Ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος μαζί με τον αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών Γιώργο Χουλιαράκη που θα εκπροσωπήσουν την χώρα μας στην Σύνοδο του ΔΝΤ.
Το μόνο σίγουρο για την Εαρινή Σύνοδο του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας που ξεκινά την Παρασκευή 21 Απριλίου είναι ότι κρύβει σημαντικές αποφάσεις για την Ελλάδα πάνω στο μείζον θέμα της αναδιάρθρωσης του χρέους.
Ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος μαζί με τον αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών Γιώργο Χουλιαράκη που θα εκπροσωπήσουν την χώρα μας σε αυτή την Σύνοδο θα έχουν την ευκαιρία να βολοδοσκοπήσουν τις προθέσεις του Ταμείου αλλά των Ευρωπαίων για το ακριβές περιεχόμενο των αποφάσεων για το ελληνικό χρέος.
Είναι αυτές οι οποίες ένα μήνα μετά στο Eurogroup της 22ας Μαϊου θα πάρουν και επίσημο χαρακτήρα.
Το θέμα όμως είναι αν οι δανειστές είναι διατεθειμένοι να δώσουν κάτι στην Αθήνα - όχι αποτελεσματική θεραπεία για το ελληνικό πρόβλημα αλλά κάτι σαν θεραπεία - όπως πιο συγκεκριμένες δεσμεύσεις για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα ή σκοπεύουν να… κλωτσήσουν πιο κάτω το τενεκεδάκι μεταθέτοντας για αργότερα και σε κάθε περίπτωση για μετά τις γερμανικές εκλογές το «πακέτο» των αποφάσεων;
Αν και το πιο πιθανό από τα δύο σενάρια είναι το πρώτο εντούτοις και τα δύο συγκλίνουν στο εξής: αν εξαιρεθεί η λύση ενός νέου «κουρέματος», οι αποφάσεις για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους είναι τόσο σύνθετες τεχνικά που δεν μπορούν τόσο εύκολα να εξειδικευτούν και να ποσοτικοποιηθούν.
Πολλώ δε μάλλον όταν η διελκυστίνδα ανάμεσα σε Βρυξέλες και ΔΝΤ εξακολουθεί να υφίσταται. Συνεπώς για να αρθεί το αδιέξοδο με το χρέος θα πρέπει οι δύο πόλοι από τους οποίους κρέμεται η Αθήνα, να τα βρουν μεταξύ τους.
Έτσι αυτό που αναμένεται να συμβεί στην Ουάσιγκτον είναι να υπάρξει μια συμφωνία μεταξύ ευρωζώνης και ΔΝΤ επί των κοινών παραδοχών που θα πρέπει να εμπεριέχονται στις νέες εκθέσεις βιωσιμότητας του χρέους (DSA). Δηλαδή:
*Να συμφωνηθούν οι προβλέψεις για τους ρυθμούς ανάπτυξης της Ελλάδας μεσοπρόθεσμα
* Να υπάρξει σύγκλιση ως προς την απόδοση που θα έχουν τα δημοσιονομικά μέτρα
* Να προσδιοριστεί ο χρόνος διάρκειας των πρωτογενών πλεονασμάτων, είτε 3,5% για μια πενταετία ή 3% για μία δεκαετία
* Να συνυπολογιστεί η επίπτωση των βραχυπρόθεσμων παρεμβάσεων ελάφρυνσης χρέους που ήδη δρομολογήθηκαν
* Να συμφωνηθούν οι νέοι στόχοι για τα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις που θα λειτουργούν αφαιρετικά του χρέους.
* Να υπάρξει συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για την εφαρμογή των μεσοπρόθεσμων μέτρων ελάφρυνσης του χρέους και όχι μία γενικόλογη αναφορά και
*Φυσικά το περιεχόμενο αυτού του πακέτου ώστε να μπορέσει να αντιμετωπιστεί μελλοντικά το ελληνικό πρόβλημα και να ξεπεραστεί ο κάβος με τις προβληματικές δεκαετίες που έχει η Ελλάδα με τις τρομακτικές μεγάλες χρηματοδοτικές ανάγκες.
Τι σημείωνε νωρίτερα το bankingnews
Αργή και βασανιστική διαφαίνεται η πορεία των διαπραγματεύσεων για την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης επόμενο σταθμός της οποίας είναι η Εαρινή Σύνοδος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας στις 21-23 Απριλίου.
