απλούστευσης της νομοθεσίας που δεν έχει κανένα δημοσιονομικό κόστος.
Λέγοντας διαρθρωτικές αλλαγές εννοούμαι παρεμβάσεις στο φορολογικό, συνταξιοδοτικό, πιστωτικό σύστημα αλλά και παρεμβάσεις στην δημόσια διοίκηση, παρεμβάσεις μηδενικού κόστους αλλά υψηλής χρησιμότητας μιας και δεν καλυτερεύουν μόνο την καθημερινότητα των απλών πολιτών αλλά κυρίως ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα και βελτιώνουν την λειτουργία του κράτους.
Εν κατακλείδι εάν οι κυβερνώντες θέλουν πραγματικά να προσφέρουν δεν έχουν παρά να στραφούν στα αυτονόητα τα περισσότερα εκ των οποίων απλά θα χαλάσουν τον ύπνο ορισμένων ομάδων της δημόσιας διοίκησης που θα πρέπει να δικαιολογήσουν επιτέλους την χρησιμότητα τους.
www.worldenergynews.gr
Εάν πράγματι νομίζουν ότι προβάλλοντας "επιτεύγματα τύπου ένταξης στην ποσοτική χαλάρωση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και εξόδου στις αγορές, θα γίνουν ελκυστικότεροι στο εκλογικό σώμα ή θα μετριάσουν την αγανάκτηση του απλού πολίτη.
Είναι εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίο οι κυβερνώντες θέλουν να επιβάλουν την δική τους οπτική γωνία στο εκλογικό σώμα.
Φυσικά πάντα γίνονταν ανάλογη προσπάθεια όπως με πιο δόκιμες προοπτικές.
Άλλο να ορίζονται πλαίσια ανάπτυξης που ενδεχόμενα θα επηρεάσουν τις ζωές των πολιτών και άλλο να θεωρείται ως μέγιστη κοινωνική προσφορά η έξοδος στις αγορές και μάλιστα με τρόπο που δεν συνάδει με τα καλώς οριζόμενα εθνικά συμφέροντα.
Ειδικά η έξοδος στις αγορές που θεωρείται από την κυβερνητική πλευρά ως ιδανική οικονομική προοπτική σε καμία των περιπτώσεων δεν μπορεί να αγγίξει τις μεγάλες μάζες της ελληνικής κοινωνίας.
Δεν μιλάμε για τεχνητά θέματα αριθμού και ύψους προσφορών, ούτε για το είδος των επενδυτών που πήραν μέρος στην διαδικασία, ούτε για τα επίπεδα υπερκάλυψης αλλά για ακόμη απλούστερα όπως το ύψος του επιτοκίου και η σύγκριση με το αντίστοιχο επιτόκιο των δανείων του ESM.
Ο απλός πολίτης βλέπει αυτούς που κόμπαζαν ότι χτυπώντας τα νταούλια θα χόρευαν οι αγορές να πανηγυρίζουν που πήραν δανεικά με 5 φορές υψηλότερο επιτόκιο από το αντίστοιχο που μας δανείζουν οι κατά τους ίδιους τοκογλύφοι της τρόικας.
Έχουμε φθάσει όμως στο σημείο που ο απλός πολίτης θα μειδιάσει, θα κουνήσει περιφρονητικά το κεφάλι και θα ξεπεράσει και αυτό το συμβάν χωρίς να έχει την όρεξη της όποιας αντίδρασης, έστω και λεκτικής.
Δυστυχώς αλλά η σκληρή καθημερινότητα και η καταθλιπτική ανάγκη αντιμετώπισης των δυσκολιών που αυτή δημιουργεί έχει αλλάξει τον τρόπο που αντιμετωπίζονται τα διάφορα συμβάντα.
Οι απλοί πολίτες έχουν παραιτηθεί ακόμη και από το δικαίωμα της κριτικής.
Πολλοί μιλούν για αδιαφορία, για υποδούλωση συναισθημάτων, για καθυπόταξη των αναγκών στα πλαίσια μιας έκδηλης υιοθέτησης αμυντικών κατά βάση μηχανισμών επιβίωσης.
Ίσως έχουν δίκιο δεδομένου ότι η ελπίδα έχει κατακρεουργηθεί πολιτικά και κοινωνικά αφού ως πολιτικό σλόγκαν οδήγησε στην πλήρη υποδούλωση ενός λαού.
