Η χώρα πρέπει να εξαντλήσει τις δυνατότητες να απορροφήσει τα «πράσινα» κονδύλια της Ε.Ε., αναπτύσσοντας εφαρμογές σε όλα τα αειφόρα συστήματα, την έρευνα και την τεχνολογία
Ο φετινός Ιούλιος καταγράφεται στους θερμότερους μήνες της ανθρώπινης ιστορίας.
Μόνο ο Αύγουστος του 2016 ήταν θερμότερος ενώ ακόμα δεν έχει μετρηθεί ο φετινός.
Το 2016 σημείωσε σειρά αρνητικών ρεκόρ για το κλίμα στην ανθρώπινη ιστορία. Ήταν, ταυτόχρονα, η πιο θερμή χρονιά του πλανήτη, με το υψηλότερο επίπεδο της θάλασσας και την μεγαλύτερη εκπομπή αερίων θερμοκηπίου.
Η κλιματική αλλαγή σήμερα δεν αμφισβητείται πλέον ως φαινόμενο.
Υπάρχουν διαφωνίες όμως για τις πολιτικές και τα μέτρα που πρέπει να ακολουθηθούν.
Το βέβαιο είναι ότι το φαινόμενο δεν επιβραδύνεται.
Η Συνθήκη του Παρισιού αποτελεί την πρώτη αξιόλογη διεθνή προσπάθεια για την αντιμετώπιση του φαινομένου.
Ο στόχος όμως που τέθηκε για τον περιορισμό της αύξησης της θερμοκρασίας στους 1,5 βαθμούς C μέχρι το 2020 δεν είναι εφικτός.
Οι περισσότεροι αναλυτές θεωρούσαν αδύνατο τον στόχο και πριν την αποχώρηση από τη συμφωνία του μεγαλύτερου ρυπαντή του πλανήτη, των ΗΠΑ.
Μόνο οι εκπομπές των διεθνών πτήσεων που σήμερα ρυπαίνουν όσο η Γερμανία υπολογίζεται ότι θα τριπλασιαστούν μέχρι το 2050, ενώ των πλοίων θα τετραπλασιαστούν.
Η επίτευξη του στόχου της Συμφωνίας του Παρισιού προϋποθέτει ουσιαστικά την άμεση απανθρακοποίηση κατά 80% των ισχυρότερων οικονομιών του πλανήτη.
Ο άνθρακας πρέπει ουσιαστικά να καθηλωθεί στο έδαφος.
Οι συνέπειες μιας αποτυχίας
Στην περίπτωση της κλιματικής αλλαγής η αποτυχία επίτευξης των στόχων κατά μόλις 2 βαθμούς κελσίου (αύξηση σε 4 αντί για 2 βαθμούς C σε σχέση με την προβιομηχανική περίοδο) εκτιμάται ότι θα έχει και τις εξής συνέπειες:
• 280 επιπλέον εκατομμύρια άνθρωποι δεν θα έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό
• 12 εκατομμύρια κόσμου θα εκτεθούν σε πλημμήρες λόγω της ανόδου της στάθμης της θάλασσας
• 24% μείωση της παγκόσμιας παραγωγικότητας (πρωτογενής τομέας)
• 8% μείωση της παραγωγή σιτηρών
Το μεγαλύτερο μέρος της Νότιας Ασίας για παράδειγμα υπολογίζεται ότι δεν θα είναι κατοικήσιμο μέχρι το 2100 λόγω της κλιματικής αλλαγής ενώ εκατομμύρια
κόσμου θα αλλάξουν χώρες για να επιβιώσουν, με κοινωνικές εντάσεις και προβλήματα ιδίως για τους αδύνατους.
Τι αποτρέπει λοιπόν τα κράτη και τη διεθνή κοινότητα να λάβουν άμεσα τα μέτρα που χρειάζονται για την αποτροπή του φαινομένου;
Αν και οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής πλήττουν όλες τις χώρες, η ευθύνη χάνεται γιατί διαχέεται.