Η ελληνική κυβέρνηση ποντάρει σε συνολική συμφωνία στο Eurogroup της 22ας Μαΐου, είτε σε κάποιο έκτακτο Eurogroup πριν από αυτό, αλλά ευρωπαϊκές πηγές και ξένοι αναλυτές δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο να συρθούν οι συζητήσεις έως το καλοκαίρι, καθώς τα ανοιχτά ζητήματα είναι πολλά και ακανθώδη.
Για την ώρα πάντως καταγράφεται παύση των συνομιλιών.
Στο Μέγαρο Μαξίμου υποστηρίζουν πως αυτός ο γύρος διαπραγματεύσεων μπορεί να ολοκληρωθεί γρήγορα, ώστε τα σχετικά νομοσχέδια να κατατεθούν στη Βουλή και να ψηφιστούν στις αρχές έως μέσα Μαΐου.
Ωστόσο, κάτι τέτοιο προϋποθέτει γρήγορη συμφωνία σε κομβικά θέματα, όπως το τελικό εύρος και ο τρόπος εφαρμογής των περικοπών στις συντάξεις, το ακριβές ύψος του νέου αφορολογήτου ορίου και ο μηχανισμός λήψης αποφάσεων για τα μέτρα και τα «αντίμετρα» της περιόδου 2019-2020.
Στην αγωνιώδη προσπάθειά της να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση, η κυβέρνηση αποδέχθηκε, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, ότι στον εν λόγω μηχανισμό πρωταγωνιστικό ρόλο θα έχει το ΔΝΤ.
Το Ταμείο θα κρίνει στο τέλος του τρίτου Μνημονίου, τον Αύγουστο του 2018, αν θα εφαρμοστούν σε δύο δόσεις τα πρόσθετα μέτρα ύψους 3,6 δισ. ευρώ (δηλαδή, το 2019 οι μειώσεις συντάξεων και το 2020 η περικοπή του αφορολογήτου ορίου) και αν θα υπάρχει περιθώριο για «αντίμετρα» ή, αντιθέτως, θα χρειαστούν και νέα μέτρα.
Επιπλέον, η ελληνική πλευρά φέρεται να «κατάπιε» τη διατήρηση του στόχου για τα πρωτογενή πλεονάσματα στο 3,5% του ΑΕΠ έως το 2023.
Εφόσον επιτευχθεί τεχνική συμφωνία, το Eurogroup αναμένεται να ανοίξει στις 22 Μαΐου τον φάκελο των μεσοπρόθεσμων μέτρων ελάφρυνσης του χρέους για τα οποία ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσκαλώτος κρατάει μικρό καλάθι.
Η συμφωνία της Μάλτας και το υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα του 2016,σχεδόν 4% του ΑΕΠ ή 7 δισ. ευρώ έναντι στόχου για 0,5% του ΑΕΠ που θα ανακοινώσει η Ελληνική Στατιστική Αρχή ανήμερα της συνόδου του Ταμείου, όπως αναφέρουν καλά ενημερωμένες πηγές, ίσως δεν σταθούν ικανά να ξεκλειδώσουν αυτό που πραγματικά θα ήθελε η ελληνική πλευρά.
Παρά τις υποχωρήσεις της ελληνικής πλευράς οι πιστωτές της χώρας ίσως δεν καταλήξουν στο περίγραμμα των μέτρων ελάφρυνσης που αναμένει η Αθήνα.
Για το λόγο αυτό στην κυβέρνηση κρατούν στάση αναμονής και λένε πως «τα μέτρα λιτότητας δεν θα εφαρμοστούν αν δεν εγκριθούν τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος».
Το νέο ορόσημο των διαπραγματεύσεων αποτελεί η Εαρινή Σύνοδος του ΔΝΤ στις 21 -23 Απριλίου στην Ουάσιγκτον, όπου η κυβέρνηση θέλει να υπάρξει μια «προκαταρκτική συμφωνία» για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος.
Στη συνέχεια θα πρέπει να επιστρέψουν στην Αθήνα τα τεχνικά κλιμάκια των δανειστών για να κλείσουν όλα τα προαπαιτούμενα και μαζί με αυτά η δεύτερη αξιολόγηση.
