Το λίθιο είναι σήμερα σε υπερπροσφορά λόγω, μεταξύ άλλων, της επιβράδυνσης των πωλήσεων EV, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει αρκετή ποσότητα που παράγεται με παραδοσιακές μεθόδους για να καλύψει τη ζήτηση βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα
Καθώς ο κόσμος στρέφεται όλο και περισσότερο προς την ηλεκτροκίνηση, η διεθνής παραγωγή θα χρειαστεί μεγαλύτερες ποσότητες λιθίου.
Καθότι βασικό συστατικό των μπαταριών που τροφοδοτούν τα πάντα, από τα ηλεκτρικά οχήματα μέχρι τα κινητά τηλέφωνα, η ζήτηση για το μέταλλο αυτό αναμένεται να εκτιναχθεί την επόμενη δεκαετία.
Σύμφωνα με το Bloomberg, για την κάλυψη της ζήτησης, μια γενιά νεοσύστατων επιχειρήσεων (startups) εργάζεται πάνω σε νέους τρόπους παραγωγής του πολύτιμου μετάλλου και υπόσχεται να ανοίξει ανεκμετάλλευτες πηγές λιθίου.
Οι επιχειρήσεις μάλιστα αυτές, παλεύουν επίσης με σημαντικές οικονομικές αντιξοότητες, προωθώντας την τεχνολογία τους εν μέσω της τρέχουσας ύφεσης της αγοράς.
Η DLE
Η άμεση εξόρυξη λιθίου (DLE) είναι μια καινοτόμος προσέγγιση για την ανάκτηση του υλικού από άλμη που βρίσκεται στην επιφάνεια της Γης ή από το υπέδαφος.
Υπάρχουν διάφορες τεχνικές, από τη χρήση σφαιριδίων που προσελκύουν το λίθιο έως τη χρήση μεμβρανών που φιλτράρουν επιλεκτικά το μέταλλο.
Αν και οι νεοσύστατες επιχειρήσεις επιδιώκουν την DLE εδώ και χρόνια, μόλις πρόσφατα η τεχνολογία ωρίμασε ώστε να γίνει δυνητικά ανταγωνιστική σε σχέση με τις υπάρχουσες μεθόδους εξόρυξης.
«Αυτή τη στιγμή η τεχνολογία βρίσκεται στα πρόθυρα της εμπορικής αξιοποίησης», δήλωσε στο BloombergNEF ο Sung Choi, ειδικός στα μέταλλα και την εξόρυξη.
Ακόμα και τώρα, οι περισσότερες νεοσύστατες επιχειρήσεις λειτουργούν σε πιλοτικό επίπεδο, γεγονός που αντανακλά τον μακρύ δρόμο που πρέπει να διανύσουμε για να διαδραματίσουμε ουσιαστικό ρόλο στον κλάδο.
Το λίθιο παραδοσιακά εξάγεται από άλμη σε υπαίθριες λίμνες εξάτμισης ή εξορύσσεται απευθείας από πετρώματα.
Χώρες όπως η Αργεντινή και η Χιλή υπήρξαν διαχρονικά ισχυρά κέντρα παραγωγής λιθίου, υπεύθυνες για την πλειονότητα του λιθίου που εισάγεται στις ΗΠΑ, επειδή διαθέτουν πιο συμπυκνωμένες πηγές του μετάλλου.
Να αναφερθεί ωστόσο ότι η Αυστραλία είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός λιθίου στον κόσμο.
Στα 3 εκατ. τόνους η ζήτηση μέχρι το 2030
Ενώ η ζήτηση λιθίου είναι σήμερα περίπου στο 1 εκατομμύριο τόνους ετησίως, η BNEF προβλέπει ότι θα φθάσει τα 3 εκατομμύρια μέχρι το 2030 και πάνω από 6 εκατομμύρια μέχρι το 2050 σύμφωνα με το σενάριο κατά το οποίο δεν θα εφαρμοστούν νέες πολιτικές για την επιτάχυνση της μετάβασης στην καθαρή ενέργεια.
Το λίθιο είναι σήμερα σε υπερπροσφορά λόγω, μεταξύ άλλων, της επιβράδυνσης των πωλήσεων EV, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει αρκετή ποσότητα που παράγεται με παραδοσιακές μεθόδους για να καλύψει τη ζήτηση βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα.
Ωστόσο, απαιτείται καινοτομία για να καλυφθεί η μακροπρόθεσμη ζήτηση λόγω της ενεργειακής μετάβασης, δήλωσε ο Choi.