Η απουσία διεθνούς ρυθμιστή επιτρέπει την ακανόνιστη εφαρμογή των κανόνων από κάθε κράτος κατά το δοκούν.
Οι ισχυροί που καθορίζουν και την ρύπανση μπορούν να ελίσσονται.
Οι περισσότερες κυβερνήσεις άλλωστε δεν σχεδιάζουν σε ορίζοντα 5ετιας αλλά συντομότερα.
Η διάθεση άλλωστε των απαιτούμενων πόρων για εφαρμογή στοχευμένων πράσινων πολιτικών όσο και αν είναι σοφή παραμένει πολυτέλεια για την Ελλάδα σήμερα.
Ελλάδα και «πράσινες» πολιτικές
Παρόλ’ αυτά η εθνική στρατηγική στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής απαιτεί διαφορετική ανάλυση.
Μπορούμε και να προστατεύσουμε το κλίμα, βρίσκοντας τους απαιτούμενους πόρους και ενισχύοντας την οικονομία μας.
Οι πόροι για την ανάπτυξη πράσινων συστημάτων στην περίπτωση μας συνδέονται με τις Κοινοτικές ενισχύσεις.
Η δέσμευση της χώρας στην εφαρμογή των πράσινων πολιτικών θα επιτρέψει την αποδέσμευση περισσότερων ενισχύσεων και αναπτυξιακών εγχειρημάτων στην Ελλάδα.
Δυστυχώς θα ισχύσει και το αντίθετο.
Η αποφυγή της χώρας να εφαρμόσει τις κατάλληλες πολιτικές θα λειτουργήσει αποτρεπτικά για την χρηματοδότηση της χώρας από το φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής ενώ είναι βέβαιο ότι θα υπάρξουν ζημιές και στον πρωτογενή τομέα και σε κόστος αποκατάστασης φυσικών καταστροφών (πλημμύρες, φωτιές, έντονα καιρικά φαινόμενα).
Πρόεδρος εξαγώγιμης συνεταιριστικής οργάνωσης στη σταφιδοκαλλιέργεια ανακοίνωσε πρόσφατα ότι η κλιματική αλλαγή θα κοστίσει μόνο στην Αιγιάλεια 500.000 ευρώ ετησίως από τα οποία ζουν 17.000 οικογένειες.
Δεν θα είναι πιο εύκολο να ενισχυθεί η τρωθείσα καλλιέργεια λόγω της κλιματικής αλλαγής από τα Ευρωπαϊκά ταμεία αν η χώρα είναι δεσμευμένη στους πράσινους στόχους της ΕΕ;
Το παράδειγμα είναι ενδεικτικό και μπορεί να έχει πολλές εφαρμογές.
Η ΤτΕ προσδιορίζει το μετριοπαθές κόστος από την κλιματική αλλαγή στη χώρα μας στο σενάριο ήπιας προσαρμογής σε 67 δισ. ευρώ.
Είναι το κόστος των μέτρων για την αποτροπή του φαινομένου άλλως το 2,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2050.
Στο ποσό αυτό δεν συνυπολογίζεται το κόστος από ζημιές που είναι Χ3 ή Χ4.
Η χώρα πρέπει να εξαντλήσει τις δυνατότητες να απορροφήσει τα πράσινα κονδύλια από την Ε.Ε. αναπτύσσοντας εφαρμογές σε όλα τα αειφόρα συστήματα, έρευνα, τεχνολογία και δημιουργώντας θέσεις εργασίας και κουλτούρα που θα ενισχύσει το brand name της χώρας στον τουρισμό.
Η Ελλάδα πρέπει να είναι και green εκτός από γαλάζια!
Τα μεγέθη της Ελλάδας δεν είναι ικανά για να καθορίσουν την τύχη της κλιματικής αλλαγής.