Στόχος είναι να ψηφιστούν τα μέτρα λιτότητας ταυτόχρονα με τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος και να εγκριθούν από το επόμενο Eurogroup από το οποίο θα εκπέμψει και ο «λευκός καπνός» της τεχνικής συμφωνίας.
Πηγή: www.bankingnews.gr
www.worldenergynews.gr
Ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος μαζί με τον αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών Γιώργο Χουλιαράκη που θα εκπροσωπήσουν την χώρα μας σε αυτή την Σύνοδο θα έχουν την ευκαιρία να βολοδοσκοπήσουν τις προθέσεις του Ταμείου αλλά των Ευρωπαίων για το ακριβές περιεχόμενο των αποφάσεων για το ελληνικό χρέος.
Είναι αυτές οι οποίες ένα μήνα μετά στο Eurogroup της 22ας Μαϊου θα πάρουν και επίσημο χαρακτήρα.
Το θέμα όμως είναι αν οι δανειστές είναι διατεθειμένοι να δώσουν κάτι στην Αθήνα - όχι αποτελεσματική θεραπεία για το ελληνικό πρόβλημα αλλά κάτι σαν θεραπεία - όπως πιο συγκεκριμένες δεσμεύσεις για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα ή σκοπεύουν να… κλωτσήσουν πιο κάτω το τενεκεδάκι μεταθέτοντας για αργότερα και σε κάθε περίπτωση για μετά τις γερμανικές εκλογές το «πακέτο» των αποφάσεων;
Αν και το πιο πιθανό από τα δύο σενάρια είναι το πρώτο εντούτοις και τα δύο συγκλίνουν στο εξής: αν εξαιρεθεί η λύση ενός νέου «κουρέματος», οι αποφάσεις για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους είναι τόσο σύνθετες τεχνικά που δεν μπορούν τόσο εύκολα να εξειδικευτούν και να ποσοτικοποιηθούν.
Πολλώ δε μάλλον όταν η διελκυστίνδα ανάμεσα σε Βρυξέλες και ΔΝΤ εξακολουθεί να υφίσταται. Συνεπώς για να αρθεί το αδιέξοδο με το χρέος θα πρέπει οι δύο πόλοι από τους οποίους κρέμεται η Αθήνα, να τα βρουν μεταξύ τους.
Έτσι αυτό που αναμένεται να συμβεί στην Ουάσιγκτον είναι να υπάρξει μια συμφωνία μεταξύ ευρωζώνης και ΔΝΤ επί των κοινών παραδοχών που θα πρέπει να εμπεριέχονται στις νέες εκθέσεις βιωσιμότητας του χρέους (DSA). Δηλαδή:
*Να συμφωνηθούν οι προβλέψεις για τους ρυθμούς ανάπτυξης της Ελλάδας μεσοπρόθεσμα
* Να υπάρξει σύγκλιση ως προς την απόδοση που θα έχουν τα δημοσιονομικά μέτρα
* Να προσδιοριστεί ο χρόνος διάρκειας των πρωτογενών πλεονασμάτων, είτε 3,5% για μια πενταετία ή 3% για μία δεκαετία
* Να συνυπολογιστεί η επίπτωση των βραχυπρόθεσμων παρεμβάσεων ελάφρυνσης χρέους που ήδη δρομολογήθηκαν
* Να συμφωνηθούν οι νέοι στόχοι για τα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις που θα λειτουργούν αφαιρετικά του χρέους.
* Να υπάρξει συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για την εφαρμογή των μεσοπρόθεσμων μέτρων ελάφρυνσης του χρέους και όχι μία γενικόλογη αναφορά και
*Φυσικά το περιεχόμενο αυτού του πακέτου ώστε να μπορέσει να αντιμετωπιστεί μελλοντικά το ελληνικό πρόβλημα και να ξεπεραστεί ο κάβος με τις προβληματικές δεκαετίες που έχει η Ελλάδα με τις τρομακτικές μεγάλες χρηματοδοτικές ανάγκες.
Τι σημείωνε νωρίτερα το bankingnews
Αργή και βασανιστική διαφαίνεται η πορεία των διαπραγματεύσεων για την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης επόμενο σταθμός της οποίας είναι η Εαρινή Σύνοδος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας στις 21-23 Απριλίου.