Μέχρι πρόσφατα, η πλειονότητα των τεχνικών DLE βασίζονταν σε μεγάλο βαθμό σε στερεά υλικά που μπορούν να προσελκύσουν χλωριούχο λίθιο, το οποίο εξευγενίζεται για χρήση σε μπαταρίες.
Η νέα εποχή
Αυτές οι προσεγγίσεις ήταν σε θέση να ανακτήσουν μόνο μέτριες ποσότητες του μετάλλου, ενώ ορισμένα υλικά προσέλκυαν επίσης ανεπιθύμητες ουσίες που έχουν πολύ παρόμοια χημική δομή, όπως το μαγνήσιο.
Μια χούφτα νεοσύστατων επιχειρήσεων λένε ότι έχουν ξεπεράσει αυτές τις τεχνολογικές προκλήσεις, με νέες προσεγγίσεις DLE που δεσμεύουν το λίθιο και μόνο το λίθιο.
Αν και εξακολουθούν να είναι ακριβές οι νέες μέθοδοι, οι εταιρείες πιστεύουν ότι μπορούν να ανταγωνιστούν στην αγορά λιθίου, καθώς χρησιμοποιούν λιγότερο νερό και λιγότερους πόρους από τις παραδοσιακές μεθόδους παραγωγής και μπορούν να εργαστούν με άλμες χαμηλότερης ποιότητας με λιγότερο συμπυκνωμένες ποσότητες λιθίου.
Οι startups αυτές πιστεύουν ότι οι τεχνικές τους μπορούν να ανοίξουν νέες αγορές, διαφοροποιώντας την αλυσίδα εφοδιασμού λιθίου.
Η SpecifX είναι μία από αυτές τις νεοσύστατες επιχειρήσεις. Συνιδρυτής της εταιρείας είναι ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες David Jassby, ο οποίος έχει αναπτύξει ένα υλικό μεμβράνης που χρησιμοποιεί ένα ηλεκτρικό πεδίο για να μετακινεί τα ιόντα, ενώ επιτρέπει στο λίθιο να περάσει μόνο την «πύλη».
Παρόλο που οι άλμες της Βόρειας Αμερικής είναι γενικά «πιο δύσκολες» όσον αφορά την εξαγωγή λιθίου, η προσέγγιση της SpecifX μπορεί να λειτουργήσει με τη χρήση τους, δήλωσε ο Jassby.
Πέρα από τη δυνατότητα εξαγωγής λιθίου από άλμες με χαμηλές συγκεντρώσεις, η DLE έχει ένα άλλο πιθανό πλεονέκτημα έναντι των παραδοσιακών μεθόδων παραγωγής, όπως η εξόρυξη σκληρού πετρώματος και οι λίμνες μαζικής εξάτμισης: τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Η τεχνολογία διαχωρισμού με μεμβράνες είναι «το ιερό δισκοπότηρο της εξόρυξης λιθίου», επειδή εξαλείφει την ανάγκη για νερό και χημικά, δήλωσε ο Charles McGill, διευθύνων σύμβουλος της ElectraLith που υποστηρίζεται από την Rio Tinto.
Η εταιρεία με έδρα τη Μελβούρνη αναπτύσσει επίσης μια προσέγγιση με βάση τις μεμβράνες για την DLE.
Συγκριτικά, οι παραδοσιακές τεχνικές εξόρυξης είναι απίστευτα υδροβόρες, χρησιμοποιώντας έως και μισό εκατομμύριο γαλόνια νερού ανά τόνο παραγόμενου λιθίου.
Χώρες με ξηρασία, όπως η Χιλή, αρχίζουν να περιορίζουν τη χρήση νερού στην εξόρυξη λιθίου, ενθαρρύνοντας τους ανθρακωρύχους να υιοθετήσουν την DLE.
Ορισμένες εταιρείες εξόρυξης δεσμεύονται ήδη να μειώσουν τη χρήση νερού και να μειώσουν την εξάρτησή τους από τις παραδοσιακές μεθόδους εξόρυξης με άλμη.
Για παράδειγμα, η κορυφαία παραγωγός λιθίου στον κόσμο, Albemarle Corp. για παράδειγμα, έχει δεσμευτεί να μειώσει την ένταση της χρήσης γλυκού νερού κατά 25% έως το 2030, ενώ η SQM, η δεύτερη μεγαλύτερη στον κόσμο, βρίσκεται στη διαδικασία επιλογής τεχνολογιών
DLE για την εφαρμογή τους.
Δεν είναι μόνο οι μέθοδοι DLE που βασίζονται σε μεμβράνες που προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις της παραγωγής λιθίου.
