«Όπως και τότε, έτσι και σήμερα, τα ιστορικά, διπλωματικά, γεωπολιτικά ερωτήματα είναι αμείλικτα για την Ελλάδα, αλλά εμείς εδώ, στο ελληνικό Κοινοβούλιο, ασχολούμαστε με το αν θα είναι τα γαλλικά η δεύτερη υποχρεωτική γλώσσα στη Διπλωματική Ακαδημία, ή κάποια άλλη. Και σειρά ζητημάτων, που αν ήμασταν όλοι σοβαροί θα είχαμε επιλύσει προ πολλού, για το καλό κάθε στελέχους του Υπουργείου Εξωτερικών, κάθε κλάδου του», είπε στην αρχή της ομιλίας του ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ –Kινήματος Αλλαγής και Βουλευτής Α’ Αθηνών, Παύλος Γερουλάνος και συνέχισε: «Ένα μόνο ερώτημα θα έπρεπε να απασχολεί μία πρωτογενή νομοθετική πρωτοβουλία του Υπουργείου Εξωτερικών: Τι πρέπει να γίνει για να ανταποκριθεί η δομή του Υπουργείου Εξωτερικών, στον ρόλο που θέλουμε να διαδραματίσει η Ελλάδα διεθνώς σήμερα;».
«Σήμερα, λοιπόν, συζητούμε για ένα Υπουργείο χωρίς το οποίο η πατρίδα μας, δε θα υπήρχε, αλλά και ένα Υπουργείο το οποίο έχει τον δεύτερο χαμηλότερο Προϋπολογισμό από κάθε άλλο Υπουργείο», είπε ο Παύλος Γερουλάνος και υπογράμμισε: «Υπό την έννοια που περιγράφω, και παρόλο που το Νομοσχέδιο που συζητούμε σήμερα έχει άρθρα τα οποία μπορούμε, και θα, ψηφίσουμε, η νομοθετική παρέμβαση που έχουμε μπροστά μας σήμερα, υπολείπεται δραματικά και της σημασίας του Υπουργείου και της ιστορικής συγκυρίας που διανύουμε. Γιατί σήμερα που συζητούμε, οι γεωπολιτικές πλάκες της υφηλίου μετακινούνται με ταχύτητα πρωτόγνωρη. Ένα νέο σχίσμα αρθρώνεται από το Βορρά ως το Νότο. Από τη Ρωσία και την Ουκρανία μέχρι την Τουρκία και τη Συρία, το Ισραήλ και την Παλαιστίνη, το νέο ρήγμα μεταξύ Ανατολής και Δύσης αφορά τη σύγκρουση δύο διαμετρικά αντίθετων οικονομικών συστημάτων που αλληλοσπαράζονται: Από τη μια, ο καπιταλισμός με κανόνες, και από την άλλη, ο καπιταλισμός χωρίς κανόνες. Και η Ελλάδα βρίσκεται, για ακόμη μία φορά, πάνω στο ρήγμα. Και πρέπει να αποφασίσει, αν θα αποτελέσει βολικό και παθητικό σύνορο, επιλογή που θα οδηγήσει να την καταπιεί το ρήγμα, ή γέφυρα δικαίου και έντιμης διαμεσολάβησης μεταξύ των δύο κόσμων. Αναβαθμίζοντας παράλληλα, τον διεθνή της ρόλο. Αυτό στο οποίο σίγουρα μπορούμε να συμφωνήσουμε διακομματικά, είναι ότι ιστορικά η Ελλάδα έχει ενισχυθεί ως γέφυρα δικαίου μεταξύ πολιτισμών και έχει μαραζώσει ως παθητικό σύνορο μεταξύ τους».
«Αυτός ο ρόλος, όμως, απαιτεί μια πολυεπίπεδη διπλωματική προσέγγιση», τόνισε ο Παύλος Γερουλάνος, «όπως αυτή που έζησα στο Υπουργείο Εξωτερικών επί Πρωθυπουργίας του Κώστα Σημίτη και Υπουργίας του Γιώργου Παπανδρέου. Μια διπλωματική προσέγγιση που δεν άφηνε ευκαιρία να πέσει, αν η Ελλάδα μπορούσε να παίξει ρόλο σε μεγάλα ζητήματα όπως οι πόλεμοι στα Βαλκάνια, η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι στρατιωτικές παρεμβάσεις της Δύσης στον Αραβικό κόσμο και ο ρόλος της Ευρώπης στο διεθνές στερέωμα, όταν η Ελλάδα είχε την Προεδρία της Ένωσης».
Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ συμφώνησε με μία επισήμανση που έκανε η Υφυπουργός στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων, ότι η Ελλάδα δεν είναι ούτε Μεγάλη Δύναμη, ούτε μια χώρα με ανεξάντλητη οικονομικοτεχνική υποδομή: «Σωστό. Έτσι είναι. Αυτό όμως ξέρετε τι σημαίνει; Ότι είναι ακόμα σημαντικότερο στην περίπτωση της Ελλάδας, κάθε ευρώ να πιάνει τόπο. Είναι έτσι τα πράγματα σήμερα; Δυστυχώς, η απάντηση είναι «όχι». Και δεν είναι έτσι, γιατί λείπει αυτό που ειπώθηκε στην Επιτροπή από τον Εκπρόσωπο των Διπλωματικών Υπαλλήλων, η αντιστοίχιση στρατηγικού σχεδίου – ανθρώπινου δυναμικού – οικονομικών πόρων. Το τρίπτυχο επιτυχίας κάθε μεγάλου επιτεύγματος: Στοχοθεσία – Άνθρωποι – Χρήματα. Σε απόλυτη αντιστοιχία.
«Και το κρισιμότερο ερώτημα όλων», συμπλήρωσε ο Παύλος Γερουλάνος, είναι πώς το σχέδιο που θα αποφασιστεί, θα μπορέσουμε να το τηρήσουμε «με συνέπεια, με συνέχεια, εις το διηνεκές του χρόνου, ανεξαρτήτως Κυβερνήσεων».
Και ολοκλήρωσε την ομιλία του, λέγοντας: «Ένα τέτοιο σχέδιο θα μπορούσε να είναι αντικείμενο εθνικής διαβούλευσης ως προς την κατάρτιση, και διακομματικής συναίνεσης ως προς τη στήριξη. Ένα τέτοιο σχέδιο θα έπρεπε να συζητάμε σήμερα, αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί. Είχαμε, είχε η Κυβέρνηση, όλον τον χρόνο να το δρομολογήσει. Δεν πρέπει να της πέρασε καν από το μυαλό. Είναι κρίμα. Διότι η θέση της Ελλάδας στο διεθνές στερέωμα εξαρτάται από τρεις (συν έναν) παράγοντα: Τον στρατό της. Τη διπλωματία της. Την οικονομία της. Τον ελληνικό πολιτισμό και την εξωστρέφειά του. Και μόνο ένα από τα 4 έχει κρίσιμο ρόλο σε όλα τα υπόλοιπα: Η διπλωματία και όλοι οι κρίκοι της. Από τον υπάλληλο μέχρι τον Πρέσβη. Τους αξίζει κάτι καλύτερο. Και αυτό το Νομοσχέδιο δεν ανταποκρίνεται ούτε στον ρόλο ούτε στη σημασία τους. Για αυτό και επί της αρχής το καταψηφίζουμε».
www.worldenenrgynews.gr