Είναι όμως προς το συμφέρον της χώρας να αναπτύξει αποτελεσματικές πράσινες πολιτικές που θα καθηλώσουν τον άνθρακα στη γη.
www.worldenergynews.gr
Μόνο ο Αύγουστος του 2016 ήταν θερμότερος ενώ ακόμα δεν έχει μετρηθεί ο φετινός.
Το 2016 σημείωσε σειρά αρνητικών ρεκόρ για το κλίμα στην ανθρώπινη ιστορία. Ήταν, ταυτόχρονα, η πιο θερμή χρονιά του πλανήτη, με το υψηλότερο επίπεδο της θάλασσας και την μεγαλύτερη εκπομπή αερίων θερμοκηπίου.
Η κλιματική αλλαγή σήμερα δεν αμφισβητείται πλέον ως φαινόμενο.
Υπάρχουν διαφωνίες όμως για τις πολιτικές και τα μέτρα που πρέπει να ακολουθηθούν.
Το βέβαιο είναι ότι το φαινόμενο δεν επιβραδύνεται.
Η Συνθήκη του Παρισιού αποτελεί την πρώτη αξιόλογη διεθνή προσπάθεια για την αντιμετώπιση του φαινομένου.
Ο στόχος όμως που τέθηκε για τον περιορισμό της αύξησης της θερμοκρασίας στους 1,5 βαθμούς C μέχρι το 2020 δεν είναι εφικτός.
Οι περισσότεροι αναλυτές θεωρούσαν αδύνατο τον στόχο και πριν την αποχώρηση από τη συμφωνία του μεγαλύτερου ρυπαντή του πλανήτη, των ΗΠΑ.
Μόνο οι εκπομπές των διεθνών πτήσεων που σήμερα ρυπαίνουν όσο η Γερμανία υπολογίζεται ότι θα τριπλασιαστούν μέχρι το 2050, ενώ των πλοίων θα τετραπλασιαστούν.
Η επίτευξη του στόχου της Συμφωνίας του Παρισιού προϋποθέτει ουσιαστικά την άμεση απανθρακοποίηση κατά 80% των ισχυρότερων οικονομιών του πλανήτη.
Ο άνθρακας πρέπει ουσιαστικά να καθηλωθεί στο έδαφος.
Οι συνέπειες μιας αποτυχίας
Στην περίπτωση της κλιματικής αλλαγής η αποτυχία επίτευξης των στόχων κατά μόλις 2 βαθμούς κελσίου (αύξηση σε 4 αντί για 2 βαθμούς C σε σχέση με την προβιομηχανική περίοδο) εκτιμάται ότι θα έχει και τις εξής συνέπειες:
• 280 επιπλέον εκατομμύρια άνθρωποι δεν θα έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό
• 12 εκατομμύρια κόσμου θα εκτεθούν σε πλημμήρες λόγω της ανόδου της στάθμης της θάλασσας
• 24% μείωση της παγκόσμιας παραγωγικότητας (πρωτογενής τομέας)
• 8% μείωση της παραγωγή σιτηρών
Το μεγαλύτερο μέρος της Νότιας Ασίας για παράδειγμα υπολογίζεται ότι δεν θα είναι κατοικήσιμο μέχρι το 2100 λόγω της κλιματικής αλλαγής ενώ εκατομμύρια
κόσμου θα αλλάξουν χώρες για να επιβιώσουν, με κοινωνικές εντάσεις και προβλήματα ιδίως για τους αδύνατους.
Τι αποτρέπει λοιπόν τα κράτη και τη διεθνή κοινότητα να λάβουν άμεσα τα μέτρα που χρειάζονται για την αποτροπή του φαινομένου;
Αν και οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής πλήττουν όλες τις χώρες, η ευθύνη χάνεται γιατί διαχέεται.
Η απουσία διεθνούς ρυθμιστή επιτρέπει την ακανόνιστη εφαρμογή των κανόνων από κάθε κράτος κατά το δοκούν.