Μια άλλη νεοσύστατη επιχείρηση, η PureLi με έδρα το Princeton, βασίζεται στην εξάτμιση, αλλά η προσέγγισή της αποφεύγει την απώλεια του νερού της άλμης στην ατμόσφαιρα.
Η νεοσύστατη επιχείρηση περνάει το υγρό πάνω από μια χορδή με ειδική επίστρωση που της επιτρέπει να διαφοροποιεί το λίθιο από άλλα μέρη της άλμης, ενώ παράλληλα συλλέγει νερό.
Το χλωριούχο λίθιο κινείται πιο γρήγορα και πιο μακριά προς το ένα άκρο της χορδής, ενώ άλλες ουσίες παραμένουν ή κρυσταλλώνονται. Ο ερευνητής του Princeton Zhiyong Jason Ren, ο οποίος ηγείται της προσπάθειας, την αποκαλεί «προσέγγιση ροκ-καντίνας».
Οι δυσκολίες
Εκτός από τις τεχνολογικές προκλήσεις, η υλοποίηση της DLE έχει αποδειχθεί δύσκολη κι από οικονομική άποψη.
Σήμερα, το λίθιο είναι φθηνό και ευρέως διαθέσιμο, στον απόηχο της κατάρρευσης των τιμών του 2023.
Στο αποκορύφωμά του, το υδροξείδιο του λιθίου για μπαταρίες έφτασε τα 80.000 δολάρια ανά μετρικό τόνο, πριν πέσει στα 14.000 δολάρια τον Απρίλιο του 2024 στις ΗΠΑ και την Ευρώπη.
Η κατάρρευση των τιμών του λιθίου έχει εκνευρίσει τους επενδυτές, δημιουργώντας ένα δύσκολο περιβάλλον χρηματοδότησης για τις νεοσύστατες επιχειρήσεις του χώρου.
Ενισχύοντας την πρόκληση, η χρήση DLE για την παραγωγή λιθίου εξακολουθεί να κοστίζει περισσότερο από τις παραδοσιακές τεχνικές εξάτμισης λιμνών, αν και σε ορισμένες περιπτώσεις, η DLE είναι συγκρίσιμη με την εξόρυξη σκληρών πετρωμάτων.
Ωστόσο, οι υποστηρικτές της βιομηχανίας λένε ότι η εστίαση στην τρέχουσα υπερπροσφορά είναι κοντόφθαλμη και ότι οι παραγωγοί πρέπει να επενδύσουν και να επεκτείνουν τις νέες προσεγγίσεις τώρα για να είναι έτοιμοι να ανταποκριθούν στη μελλοντική ζήτηση.
www.worldenergynews.gr
Καθότι βασικό συστατικό των μπαταριών που τροφοδοτούν τα πάντα, από τα ηλεκτρικά οχήματα μέχρι τα κινητά τηλέφωνα, η ζήτηση για το μέταλλο αυτό αναμένεται να εκτιναχθεί την επόμενη δεκαετία.
Σύμφωνα με το Bloomberg, για την κάλυψη της ζήτησης, μια γενιά νεοσύστατων επιχειρήσεων (startups) εργάζεται πάνω σε νέους τρόπους παραγωγής του πολύτιμου μετάλλου και υπόσχεται να ανοίξει ανεκμετάλλευτες πηγές λιθίου.
Οι επιχειρήσεις μάλιστα αυτές, παλεύουν επίσης με σημαντικές οικονομικές αντιξοότητες, προωθώντας την τεχνολογία τους εν μέσω της τρέχουσας ύφεσης της αγοράς.
Η DLE
Η άμεση εξόρυξη λιθίου (DLE) είναι μια καινοτόμος προσέγγιση για την ανάκτηση του υλικού από άλμη που βρίσκεται στην επιφάνεια της Γης ή από το υπέδαφος.
Υπάρχουν διάφορες τεχνικές, από τη χρήση σφαιριδίων που προσελκύουν το λίθιο έως τη χρήση μεμβρανών που φιλτράρουν επιλεκτικά το μέταλλο.
Αν και οι νεοσύστατες επιχειρήσεις επιδιώκουν την DLE εδώ και χρόνια, μόλις πρόσφατα η τεχνολογία ωρίμασε ώστε να γίνει δυνητικά ανταγωνιστική σε σχέση με τις υπάρχουσες μεθόδους εξόρυξης.
«Αυτή τη στιγμή η τεχνολογία βρίσκεται στα πρόθυρα της εμπορικής αξιοποίησης», δήλωσε στο BloombergNEF ο Sung Choi, ειδικός στα μέταλλα και την εξόρυξη.
