Η ανακάλυψη τριών «λιμνών» στην τεχνητή και εγκιβωτισμένη κοίτη του Κηφισού, δηλαδή τρία σημεία όπου το νερό που κυλάει έχει καταστρέψει την κοίτη και την έχει βαθύνει, δημιουργούν ανησυχία για τη στατικότητα του όλου έργου. Ταυτόχρονα, όμως, εγείρονται και ερωτήματα σχετικά με τι γίνεται με τη φυσική μνήμη του νερού, από τα ρέματα που σκεπάστηκαν.
Η Αθήνα και η ευρύτερη περιοχή του λεκανοπεδίου ήταν κάποτε γεμάτη ρέματα που σήμερα έχουν σκεπαστεί. Σε κάποιες περιπτώσεις υπάρχουν από κάτω αγωγοί όμβριων υδάτων. Στις περισσότερες, όμως περιπτώσεις απλώς έχουν μπαζωθεί και από πάνω τους έχουν χτιστεί μια σειρά από μεγάλα κτίρια, ελαχιστοποιώντας τις εκτάσεις που προορίζονταν για να απορροφούν το βρόχινο νερό. Ήδη από την εποχή της μεγάλης ανοικοδόμησης της Αθήνας, τα σκεπασμένα ποτάμια θεωρήθηκαν η καλύτερη λύση στο συγκοινωνιακό πρόβλημα. Το νερό, βέβαια, δεν γνωρίζει από τα προβλήματα της μαζικής ανοικοδόμησης και της ανάγκης να λυθεί το συγκοινωνιακό. Πάντα βρίσκει τον δρόμο του.
Οι φόβοι
Όσα έγιναν στην Θεσσαλία με τον Ντάνιελ το απέδειξαν αυτό και με δεδομένη την κλιματική αλλαγή, είναι πολύ πιθανό στην Αττική να αντιμετωπίσει πλημμυρικά φαινόμενα. Ένα τέτοιο ήταν και η φονική πλημμύρα στην Μάνδρα.
Η λογική των σκεπασμένων ποταμιών που γίνονται τσιμεντένιοι αγωγοί είναι μια λογική που πλέον δεν αποδίδει και μπορεί να δημιουργήσει διάφορα και σοβαρά προβλήματα, όπως αυτά που είδαμε να συμβαίνουν και στην Βαλένθια της Ισπανίας λίγο καιρό πριν. Θα πρέπει, λοιπόν, τα δύο μεγάλα ποτάμια της Αθήνας να γίνουν σύμμαχοι των κατοίκων του λεκανοπεδίου και να ενταχθούν στον επανασχεδιασμό των πόλεων. Να γίνουν οι απαραίτητοι έλεγχοι στατικότητας, οι καθαρισμοί από την συσσώρευση σκουπιδιών κα μπάζων και να προβλεφθούν ενδεχόμενα πλημμυρικά φαινόμενα προκειμένου να μην θρηνήσουμε θύματα και εκ νέου καταστροφές.
www.worldenergynews.gr