Οι ισχυροί που καθορίζουν και την ρύπανση μπορούν να ελίσσονται.
Οι περισσότερες κυβερνήσεις άλλωστε δεν σχεδιάζουν σε ορίζοντα 5ετιας αλλά συντομότερα.
Η διάθεση άλλωστε των απαιτούμενων πόρων για εφαρμογή στοχευμένων πράσινων πολιτικών όσο και αν είναι σοφή παραμένει πολυτέλεια για την Ελλάδα σήμερα.
Ελλάδα και «πράσινες» πολιτικές
Παρόλ’ αυτά η εθνική στρατηγική στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής απαιτεί διαφορετική ανάλυση.
Μπορούμε και να προστατεύσουμε το κλίμα, βρίσκοντας τους απαιτούμενους πόρους και ενισχύοντας την οικονομία μας.
Οι πόροι για την ανάπτυξη πράσινων συστημάτων στην περίπτωση μας συνδέονται με τις Κοινοτικές ενισχύσεις.
Η δέσμευση της χώρας στην εφαρμογή των πράσινων πολιτικών θα επιτρέψει την αποδέσμευση περισσότερων ενισχύσεων και αναπτυξιακών εγχειρημάτων στην Ελλάδα.
Δυστυχώς θα ισχύσει και το αντίθετο.
Η αποφυγή της χώρας να εφαρμόσει τις κατάλληλες πολιτικές θα λειτουργήσει αποτρεπτικά για την χρηματοδότηση της χώρας από το φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής ενώ είναι βέβαιο ότι θα υπάρξουν ζημιές και στον πρωτογενή τομέα και σε κόστος αποκατάστασης φυσικών καταστροφών (πλημμύρες, φωτιές, έντονα καιρικά φαινόμενα).
Πρόεδρος εξαγώγιμης συνεταιριστικής οργάνωσης στη σταφιδοκαλλιέργεια ανακοίνωσε πρόσφατα ότι η κλιματική αλλαγή θα κοστίσει μόνο στην Αιγιάλεια 500.000 ευρώ ετησίως από τα οποία ζουν 17.000 οικογένειες.
Δεν θα είναι πιο εύκολο να ενισχυθεί η τρωθείσα καλλιέργεια λόγω της κλιματικής αλλαγής από τα Ευρωπαϊκά ταμεία αν η χώρα είναι δεσμευμένη στους πράσινους στόχους της ΕΕ;
Το παράδειγμα είναι ενδεικτικό και μπορεί να έχει πολλές εφαρμογές.
Η ΤτΕ προσδιορίζει το μετριοπαθές κόστος από την κλιματική αλλαγή στη χώρα μας στο σενάριο ήπιας προσαρμογής σε 67 δισ. ευρώ.
Είναι το κόστος των μέτρων για την αποτροπή του φαινομένου άλλως το 2,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2050.
Στο ποσό αυτό δεν συνυπολογίζεται το κόστος από ζημιές που είναι Χ3 ή Χ4.
Η χώρα πρέπει να εξαντλήσει τις δυνατότητες να απορροφήσει τα πράσινα κονδύλια από την Ε.Ε. αναπτύσσοντας εφαρμογές σε όλα τα αειφόρα συστήματα, έρευνα, τεχνολογία και δημιουργώντας θέσεις εργασίας και κουλτούρα που θα ενισχύσει το brand name της χώρας στον τουρισμό.
Η Ελλάδα πρέπει να είναι και green εκτός από γαλάζια!
Τα μεγέθη της Ελλάδας δεν είναι ικανά για να καθορίσουν την τύχη της κλιματικής αλλαγής.
Είναι όμως προς το συμφέρον της χώρας να αναπτύξει αποτελεσματικές πράσινες πολιτικές που θα καθηλώσουν τον άνθρακα στη γη.
www.worldenergynews.gr
