Η διάσωση της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας είναι απαραίτητο στοιχείο για τη διατήρηση και επαύξηση της στρατιωτικής ισχύος της χώρας, ιδίως τη στιγμή που η Τουρκία επιδιώκει να καταστεί αυτάρκης σε ότι αφορά στα εξοπλιστικά της προγράμματα
Προ διμήνου περίπου το υφυπουργείο Αμυντικής Βιομηχανίας της Τουρκίας, ανακοίνωσε τον πενταετή στρατηγικό σχεδιασμό για τα εξοπλιστικά προγράμματα της γείτονος χώρας.
Η μελέτη του σχεδιαζόμενου προγράμματος σε συνδυασμό με την αναβάθμιση της αναθεωρητικής στρατηγικής της Άγκυρας σε λεκτικό και επιχειρησιακό επίπεδο, που εκδηλώνεται το τελευταίο διάστημα καθημερινά μέσα από δηλώσεις αξιωματούχων και τις καθημερινές παραβιάσεις-παραβάσεις του εθνικού εναέριου μας χώρου, δημιουργεί εύλογους προβληματισμούς σχετικά με την ισορροπία ισχύος που διαμορφώνεται ανάμεσα στη χώρα μας και την Τουρκία.
Τα σχέδια του Ισλαμιστή προέδρου Ερντογάν περιλαμβάνουν μεγαλεπήβολους στόχους σύμφωνα με τους οποίους το 2023 (κατά την επέτειο της συμπλήρωσης 100 ετών από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας), η τουρκική οικονομία θα πρέπει να είναι μια από τις δέκα μεγαλύτερες στον κόσμο και η Τουρκία να καταστεί αυτάρκης σε ότι αφορά τα εξοπλιστικά της προγράμματα, βασιζόμενη αποκλειστικά στην αμυντική της βιομηχανία.
Η Άγκυρα ξοδεύει περίπου 18 δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο για την άμυνα, με άνω του μισού ποσοστού του εξοπλισμού της να γίνονται στην εγχώρια αγορά.
Σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα του τουρκικού τύπου (εφημερίδες SABAH και MILLIYET), στο πλαίσιο κοινού σχεδιασμού μεταξύ του Υφυπουργείου Αμυντικής Βιομηχανίας και του Συμβουλίου Επιστημονικής και Τεχνολογικής Έρευνας της Τουρκίας, οι επιστήμονες που θα επανδρώσουν μελλοντικά θέσεις εταιρειών της αμυντικής βιομηχανίας (ROKETSAN, ASELSAN, HAVELSAN και TAI), θα σταλούν για εκπαίδευση στο εξωτερικό και συγκεκριμένα σε Πανεπιστημιακά Ιδρύματα που συμπεριλαμβάνονται στα 100 καλύτερα παγκοσμίως, σύμφωνα με τo περιοδικό TIMES HIGHER EDUCATION.
Αν παραβλέψουμε την αυτοκαταστροφική πολιτική που ασκεί το καθεστώς Ερντογάν, ιδιαίτερα μετά την εκδήλωση του πραξικοπήματος, ο σχεδιασμός αυτός αναδεικνύει δύο παραμέτρους που διαχρονικά λαμβάνει υπόψη της η Τουρκία:
1ον : Τις προσπάθειες που καταβάλλει για την απογείωση της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας, οι οποίες έχουν απεξαρτήσει τη χώρα, σε υπολογίσιμο βαθμό, από τις προμήθειες οπλικών συστημάτων από το εξωτερικό.
2ον : Την επένδυση στον ανθρώπινο παράγοντα. Η Τουρκία δημιουργεί μια δεξαμενή ανθρώπινου δυναμικού (επιστήμονες, διοικητικό προσωπικό, διπλωμάτες, στρατιωτικούς, κλπ), με σημαντικές δεξιότητες - εμπειρίες, οι οποίοι θα συνδράμουν στην ανάπτυξη νέων οπλικών συστημάτων και θα αποτελέσουν στήριγμα του καθεστώτος στο μέλλον.
Υπό κατάρρευση η ελληνική αμυντική βιομηχανία
Στον αντίποδα στη χώρα μας η επένδυση στο ανθρώπινο δυναμικό θεωρείται σπατάλη και οι άριστοι διώκονται.