Ακόμα και τώρα, οι περισσότερες νεοσύστατες επιχειρήσεις λειτουργούν σε πιλοτικό επίπεδο, γεγονός που αντανακλά τον μακρύ δρόμο που πρέπει να διανύσουμε για να διαδραματίσουμε ουσιαστικό ρόλο στον κλάδο.
Το λίθιο παραδοσιακά εξάγεται από άλμη σε υπαίθριες λίμνες εξάτμισης ή εξορύσσεται απευθείας από πετρώματα.
Χώρες όπως η Αργεντινή και η Χιλή υπήρξαν διαχρονικά ισχυρά κέντρα παραγωγής λιθίου, υπεύθυνες για την πλειονότητα του λιθίου που εισάγεται στις ΗΠΑ, επειδή διαθέτουν πιο συμπυκνωμένες πηγές του μετάλλου.
Να αναφερθεί ωστόσο ότι η Αυστραλία είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός λιθίου στον κόσμο.
Στα 3 εκατ. τόνους η ζήτηση μέχρι το 2030
Ενώ η ζήτηση λιθίου είναι σήμερα περίπου στο 1 εκατομμύριο τόνους ετησίως, η BNEF προβλέπει ότι θα φθάσει τα 3 εκατομμύρια μέχρι το 2030 και πάνω από 6 εκατομμύρια μέχρι το 2050 σύμφωνα με το σενάριο κατά το οποίο δεν θα εφαρμοστούν νέες πολιτικές για την επιτάχυνση της μετάβασης στην καθαρή ενέργεια.
Το λίθιο είναι σήμερα σε υπερπροσφορά λόγω, μεταξύ άλλων, της επιβράδυνσης των πωλήσεων EV, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει αρκετή ποσότητα που παράγεται με παραδοσιακές μεθόδους για να καλύψει τη ζήτηση βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα.
Ωστόσο, απαιτείται καινοτομία για να καλυφθεί η μακροπρόθεσμη ζήτηση λόγω της ενεργειακής μετάβασης, δήλωσε ο Choi.
Μέχρι πρόσφατα, η πλειονότητα των τεχνικών DLE βασίζονταν σε μεγάλο βαθμό σε στερεά υλικά που μπορούν να προσελκύσουν χλωριούχο λίθιο, το οποίο εξευγενίζεται για χρήση σε μπαταρίες.
Η νέα εποχή
Αυτές οι προσεγγίσεις ήταν σε θέση να ανακτήσουν μόνο μέτριες ποσότητες του μετάλλου, ενώ ορισμένα υλικά προσέλκυαν επίσης ανεπιθύμητες ουσίες που έχουν πολύ παρόμοια χημική δομή, όπως το μαγνήσιο.
Μια χούφτα νεοσύστατων επιχειρήσεων λένε ότι έχουν ξεπεράσει αυτές τις τεχνολογικές προκλήσεις, με νέες προσεγγίσεις DLE που δεσμεύουν το λίθιο και μόνο το λίθιο.
Αν και εξακολουθούν να είναι ακριβές οι νέες μέθοδοι, οι εταιρείες πιστεύουν ότι μπορούν να ανταγωνιστούν στην αγορά λιθίου, καθώς χρησιμοποιούν λιγότερο νερό και λιγότερους πόρους από τις παραδοσιακές μεθόδους παραγωγής και μπορούν να εργαστούν με άλμες χαμηλότερης ποιότητας με λιγότερο συμπυκνωμένες ποσότητες λιθίου.
Οι startups αυτές πιστεύουν ότι οι τεχνικές τους μπορούν να ανοίξουν νέες αγορές, διαφοροποιώντας την αλυσίδα εφοδιασμού λιθίου.
Η SpecifX είναι μία από αυτές τις νεοσύστατες επιχειρήσεις. Συνιδρυτής της εταιρείας είναι ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες David Jassby, ο οποίος έχει αναπτύξει ένα υλικό μεμβράνης που χρησιμοποιεί ένα ηλεκτρικό πεδίο για να μετακινεί τα ιόντα, ενώ επιτρέπει στο λίθιο να περάσει μόνο την «πύλη».
Παρόλο που οι άλμες της Βόρειας Αμερικής είναι γενικά «πιο δύσκολες» όσον αφορά την εξαγωγή λιθίου, η προσέγγιση της SpecifX μπορεί να λειτουργήσει με τη χρήση τους, δήλωσε ο Jassby.