Η ελληνική κυβέρνηση ποντάρει σε συνολική συμφωνία στο Eurogroup της 22ας Μαΐου, είτε σε κάποιο έκτακτο Eurogroup πριν από αυτό, αλλά ευρωπαϊκές πηγές και ξένοι αναλυτές δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο να συρθούν οι συζητήσεις έως το καλοκαίρι, καθώς τα ανοιχτά ζητήματα είναι πολλά και ακανθώδη.
Για την ώρα πάντως καταγράφεται παύση των συνομιλιών.
Στο Μέγαρο Μαξίμου υποστηρίζουν πως αυτός ο γύρος διαπραγματεύσεων μπορεί να ολοκληρωθεί γρήγορα, ώστε τα σχετικά νομοσχέδια να κατατεθούν στη Βουλή και να ψηφιστούν στις αρχές έως μέσα Μαΐου.
Ωστόσο, κάτι τέτοιο προϋποθέτει γρήγορη συμφωνία σε κομβικά θέματα, όπως το τελικό εύρος και ο τρόπος εφαρμογής των περικοπών στις συντάξεις, το ακριβές ύψος του νέου αφορολογήτου ορίου και ο μηχανισμός λήψης αποφάσεων για τα μέτρα και τα «αντίμετρα» της περιόδου 2019-2020.
Στην αγωνιώδη προσπάθειά της να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση, η κυβέρνηση αποδέχθηκε, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, ότι στον εν λόγω μηχανισμό πρωταγωνιστικό ρόλο θα έχει το ΔΝΤ.
Το Ταμείο θα κρίνει στο τέλος του τρίτου Μνημονίου, τον Αύγουστο του 2018, αν θα εφαρμοστούν σε δύο δόσεις τα πρόσθετα μέτρα ύψους 3,6 δισ. ευρώ (δηλαδή, το 2019 οι μειώσεις συντάξεων και το 2020 η περικοπή του αφορολογήτου ορίου) και αν θα υπάρχει περιθώριο για «αντίμετρα» ή, αντιθέτως, θα χρειαστούν και νέα μέτρα.
Επιπλέον, η ελληνική πλευρά φέρεται να «κατάπιε» τη διατήρηση του στόχου για τα πρωτογενή πλεονάσματα στο 3,5% του ΑΕΠ έως το 2023.
Εφόσον επιτευχθεί τεχνική συμφωνία, το Eurogroup αναμένεται να ανοίξει στις 22 Μαΐου τον φάκελο των μεσοπρόθεσμων μέτρων ελάφρυνσης του χρέους για τα οποία ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσκαλώτος κρατάει μικρό καλάθι.
Η συμφωνία της Μάλτας και το υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα του 2016,σχεδόν 4% του ΑΕΠ ή 7 δισ. ευρώ έναντι στόχου για 0,5% του ΑΕΠ που θα ανακοινώσει η Ελληνική Στατιστική Αρχή ανήμερα της συνόδου του Ταμείου, όπως αναφέρουν καλά ενημερωμένες πηγές, ίσως δεν σταθούν ικανά να ξεκλειδώσουν αυτό που πραγματικά θα ήθελε η ελληνική πλευρά.
Παρά τις υποχωρήσεις της ελληνικής πλευράς οι πιστωτές της χώρας ίσως δεν καταλήξουν στο περίγραμμα των μέτρων ελάφρυνσης που αναμένει η Αθήνα.
Για το λόγο αυτό στην κυβέρνηση κρατούν στάση αναμονής και λένε πως «τα μέτρα λιτότητας δεν θα εφαρμοστούν αν δεν εγκριθούν τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος».
Το νέο ορόσημο των διαπραγματεύσεων αποτελεί η Εαρινή Σύνοδος του ΔΝΤ στις 21 -23 Απριλίου στην Ουάσιγκτον, όπου η κυβέρνηση θέλει να υπάρξει μια «προκαταρκτική συμφωνία» για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος.
Στη συνέχεια θα πρέπει να επιστρέψουν στην Αθήνα τα τεχνικά κλιμάκια των δανειστών για να κλείσουν όλα τα προαπαιτούμενα και μαζί με αυτά η δεύτερη αξιολόγηση.
Στόχος είναι να ψηφιστούν τα μέτρα λιτότητας ταυτόχρονα με τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος και να εγκριθούν από το επόμενο Eurogroup από το οποίο θα εκπέμψει και ο «λευκός καπνός» της τεχνικής συμφωνίας.
Πηγή: www.bankingnews.gr
www.worldenergynews.gr