Η αμυντική βιομηχανία βρίσκεται υπό κατάρρευση.
Οι κρατικές εταιρίες είναι υπερχρεωμένες και οι ιδιωτικές που δραστηριοποιούνται στον τομέα αυτό κατάφεραν να επιβιώσουν τα χρόνια της κρίσης λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών και δεξιοτήτων τους.
Σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα, το ΓΕΣ αποφάσισε να πάρει από την ΕΑΒ όλους τους κινητήρες Τ53 των ελικοπτέρων UH-1H (HUEY) οι οποίοι βρίσκονται στην Τανάγρα για εργασίες συντήρησης, καθόσον υπάρχουν σημαντικές καθυστερήσεις στην παραγωγή του συγκεκριμένου έργου.
Θα πρέπει κάποια στιγμή να συνειδητοποιήσουν οι αρμόδιοι ότι αν θέλουμε πραγματικά τη διάσωση της αμυντικής μας βιομηχανίας απαιτείται η χάραξη στρατηγικής μέσω διακομματικής συνεννόησης και μακροπρόθεσμου σχεδιασμού κάλυψης των εξοπλιστικών αναγκών της χώρας που να ξεπερνούν τους χρονικούς ορίζοντες μιας κυβέρνησης, ώστε οι ανάγκες να καλυφθούν στο σύνολο η εν μέρει από την εγχώρια βιομηχανία.
Στις δράσεις που απαιτούνται πρωταρχική θέση πρέπει να αποτελεί η απαλλαγή από ιδεοληψίες συνέχισης του κρατικού ελέγχου στις εταιρίες που δραστηριοποιούνται στον τομέα αυτό.
Απαιτείται αναδιάρθρωση και στη συνέχεια ιδιωτικοποίηση των εταιριών που πρέπει να πραγματοποιηθεί αρχικά εν λειτουργία και όχι όταν αυτές βρίσκονται σε συνθήκες απαξίωσης, καθόσον κάτι τέτοιο οδηγεί σε ξεπούλημα και στην εξυπηρέτηση πιθανών επενδυτών.
Θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι η διάσωση της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας είναι απαραίτητο στοιχείο για τη διατήρηση και επαύξηση της στρατιωτικής ισχύος της χώρας και την υλοποίηση αξιόπιστης αποτρεπτικής ικανότητας που αποτελεί προϋπόθεση για την εθνική μας ανεξαρτησία.
www.worldenergynews.gr
Η μελέτη του σχεδιαζόμενου προγράμματος σε συνδυασμό με την αναβάθμιση της αναθεωρητικής στρατηγικής της Άγκυρας σε λεκτικό και επιχειρησιακό επίπεδο, που εκδηλώνεται το τελευταίο διάστημα καθημερινά μέσα από δηλώσεις αξιωματούχων και τις καθημερινές παραβιάσεις-παραβάσεις του εθνικού εναέριου μας χώρου, δημιουργεί εύλογους προβληματισμούς σχετικά με την ισορροπία ισχύος που διαμορφώνεται ανάμεσα στη χώρα μας και την Τουρκία.
Τα σχέδια του Ισλαμιστή προέδρου Ερντογάν περιλαμβάνουν μεγαλεπήβολους στόχους σύμφωνα με τους οποίους το 2023 (κατά την επέτειο της συμπλήρωσης 100 ετών από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας), η τουρκική οικονομία θα πρέπει να είναι μια από τις δέκα μεγαλύτερες στον κόσμο και η Τουρκία να καταστεί αυτάρκης σε ότι αφορά τα εξοπλιστικά της προγράμματα, βασιζόμενη αποκλειστικά στην αμυντική της βιομηχανία.
Η Άγκυρα ξοδεύει περίπου 18 δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο για την άμυνα, με άνω του μισού ποσοστού του εξοπλισμού της να γίνονται στην εγχώρια αγορά.
Σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα του τουρκικού τύπου (εφημερίδες SABAH και MILLIYET), στο πλαίσιο κοινού σχεδιασμού μεταξύ του Υφυπουργείου Αμυντικής Βιομηχανίας και του Συμβουλίου Επιστημονικής και Τεχνολογικής Έρευνας της Τουρκίας, οι επιστήμονες που θα επανδρώσουν μελλοντικά θέσεις εταιρειών της αμυντικής βιομηχανίας (ROKETSAN, ASELSAN, HAVELSAN και TAI), θα σταλούν για εκπαίδευση στο εξωτερικό και συγκεκριμένα σε Πανεπιστημιακά Ιδρύματα που συμπεριλαμβάνονται στα 100 καλύτερα παγκοσμίως, σύμφωνα με τo περιοδικό TIMES HIGHER EDUCATION.
Αν παραβλέψουμε την αυτοκαταστροφική πολιτική που ασκεί το καθεστώς Ερντογάν, ιδιαίτερα μετά την εκδήλωση του πραξικοπήματος, ο σχεδιασμός αυτός αναδεικνύει δύο παραμέτρους που διαχρονικά λαμβάνει υπόψη της η Τουρκία:
1ον : Τις προσπάθειες που καταβάλλει για την απογείωση της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας, οι οποίες έχουν απεξαρτήσει τη χώρα, σε υπολογίσιμο βαθμό, από τις προμήθειες οπλικών συστημάτων από το εξωτερικό.
2ον : Την επένδυση στον ανθρώπινο παράγοντα. Η Τουρκία δημιουργεί μια δεξαμενή ανθρώπινου δυναμικού (επιστήμονες, διοικητικό προσωπικό, διπλωμάτες, στρατιωτικούς, κλπ), με σημαντικές δεξιότητες - εμπειρίες, οι οποίοι θα συνδράμουν στην ανάπτυξη νέων οπλικών συστημάτων και θα αποτελέσουν στήριγμα του καθεστώτος στο μέλλον.
Υπό κατάρρευση η ελληνική αμυντική βιομηχανία
Στον αντίποδα στη χώρα μας η επένδυση στο ανθρώπινο δυναμικό θεωρείται σπατάλη και οι άριστοι διώκονται.
Η αμυντική βιομηχανία βρίσκεται υπό κατάρρευση.
Οι κρατικές εταιρίες είναι υπερχρεωμένες και οι ιδιωτικές που δραστηριοποιούνται στον τομέα αυτό κατάφεραν να επιβιώσουν τα χρόνια της κρίσης λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών και δεξιοτήτων τους.
Σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα, το ΓΕΣ αποφάσισε να πάρει από την ΕΑΒ όλους τους κινητήρες Τ53 των ελικοπτέρων UH-1H (HUEY) οι οποίοι βρίσκονται στην Τανάγρα για εργασίες συντήρησης, καθόσον υπάρχουν σημαντικές καθυστερήσεις στην παραγωγή του συγκεκριμένου έργου.
Θα πρέπει κάποια στιγμή να συνειδητοποιήσουν οι αρμόδιοι ότι αν θέλουμε πραγματικά τη διάσωση της αμυντικής μας βιομηχανίας απαιτείται η χάραξη στρατηγικής μέσω διακομματικής συνεννόησης και μακροπρόθεσμου σχεδιασμού κάλυψης των εξοπλιστικών αναγκών της χώρας που να ξεπερνούν τους χρονικούς ορίζοντες μιας κυβέρνησης, ώστε οι ανάγκες να καλυφθούν στο σύνολο η εν μέρει από την εγχώρια βιομηχανία.
Στις δράσεις που απαιτούνται πρωταρχική θέση πρέπει να αποτελεί η απαλλαγή από ιδεοληψίες συνέχισης του κρατικού ελέγχου στις εταιρίες που δραστηριοποιούνται στον τομέα αυτό.
Απαιτείται αναδιάρθρωση και στη συνέχεια ιδιωτικοποίηση των εταιριών που πρέπει να πραγματοποιηθεί αρχικά εν λειτουργία και όχι όταν αυτές βρίσκονται σε συνθήκες απαξίωσης, καθόσον κάτι τέτοιο οδηγεί σε ξεπούλημα και στην εξυπηρέτηση πιθανών επενδυτών.
Θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι η διάσωση της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας είναι απαραίτητο στοιχείο για τη διατήρηση και επαύξηση της στρατιωτικής ισχύος της χώρας και την υλοποίηση αξιόπιστης αποτρεπτικής ικανότητας που αποτελεί προϋπόθεση για την εθνική μας ανεξαρτησία.
www.worldenergynews.gr