Με τέτοιες όμως κυβερνητικές πρακτικές δεν θα βελτιωθεί κανένας τομέας της δραστηριότητας αντίθετα, συνεχώς θα οδηγούμαστε σε νέες εκτροπές που θα τορπιλίζουν τα θεμέλια της Δημοκρατίας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι επιθέσεις κατά της Δικαιοσύνης με όρους Εξαρχείων και περιθωρίου.
Η αμφισβήτηση των αποφάσεων η προσπάθεια ποδηγέτησης αλλά και οι κατά τακτά διαστήματα λεκτικές επιθέσεις κατά δικαστικών λειτουργούν είναι άλλο ένα παράδειγμα στρουθοκαμηλισμού.
Εάν ορισμένοι νομίζουν ότι οι πρακτικές των Εξαρχείων μπορεί να αποτελέσουν την βάση ανακατανομής των αστικών προδιαγραφών μιας κοινωνίας όπως της ελληνικής κάνουν μέγιστο λάθος.
Οι επιθέσεις είναι αποκρουστικές και υιοθετούνται μόνο από τα γνωστά περιθώρια του πολιτικού ελληνικού τοπίου που είναι και θα είναι μια ασήμαντη μειοψηφία.
Η διαμόρφωση ενός τεχνητού πλαισίου οικονομικής και πολιτικής αντιπαράθεσης δεν οδηγεί πουθενά, αντίθετα οδηγεί σε χαμηλότερα επίπεδα απαξίωσης του πολιτικού δυναμικού της χώρας και σε βάθος χρόνου σε πλήρη υιοθέτηση της έρπουσας φημολογίας ότι κανένας και τίποτα δεν μπορεί να βγάλει την Ελλάδα από την τρέχουσα κρίση.
Εάν όμως δεν υπάρξει αναβίωση της χαμένης ελπίδας τότε δυστυχώς δεν πρόκειται να βγούμε από τον φαύλο κύκλο της υπερχρέωσης, της μιζέριας και της υποτέλειας.
Η υπερφορολόγηση και τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα που η παρούσα κυβερνητική πλειοψηφία έχει υποσχεθεί στους δανειστές θα διαμορφώνουν μια σκληρή πραγματικότητα που θα απορροφά την ζωτικότητα και την σκέψη των απλών πολιτών.
Στην βάση αυτή δεν θα υπάρχει χρόνος για δεύτερες σκέψεις πόσο μάλλον για δυναμικές αντιδράσεις όχι λαϊκίστικου χαρακτήρα που βιώναμε κατά την περίοδο των αγανακτισμένων αλλά για αντιδράσεις αξιοπρέπειας και αυτοσεβασμού.
Ίσως με την υπερφορολόγηση και με τις ακραίες δημοσιονομικές πρακτικές ορισμένοι επιδιώκουν ακριβώς αυτό, την πλήρη αδρανοποίηση των φορολογούμενων πολιτών με καταληκτικό στόχο την αποδοχή κάθε μέτρου που αυτοί επιβάλουν όσο ακραίου και εάν είναι αυτό.
Όμως για την ανατροπή της όλης κατάστασης δεν υπάρχουν μόνο οι φόροι ούτε σε ότι αφορά τις διαρθρωτικές αλλαγές μόνο οι ιδιωτικοποιήσεις και οι παρεμβάσεις στην αγορά εργασίας.
Λέγοντας διαρθρωτικές αλλαγές εννοούμαι την αγορά των προϊόντων όχι μόνο σε επίπεδο ανοίγματος των επαγγελμάτων που επιβάλλεται αλλά και σε επίπεδο απλούστευσης της νομοθεσίας που δεν έχει κανένα δημοσιονομικό κόστος.
Λέγοντας διαρθρωτικές αλλαγές εννοούμαι παρεμβάσεις στο φορολογικό, συνταξιοδοτικό, πιστωτικό σύστημα αλλά και παρεμβάσεις στην δημόσια διοίκηση, παρεμβάσεις μηδενικού κόστους αλλά υψηλής χρησιμότητας μιας και δεν καλυτερεύουν μόνο την καθημερινότητα των απλών πολιτών αλλά κυρίως ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα και βελτιώνουν την λειτουργία του κράτους.
Εν κατακλείδι εάν οι κυβερνώντες θέλουν πραγματικά να προσφέρουν δεν έχουν παρά να στραφούν στα αυτονόητα τα περισσότερα εκ των οποίων απλά θα χαλάσουν τον ύπνο ορισμένων ομάδων της δημόσιας διοίκησης που θα πρέπει να δικαιολογήσουν επιτέλους την χρησιμότητα τους.
www.worldenergynews.gr