Πέρα από τη δυνατότητα εξαγωγής λιθίου από άλμες με χαμηλές συγκεντρώσεις, η DLE έχει ένα άλλο πιθανό πλεονέκτημα έναντι των παραδοσιακών μεθόδων παραγωγής, όπως η εξόρυξη σκληρού πετρώματος και οι λίμνες μαζικής εξάτμισης: τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Η τεχνολογία διαχωρισμού με μεμβράνες είναι «το ιερό δισκοπότηρο της εξόρυξης λιθίου», επειδή εξαλείφει την ανάγκη για νερό και χημικά, δήλωσε ο Charles McGill, διευθύνων σύμβουλος της ElectraLith που υποστηρίζεται από την Rio Tinto.
Η εταιρεία με έδρα τη Μελβούρνη αναπτύσσει επίσης μια προσέγγιση με βάση τις μεμβράνες για την DLE.
Συγκριτικά, οι παραδοσιακές τεχνικές εξόρυξης είναι απίστευτα υδροβόρες, χρησιμοποιώντας έως και μισό εκατομμύριο γαλόνια νερού ανά τόνο παραγόμενου λιθίου.
Χώρες με ξηρασία, όπως η Χιλή, αρχίζουν να περιορίζουν τη χρήση νερού στην εξόρυξη λιθίου, ενθαρρύνοντας τους ανθρακωρύχους να υιοθετήσουν την DLE.
Ορισμένες εταιρείες εξόρυξης δεσμεύονται ήδη να μειώσουν τη χρήση νερού και να μειώσουν την εξάρτησή τους από τις παραδοσιακές μεθόδους εξόρυξης με άλμη.
Για παράδειγμα, η κορυφαία παραγωγός λιθίου στον κόσμο, Albemarle Corp. για παράδειγμα, έχει δεσμευτεί να μειώσει την ένταση της χρήσης γλυκού νερού κατά 25% έως το 2030, ενώ η SQM, η δεύτερη μεγαλύτερη στον κόσμο, βρίσκεται στη διαδικασία επιλογής τεχνολογιών
DLE για την εφαρμογή τους.
Δεν είναι μόνο οι μέθοδοι DLE που βασίζονται σε μεμβράνες που προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις της παραγωγής λιθίου.
Μια άλλη νεοσύστατη επιχείρηση, η PureLi με έδρα το Princeton, βασίζεται στην εξάτμιση, αλλά η προσέγγισή της αποφεύγει την απώλεια του νερού της άλμης στην ατμόσφαιρα.
Η νεοσύστατη επιχείρηση περνάει το υγρό πάνω από μια χορδή με ειδική επίστρωση που της επιτρέπει να διαφοροποιεί το λίθιο από άλλα μέρη της άλμης, ενώ παράλληλα συλλέγει νερό.
Το χλωριούχο λίθιο κινείται πιο γρήγορα και πιο μακριά προς το ένα άκρο της χορδής, ενώ άλλες ουσίες παραμένουν ή κρυσταλλώνονται. Ο ερευνητής του Princeton Zhiyong Jason Ren, ο οποίος ηγείται της προσπάθειας, την αποκαλεί «προσέγγιση ροκ-καντίνας».
Οι δυσκολίες
Εκτός από τις τεχνολογικές προκλήσεις, η υλοποίηση της DLE έχει αποδειχθεί δύσκολη κι από οικονομική άποψη.
Σήμερα, το λίθιο είναι φθηνό και ευρέως διαθέσιμο, στον απόηχο της κατάρρευσης των τιμών του 2023.
Στο αποκορύφωμά του, το υδροξείδιο του λιθίου για μπαταρίες έφτασε τα 80.000 δολάρια ανά μετρικό τόνο, πριν πέσει στα 14.000 δολάρια τον Απρίλιο του 2024 στις ΗΠΑ και την Ευρώπη.
Η κατάρρευση των τιμών του λιθίου έχει εκνευρίσει τους επενδυτές, δημιουργώντας ένα δύσκολο περιβάλλον χρηματοδότησης για τις νεοσύστατες επιχειρήσεις του χώρου.
Ενισχύοντας την πρόκληση, η χρήση DLE για την παραγωγή λιθίου εξακολουθεί να κοστίζει περισσότερο από τις παραδοσιακές τεχνικές εξάτμισης λιμνών, αν και σε ορισμένες περιπτώσεις, η DLE είναι συγκρίσιμη με την εξόρυξη σκληρών πετρωμάτων.
Ωστόσο, οι υποστηρικτές της βιομηχανίας λένε ότι η εστίαση στην τρέχουσα υπερπροσφορά είναι κοντόφθαλμη και ότι οι παραγωγοί πρέπει να επενδύσουν και να επεκτείνουν τις νέες προσεγγίσεις τώρα για να είναι έτοιμοι να ανταποκριθούν στη μελλοντική ζήτηση.
www.worldenergynews.gr
